Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

Η κρίση και ορισμένα γεωπολιτικά συμφραζόμενά της, του Ρούντι Ρινάλντι

Το άρθρο που αναδημοσιεύουμε σήμερα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Τετράδια πριν ένα περίπου χρόνο, την άνοιξη του 2012. Σε μια περίοδο που η Αριστερά στην πλειοψηφία της δεν ιεραρχούσε ως σημαντικά τα γεωπολιτικά ζητήματα και την ανάγκη προσανατολισμού σε σχέση με αυτά. Θεωρούμε ότι οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν το τελικό συμπέρασμα του άρθρου αλλά και τα βασικά σημεία της ανάλυσης που προηγείται. Η προσπάθεια προσανατολισμού σε αυτά τα ζητήματα είναι σήμερα επιβεβλημένη καθώς, όπως σημειώνεται και στο άρθρο, "σήμερα το επίκεντρο από την οικονομία περνά στην πολιτική και διαμέσου αυτής στο γεωστρατηγικό". Αυτό είναι σήμερα φανερό και θα γίνεται περισσότερο φανερό αύριο στην Κύπρο, την Ελλάδα, την Ευρώπη.
***
Στο τρίχρονο 2008-2011 οι διεργασίες πύκνωσαν, καθολικεύτηκαν απόκτησαν οικουμενική τροχιά. Στη χώρα μας ο σχολιασμός και η μελέτη στάθηκαν πρωτίστως στα οικονομικά και δευτερευόντως στα πολιτικά ενώ αγνοήθηκαν πολλά και σημαντικά που χωρούν στην σφαίρα της γεωπολιτικής. Έτσι όμως η προσέγγιση του σύγχρονου νεοελληνικού προβλήματος εκτός από μονομερής γίνεται παραμορφωτική.
Οι τεκτονικές πλάκες μετακινούνται, το γεωπολιτικό-γεωστρατηγικό ζήτημα παίρνει ολοένα και πιο δεσπόζουσα θέση στα πράγματα. Οι εξελίξεις στη χώρα συντελέστηκαν, όχι σε δοκιμαστικό σωλήνα, αλλά σ' αυτό το περιβάλλον.
Η αλλαγή δύο κυβερνήσεων μία της ΝΔ και μία του ΠΑΣΟΚ, η εξέγερση της νεολαίας τον Δεκέμβρη του 2008, η νέα καθεστωτική φάση που εγκαινίασε το Μνημόνιο, η επιβαλλόμενη φτωχοποίηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού, η έλευση της τρόικας, η μετατροπή της χώρας σε μεταμοντέρνα αποικία της Ευρώπης, η εμφάνιση ενός γνήσιου λαϊκού μαζικού κινήματος που σε δύο φάσεις (στις πλατείες και στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου) αποδιοργάνωσε την κυβερνητική εξουσία, οδηγώντας στην κυβερνητική μεταβολή υπό τον τραπεζίτη Παπαδήμο εκλεκτό των Μέρκελ και Σαρκοζί. Όλα αυτά γίνονται σε ένα πλαίσιο που η διεθνική πλευρά βαραίνει και παίζει αποφασιστικό ρόλο.
Η κρίση χρονίζει, πολλαπλασιάζεται, εκδιπλώνεται σε άλλους τομείς. Πέρα από τις οικονομικές συνέπειες, αγκαλιάζει τους εξωοικονομικούς τομείς. Ιδωμένη από την παγκόσμια πλευρά μπορεί να περιγραφεί κυρίως μέσα από τις γεωστρατηγικές μετατοπίσεις. Κεντρικό στοιχείο αυτών των μετατοπίσεων είναι η κρίση που διαπερνά τον δυτικό πρωτίστως καπιταλισμό. Τα παγκόσμια κέντρα του καπιταλισμού μετατοπίζονται ολοένα και περισσότερο προς την Ανατολή. Η συσσώρευση, η επικαιρότητα, οι ανερχόμενες δυνάμεις, οι πολιτικές αναβαθμίσεις και η δυναμική παρουσιάζουν μια άνευ προηγουμένου ένταση στην Ανατολή (αλλά και στο Νότο του σύγχρονου κόσμου). Έτσι λοιπόν το κυρίαρχο πρόβλημα του παγκόσμιου συστήματος εστιάζεται στο πώς θα υπάρξει μια νέα συναρμογή των ανερχόμενων κέντρων της περιφέρειας. Πώς η αναδιάρθρωση του παγκόσμιου συστήματος θα συμπεριλάβει σε νέο ρόλο αναβαθμισμένο, την περιφέρεια με το λιγότερο δυνατό κόστος για τη Δύση. Η Δύση, με τη σειρά της, έχει επιπλέον εσωτερικά προβλήματα. Οι ΗΠΑ διατηρώντας πολιτική στρατιωτική και εν γένει παγκόσμια ισχύ (το οικονομικό της στοιχείο παραμένει ευάλωτο και για πολλούς αναλυτές σε μεγαλύτερη κρίση από ό,τι η Ευρώπη), επιδιώκουν την αναγκαστική αναδιάρθρωση των παγκόσμιων συσχετισμών σε βάρος της Ευρώπης.
Σήμερα το επίκεντρο από την οικονομία περνά στην πολιτική και διαμέσου αυτής στο γεωστρατηγικό. Όλες οι αντιθέσεις μοιάζουν να απολήγουν στο γεωπολιτικό επίπεδο και οι πολιτικές αντιπαραθέσεις να αντανακλούν ολοένα και πιο καθαρά αυτές τις ασίγαστες και οξυνόμενες αντιθέσεις. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, παροξύνονται όλων των ειδών οι αντιθέσεις. Π.χ. η αντίθεση Δύσης περιφέρειας, η αντίθεση στο εσωτερικό της Δύσης ενόσω αυτή παραμένει σε αλληλεγγύη μεταξύ της απέναντι στην περιφέρεια, αντιθέσεις μεταξύ των κρατών, αντιθέσεις μεταξύ των κρατών και των αγορών, αντιθέσεις ανάμεσα στις τράπεζες και στα πιο επιθετικά πειρατικά χρηματιστικά ιδρύματα, αντιθέσεις ανάμεσα στο βιομηχανικό κεφάλαιο και τις αγορές, αντιθέσεις ανάμεσα στο Βορρά και το Νότο μέσα στην Ευρώπη και κάθε είδους άλλες αντιθέσεις. Αυτές ωστόσο, αποκτούν το νόημα μέσα στο γενικό πλαίσιο υποχώρησης της Δύσης και ανάδειξης νέων περιφερειακών δυνάμεων και της νέας συναρμογής τους στο διεθνές σύστημα.

Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

Ακούστε και το δεύτερο ηχητικό ρεπορτάζ για Κύπρο

Τι έγινε σήμερα στην Κύπρο;
Τι σκέφτονται και τι φοβούνται οι Κύπριοι;
Τι λένε για την Ελλάδα και για την κυβέρνηση;
Τι γνώμη έχουν για το ΣΥΡΙΖΑ;
Ακούστε και τη δεύτερη ανταπόκριση από την αποστολή του "Δρόμου" στην Κύπρο.

 

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

Το καταπληκτικό βίντεο-κάλεσμα για τη διαδήλωση στο Σύνταγμα στις 31 Μαρτίου

Το καταπληκτικό βίντεο-κάλεσμα για τη διαδήλωση στο Σύνταγμα στις 31 Μαρτίου

Ηχητικό ρεπορτάζ από Κύπρο

Οι λαοί μπορούν

Από το Editorial του Δρόμου της Αριστεράς:

Οι λαοί μπορούν

Μέσα στον ορυμαγδό των καταιγιστικών εξελίξεων τι διακρίνεται ως κύριο για τη λαϊκή υπόθεση;

Τίθεται επί τάπητος η ρεαλιστική δυνατότητα της αντίστασης και του ανοίγματος ενός άλλου δρόμου. Η ακύρωση των τελεσιγράφων, η ανατροπή των εμφανιζόμενων ως αδήριτων συσχετισμών και το άνοιγμα μιας νέας προοπτικής, όλα τούτα μέχρι τώρα διακηρύσσονταν και περιγράφονταν.
Όμως, πια, η απαλλαγή από τα καταναγκαστικά δεσμά και η διέξοδος απέναντι στη σύνθλιψη και τον καταστροφισμό αναβαθμίζονται σαν υπαρκτές εναλλακτικές δυνατότητες. Το ειδικό καθεστώς των μνημονίων και η επικυριαρχία της τρόικας συνεπάγονται ευθεία υπονόμευση της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας για όσους πέσουν στην παγίδα των εκβιασμών.
Ελλάδα και Κύπρος: αποκτά χαρακτήρα αγώνα επιβίωσης η συμπαράταξη των λαών.Οι εξελίξεις είναι άδηλες, αλλά μήπως αυτό δεν είναι ήδη ένα πρώτο ελπιδοφόρο στοιχείο μετά το αποφασιστικό «όχι» του κυπριακού λαού και της κυπριακής Βουλής; Ποια συνήθης… πορεία των πραγμάτων ακολουθείται εδώ και μία τριετία για ένα προς ένα τα υποψήφια πειραματόζωα; Η τρόικα (Ε.Ε.-ΕΚΤ-ΔΝΤ) θέτει το πλαίσιο, εκβιάζει και απειλεί, εκδίδει την καταδικαστική «διάσωση» και στη συνέχεια το Κοινοβούλιο της προγραμμένης χώρας έτσι ή αλλιώς υπερψηφίζει και ο εφιάλτης ξεκινάει.
Τώρα το Κοινοβούλιο στην Κύπρο επαναπροσδιορίζει το περιεχόμενο και την ουσία της λαϊκής κυριαρχίας και της δημοκρατίας, περιφρονεί τα τελεσίγραφα και αυτομάτως το οπλοστάσιο της τρομοκράτησης λαών και χωρών φαντάζει απογυμνωμένο από την παντοδύναμη ισχύ που το περιέβαλε ώς χτες. Βέβαια οι εκφοβισμοί επαναλαμβάνονται και κλιμακώνονται, ο κλοιός σφίγγει, αλλά είναι σαφές πως το δοκιμασμένο σενάριο του επαναλαμβανόμενου πειθαναγκασμού έχει «τσακίσει». Οι έως τώρα άτεγκτοι και αλαζόνες των Βρυξελλών, του Βερολίνου και του ΔΝΤ είναι εμφανές πως βρίσκονται σε όλο και δυσκολότερη θέση. Όσο είναι υποχρεωμένοι να εξαπολύουν τις συνήθεις απειλές τους, προδίδουν ωμό κυνισμό και φαρισαϊσμό, ενώ ταυτόχρονα βγαίνουν στην επιφάνεια και οξύνονται οι αντιθέσεις μεταξύ των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και κυριαρχεί η αποκρουστική οσμή της σύγκρουσης με λεία την από κάθε άποψη πολύτιμη ζώνη της Ν.Α. Μεσογείου.
Το οικονομικό πρόγραμμα της διάσωσης της Κύπρου αποκαλύπτεται κάθε άλλο παρά «οικονομικό» στον πυρήνα του. Είναι λογικό να μην μπορεί να εξηγηθεί η αντίφαση της αποσταθεροποίησης που ελλοχεύει για την Ευρωζώνη, διά μέσου της κατάσχεσης των τραπεζικών καταθέσεων και ταυτόχρονα της επαγγελίας της διάσωσης του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου. Μόνο η διάσταση της σύνθλιψης της οικονομικής υπόστασης της χώρας και παράλληλα της υπονόμευσης της κυριαρχίας και της αρπαγής των ενεργειακών κοιτασμάτων της, μπορεί να εξηγήσει ένα σχέδιο, που στον πυρήνα του βρίσκεται η ηγεμονική στρατηγική της Γερμανίας, που στην παρούσα φάση δορυφοροποιεί τις βασικές δυνάμεις της Ευρωζώνης και καθυποτάσσει και εξαθλιώνει τον Νότο.
Είναι προφανές πως εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα σκέτα νεοφιλελεύθερο σχέδιο. Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση έχει ενεργοποιήσει το φορτίο τεκτονικών γεωπολιτικών συγκρούσεων και το πρόγραμμα περιλαμβάνει την κονιορτοποίηση κρατικών υποστάσεων, εθνικών οντοτήτων και δημοκρατικών συγκροτήσεων.
Αυτή τη μοίρα επιφυλάσσουν για την Ελλάδα και την Κύπρο και το ελλαδικό πολιτικό σύστημα απροκάλυπτα εκτίθεται με την προδοτική του στάση. Όχι μόνο για ιστορικούς λόγους αδελφικών και ακατάλυτων δεσμών των δύο λαών, σήμερα αναδεικνύεται και πάλι η αγωνιστική και αντιστασιακή συμπαράταξη των δύο χωρών ως αναγκαία και ικανή προϋπόθεση διεξόδου και σωτηρίας.
Οι λαοί το μπορούν!

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Η ανανοηματοδότηση του Κυπριακού

 Από το Δρόμο της Αριστεράς του Σαββάτου

Η ανανοηματοδότηση του Κυπριακού

Κλείνει, μέσα στην κοινή μοίρα, η ενοχική απομάκρυνση των Ελλαδιτών από τους Κυπρίους. Του Γιάννη Τσούτσια

Αίφνης η Κύπρος, από χώρα μικρή και περιορισμένης βαρύτητας, εισέβαλε θορυβωδώς στην έκπληκτη παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα. Βοήθησαν σ’ αυτό και οι Ευρωπαίοι. Που δείχνουν να μη διαθέτουν κανένα σχέδιο ή οδηγό, παρά μόνον γυμνές ανάγκες και κάθε είδους απαιτήσεις. Έτσι τώρα, στο πλαίσιο της νέας κρίσης, καταγράφονται σεισμικές αντιθέσεις που, όπως πάντα, συμπεριλαμβάνουν κράτη, τράπεζες, υπερελίτ και λόρδους του χρήματος. Μ' έναν τρόπο, που διαμορφώνεται ένα σύστημα τόσο χαοτικό, ώστε ο αρχικός ένοχος δύσκολα διακρίνεται.
Όμως όσο εντείνονται αυτές οι ακατάπαυστες συγκρούσεις, τόσο εξαναγκάζονται και οι πιεζόμενοι να καταστούν επιθετικοί, σ’ ένα άλλο επίπεδο. Όλα, πάντως, τώρα συντάχθηκαν και ξεκίνησαν με άξονα την εφαρμογή της γνωστής συνταγής: καθετί που υποστασιοποιεί ένα κράτος, μια κοινωνία, ένα λαό, πρέπει να τσακιστεί. Ώστε μετά να εξαπολυθεί η καταιγίδα των μέτρων. Εδώ εμφιλοχωρεί η πλάνη. Πως οτιδήποτε θελήσουν οι σχεδιαστές, γίνεται. Υπεροψία στα όρια της ύβρεως. Αγνόησαν ότι οι ψήφοι «δεν βγαίνουν». Θεώρησαν ότι υπό την καταιγίδα των απειλών, αυτές θα εξασφαλιστούν, στο τέλος-τέλος θα εξαγοραστούν. Έσφαλαν!
Η αντίδραση
Η Κύπρος αντέδρασε, κι εκεί άρχισαν όλα. Εξέπεμψε πανευρωπαϊκό μήνυμα αντίστασης, που αλλάζει τη φορά των πραγμάτων. Ο λαός του Νότου μάχεται! Η εικόνα διαχέεται καθ’ όλο το μέτωπο της σύγκρουσης των ζητημάτων που απασχολούν την ευρωκρατία. Ανεξάρτητα από την έκβαση των εξελίξεων (είναι νωρίς ακόμα), στην πρώτη αναμέτρηση -καθοριστικής σημασίας από άποψη ηθικού- οι Κύπριοι απάντησαν μ’ ένα μεγάλο «όχι». Απέρριψαν τα διλήμματα που προσχεδιάζονταν να αναπαραχθούν σε όλη την επόμενη φάση, κατά τον τρόπο που αυτό συνέβη και στην Ελλάδα. Η πρώτη αναμέτρηση κερδήθηκε. Η πρόθεση της τρόικας να διατρέξει η Κύπρος όλα τα στάδια και όλες τις φάσεις των σχεδιασμών της μέσα σε λίγες ημέρες, ανακόπηκε. Τώρα, όμως, μπαίνουμε στην ουσιαστικότερη φάση. Πώς η Κύπρος θα μείνει όρθια, πώς θα περισώσει τις τράπεζές της, πώς θα βρει προοπτική κ.λπ.
Ο λαός
Παρά το ότι δεν υπήρξαν κραυγαλέες κινητοποιήσεις, ο λαϊκός παράγοντας στην Κύπρο είναι πανταχού παρών. Υποβάλλει το πλαίσιο, έχει απόλυτη επίγνωση του μεγέθους της ρήξης, ενώ πρώτος αυτός διαισθάνεται ότι οι εξελίξεις θα μετατοπιστούν στο «εθνικό». Ήδη καταγράφεται παντού και δεν αμφισβητείται από πουθενά, ότι πρόκειται για το «όχι» του κυπριακού λαού. Ένα «όχι» συνδεμένο με κάθε είδους δοτικότητα, με αναγόρευση του συλλογικού, μακριά από τη μεμψιμοιρία του τι χάνει κανείς όταν «κουρεύονται» οι καταθέσεις του. Αυτά όλα εισπράττονται από την πολιτική ηγεσία και το κατεστημένο της Κύπρου. Εδώ κανείς τα διαπιστώνει, ακόμη και ως απόμακρος τηλεθεατής.

Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

Η Επανάσταση του ’21 και το δημοτικό τραγούδι

"Ψαρέψαμε" και αναδημοσιεύουμε από την Αυγή της Κυριακής το άρθρο του ιστορικού (και συμπολίτη μας) Κώσταντίνου Γκότση για την Επανάσταση του '21 και το δημοτικό τραγούδι.

Τα δημοτικά τραγούδια, κυρίως τα κλέφτικα και κατά δεύτερο λόγο τα ιστορικά, κατέχουν μια ιδιαίτερη θέση στη μελέτη, στις «αναγνώσεις» της επανάστασης του ‘21, αλλά και στις αφιερωμένες σ’ αυτήν γιορτές, όπου τα τραγούδια τις συνοδεύουν είτε ως απαγγελία στίχων, που νοηματοδοτούν το «ηρωικό πνεύμα», είτε ως τραγούδια που τραγουδιούνται και χορεύονται.

Το κλέφτικο τραγούδι ως πηγή της ιστορίας
Διάφορες κατηγορίες των δημοτικών τραγουδιών έχουν χρησιμοποιηθεί άλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο, ως πηγή της ιστορίας. Τα κλέφτικα τραγούδια ειδικότερα, αρκετά νωρίς, θεωρήθηκαν ότι εκφράζουν και συγχρόνως καταγράφουν την κοινωνική ζωή και πραγματικότητα των κλεφτών και αρματολών.
Ο Fauriel στον «εισαγωγικό λόγο» του, θεωρεί ότι τα κλέφτικα τραγούδια έχουν ως θέμα τα κατορθώματα των κλεφτών σε βάρος της πολιτοφυλακής των πασάδων και ότι αναφέρονται σε μία κατάσταση των πραγμάτων και της κοινωνίας. Μάλιστα χαρακτηρίζει τα κλέφτικα τραγούδια ως μια ιδιαίτερη κατηγορία των ιστορικών τραγουδιών.1 Αντίστοιχες απόψεις υποστηρίζει και σε άλλα σημεία της εισαγωγής του.
Επίσης, ο Ν. Κασομούλης αναφέρει ότι για την κατάρτιση της «γενεαλογίας» των αρματολών, δηλαδή της ιστορίας των αρματολικών οικογενειών, έλαβε υπόψη, εκτός από τις παραδόσεις των γερόντων, «τα διάφορα τραγούδια τα οποία διαδιδόμενα αντηχούν εισέτι εις τας ακοάς των κατοίκων των προρρηθέντων[προρρηθεισών] επαρχιών». Επίσης σημειώνει ότι των αρματολών «ετραγωδήθησαν τα κατορθώματά των και οι θάνατοί των».2

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

Για ένα αριστερό πολιτικό ρεύμα διεξόδου

Από την εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς, μια σημαντική συμβολή για την κατανόηση της συγκυρίας, μια πρόταση πολιτικής και οικονομικής διεξόδου της χώρας.

Για ένα αριστερό πολιτικό ρεύμα διεξόδου

Η συγκυρία, ο ριζοσπαστισμός και η προϋπόθεση για να ανοίξει ο δρόμος για τη μετατροϊκανή Ελλάδα. Των Ρούντι Ρινάλντι, Γιώργου Παπαϊωάννου

«Ο στόχος για ανάληψη της κυβέρνησης από την Αριστερά θα προωθείται ακόμη καλύτερα όσο εξασφαλίζονται, παράλληλα, ορισμένες σημαντικές προϋποθέσεις:
α) Η δημιουργία ενός μεγάλου πολιτικού ρεύματος ανατροπής και ριζικής αλλαγής, που θα δημιουργεί μια μεγάλη δυναμική από τα κάτω…»

Απόφαση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, 3/2/2013
Ως πρώτη προϋπόθεση για να προωθηθεί ο στόχος της ανάληψης της κυβέρνησης από την Αριστεράς προσδιορίστηκε -και σωστά- η δημιουργία ενός μεγάλου πολιτικού ρεύματος ανατροπής και ριζικής αλλαγής. Αυτό τόνιζε και η απόφαση της τελευταίας Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν είναι η μόνη προϋπόθεση, αναφέρονταν άλλες 4 στην απόφαση (ύπαρξη σαφούς προγράμματος, δυνάμωμα του υποκειμένου μας, στόχοι για την αναγέννηση των κινημάτων, ικανότητα διαμόρφωσης συμμαχιών), αλλά είναι η πρώτη και βασική γιατί από αυτήν εξαρτάται, εν πολλοίς, η έκβαση όλης της πορείας.
Κομβικό σημείο
Βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο του αγώνα που διεξάγει ο λαός μας ή σε ένα κομβικό σημείο της αντιπαράθεσης που γίνεται στην Ελλάδα ανάμεσα στις μνημονιακές δυνάμεις και την πλειοψηφία του λαού.
Κομβικό γιατί ανασυντάσσονται και ενεργοποιούνται δυνάμεις από τους προηγούμενους γύρους, βγαίνουν πιο βασικά συμπεράσματα, φαίνονται πιο ορατά τα αδιέξοδα, πλησιάζονται δείκτες κοινωνικής και εθνικής καταστροφής που θέτουν τεράστια καθήκοντα για την επιβίωση των λαϊκών στρωμάτων και της ίδιας της χώρας.
Ο αγώνας παίρνει τα χαρακτηριστικά όχι μιας αμυντικής μάχης διατήρησης ορισμένων κεκτημένων, ούτε μια μάχη καλυτέρευσης της θέσης ορισμένων κοινωνικών κατηγοριών και τάξεων. Γίνεται αγώνας για την επιβίωση που επιβάλλει πανστρατιά για τη σωτηρία της χώρας, της κοινωνίας, του λαού, της εθνικής οντότητας.
Δομικά στοιχεία της συγκυρίας
Αν θέλουμε να απαριθμήσουμε τα βασικά, δομικά στοιχεία που συνθέτουν την συγκυρία, μετά από 3 χρόνια μνημονιακής πολιτικής, δηλαδή αυτά που καθορίζουν ή επηρεάζουν με πιο ουσιαστικό τρόπο την πορεία των πραγμάτων, θα προτείναμε την εξής σειρά:
1. Η οικονομική κρίση που θα εξακολουθήσει να βαθαίνει, όπως αναγκάζονται να παραδεχτούν και οι μνημονιακοί παράγοντες. Η κρίση όμως ορίζει μια επιθετική πολιτική από μεριάς του κεφαλαίου και αυτό οδηγεί σε μια τροποποίηση των σχέσεων εργατικής τάξης-εργαζόμενου λαού και αστικής τάξης. Κι όχι μόνο: H καταστροφή τεράστιων τμημάτων των μικρομεσαίων στρωμάτων δημιουργεί ένα τοπίο καταστροφής, αλλά και δυνατότητες κοινωνικών συμμαχιών που δεν υπήρχαν πριν από μερικά χρόνια.
2. Το πολιτικό σύστημα συνεχίζει να είναι αποσταθεροποιημένο

Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Δημόσιο σχολείο: είδος προς εξαφάνιση!

Σε λίγο στο Βουλευτικο (Ναύπλιο) θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση με τους Χ. Κάτσικα και Αιμ. Τσαγκαράτου με θέμα το Δημόσιο Σχολείο. Σίγουρα θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον...

Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Ρούντι Ρινάλντι: «Επεξεργαζόμαστε μια νέα θεωρία για ένα νέο κόμμα»

«Επεξεργαζόμαστε μια νέα θεωρία για ένα νέο κόμμα», από το Left.gr

Ημερομηνία: 03/03/2013 15:10
Συνέντευξη του Ρούντι Ρινάλντι στο 13ο Ενημερωτικό Δελτίο του Ινστιτούτου ‘Νίκος Πουλαντζάς’
roynti

Στην πορεία για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ στο οποίο θα μετεξελιχθεί σε ενιαίο πολυτασικό κόμμα, κεντρικό ρόλο παίζει η συζήτηση για τις οργανωτικές μορφές που θα υιοθετήσει καθώς και τις αρχές λειτουργίας του. Στόχος φυσικά είναι η μέγιστη αποτελεσματικότητα και αξιοποίηση των δυνάμεων του νέου φορέα, και παράλληλα η διατήρηση ανοιχτών διαύλων επικοινωνίας με ευρύτερα ακροατήρια, ώστε να επιτυγχάνεται συνεχής ώσμωση με τις κοινωνικές και κινηματικές διεργασίες. Μάλιστα, έχει ήδη συγκροτηθεί ευρεία επιτροπή καταστατικού (απαρτίζεται από 60 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, αλλά είναι ανοιχτή και σε άλλα μέλη του κόμματος) η οποία έχει αναλάβει να συνθέσει τις μέχρι σήμερα εμπειρίες στην Ελλάδα με αυτές άλλων χωρών (π.χ. Ισπανία, Γαλλία, Γερμανία, Λατινική Αμερική, Σκανδιναβία), αλλά και να απαντήσει με καινοτόμο τρόπο στις νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στη χώρα μας. Στόχος είναι μέχρι το Μάιο να παρουσιαστεί ένα πρώτο επεξεργασμένο σχέδιο. Με αυτή την αφορμή, συζητήσαμε με τον Ρούντι Ρινάλντι, συντονιστή της επιτροπής καταστατικού, για τις προτεραιότητες και τους στόχους της όλης προσπάθειας. Την συνέντευξη πήραν οι Δώρα Κοτσακά-Καλαϊτζιδάκη, Λουδοβίκος Κωτσονόπουλος και Παναγιώτης Πάντος.

Η επιτροπή καταστατικού έχει αναλάβει ένα μεγάλο έργο, με βαθιές πολιτικές προεκτάσεις. Από τη μια μεριά η κατάρρευση του παραδοσιακού πολιτικού συστήματος, και από την άλλη οι μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις που οδήγησαν στη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε εκφραστή της ελπίδας του λαού, δημιουργούν νέα δεδομένα. Ποιες είναι οι κύριες ανάγκες στις οποίες θα πρέπει να ανταποκρίνεται η λειτουργία του κόμματος και πώς αυτές θα προσεγγιστούν κατά την πορεία των εργασιών σας; 
Βασικό μέλημά μας είναι να μη γίνει μια διεκπεραιωτική, αλλά μια ουσιαστική συζήτηση γύρω από το περιεχόμενο και το ρόλο ενός ενιαίου πολυτασικού κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς, και το πώς αυτό μπορεί να αποτυπωθεί σε ένα καταστατικό. Πρέπει επίσης να έχουμε κατά νου ότι διαφορετικό χαρακτήρα έχει ένα κόμμα του 4-5% και διαφορετικό ένα αντίστοιχο κόμμα που βρίσκεται όμως κοντά στο κατώφλι της κυβέρνησης. Έτσι, παρότι οι μέχρι σήμερα εμπειρίες μας είναι πολύτιμες. Τη σκέψη μας πρέπει να καθοδηγεί το τι είδους κόμμα θέλουμε να δημιουργήσουμε.
Παράλληλα ας έχουμε κατά νου ότι ένα καταστατικό δεν μπορεί να λύσει με απόλυτο τρόπο εγγενή προβλήματα που υπάρχουν στο κόμμα, και τα οποία έχουν να κάνουν με την ιδιοσυστασία του, όπως για παράδειγμα το πού, πώς και με ποιον τρόπο παράγεται η πολιτική γραμμή, με ποιον τρόπο αυτή εκφωνείται κ.λπ. Μπορεί όμως να διευθετήσει ορισμένα ζητήματα και ενδεχομένως να τα θέσει σε τροχιά ωρίμανσης ή και λύσης. Έτσι, το καταστατικό πρέπει να περιγράφει τον «υπαρκτό» ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επίσης να κάνει σαφή και τη δυναμική του (π.χ. μέσα από το προοίμιο και τις μεταβατικές διατάξεις) δείχνοντας με σαφήνεια τον ανοιχτό χαρακτήρα του όλου εγχειρήματος. Το ίδιο το καταστατικό –και αυτό ίσως αποδειχτεί η μεγαλύτερη πρόκληση για την επιτροπή– καλείται να αφήνει περιθώρια για πολιτική ζύμωση σε σχέση με τα ζητήματα που θα ανακύψουν στο μέλλον.

linkwithin

Related Posts with Thumbnails