Εκλογικός απολογισμός της Αριστεράς

Το αποτέλεσμα για την Αριστερά δεν μπορεί να χαρακτηριστεί θετικό. Έδειξε μια στασιμότητα με τάσεις μείωσης. Το ΚΚΕ έχασε 65000 ψηφοφόρους και ο ΣΥΡΙΖΑ 45000. Ειδικά όταν αυτό το αποτέλεσμα έρχεται ύστερα από μια διαπιστωμένη κρίση του πολιτικού συστήματος και κρίση πολιτικής εκπροσώπησης.
Η αριστερά δεν κατάφερε να ανακόψει τον δρόμο των δυσαρεστημένων από την κυβερνητική πολιτική προς το ΠΑΣΟΚ. Δεν κατάφερε να πείσει τον κόσμο της αποχής των ευρωεκλογών, δεν κατάφερε να αλλάξει το σκηνικό. Παρόλα αυτά το αποτέλεσμα της Αριστεράς σηματοδοτεί διαφορετικές διαπιστώσεις για τα δύο κοινοβουλευτικά κόμματα, το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Για το ΚΚΕ τα πράγματα είναι λίγο πολύ δεδομένα. Κατάφερε να κρατήσει τον σκληρό πυρήνα των ψηφοφόρων του έχοντας όμως μικρές απώλειες. Η προεκλογική του εκστρατεία έγινε με τον γνωστό του τρόπο και το πολιτικό του στίγμα ήταν επίσης το ίδιο με τις τελευταίες αναμετρήσεις. Το επιχείρημα του Περισσού "ψηφίστε ΚΚΕ ακόμα κι αν δεν συμφωνείτε με όλα" και το " Εμείς στοχεύουμε στην Λαϊκή Εξουσία η οποία βέβαια δεν κρίνεται στις 4 Οκτώβρη, άρα ψηφίστε μας για να υπάρχει ισχυρό ΚΚΕ που σημαίνει και ισχυρός λαός" δεν φαίνεται να συγκίνησε. Ίσα ίσα φανέρωσε αδιέξοδα στην πολιτική του γραμμή. Γιατί, αν το άμεσο και το διακύβευμα δεν είναι η Λαϊκή Εξουσία, τότε γιατί το ΚΚΕ το βάζει σαν προαπαιτούμενο για οποιαδήποτε πολιτική του συνεργασία; Τότε γιατί δεν κάνει προτάσεις συνεργασίας στον ΣΥΡΙΖΑ και στην υπόλοιπη αριστερά με βάση αυτό που κρίνεται βραχυπρόθεσμα , χωρίς να βάζει τον όρο του μη άμεσου, δηλαδή της Λαϊκής Εξουσίας...
Το ΚΚΕ δεν μπορούσε, επίσης, να αποδείξει ότι "ισχυρό ΚΚΕ" σημαίνει και "ισχυρός λαός", γιατί πολύ απλά το "ισχυρός λαός" δεν κρίνεται από την εκλογική επίδοση του ΚΚΕ ή οποιουδήποτε κόμματος της Αριστεράς και γιατί κατά τη διακυβέρνηση της ΝΔ δεν διακρίθηκε για την αντιπολιτευτική του διάθεση και αποτελεσματικότητα.
Ακόμα και το σύνθημα του Κυριακάτικου Ριζοσπάστη "με κόκκινα βόλια χτυπάμε την πλουτοκρατία" μόνο τον κομματικό μηχανισμό μπορούσε να συγκινήσει παρά να γίνει πιστευτό από ευρύτερο κόσμο.
Και ενώ η αποτυχία στις εκλογές βοά, μόνο η ηγεσία του ΚΚΕ δεν αντιλήφθηκε τίποτα και αρνείται πεισματικά να κάνει αυτοκριτική. Ως πότε;


Ο ΣΥΡΙΖΑ, πάλι, ξεκινούσε με δυο δεδομένα. Το πρώτο είναι ότι το διάστημα διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ, παρόλες τις ανεπάρκειες στη δράση (εκτός εξαιρέσεων), διακρίθηκε σαν η βασική αντιπολίτευση με ριζοσπαστικές θέσεις και κοντά στα κινηματα. Το δεύτερο είναι ότι το κλίμα που διαμορφώθηκε, μετά τις εκλογές, με βασική ευθύνη της μεγαλύτερης συνιστώσας του, πλήγωσε και πάγωσε τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ (1).
Με βάση το δεύτερο δεδομένο και την εικόνα των τελευταίων μηνών το αποτέλεσμα για τον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να θεωρηθεί μια μικρή και σημαντική νίκη. Αποδεικνύει ότι έχει δημιουργηθεί ένα «κοινωνικό απόθεμα» ανθρώπων που έχουν στρέψει την ματιά τους στη δημιουργία μιας ενωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς. Αυτή η ψήφος δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη (ούτως ή άλλως μέχρι να μετρηθούν οι ψήφοι δεν ήταν καθόλου δεδομένη), αφού πολύς κόσμος στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ με τον όρο να προχωρήσει με διαφορετικό τρόπο από αυτόν του τελευταίου διαστήματος. Η «δοκιμή» για τον ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται και για να συνεχίσει να υπάρχει και να αναπτύσσεται οφείλει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των πολιτών που τον στήριξαν. Η θετική κατάληξη της οργανωτικο-πολιτικής συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ τον Νοέμβρη μπορεί να δώσει έναν άλλο αέρα στο εγχείρημα και να αξιοποιήσει το θετικό αποτέλεσμα.

Συνεχίζοντας τον σχολιασμό σχετικά με την προεκλογική παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ, είναι φανερό ότι αυτή ήταν συνέχεια και απότοκο των άλυτων ζητημάτων που παρακάμφθηκαν προσωρινά ενόψει της εκλογικής μάχης.
Παρόλη την προσπάθεια του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ η δημόσια παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε και μεγάλη σχέση με τις έννοιες «συλλογικά» και «ισότιμα». Ίσα ίσα συνεχίστηκαν «συνήθειες» που έχουν κατ’ επανάληψη στηλιτευτεί από τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ (2).
Τέλος, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να θέσει προγραμματικά ζητήματα που είχαν δουλευτεί όλη την προηγούμενη περίοδο και να εστιάσει στα πραγματικά προβλήματα της οικονομίας, της εργασίας και της επισφάλειας. Πέρα, όμως, από τις μεταρρυθμιστικές προτάσεις και την κοινοβουλευτική επιβίωση, υποβαθμίστηκε ένας πιο συνολικός και ριζοσπαστικό λόγος. Παρουσιάστηκαν και άλλες πολιτικές ανεπάρκειες ή αστοχίες (3).

(1)
Και αναφερόμαστε στην
* Απογοητευτική Πανελλαδική Σύσκεψη του Ιούνη όπου ενώ όλοι επισήμαναν πολιτικές αστοχίες και το οργανωτικό έλλειμμα, η ηγεσία του ΣΥΝ επέλεξε να μην κάνει καμία κριτική-αυτοκριτική, να ληφθούν ομόφωνα για τρίτη φορά οι ίδιες αποφάσεις των δυο προηγούμενων Συνδιασκέψεων χωρίς ξανά να υλοποιηθούν και να αποφύγει οποιαδήποτε συζήτηση- δέσμευση για την οργανωτική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ.
* Πλήρως χωριστή παρουσία του ΣΥΝ από τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι και την προκήρυξη των εκλογών. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι μετά τις φωτίες στην Β.Α. Αττική ο ΣΥΝ έστειλε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας επιστολή για σύγκληση των πολιτικών αρχηγών, χωρίς να προτείνει τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία στην διευρυμένη Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ που συνεδρίαζε την επόμενη μέρα και η οποία είχε την αρμοδιότητα (και όχι μια συνιστώσα), αν συμφωνούσε, να το πράξει.
* Το τριήμερο των συνεχών συσκέψεων για το αν και πώς θα κατέβει ο ΣΥΡΙΖΑ, η αδιάλλακτη στάση του ΣΥΝ που θα τίναζε το εγχείρημα στον αέρα και η παρωδία- απόφαση της Κυριακής, των 11 συναρχηγών εκ των οποίων "ο ένας είναι πρώτος μεταξύ ίσων", της απουσίας συμφωνίας για πλουραλιστική εκπροσώπηση,...

(2)
* Οι τηλεοπτικές εκπομπές μεγάλης τηλεθέασης φιλοξενούσαν σχεδόν αποκλειστικά στελέχη του ΣΥΝ και ειδικά τους γνωστούς τηλε-αστέρες που έχοντας άριστες σχέσεις με τους δημοσιογράφους έγραφαν στα παλιά τους παπούτσια το Γραφείο Τύπου. Αυτοί μάλιστα με την τόσο προνομιακή μεταχείριση θα έχουν το θράσος να επικαλούνται τους σταυρούς που πήραν, σαν υποστήριξη των ιδεών τους από το εκλογικό σώμα.
* Κάτι που έχει επισημανθεί αρνητικά από πολλούς, αφορά την αφίσα για την προεκλογική συγκέντρωση στην Αθήνα (δείτε εδώ) που έγραφε με τεράστια γράμματα το όνομα του προέδρου του ΣΥΝ και με μικρά τα υπόλοιπα, απουσία μάλιστα κάποιου πολιτικού μηνύματος (αυτό είχε επαναληφθεί και στις ευρωεκλογές, δείτε εδώ). Και φυσικά είναι ασήμαντο θέμα η αφίσα, απλά δείχνει μια (μη) λογική. Γιατί είτε επιλέχτηκε για εκμεταλλευση του επικοινωνιακού χαρτιού του ΣΥΡΙΖΑ που ήταν ο Α. Τσίπρας (πράγμα τουλάχιστον απολιτίκ και μιντιακό) είτε για να προβληθεί ο Α. Τσίπρας (επίσης απολιτίκ και περιττό αφού κάθε μέρα ήταν στα ΜΜΕ).
* Μπείτε στο site του ΣΥΡΙΖΑ (1,2,3,4,...) και θα δείτε μια σειρά από δηλώσεις στελεχών του ΣΥΝ και ελάχιστες των υπολοίπων. Άραγε οι υπόλοιποι (από άλλες συνιστώσες ή ανένταχτοι) που συμμετείχαν στα ψηφοδέλτια δεν είχαν κάτι να "δηλώσουν";

(3)
Πολιτικές αστοχίες
Το πολιτικό στίγμα από πολλά στελέχη ήταν το "βάλτε μας στη βουλή να κρατάμε τα μπόσικα" (το έχουμε σχολιάσει σε παλιότερες αναρτήσεις), υπερπροβαλλόταν η παρουσία προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ και η «προγραμματική αντιπολίτευση» σε βάρος των κοινωνικών αγώνων που πρέπει να δοθούν και που είναι μονόδρομος για να αλλάξουν τα πράγματα, ο Δεκέμβρης σχολιαζόταν αρκετές φορές με αμφισημίες υπεκφυγές για να μη χαλάσει η εικόνα της κόσμιας και προγραμματικής αριστεράς και για να μην χαθεί η ανοχή (έως εύνοια μερικές φορές) των δημοσιογράφων και εκδοτών, οι οποίοι πολλές φορές προκαλούσαν ζητώντας μετάνοια για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ τον Δεκέμβρη (δείτε τον Πρετεντέρη στο βίντεο).
Για ένα διάστημα στελέχη της Ανανεωτικής Πτέρυγας άφηναν ανοιχτές πόρτες στο ΠΑΣΟΚ. Έκλεισαν ευτυχώς τις «πόρτες» όταν κατάλαβαν ότι αν συνέχιζαν έτσι, κινδύνευε η παρουσία τους στο επόμενο κοινοβούλιο