Ένα άρθρο της Ν. Βαλαβάνη, η οποία ξεχωρίζει για το ήθος, τη σεμνότητα και την αγωνιστικότητά της. Κρίμα που δεν βρίσκεται στα Κοινοβουλευτικά έδρανα. Ο κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ είναι σίγουρο ότι την ήθελε εκεί. Η ίδια επέλεξε την Β Αθήνας, δίνοντας μια άνιση μάχη, απέναντι σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίζουν τυγχάνουν προνομιακής μεταχείρισης από τα ΜΜΕ. Το άρθρο της βρήκαμε στην ΕΟΣ.ΜΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΑΝΑΓΚΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τις φίλες και τους φίλους, τους παλιούς και νεότερους συναγωνιστές και συντρόφους και προπαντός τους περισσότερους από 10.000 γυναίκες και άντρες σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας που, αγκαλιάζοντας το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, με τίμησαν προσωπικά μέχρι τη θέση της πρώτης επιλαχούσας στο ψηφοδέλτιο της Β΄ Αθηνών. Πολιτικά παραμένω απόλυτα δεσμευμένη απέναντι τους.
Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω τις συμπολίτισσες και τους συμπολίτες της ιδιαίτερης πατρίδας μου, του Ηρακλείου, που συνεκτιμώντας και την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση-τομή του νομού τα δύο τελευταία χρόνια από τον Αλέκο Αλαβάνο, έκαναν δυνατή τη συνέχιση αυτής της εκπροσώπησης. Πιστεύω ότι θα παραμείνουν εξίσου απαιτητικοί για μια ριζοσπαστική και αγωνιστική εκπροσώπηση, μακριά από ασκήσεις δημοσίων σχέσεων, απέναντι στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει πόλη και ύπαιθρος, κόντρα σε βαθιά ριζωμένες πελατειακές πρακτικές και πολύ μεγάλα συμφέροντα.
Το εκλογικό αποτέλεσμα αποτέλεσε συντριπτική καταδίκη όχι μόνο ενός κόμματος, κυβερνητικού υπεύθυνου για την παρακμή των τελευταίων πέντε χρόνων και για τη χειρότερη περίοδο διακυβέρνησης από τη μεταπολίτευση, αλλά πριν απ’ όλα μιας πολιτικής. Της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που σε επιταχυνόμενους, μετά τις κυβερνήσεις Σημίτη, ρυθμούς συνέχισε να παραδίδει τον δημόσιο πλούτο στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα. Και σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής κρίσης, με επιθετικές πολιτικές ανάκαμψης των κερδών επιδείνωσε τη ζωή της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζόμενων ανθρώπων.
Η καταδίκη αυτής της πολιτικής προκάλεσε την άνετη νίκη του ΠΑΣΟΚ. Ένα βήμα πριν την υποβολή των νέων προγραμμάτων «σταθεροποίησης» και «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» στις Βρυξέλλες, αυτό δε θα πρέπει να το ξεχνά η καινούργια κυβέρνηση.
Στις συνθήκες αυτές το εκλογικό αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ, σημαντικά πάνω από τις προγνώσεις, αποτελεί μια πολιτική επιτυχία, την οποία είχε απόλυτη ανάγκη η κοινωνική αριστερά. Οφείλεται πριν απ΄ όλα στην ανιδιοτέλεια, την πίστη και τη μεγάλη γενναιότητα με την οποία ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ, αν και τραυματισμένος, έδωσε μια δύσκολη μάχη. Ισοδυναμεί ουσιαστικά με μια, σπάνια στην πολιτική πάλη, δεύτερη δυνατότητα επανάκαμψης της δικής μας πολιτικής αριστεράς στο ρόλο μιας ουσιαστικής αντιπολίτευσης. Το αποτέλεσμα είναι ταυτόχρονα σημαντικά κάτω από τις δυνατότητες μας, ιδιαίτερα μέσα σε συνθήκες κατάρρευσης των βασικών υποστηριχτών και απολογητών των πολιτικών απέναντι στις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ άσκησε ουσιαστική αντιπολίτευση μέσα στη Βουλή, στα κινήματα και στους αγώνες, την προηγούμενη διετία. Και ακόμα μακρύτερα από το «άνοιγμα» προς την ενωτική, ριζοσπαστική αριστερά που αποτυπώθηκε σ΄ ένα μοναδικό ιστορικά εγχείρημα προσέγγισης του χώρου μας, με δική τους πρωτοβουλία, από εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους ένα χρόνο πριν.
Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ με το ζωντανό τους παράδειγμα, δίνοντας τη μάχη έδειξαν τι ΣΥΡΙΖΑ χρειαζόμαστε, τις μεγάλες δυνατότητες μιας ενωτικής, ριζοσπαστικής αριστεράς που κρατάει ανοιχτές τις γραμμές και το μυαλό της στις ανάγκες της συντριπτικής πλειοψηφίας της εργαζόμενης κοινωνίας – και γι΄ αυτό αποτελεί κοινωνική ανάγκη.
Στις συνθήκες της μεγάλης οικονομικής κρίσης και της επίθεσης ενάντια στη ζωή των ανθρώπων, αυτή η δυνατότητα θα πρέπει να περιφρουρηθεί με όσο γίνεται αποτελεσματικότερο τρόπο μέσα στη Βουλή και προπαντός στους δρόμους, στα κινήματα και στους αγώνες. Από κοινού με τη δρομολόγηση συλλογικότερων, από τις όποιες ατομικές προσπάθειες, διαδικασιών για μια αξιακή επαναθεμελίωση της αριστεράς που χρειαζόμαστε. Σε σύνδεση και με μια «ολική επαναφορά» ενός ουσιαστικού ενδιαφέροντος για οργανικές, αμφίδρομες σχέσεις με τους ανθρώπους της διανόησης και της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Στο πλαίσιο μιας «επανίδρυσης» των θεσμών του λαϊκού και του εργατικού κινήματος.
Επειδή μια Αριστερά χωρίς πραγματικά εναλλακτικές αξίες είναι μια Αριστερά που έχει χάσει την ψυχή της και δεν έχει λόγο ύπαρξης ούτε για τους ίδιους τους αριστερούς. Κι επειδή μια πολιτική Αριστερά με «αδιαμεσολάβητη» σχέση με τις μάζες, χωρίς την παρεμβολή εργατικών σωματείων και κάθε άλλου είδους θεσμικών και άτυπων συλλογικοτήτων, είναι μια αριστερά-πουκάμισο αδειανό: «αντιπροσωπεύοντας» τους εργαζόμενους τους καθηλώνει σε ρόλο ψηφοφόρων ή προσωρινά εντυπωσιασμένων αλλά αμέτοχων παρατηρητών κάθε είδους εκδηλώσεων ακτιβισμού. Το θέμα όμως που θα την κρίνει και μαζί μ΄ αυτήν θα κρίνει και τη δυνατότητα αλλαγής των πραγμάτων θα είναι η συμβολή της στο μεταχηματισμό τους σε δρώντα πολιτικά υποκείμενα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου