Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

Για τις «διαμάχες για τα πρόσωπα» στο κόμμα Die Linke

Όποιος ενδιαφέρεται να ενημερωθεί για τις εξελίξεις στο γερμανικό Die Linke ύστερα και από την απόφαση του Όσκαρ Λαφοντέν να αποσυρθεί από τη διεκδίκηση της προεδρίας του κόμματος θα βρεί πολλά ενδιαφέροντα στο κατατοπιστικό άρθρο της Νάντιας Βαλαβάνη που περιγράφει τις εξελίξεις στο ζήτημα ηγεσίας του γερμανικού Die Linke (προδημοσίευσή του έγινε στην Πεντανόστιμη). Μια αισθητά συντομότερη εκδοχή αυτού του κειμένου βρίσκεται στην Αυγή της Κυριακής, 31 Ιανουαρίου 2010.

ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΝ ΟΣΚΑΡ ΛΑΦΟΝΤΕΝ;


Για τις «διαμάχες για τα πρόσωπα» στο κόμμα Die Linke

της Νάντιας Βαλαβάνη


Η ανακοίνωση της απόφασης του Όσκαρ Λαφοντέν, Συμπροέδρου του γερμανικού κόμματος Die Linke και πρώην Προέδρου του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας, πριν δύο Σάββατα ότι «αποκλειστικά για λόγους υγείας» αποσύρεται από την κεντρική γερμανική πολιτική σκηνή – δε θα είναι ξανά υποψήφιος για Πρόεδρος του Die Linke στο Συνέδριο του κόμματος τον Μάιο στο Ροστόκ και θα παραιτηθεί από τη βουλευτική του ιδιότητα, παραμένοντας επικεφαλής μόνο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας στο γενέθλιο κρατίδιο του Ζάαρ – δεν ήταν ακριβώς «αναπάντεχη». Σχεδόν αμέσως μόλις καταλάγιασαν οι γιορτασμοί για τη μεγάλη νίκη της γερμανικής αριστεράς στις τελευταίες εκλογές – 11,9% στην Ομοσπονδιακή Βουλή και σχηματισμός κοινοβουλευτικών ομάδων σε 6 «ανατολικογερμανικά» και 6 «δυτικογερμανικά» κρατίδια, συμπεριλαμβανόμενης και της Βαυαρίας – ξέσπασε αυτό που στην κομψότερη κομματική γλώσσα αναφέρεται ως «διαμάχη για τα πρόσωπα». Κομψότερη, καθώς στην τραχύτερη δημοσιογραφική γλώσσα η Νόιες Ντόιτσλαντ (πρώην επίσημο όργανο της Κ.Ε. του κυβερνώντος την Ανατολική Γερμανία SED, στη συνέχεια προσκείμενη στο PDS και στο Die Linke με μια σχέση ανάλογη αυτής Αυγής και ΣΥΝ) εδώ και δύο μήνες τιτλοφορούσε το φάκελο των σχετικών άρθρων στην ηλεκτρονική της έκδοση «Αγώνας για την εξουσία στο Die Linke». Ο σκληρός εκλογικός αγώνας, που οδήγησε σ΄ ένα τόσο εκπληκτικό εκλογικό αποτέλεσμα, δόθηκε υπό την καθοδήγηση μιας τριάδας: Tου Προέδρου του κόμματος Όσκαρ Λαφοντέν (ο συμπρόεδρος του Λόταρ Μπίσκι έχει αποσυρθεί στις Βρυξέλλες από τότε που ανέλαβε Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κόμματος της Αριστεράς). Του Γέγκορ Γκίζι (Προέδρου της νέας Κ.Ο. στην Ομοσπονδιακή Βουλή). Και του Ντίτμαρ Μπαρτς, Γραμματέα του κόμματος. Κατά γενική ομολογία, όμως, ο «αρχιτέκτονας» της νίκης, αυτός που «κέρδισε» τα 6 δυτικογερμανικά κρατίδια κάνοντας τη μεγάλη διαφορά, ήταν ο Λαφοντέν. Αυτός υπήρξε ωστόσο και ο κύριος στόχος της «διαμάχης για τα πρόσωπα», και μάλιστα χωρίς ο ίδιος να εμφανίζεται καθόλου ή να μιλά: Διέκοψε την 3μηνη απουσία και σιωπή του μόλις στις 19 Ιανουαρίου, όταν εμφανίστηκε στην τοπική γιορτή για την Πρωτοχρονιά της Κ.Ο. του Die Linke στην τοπική Βουλή στο Ζααρμπρίκεν. Τι συνέβη τελικά, ώστε η νικηφόρα διάθεση της «βάσης» και των ψηφοφόρων του Die Linke να τραυματιστεί και να περιγράφεται σήμερα ως «χάλια»;

Τα γεγονότα

Σύμφωνα με το ιδρυτικό Συνέδριο του Die Linke το 2007, η διπλή Προεδρία (ένας εκπρόσωπος από καθένα από τα δύο συστατικά του κόμματα, το ανατολικογερμανικό PDS με ημερομηνία ίδρυσης 1990, τα στελέχη του οποίου προέρχονται κυρίως από το κυβερνών στην Ανατολική Γερμανία SED, και το δυτικογερμανικό WAGS, με ημερομηνία ίδρυσης το 2005, τα στελέχη του οποίου είναι κυρίως σοσιαλδημοκράτες συνδικαλιστές που αποχώρησαν από το κόμμα τους όταν ο Σρέντερ με την πολιτική «Ατζέντα 2010» δρομολόγησε τη γοργή αποδόμηση του κοινωνικού κράτους) αποτελεί μεταβατικό καθεστώς, που τερματίζεται το 2010. Ο Λαφοντέν είχε ταχθεί υπέρ της συνέχισης της, ενώ ο Μπαρτς υπέρ του περάσματος σε μονοπρόσωπη, όπως προβλεπόταν. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, όλα έδειχναν ότι ο Λαφοντέν θα ήταν και στο μέλλον ο ένας από τους δύο ή, το πιθανότερο, ο μοναδικός Πρόεδρος του Die Linke (o Μπίσκι είχε δηλώσει από το 2008 ότι δε θα είναι ξανά Πρόεδρος και ο Γκίζι επανειλλημένα ότι δεν ενδιαφέρεται). Η «διάθεση» του Μπαρτς να είναι αυτός ο μοναδικός Πρόεδρος δε φαινόταν να έχει ελπίδες.
Αμέσως μετά τη μετεκλογική συγκρότηση της Κ.Ο. στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο (9.10.2009), ο Λαφοντέν ζήτησε και πήρε άδεια, αφού δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι δε θα είναι ξανά επικεφαλής της, καθώς «από καιρό είχα την πρόθεση ν΄ ασχοληθώ αποκλειστικά με την Προεδρία του Κόμματος». Τα ΜΜΕ, που κατά την προεκλογική εκστρατεία τον είχαν αντιμετωπίσει εξαιρετικά επιθετικά, άρχισαν να κατασκευάζουν σενάρια. Πρωτοπόρος ήταν ο ρόλος του Spiegel, που από την άνοιξη είχε ξεκινήσει εκστρατεία προσωπικών επιθέσεων ενάντια στον Λαφοντέν με προφανή στόχο να δημιουργηθούν προσκόμματα στην ανανέωση της θητείας του - πράγμα για το οποίο οι Σοσιαλδημοκράτες είχαν ζωτικό συμφέρον. Μετεκλογικά στη «φημολογία» προστέθηκαν και δηλώσεις (ανατολικογερμανών, προέλευσης PDS) στελεχών. Συμπεριλαμβανόμενης αποκλειστικής «αποκάλυψης» του Μπαρτς στο Spiegel ότι ο Λαφοντέν απουσιάζει από τα καθήκοντα του («το γραφείο του παραμένει κενό») και ότι τον Ιανουάριο του 2009 σε κλειστή ολιγομελή σύσκεψη της ηγεσίας του Die Linke ο Λαφοντέν είχε δηλώσει ότι δε θα είναι ξανά Πρόεδρος της Κ.Ο. Ακολούθησαν διαφόρων ειδών «διαρροές» από το πολιτικό γραφείο του Μπαρτς, με σημαντικότερη τη δημοσίευση στο Spiegel μιας «είδησης» από τη σφαίρα της προσωπικής ζωής του (παντρεμένου, με οικογένεια στο Ζάαρ) 66χρονου Λαφοντέν, ότι στο Βερολίνο διατηρεί μυστικό ερωτικό δεσμό με την 40χρονη, περσικής καταγωγής (κι επίσης παντρεμένη) βουλευτίνα Ζάρα Βάγκενκνεχτ. [Με ένα σμπάρο δύο τριγώνια, καθώς η Ζάρα είναι επικεφαλής της τάσης «Κομμουνιστική Πλατφόρμα» του Die Linke και βασικός σύνδεσμος με την εξωκοινοβουλευτική αριστερά όλων των αποχρώσεων, στις δράσεις της οποίας η «Κ.Π» και η Ζάρα συμμετέχουν.] Στο ίδιο άρθρο (15.11.2009) το Spiegel κατηγορούσε τον Λαφοντέν για «πολιτική εξαπάτηση των εκλογικού σώματος», εφόσον με βάση την «αποκάλυψη» του Μπαρτς ήταν αποφασισμένος να μην ανανεώσει τη θητεία του ως Πρόεδρος της Κ.Ο. πολύ πριν τις εκλογές, παρ΄ όλα αυτά όμως τέθηκε επικεφαλής της εκλογικής λίστας.
Στις 17.11.2009 κυκλοφόρησε γραπτή δήλωση του Λαφοντέν ότι είναι καρκινοπαθής, βρίσκεται με την οικογένεια του και σε δύο μέρες πρόκειται να υποβληθεί σε μια «από πολύ καιρό προγραμματισμένη επέμβαση». Πράγματι, εγχειρίστηκε για καρκίνο του προστάτη στις 19.11.2009.
Ο Γκίζι, που εν απουσία των δύο προέδρων έχει γίνει το «κέντρο» του κόμματος, άρχισε να κατακλύζεται με επιστολές, e-mail, SMS κλπ παραπόνων και καταγγελιών οργανώσεων, οργάνων και μελών κυρίως από τη Δυτική Γερμανία για τον «απαράδεκτο» τρόπο που ασκεί, εσωκομματικά και δημόσια, τα καθήκοντα του ο Μπαρτς. Μέχρι που ζήτησε σε συνέντευξη του στη Ν.Ντ. (9.1.2010) «όχι άλλες επιστολές», υπονοώντας ότι είχε λάβει το μήνυμα. Πράγματι, στις 12 Ιανουαρίου δήλωσε σε συνεδρίαση της Κ.Ο. και στη συνέχεια στους δημοσιογράφους ότι: «Στο κόμμα έχει δημιουργηθεί κλίμα καταγγελιών». Θα πρέπει να σταματήσει η πίεση στον Λαφοντέν να δηλώσει εδώ και τώρα αν θα είναι ξανά υποψήφιος Πρόεδρος. Και, παρόλο που το κόμμα χρωστάει πολλά στον Μπαρτς, ο τελευταίος έχει ευθύνη επειδή «δεν επέδειξε αλληλεγγύη απέναντι στον Λαφοντέν». Γι΄ αυτό και ο Γκίζι του ζητά να μην είναι ξανά υποψήφιος για μέλος του Προεδρείου του Κόμματος, αλλά τον Μάιο να περάσει στη θέση ενός από τους αναπληρωτές του Προέδρου της Κ.Ο. (δηλ. του ίδιου).
Μετά από δύο μέρες και αφού ο Μπίσκι είχε δηλώσει συβιλλικά ότι «δεν πετάξαμε το σταλινισμό έξω απ’ την πόρτα του κόμματος για να επιστρέψει απ’ το παράθυρο» και πιο αισιόδοξα ότι αυτά που περνάει το κόμμα δεν είναι παρά «μια μικρή ιδεολογική γρίπη των χοίρων», ο αιφνιδιασμένος Μπαρτς αποδέχθηκε την (διπλή) πρόταση του Γκίζι – δηλώνοντας «απογοητευμένος». Είχαν προηγηθεί δηλώσεις υποστήριξης του Μπαρτς από πλήθος επικεφαλής ανατολικογερμανικών οργανώσεων του Die Linke, αλλά και κάλεσμα της Προέδρου του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος στον Μπαρτς να περάσει στις γραμμές των Σοσιαλδημοκρατών, καθώς το Die Linke είναι «πολύ στενό για ανοιχτόμυαλους ανθρώπους». Ενδιαφέρον έχουν επίσης τα σχόλια αναγνωστών σε άρθρα του ηλεκτρονικού τύπου, που επέμεναν ότι, αντίθετα με τους ηγέτες τους, τα απλά μέλη και ψηφοφόροι του Die Linke στα ανατολικογερμανικά κρατίδια είναι με τον Λαφοντέν, όχι με τον Μπαρτς.
Ο ίδιος ο Μπαρτς δήλωσε ότι οι διαφωνίες του με τον Λαφοντέν δεν είναι προσωπικού χαρακτήρα. Ούτε αποτελούν έκφραση της αντίθεσης Ανατολικογερμανών-Δυτικογερμανών μέσα στο Die Linke (μία από τις ερμηνείες των ΜΜΕ ήταν ότι πίσω απ’ τον Μπαρτς στοιχίζονται οι Ανατολικογερμανοί, διαπαιδαγωγημένοι στη νοοτροπία κόμματος εξουσίας, ενώ πίσω απ’ τον Λαφοντέν οι δυτικογερμανοί συνδικαλιστές, διαμορφωμένοι σε συνθήκες κοινωνικών συγκρούσεων). Είναι, αντίθετα, διαφωνίες για θέματα εξέλιξης και προοπτικής του Die Linke, καθώς o ίδιος θεωρεί ότι φορείς της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, ενάντια στην οποία στρέφεται όλη η πολιτική του κόμματος, είναι οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Ελεύθεροι Δημοκράτες. [Άρα υπάρχει πολιτικό έδαφος για συνεργασία με τους Σοσιαλδημοκράτες. Προεκλογικά ο Μπαρτς είχε κάνει γνωστή τη διαφωνία του με κάποια από τα σημεία του προεκλογικού προγράμματος του Die Linke, που έκαναν δύσκολη μια τέτοια προοπτική.]

Πρώτη δημόσια εμφάνιση Λαφοντέν

Ο Λαφοντέν έκανε την πρώτη δημόσια εμφάνιση του λίγες μέρες αργότερα, στις 19 Ιανουαρίου, στη γιορτή για την Πρωτοχρονιά της Κ.Ο. του Die Linke στη Βουλή του Ζάαρ, στην οποία είναι Πρόεδρος: Με μια μνημειώδη πολιτική ομιλία για το σήμερα και το αύριο, ουσιαστικά μια υποθήκη για το μέλλον του κόμματος.
Ανάμεσα στ’ άλλα, αποκαλύπτοντας τη μεθοδολογία διαμόρφωσης της αριστερής «κοινής γνώμης» μέσα στα αριστερά κόμματα και στους ψηφοφόρους τους από τα ΜΜΕ – «δηλ. από 200 πλούσιους που διαδίδουν τις απόψεις τους»: Πριν απ’ όλα διαχωρίζοντας τα μέλη των αριστερών κομμάτων σε δύο πτέρυγες, από τη μια μεριά τους «ρεαλιστές» και «πραγματιστές», από την άλλη τους «χαοτικούς», «λαϊκιστές» και «αιθεροβάμονες». Έτσι κατάφεραν να οδηγήσουν το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα στην καταστροφή της ταυτότητας του ως υποστηρικτή της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ειρήνης, μέσω της υιοθέτησης μιας πολιτικής που στηριζόταν στην «Ατζέντα 2010» και στη συμμετοχή στους πολέμους του ΝΑΤΟ - με αποτέλεσμα να χάσει τα μισά μέλη και ψηφοφόρους του. Αντίστοιχη είναι η προσπάθεια που καταβάλλεται σήμερα σε σχέση με το Die Linke.
Απαντώντας σημείο-σημείο στα βασικά θέματα μιας τέτοιας παρέμβασης, αποδεικνύει και γιατί είναι ψευδής η στοίχιση της «σύγκρουσης» ανάμεσα σε όσους προέρχονται από την Ανατολική Γερμανία και θέλουν συγκυβέρνηση με τους σοσιαλδημοκράτες και όσους προέρχονται από τη Δυτική και είναι a priori αντίθετοι σε οποιαδήποτε περίπτωση κυβερνητικής συνεργασίας. Δηλώνει: «Για να μην μείνει οποιαδήποτε αμφιβολία: Είμαι υπέρ της συμμετοχής στην κυβέρνηση, με την έννοια ότι χρησιμοποιούμε το πρόγραμμα μας για ν΄ αλλάξουμε την κοινωνία. Αλλά όποιος θεωρεί ότι ένα κόμμα μπορεί μόνο μέσω της συμμετοχής του στην κυβέρνηση ν΄ αλλάξει την πολιτική και την κοινωνία, αγνοεί την επίδραση από τη λειτουργία του κοινοβουλευτικού κυβερνητικού συστήματος.»
Ξεχωρίζει τέσσερα ζητήματα-προγραμματικές αιχμές, που θεωρεί πυρήνα του προεκλογικού προγράμματος του Die Linke - και ταυτόχρονα όρια που δεν μπορούν να ξεπεραστούν για να υπάρξει συνεργασία σε οποιοδήποτε κρατίδιο με τους Σοσιαλδημοκράτες: Άμεση απόσυρση των γερμανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν. Κατάργηση της Νομοθεσίας Hartz IV, με την οποία ο Σρέντερ θεμελίωσε την αποδόμηση της κοινωνικής ασφάλισης, της κοινωνικής προστασίας και του κοινωνικού κράτους και την οποία συμπληρώνουν συνεχώς οι επίγονοι του. Θεσμοθέτηση κατώτερου ημερομίσθιου. Όχι στη σύνταξιοδότηση στα 67.
Υπενθυμίζει τι έπαθε στην Ιταλία «το αδερφό μας κόμμα, η “Κομμουνιστική Επανίδρυση”», που όταν βρέθηκε να συγκυβερνά αποδέχτηκε την υπαναχώρηση της κυβέρνησης από το συμφωνημένο πρόγραμμα, συναινώντας στη συνέχιση της ιταλικής συμμετοχής στον πόλεμο στο Αφγανιστάν και στην περικοπή των κοινωνικών κατακτήσεων: «Σήμερα δεν υπάρχουν καν στο Ιταλικό Κοινοβούλιο.»
Προειδοποιεί ότι ο δρόμος για να μην πάθει το Die Linke, που είναι πολύ λιγότερο «κατοχυρωμένο» ως κόμμα, ό,τι και οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες ή η «Κομμουνιστική Επανίδρυση», περνάει μέσα απ’ το να επεξεργαστούν μια, διακριτή απ’ όλες τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, αριστερή πολιτική φυσιογνωμία στο επόμενο διάστημα και μέσα από το Συνέδριο. Και προτείνει 11 προγραμματικά σημεία ως αναγκαία για να καθορίσουν μια τέτοια ταυτότητα του κόμματος και ν΄ αποτελέσουν αιχμή της πολιτικής και κοινωνικής πάλης. Ενώ ορίζει ως κεντρικό θέμα, γύρω απ’ το οποίο πρέπει να επικεντρώνεται η πάλη σήμερα, το ερώτημα «ποιος πληρώνει τις επιπτώσεις της κρίσης;»
Έχουν ενδιαφέρον οι ορισμοί που δίνει για θεμελιώδη επίμαχα θέματα όπως η δημοκρατία, για την οποία υιοθετεί τον ορισμό του Περικλή για την αρχαία Αθήνα: «Το όνομα, με το οποίο περιγράφουμε την πολιτική τάξη πραγμάτων μας, είναι δημοκρατία, επειδή η διαχείριση των περιστάσεων γίνεται προς όφελος των συμφερόντων όχι των λίγων, αλλά της πλειοψηφίας.» Ενώ ερμηνεύει ως εξής τη ρήση της Ρόζας Λούξεμπουργκ «χωρίς σοσιαλισμό δεν υπάρχει δημοκρατία και χωρίς δημοκρατία δεν υπάρχει σοσιαλισμός»: «Δεν εννοεί τίποτα άλλο παρά ότι χωρίς δίκαιη κατανομή του πλούτου δεν υπάρχει δημοκρατία, επειδή μια άδικη κατανομή οδηγεί σε αντιδημοκρατικές δομές εξουσίας.» Και ορίζει ως θεμέλιο μιας «συνεργατικής κοινωνίας» ο πλούτος ν΄ ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν.
Οι πιο πρόσφατες εξελίξεις

Στις 23 Ιανουαρίου ο Λαφοντέν έκανε τη γνωστή δήλωση απόσυρσης από την κεντρική πολιτική σκηνή, προσθέτοντας ότι θα βοηθήσει «όσο του επιτρέπει η υγεία του» στις κρίσιμες εκλογές στη Βεστφαλία, αλλά και στην επεξεργασία του προγράμματος και του καταστατικού του κόμματος πηγαίνοντας προς το συνέδριο.
Ο Γκίζι εξέφρασε τη λύπη του. Χαρακτήρισε τον Λαφοντέν «απ’ τους σημαντικότερους πολιτικούς στη Γερμανία και στην Ευρώπη» και «αναντικατάστατο», εκτιμώντας ότι «χωρίς τον Λαφοντέν το Die Linke δε θα είναι πλέον το ίδιο». Παράλληλα δήλωσε ότι απ’ ολόκληρη την ηγεσία του κόμματος ο Λαφοντέν είναι αυτός που μπορεί με μεγαλύτερη επιτυχία «να κάνει κεντρική πολιτική ακόμα κι απ’ το Ζάαρ».
Μετά από ολονύχτια διευρυμένη σύσκεψη του Προεδρείου του κόμματος και της Κ.Ο. την περασμένη Πέμπτη και αφού έγινε γνωστό ότι υπήρξαν πολλές διαφωνίες, ο Γκίζι ανακοίνωσε ότι κατέληξαν σε έναν «αξιοπρεπή συμβιβασμό»: Θα προτείνουν στο συνέδριο θεσμοθέτηση πλέον της διπλής Προεδρίας και ως υποψήφιους την Γκεζίνε Λετς, σήμερα Αναπληρώτρια του Προέδρου της Κ.Ο., και τον Κλάους Ερνστ, συνδικαλιστή και βουλευτή από τη Βαυαρία, σήμερα Αντιπρόεδρο του κόμματος. Ανάλογα θα προτείνουν τη θεσμοθέτηση διπλής Γραμματείας στη θέση του απερχόμενου Μπαρτς, με τα ίδια με την Προεδρία κριτήρια: Ανατολή-δύση και γυναίκα-άντρας. Όπως παρατηρεί ειρωνικά ο αρθρογράφος της Νόϊε Ντόιτσλαντ Ούβε Κάλμπε (26.1.2010), η quota στην πρόταση που γίνεται για τους δύο νέους Προέδρους πάσχει μόνο από πολιτική άποψη, αυτή του πολιτικού πλουραλισμού: Ενώ οι δύο σημερινοί Πρόεδροι εκφράζουν τα δύο βασικά πολιτικά ρεύματα μέσα στο κόμμα, το «πραγματιστικό» και το «ιδεολογικό», οι προτεινόμενοι, αν και στάθηκαν πλήρως αλληλέγγυοι με τον Λαφοντέν, ανήκουν και οι δύο στο πρώτο…

Αντί για (εντελώς προσωρινό) επίλογο

Έχει τεράστιο ενδιαφέρον τα θέματα που άνοιξαν και συζητήθηκαν αυτό το κρίσιμο 3μηνο, όπως καταγράφονται στις σελίδες των δύο μοναδικών ημερησίων εφημερίδων της γερμανικής αριστεράς, της Νόιες Ντόιτσλαντ και της Γιούνγκε Βελτ (πρώην επίσημο όργανο της FDJ, της οργάνωσης νεολαίας του κυβερνώντος την Ανατολική Γερμανία κόμματος, σήμερα εκφραστής μιας ευρείας γκάμας απόψεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς). Δύο παραδείγματα:
- Πόσο υπεισέρχεται ο ψυχολογικός παράγοντας στην πολιτική πάλη, στη συνεργασία και στις συγκρούσεις ανθρώπων που αγωνίζονται μέσα απ’ το ίδιο κόμμα για μια άλλη κοινωνία; (Με αναφορά στις απόψεις του Φόιερμπαχ για το «εσύ και το εγώ», που ο Ένγκελς, αντίθετα απ’ τους αρθρογράφους, δεν έπαιρνε στα σοβαρά.)
- Ποιος βγήκε τελικά νικητής από τη «διαμάχη»; Μπορεί να «κάηκε» ο Μπαρτς, πολιτικοί όμως σαν τον Μπαρτς στη Γερμανία υπάρχουν πολλοί, σαν τον Λαφοντέν πόσοι;
Και η «βάση»; Που βρίσκεται μέσα σε όλα αυτά η «βάση»; Ας υπενθυμίσουμε ότι το ιδρυτικό συνέδριο του Die Linke δύο χρόνια πριν είχε κλείσει με γνωστή ηθοποιό ν΄ απαγγέλλει στους συνέδρους το «Εγκώμιο στην αμφισβήτηση» του Μπρεχτ:
«Εσύ, που γίνεσαι καθοδηγητής, να μην ξεχάσεις / Ότι έγινες, επειδή αμφισβήτησες καθοδηγητές. / Επέτρεψε λοιπόν στους καθοδηγούμενους / Ν΄ αμφισβητούνε!»

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Πάρτε τα όλα πίσω!

Απέναντι στο κλίμα δημοσιονομικής τρομοκρατίας, την κερδοσκοπία, την εκχώρηση της οικονομικής πολιτικής στις Βρυξέλλες και τη δουλικότητα της κυβέρνησης του Γιώργάκη το άρθρο του ΚΙΜΠΙ προτείνει κάποιες λύσεις...:

Ο φίλος μου ο Πρόεδρος (τον οποίο έχω πλειστάκις αναφέρει χωρίς να χρειάζεται να εξηγήσω τι είδους «πρόεδρος» είναι) πρότεινε μια ευφυή λύση για να τελειώνει αυτή η αλητεία των πιέσεων, της λοιδορίας και του συλλογικού μας εξευτελισμού από εταίρους, εχθρούς και φίλους (ευφυή μεν, πλην όμως με ελάχιστες ελπίδες να υιοθετηθεί στη χώρα όπου ενδημεί η ανοησία). Πρώτον, να παραδεχθούμε με ειλικρινή μεταμέλεια ότι πράγματι είμαστε η πιο σπάταλη κοινωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πως ό,τι μας χορήγησαν μέχρι σήμερα ως κοινοτικές επιδοτήσεις ή ως δανεισμό το φάγαμε σε πολυτελείς δαπάνες που δημιούργησαν τα ελλείμματα. Δεύτερον, να μαζέψουμε όλα τα πολυτελή και περιττά αγαθά που αγοράσαμε με τα δάνεια και τις επιδοτήσεις και να τους τα επιστρέψουμε (διότι τα αγοράσαμε από αυτούς, τους Γερμανούς, τους Γάλλους, τους Βρετανούς, τους Ολλανδούς, αλλά και τους Αμερικανούς, που θέλουν να έχουν πάντα πλεονάσματα – αν και ούτε αυτοί τα έχουν πλέον). Τρίτον, να δηλώσουμε ότι είμαστε πλέον αποφασισμένοι να υποβάλουμε εαυτούς σε ενάρετη, αυστηρή, προτεσταντική λιτότητα, ως εκ τούτου θα δανειζόμαστε στο εξής με εξαιρετική φειδώ χρήματα για να τους ξεπληρώσουμε τα χρέη και να μειώσουμε τα ελλείμματά μας. Και εκ των πραγμάτων δεν θα έχουμε την ευτυχία να αγοράζουμε τα αγαθά που σε τόση αφθονία διοχετεύουν στην αγορά μας. Θα ζήσουμε με ό,τι έχουμε. Με ό,τι βγάζει η γη, ό,τι σπέρνουμε και θερίζουμε – αν στο μεταξύ, βεβαίως, οι αγρότες έχουν πειστεί να φύγουν από τα μπλόκα.


Θα είναι μια άτυπη πτώχευση, μια ανταλλαγή σε είδος, ένας δίκαιος συμβιβασμός για να πάψουν οι πιστωτές μας να ασχολούνται μαζί μας. Θα πρέπει να λύσουμε μόνο μερικά τεχνικής φύσεως προβλήματα. Πρώτον, το χωροταξικό. Πού θα συγκεντρώσουμε προς επιστροφή τις Mercedes, τα Volkswagen, τις Porsche, τα Cayenne, τα Citroën, τα Ford που με τόση απερισκεψία αγοράζαμε για δεκαετίες; Κι ακόμα, τα iPhone, τα Sony Erickson, τις ηλεκτρικές συσκευές, τα στερεοφωνικά συστήματα, τις τηλεοράσεις, τα dvd. Τα Prada, τα Sonia Rykiel, τα Escada, τα Timberland, τα Marlboro Classics. Αλλά και τα Zara, τα Sprinter, τα Levi’s κι όλα όσα μας ντύνουν από τότε που τελέσαμε το τελευταίο μνημόσυνο της Πειραϊκής Πατραϊκής και του καταστήματος νεωτερισμών της γειτονιάς. Κι επίσης, τα φάρμακα, τα εμβόλια της γρίπης, τα καλλυντικά, τα απορρυπαντικά, αλλά και τα υποβρύχια, τα μαχητικά αεροσκάφη, τα ελικόπτερα, τις φρεγάτες, τα αντιτορπιλικά, μαζί με τα ανταλλακτικά τους. Τα ψηφιακά γκατζετάκια, τα συστήματα πληροφορικής, τα PC, τα Mac, τα Vaio, όλα αυτά τα αγαθά που καταναλώναμε με υπερβάλλοντα ζήλο και τα αγοράζαμε χωρίς να πολυρωτάμε για την τιμή τους, από τότε που μετατραπήκαμε σε μια οικονομία που δεν παράγει σχεδόν τίποτε εκτός από ζαρζαβατικά, μερικά οπωρικά και -α, ναι… βέβαια!- χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες!

Δεύτερον, πέραν του χωροταξικού, υπάρχει το χρηματοοικονομικό. Όλα αυτά που θα τους επιστρέψουμε, ελαφρώς μεταχειρισμένα, αλλά σε καλή κατάσταση, πώς θα τα αποτιμήσουμε για να δούμε πόσα από τα χρέη μας ξεπληρώνουμε; Μια Mercedes SLK, για παράδειγμα, την αγοράζουμε 50.000 ευρώ. Έπειτα από μεταχείριση 2-3 ετών η τιμή της πέφτει λίγο κάτω από τα 30.000. Άντε να τους κάνουμε και μια έκπτωση και να την εκτιμήσουμε στα 25.000 ευρώ. Θα το δεχθούν οι φίλοι μας οι Γερμανοί ή θα μας πουν: «Α, όχι, μια μεταχειρισμένη Mercedes τριών ετών στη Γερμανία δεν πάει πάνω από 10.000. Εδώ καινούργια και έχει 20.000». Μα, τότε, σημαίνει ότι μας πουλάγανε ακριβά. Κι αν το ίδιο συμβαίνει και με τα άλλα αυτοκίνητα, αλλά και με τα φάρμακα, και τα κινητά, και τα ψηφιακά γκάτζετ, και τα φιρμάτα ρούχα, και τα συσκευασμένα τρόφιμα, και τα υποβρύχια, και τα τεθωρακισμένα, και τα ελικόπτερα, και τα αεροπλάνα, σημαίνει ότι μπορεί και να αισχροκερδούσαν εις βάρος μας. Αν, λοιπόν, κάνουμε τον λογαριασμό, δύο τινά μπορεί να συμβούν: ή θα κάνουμε το deal της επιστροφής με τιμές Αθηνών, οπότε θα πρέπει να αποδεχθούν το υπερτίμημα που προκύπτει από τις τσουχτερές τιμές της δικής μας αγοράς, ή θα το κάνουμε με τιμές Βρυξελλών (ή Λονδίνου, Βερολίνου, Παρισιού, Νέας Υόρκης), οπότε θα πρέπει να παραδεχτούν ότι ψιλοκλέβανε, εμάς τα αφελή νεόπλουτα πελατάκια. Σε κάθε περίπτωση, το ισοζύγιο μπορεί να αποδειχθεί και υπέρ μας. Μπορεί, δηλαδή, να μας χρωστάνε κιόλας.

Αφού τελειώσει αυτή η συναλλαγή, αυτή η ιδιότυπη αναστροφή πώλησης των εκατομμυρίων προϊόντων που έχουμε ψωνίσει από τους αγαπητούς φίλους και εταίρους, θα πρέπει να αποφασίσουν ότι θα έχουν χάσει, αν όχι διά παντός, για αρκετές δεκαετίες πάντως, μια αγορά 11 εκατομμυρίων καταναλωτών που δεν είχε αφήσει παραπονεμένη καμιά ευρωπαϊκή ή αμερικανική επιχείρηση που δοκίμαζε την τύχη της εδώ. Θα μας χάσουν και ως αγοραστές των προϊόντων τους και ως δανειολήπτες των χρημάτων τους. Με τι θα μας αντικαταστήσουν, δικό τους πρόβλημα. Απλώς, θα πρέπει να προβληματιστούν με τι θα αντικαταστήσουν κι άλλους πελάτες που πιθανώς θα χάσουν μετά από μας. Τους Πορτογάλους, για παράδειγμα. Και πολύ περισσότερο τους Ιρλανδούς, τους Ρουμάνους, τους Βούλγαρους, τους Λετονούς, τους Λιθουανούς, όλες τις κοινωνίες και οικονομίες που προσαρτούν με πείσμα στο άρμα της μεγάλης τους αγοράς και επιδοτούν ή δανειοδοτούν την παραγωγική τους αποδιάρθρωση, μέχρι του σημείου να πνιγούν στα εισαγόμενα αγαθά, τα χρέη και τα ελλείμματα. Αν όλοι αυτοί -αγορές τουλάχιστον 100 εκατομμυρίων καταναλωτών- μπουν στον ενάρετο κύκλο της λιτότητας, της δημοσιονομικής ειλικρίνειας και των μηδενικών ελλειμμάτων, πού θα πουλήσουν οι εξ ορισμού ενάρετοι άρχοντες της ευρωαγοράς τα προϊόντα τους; Πού θα διαθέσουν τα πανάκριβα οπλικά τους συστήματα, πώς θα κερδοσκοπήσουν από τον δανεισμό μας, πώς θα εξασφαλίσουν τα δικά τους πολυπόθητα πλεονάσματα;

Βεβαίως, μια τέτοια συναλλαγή δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί – όχι γιατί ο Πρόεδρος κάνει πλάκα κι εγώ την αναπαράγω, αλλά γιατί δεν διαθέτουμε πολιτικές ηγεσίες με μια στοιχειώδη φαντασία. Οι πολιτικές ηγεσίες ήταν πάντα μέρος του προβλήματος. Λειτούργησαν απλώς σαν ντίλερ όλων των πραματευτάδων που έφταναν εδώ για να πουλήσουν τα πάντα: από καρφίτσες μέχρι τεχνογνωσία ιδιωτικοποιήσεων και από γάλατα μέχρι Leopard. Κατέστησαν, βεβαίως, συνένοχη εν μέρει και την κοινωνία, με μικροεξαγορές και ευτελείς συναλλαγές (έναν διορισμό στο Δημόσιο, μια επιδότηση για να γίνει ο αγρότης μικροεπιχειρηματίας των δύο σεζόν, χρήμα δανεικό για να γίνουν σχεδόν όλοι ιδιοκτήτες). Και δημιούργησαν μια παρασιτική ολιγαρχία που με περισσό ζήλο μετέτρεψε τις ήδη ισχνές παραγωγικές δραστηριότητες σε μεταπρατικές.

Η ουσία, όμως, είναι πως το οικονομικό μοντέλο που σήμερα έχει γίνει συνώνυμο της καταστροφής εξυπηρέτησε πρωτίστως τις ανάγκες αυτών που σήμερα μας χλευάζουν ως το δημοσιονομικό τέρας της Ευρωζώνης. Κάθε ευρώ που αγόγγυστα έχει εισφέρει η Γερμανία στον κοινοτικό προϋπολογισμό το έχει πάρει πίσω στο πολλαπλάσιο. Το ίδιο και η Γαλλία, η Ιταλία ή η Βρετανία. Οι εισφορές τους στην «αδύναμη» Ελλάδα έγιναν για να κερδίσουν χρόνο οι νταλίκες που έφερναν τα προϊόντα τους μέχρι εδώ και χώρο στα ράφια των σούπερ μάρκετ ή στις βιτρίνες των πολυκαταστημάτων. Στο μεταξύ, η Ελλάδα έγινε ακόμα πιο «αδύναμη» και ο περίφημος ευρωπαϊσμός έγινε κίτρινος σαν το λεμόνι. Γιατί αποδεικνύεται με τον πιο θλιβερό τρόπο ότι το ευρώ δεν μας σώζει από την καταστροφή, το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν ξέρει τίποτε άλλο από το να «τιμωρεί» και η Ε.Ε. είναι ένα πουκάμισο αδειανό, ένα προκεχωρημένο φυλάκιο των αγορών και της κερδοσκοπικής Διεθνούς, ανίκανη για μια στοιχειώδη εκδήλωση αλληλεγγύης, για μια υποτυπώδη πολιτική προστασία, αδύναμη έστω να αυτοπροστατευθεί την ώρα που η υπόστασή της κρέμεται από τον πιο αδύναμο κρίκο της. Προς το παρόν, αυτός είμαστε εμείς.

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

Επισκεφθείτε το Σάββατο τον Δον Κιχώτη...

Ένας νέος χώρος που φιλοδοξεί να ταρακουνήσει τα λιμνάζοντα νερά της περιοχής μας ξεκίνησε τη λειτουργία του στην πόλη του Άργους. Το όνομα αυτού: "Δον Κιχώτης". Όπως λένε οι διαχειριστές του χώρου:
"Ένας καινούριος χώρος δημιουργήθηκε στο Άργος , ένα στέκι για όλους όσους θέλουν να εκφράσουν τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς τους, τις ιδέες και τη δημιουργικότητα τους. Ο Δον Κιχώτης σας προσκαλεί το Σάββατο 23/1 να τον γνωρίσετε, από τις 18.00 μέχρι τις 12.00 σας περιμένουμε για ένα καφέ ή ποτό, να ακούσουμε μουσική ,να κουβεντιάσουμε και να καλωσορίσουμε τον Δον Κιχώτη στην πόλη μας."
Όπως κάθε χώρος, έτσι και αυτός, θα αποκτήσει ζωή αν τον στηρίξουμε όλοι μας με τις ιδέες μας και φυσικά με την φυσική μας παρουσία. Καλό ξεκίνημα! Ας είμαστε εκεί αύριο...
Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε το μπλογκ του Δον Κιχώτη:
http://donquixoteargos.blogspot.com/



Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

Την Κυριακή 24/12 ανοίγουμε πάλι όλα τα διόδια

Αναδημοσιεύουμε δελτίο τύπου των επιτροπών Ακρίβεια-STOP:

Με απόφαση του Πανελλαδικού Συντονιστικού κατά των διοδίων

την Κυριακή 24/1/2010 στις 12:00 ανοίγουμε ξανά όλα τα διόδια

Η καθημερινή αντίσταση των κατοίκων και η δράση του Πανελλαδικού Συντονιστικού Κατά των Διοδίων είχαν σαν αποτέλεσμα να καταφέρουμε ήδη τις πρώτες νίκες μας στον αγώνα για δημόσιους και ελεύθερους δρόμους. Σπάσαμε τη σιωπή γύρω από το σκάνδαλο των Τεμπών και αναδείξαμε τις ευθύνες της εταιρείας Αυτοκινητόδρομος Αιγαίον Α.Ε. Πετύχαμε την αναστολή της λειτουργίας του σταθμού διοδίων στο Αιγίνιο. Με τον πανελλαδικό συντονισμό μας συμβάλλαμε ώστε κάθε μέρα όλο και περισσότεροι οδηγοί να συμμετέχουν σε αυτόν τον αγώνα αρνούμενοι να πληρώσουν διόδια στις εταιρείες – δολοφόνους.

Συνεχίζουμε τον αγώνα μας έχοντας άμεσους στόχους :

- Να μη δημιουργηθεί κανένας νέος σταθμός διοδίων. Να μη γίνει καμία αύξηση.

- Να ανασταλεί η λειτουργία όλων των σταθμών διοδίων της χώρας μέχρι τη λειτουργία της εθνικής οδού στα Τέμπη ως ελάχιστη ανακούφιση των πολιτών εκ μέρους του κράτους.

- Να αποδοθούν ευθύνες στην εταιρεία Αυτοκινητόδρομος Α.Ε. και να επωμιστεί όλο το κόστος της επαναλειτουργίας και κατασκευής της εθνικής οδού στο τμήμα «Μαλιακός – Κλειδί»

Δεν πληρώνουμε διόδια – Μην πληρώνεις κι εσύ

Κατάργηση όλων των διοδίων

Δρόμοι ελεύθεροι – δημόσιοι – ασφαλείς

Τηλέφωνα : Αθήνα 6974072825, 6972738059, Πάτρα 6973426334, 6936653635, Θεσσαλονίκη 6977034350 , 6974479243 , Θεσσαλία 6973828009 , 6976864058, Κορινθία 6977137090

Οι επιτροπές Ακρίβεια Ανεργία STOP συντονίζουν τη δράση τους μέσα από την ιστοσελίδα www.akribeia-stop.gr

Το πανελλαδικό συντονιστικό κατά των διοδίων συντονίζει τη δράση του μέσα από την ιστοσελίδα http://diodiastop.blogspot.com/

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Αντίο Μαριάννα

Η Μαριάννα Μπρεκάση έχασε πριν λίγες μέρες τη μάχη με τον καρκίνο. Εκατοντάδες άνθρωποι την χαιρέτισαν και δεκάδες ήταν οι χαιρετισμοί που αναφέρονταν στο ήθος, την εντιμότητα, τη σεμνότητα και την αγωνιστικότητά της. Η Μ Μπρεκάση ήταν μια αγωνίστρια που το αποδείκνυε καθημερινά στη γειτονιά της, στην εργασία της, στα κινήματα, στην οργάνωσή της. Την αγωνιστικότητά της απέδειξε και στη μάχη με την αρρώστια αφού ούτε στιγμή δεν το έβαλε κάτω και μέχρι το τέλος έδινε το παρόν σε συλλογικούς αγώνες και διαδικασίες.
Ότι και να πούμε είναι λίγο.
Στην εποχή των τόσων δυσκολιών που αντιμετωπίζει ο λαός μας και στην εποχή των παραγοντισμών και καριερισμών εντός της αριστεράς, οι εργαζόμενοι και η αριστερά έχασαν μια ακούραστη μαχήτρια.

Για όσους δεν είχατε την τύχη να την γνωρίσετε, δείτε το βιογραφικό της εδώ.

Δείτε ένα βίντεο από το http://argos.wordpress.com/2010/01/13/mprekasi/ όπου η Μ. Μπρεκάση συζητά με εργαζομένους στη siemens.


Επειδή σε κάποια σημεία δεν ακούγεται καλά διαβάστε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:

"...Στις 19 του Σεπτέμβρη για μένα ήταν μια κρίσιμη μέρα. Εκείνη τη μέρα εγχειριζόμουνα. Γι αυτό δεν ήμουν στο πλευρό σας. Δεν έχω χάσει αγώνα και απεργιακή κινητοποίηση από το 1996 που σας περιέγραψα που να μην είμαι δίπλα στους εργαζόμενους που είναι σε κινητοποίηση. Όταν ξύπνησα και άκουσα ότι η Siemens βρίσκεται σε κατάληψη και σε απεργιακό αγώνα, εμένα προσωπικά όχι μόνο με συγκίνησε αλλά μου έδωσε πολύ μεγάλο κουράγιο και για τον προσωπικό μου αγώνα σε σχέση με την υγεία μου. Όταν ερχόμουν την άνοιξη δεν το περίμενα ότι θα βρεθείτε στους δρόμους και αυτό με συγκίνησε πάρα πολύ και μούδωσε και μένα κουράγιο. Άρα η νίκη μας είναι αυτή: Η συμμετοχή μας σε αυτό τον αγώνα. Είναι βασικό και πρέπει να το κρατήσουμε. Και για τα παιδιά μας ακριβώς για αυτή την αξιοπρέπεια τη ρημάδα, την οποία μας την έχουν στερήσει…"

Αναδημοσιεύουμε από το tvxs γράμμα από ένα φίλο της:

Φίλη Μαριάννα
Σ΄ ευχαριστώ που για τελευταία φορά μου επιτρέπεις να σε προσφωνήσω «φίλη», αν και θα ‘θελα να συνεχίσω να σου το λέω διά ζώσης, όπως γινόταν τόσα χρόνια. Δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο από αυτά που ειπώθηκαν πάνω από τη σορό σου, στο προαύλιο της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, στην Καλαμαριά, κοντά στο πατρικό σου σπίτι, εκεί όπου θα συντηρεί τη μνήμη σου η μητέρα σου. Ευτυχώς, όπως φάνηκε και όπως ακούστηκε από τα λόγια των συντρόφων σου, που σε ξεπροβόδισαν, θα υπάρξουν κι άλλοι πολλοί που θα τραγουδήσουν για την «οργή του λαού», όπως στο «Φουέντε Οβεχούνα» και όπως το έκανε η ραγισμένη φωνή ενός συναγωνιστή σου. Θα συντηρηθεί έτσι όχι μόνον η μνήμη σου, αλλά και το παράδειγμά σου, η αγωνία των αγώνων σου, το ρίγος της έννοιας σου για τον διπλανό. Θα παραμείνεις «παράδειγμα», όπως πολύ σωστά σε ονόμασε η Αγγελική Γκόνη, συνοδοιπόρος στις διεκδικήσεις της παράταξης «Ριζοσπαστική Συνεργασία Οδοντιάτρων», σκληρή στις θέσεις σου, που γινόσουν ο πιο έντιμος και αλληλέγγυος συνεργάτης, όταν επρόκειτο για κοινούς αγώνες, όπως μαρτύρησαν οι υπόλοιποι ομιλητές και κυρίως ο Γιώργος Θεοδωρόπουλος, που τόσο φρόντισε τα τόσο δύσκολα πρακτικά ζητήματα των τελευταίων ημερών της ζωής σου. Τότε, που σύσσωμη η ΚΟΕ άλλαζε βάρδιες με θρησκευτική ευλάβεια και στρατιωτική πειθαρχία στο προσκέφαλό σου, τόσο που οι γύρω να αναρωτηθούν : «Πρόκειται για άτομα κάποιας θρησκευτικής αίρεσης;». Μόνον όσοι σε γνώρισαν καλά, όπως ο Θοδωρής Φέστας, που μίλησε εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ (πέρα από τις επιστολές που έστειλαν ο Αλέξης Τσίπρας και ο Αλέκος Αλαβάνος) και αναφέρθηκε στο «όμορφο κορίτσι των φοιτητικών χρόνων, που ήταν μπροστά σε κάθε αγώνα και δίπλα σε κάθε συμφοιτητή της, να το βλέπει να κατεβαίνει τα σκαλιά της ταβέρνας κάνοντας το τελευταίο του τσιγάρο», μπορούν να καταλάβουν το χρέος που υπαγόρευσε αυτήν τη θρησκευτική ευλάβεια.
Ένα τέτοιο χρέος είχα κι εγώ απέναντί σου, που δυστυχώς δεν πρόλαβα να το ξεπληρώσω εν ζωή. Έναν καφέ με τη φίλη μας τη Δώρα, όπου θα σου λέγαμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ», γιατί πράγματι αποτελούσες «παράδειγμα». Για μένα, που σε ήξερα από λίγο πιο παλιά, από τα φοιτητικά χρόνια, ένα ακόμη ευχαριστώ γιατί φώτιζες καθημερινά τη λέξη «συνέπεια». Η μόνη ίσως από τους φίλους και τους συμφοιτητές μου εκείνων των ετών…
Βασίλης


Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε στο τελευταίο τεύχος της Αριστερά!, που όμως δεν έχει ακόμα ανέβει στο διαδίκτυο.





Είμαστε ακόμα εδώ...

Αγαπητοί μας φίλοι ύστερα από αρκετές μέρες απουσίας νιώθουμε την ανάγκη να απολογηθούμε, ωστόσο δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί σας γιατί έπρεπε να αφιερώσουμε χρόνο στην υποδοχή του Δον Κιχώτη στην περιοχή μας, καθότι έρχεται από τη μακρινή Μάντσα (θα καταλάβετε περισσότερα σε επόμενη ανάρτηση). Μάλιστα ήταν απροσδόκητη έκπληξη μας όταν είδαμε (στο ρουφιανόμετρο) ότι παρόλη την απουσία μας ήταν πολλές οι επισκέψεις σας. Θα προσπαθήσουμε παρά τον περιορισμένο μας χρόνο να είμαστε πιο συνεπείς...

Όσον αφορά την πολιτική επικαιρότητα έχουμε ένα καλό και ένα κακό νέο. Το καλό είναι ότι τελείωσαν οι πρώτες εκατό μέρες του ΠΑΣΟΚ. Το κακό είναι ότι θα συνεχίσει να κυβερνά για μερικές ακόμα εκατοντάδες μέρες.

Κατά τα άλλα, οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών εγκαταστάθηκαν για τα καλά στο υπουργείο οικονομίας καθιστώντας ίσως και περιττή την παραμονή εκεί του μέγα αγωνιστή και σαϊνιού στα οικονομικά κ. Παπακωνσταντίνου. Η λαϊκή κυριαρχία δεν απειλείται, απλά καταργήθηκε! Με ισχυρές δόσεις δημοσιονομικής τρομοκρατίας και εθνικής ενότητας ενάντια στην κρίση τους εμβολιάζεται ο λαός ώστε να μην δημιουργηθεί κάποια πιθανή πανδημία αντιστάσεων.

Όσο για την γρίπη, μόνο στο άκουσμα των 8 εκατομμυρίων δόσεων που έχουμε καβάντζα φαίνεται να υποχωρεί και να διαψεύδονται τα άκραία σενάρια. Χρωστάμε όλοι ένα μεγάλος ευχαριστώ στις πολυεθνικές φαρμακευτικές και φυσικά στον κρατικό μηχανισμό...

Κατά τα πιο άλλα, φόροι από δω, φόροι από 'κει και στη μέση ο Καλλικράτης, άλλη μια προσφορά του αποκεντρωμένου ΠΑΣΟΚ. (κάποια εύστοχα σχόλια μπορείτε να δείτε στον γείτονά μας
εδώ, εδώ, εδώ, εδώ).
Κατά τα ακόμα πιο άλλα, ο Λεωνίδας παραλίγο να καλούσε και τους 300 στο πάρτυ που έκανε. Σύμφωνα με πληροφορίες που μας έδωσε ο συνδαιτημόνας Φ. Κουβέλης, ο γερο-Λέω προειδοποίησε τους καλεσμένους του αστούς πολιτικούς ότι οι μέρες τους είναι μετρημένες, δηλώνοντας την απερίφραστη και εκ των προτέρων στήριξή του στις εξεγέρσεις που θα γεννηθούν λόγω των καπιταλιστικών αδιεξόδων.

Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2010

"Καλή χρονιά" στους αντιστεκόμενη Παλαιστίνη...

Πέρασε ένας χρόνος από τη σφαγή στην Γάζα. Ένας απολογισμός από το r-freepalestine.blogspot.com/ αναφέρει:

27 Δεκέμβρη 2008, 11:30 το βράδυ...ξεκινούν οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί
Για 22 αδιάκοπα μερόνυχτα η σιωνιστική πολεμική μηχανή σφυροκοπά αδιάκοπα από αέρα, γη και θάλασσα έναν άμαχο στην πλειοψηφία του λαό, ήδη εξαντλημένο από τον δίχρονο δολοφονικό αποκλεισμό.

1.419 νεκροί, στην συντριπτική τους πλειοψηφία άμαχοι, ανάμεσά τους 318 παιδιά και 111 γυναίκες.
Τουλάχιστον 5.300 τραυματίες ανάμεσά τους 1600 παιδιά και 830 γυναίκες
Ξεκληρίστηκαν ολόκληρες οικογένειες και άμαχοι χρησιμοποιήθηκαν ως ανθρώπινες ασπίδες από τις ισραηλινές δυνάμεις εισβολής.
Βομβαρδίστηκαν ασθενοφόρα και νοσοκομεία (8 νεκροί, 5 τραυματίες υγειονομικοί), δημοσιογράφοι (4 νεκροί, 9 τραυματίες), ανθρωπιστικές οργανώσεις και σχολεία (χτυπήθηκαν τα 150 από τα 384 σχολεία της Γάζας, ανάμεσά τους σχολεία της UNRWA στα οποία είχαν βρει καταφύγιο άμαχοι), τόποι προσευχής και κρατικά κτίρια κοινής ωφελείας.
Χρησιμοποιήθηκαν από το Ισραήλ κάθε είδους όπλα, ανάμεσά τους και απαγορευμένα όπως βόμβες λευκού φωσφόρου, ενάντια σε πυκνοκατοικημένες από άμαχους περιοχές.
Περισσότερα από 15.000 σπίτια ολοσχερώς κατεστραμμένα. 58.000 με σοβαρές ζημιές. Πάνω από 100.000 κάτοικοι της Γάζας έμειναν και παραμένουν ως σήμερα άστεγοι.
Καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς ολόκληρη η πολιτική υποδομή της Γάζας (δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης, δίκτυο ηλεκτροδότησης)

Το κίνημα αλληλεγγύης στον αγώνα των Παλαιστινίων δυναμώνει και απλώνεται. Στην Αίγυπτο βρίσκονται εγκλωβισμένοι σήμερα εκατοντάδες πολίτες από 43 χώρες που συμμετέχουν στην "Πορεία για ελευθερία στη Γάζα¨. Η Αιγυπτιακή κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να διασπάσει την έννοια τους σπασίματος του Εμπάργκο στη Γάζα επέτρεψε μόνο σε 100 να περάσουν προς την αποκλεισμένη Γάζα.
Ακόμα και διαδηλώσεις στο Κάιρο αντιμετωπίστηκαν με βιαιότητα (δείτε σχετικά βίντεο). Στην αποστολή συμμετέχουν και Έλληνες ακτιβιστές.
Δείτε συνεχείς ενημερώσεις για την "Πορεία για ελευθερία στη Γάζα" στο
r-freepalestine.blogspot.com
Δείτε βίντεο που αφορά το μπλοκάρισμα Παλαιστινίων που εμποδίζονται με πυροβολισμούς από Αιγύπτιους στρατιώτες να μετακινηθούν προς την Αίγυπτο. Το βίντεο τραβήχτηκε στις 28 Δεκέμβρη 2008 όταν η Γάζα βομβαρδιζόταν ανελέητα από Ισραηλινά αεροσκάφη. Οι Παλαιστίνιοι, φαίνεται, δεν είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο τους Ισραηλινούς...

Ύστερα από όλα αυτά να ευχηθούμε "καλή χρονιά"; Ας ευχηθούμε λοιπόν "καλή χρονιά" σε όσους λαούς και ανθρώπους αντιστέκονται και "κακή χρονιά" στους ισχυρούς που εκμεταλλεύονται και καταστρέφουν τους ανθρώπους και την φύση. Όμως αρκεί μόνο η ευχή;

linkwithin

Related Posts with Thumbnails