Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Παρελάσεις - λαός - αριστερά

Όσοι συμμετείχαμε στις παρελάσεις ζήσαμε στοιχεία μιας λαϊκής παρέμβασης, ανυπακοής, λαϊκής επικαιροποίησης της επετείου της αντίστασης που δημιούργησε νέους φόβους στο πολιτικό σύστημα και ειδικά στο έντονα μπλεγμένο με τη νέα φάση της τρόικας προσωπικό του. Πέρα από τις πρωτοβουλίες που πάρθηκαν από καθε λογής συλλογικότητες για να δωθεί αυτός ο χαρακτήρας στις φετινές παρελάσεις εντυπωσιακή ήταν η μαζική θετική αποδοχή - συμμετοχή - υποστήριξη των διαμαρτυριών από τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου που παρακολουθούσε τις παρελάσεις. Η φετινή επέτειος αντί για μια εθιμοτυπική διαδικασία, που θα έδινε το δικαίωμα στα κυβερνητικά στελέχη να καπηλεύονται την αντίσταση του '40 ενώ οδηγούν την χώρα στην κηδεμονία, μετατράπηκε σε σταθμό της αντίστασης του λαού μας στο μέλλον που του επιφυλάσσουν.
Εντύπωση δημιουργεί η απουσία του ΚΚΕ (ως γραμμή και προσανατολισμός γιατί πολύς κόσμος του ΚΚΕ είμαστε σίγουροι ότι χάρηκε και ενίσχυσε τις λαϊκές διαμαρτυρίες) από αυτές τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Και ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση προκαλεί η ακραία υποβάθμιση των γεγονότων από τον Ριζοσπάστη (29-30/10) από τον οποίο όχι απλα απουσιαζει από το εξώφυλλο η οποιαδήποτε αναφορά αλλά για να βρούμε κάτι για τις παρελάσεις χρειάστηκε να πάμε στη σελίδα 29 όπου πάνω από την ενημέρωση για την αλλαγή της ώρας(!) υπάρχει μια αστικού δημοσιογραφικού τύπου απλή παρουσίαση των γεγονότων!
Ίσως είναι χρήσιμο να διαβαστεί ένα άρθρο του προηγούμενου Δρόμου (δεν αναφέρεται φυσικά στις παρελάσεις αλλά στις συναντήσεις των προέδρων των κοινοβουλευτικών κομμάτων της αριστεράς με τον πρωθυπουργό) με τίτλο: H θεσμολαγνεία έχει και τα όριά της.

Σχετικα με τα γεγονότα των παρελασεων ανα δημοσιεύουμε ανακοίνωση της ΚΟΕ:



Ο λαός σήμερα μίλησε. Ο λαός χαμογέλασε. Χιλιάδες σε όλες τις πόλεις της χώρας τίμησαν με τον καλύτερο τρόπο την επέτειο του αντιφασιστικού αγώνα και διαδήλωσαν κατά της νέας κατοχής. Οι «επίσημοι» πολιτικοί εκπρόσωποι της τρόικας σχεδόν παντού φυγαδεύτηκαν κάτω από τη λαϊκή οργή. Η περήφανη νεολαία έδειξε για μια ακόμα φορά απίστευτη ωριμότητα και συνείδηση. Φορώντας μαύρα περιβραχιόνια, γυρνώντας την πλάτη στους «επίσημους», δείχνοντας με κάθε τρόπο ότι δεν συμβιβάζεται με τη θέση του δούλου στο προτεκτοράτο που φτιάχνουν.


Χτες ο «πρωθυπουργός» - βοηθός του Ράιχενμπαχ, προσπάθησε με τηλεοπτικό διάγγελμα να φτιάξει κλίμα «εθνικής επιτυχίας» και να αντιστρέψει την πραγματικότητα. Παρουσίασε την υποδούλωση για σωτηρία και τη χρεοκοπία για θρίαμβο. Σήμερα ο λαός του απάντησε ηχηρά, κάνοντας φύλλο και φτερό την προπαγάνδα του. Πρέπει να το χωνέψουν: Δεν μπορούν πλέον να κυβερνήσουν, είναι απομονωμένοι, θα καταρρεύσουν κάτω από το βάρος της λαϊκής οργής.

Τα μεγάλα Μέσα Ενημέρωσης, η Νέα Δημοκρατία, το ΛΑ.Ο.Σ., η ΔΗ.ΣΥ. (Μπακογιάννη) αλλά και η ΔΗΜ.ΑΡ. (Κουβέλης) στήριξαν την κυβέρνηση, σε μια νέα επίδειξη συναίνεσης. Αντιμετώπισαν εχθρικά τη λαϊκή διαμαρτυρία, καλώντας ουσιαστικά σε σιωπή τους νέους και το λαό. Μιλούν για μικρές ομάδες και μειοψηφίες, ενώ είναι φανερό ότι παντού ήταν η τεράστια πλειοψηφία των πολιτών που εξέφρασε την οργή της. Βλέπουν «αμαύρωση» της επετείου, ξεχνώντας ότι ο λαός δεν έχυσε το αίμα του πριν 71 χρόνια και σε όλη τη διάρκεια της κατοχής, για να επιστρέψουν σήμερα οι Γερμανοί τοποτηρητές. Ξεχνούν ότι τις παρελάσεις για το πατριωτικό - αντιφασιστικό ΟΧΙ δεν τις αμαυρώνει με την παρουσία του ο λαός, αλλά οι σύγχρονοι δοσίλογοι, οι εκπρόσωποι της τρόικας, οι φορείς της νέας υποτέλειας και κατοχής.

Ο πρόεδρος της δημοκρατίας κ. Παπούλιας θεωρεί αντιδημοκρατική την εκδήλωση της οργής του λαού και θυμίζει ότι 15 χρονών πολεμούσε το ναζισμό και τη γερμανική κατοχή. «Τα στερνά τιμούν τα πρώτα» λέει ο λαός. Τι κάνει ενάμιση χρόνο τώρα που ξεφτιλίζονται η Δημοκρατία, το Σύνταγμα και η Βουλή που υποτίθεται ότι υπηρετεί; Γιατί δεν ακούει το λαό και καλύπτει τη νέα γερμανική κατοχή; Γιατί δεν γύρισε πίσω ούτε ένα από τα αντισυνταγματικά πατσαβούρια (μνημόνια, μεσοπρόθεσμα, δανειακές συμβάσεις, νομοσχέδια) που κάθε τόσο του φέρνουν να υπογράψει; Γιατί δεν παραιτήθηκε; Έτσι θα τιμούσε το παρελθόν του, τον 15χρονο αντάρτη που θυμίζει ότι υπήρξε, και θα κέρδιζε τη λαϊκή εκτίμηση. Τώρα δίκαια εισπράττει την ανυποληψία και τη λαϊκή κατακραυγή για το πολιτικό σύστημα. Θυμήθηκε τώρα την πλειοψηφία και ότι κάθε τέσσερα χρόνια γίνονται εκλογές. Δεν βλέπει ότι έκλεψαν την ψήφο του λαού με ψεύτικες υποσχέσεις για να οδηγήσουν σχεδιασμένα τη χώρα στη χρεοκοπία και τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας στην εξαθλίωση.

Η ΚΟΕ χαιρετίζει τις χιλιάδες λαού που βγήκαν σήμερα στους δρόμους, δείχνοντας το δρόμο του πολύμορφου μαζικού αγώνα ενάντια στη νέα κατοχή. Θα γίνουν κι άλλα βήματα, θα αντιμετωπιστούν νέες δυσκολίες, θα βρεθούν και νέες μορφές, αλλά ένα είναι σίγουρο: Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί και θα συνεχιστεί μέχρι να δοθεί διέξοδος στη χώρα έξω από τα καταστροφικά δίχτυα που σήμερα την έχουν μπλέξει. Σε ένα μέτωπο για αυτή τη διέξοδο θα πρέπει να ενωθούν πλήθος κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων.

Τα μέλη της ΚΟΕ σε όλη την Ελλάδα συμμετείχαν στις εκδηλώσεις της λαϊκής διαμαρτυρίας, τιμώντας έτσι την επέτειο της αντίστασης στους κατακτητές. Μαζί με επιτροπές αγώνα, λαϊκές συνελεύσεις, συλλόγους, τοπικά κινήματα, μετωπικά σχήματα. Μαζί με χιλιάδες λαού. Θεωρούμε χρέος μας να βρισκόμαστε μέσα στο λαό και δίπλα στο λαό, οπουδήποτε ζει, αντιμετωπίζει προβλήματα, αγωνίζεται. Αυτό είναι το νόημα ύπαρξης της Αριστεράς και ειδικά σε αυτή τη δύσκολη περίοδο.
Να διώξουμε κυβέρνηση – τρόικα
Η Ελλάδα δεν θα γίνει προτεκτοράτο
Καμιά συναίνεση χωρίς δημοκρατία και ανεξαρτησία

Παρέλασε ο λαός!

Περισσότερα βίντεο από τις λαικές διαμαρτυρίες στις παρελάσεις που έγιναν στις πόλεις της Πελοποννήσου δείτε στο μπλογκ της Κοινής Δράσης:

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Βροντερό «ΟΧΙ» στη νέα κατοχή

Δελτίο Τύπου ΚΟΕ - 27/10/2011

Η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. βάζει τη σφραγίδα της στη νεοελληνική χρεοκοπία και τη μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο. Οι αποφάσεις της Συνόδου σημαίνουν τη μόνιμη εγκατάσταση της τρόικας στην Ελλάδα, και ουσιαστικά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τους διεθνείς «προστάτες».

Εβδομήντα ένα χρόνια μετά την 28η Οκτωβρίου του 1940 επιβάλλεται στη χώρα μια νέα κατοχή και καταλύεται κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας και εθνικής ανεξαρτησίας. Οι ηγέτες της ευρωζώνης διατάζουν το άμεσο ξεπούλημα της χώρας και κάνουν σαφές σε όλους τους τόνους ότι ο ελληνικός λαός θα πληρώσει ακριβά, με μόνιμη εποπτεία και οικονομική εξαθλίωση.

Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ έχει χάσει κάθε ίχνος ντροπής. Αφού έπαιξε το ρόλο του φτωχού συγγενή και κομπάρσου στη Σύνοδο, τώρα δεν διστάζει να πανηγυρίσει που η χώρα μπαίνει κάτω από τη μπότα της μόνιμης επιτροπείας. Στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να μιλάμε για «κυβέρνηση» αλλά για μια εθελόδουλη κλίκα που βλέπει τον εαυτό της μόνο σαν τοπικό συνεργάτη των νέων κατακτητών.

Ο λαός δεν μπορεί να ανεχτεί άλλη προσβολή της αξιοπρέπειάς του. Δεν μπορεί να ζήσει σαν δούλος, σαν υπήκοος ενός προτεκτοράτου της Γερμανίας. Υπάρχει διέξοδος για τη χώρα: Εκδίωξη της τρόικας και της κυβέρνησης, στάση πληρωμών στους δανειστές, ανεξαρτησία, δημοκρατία, παραγωγική ανασυγκρότηση, ο λαός στο προσκήνιο. Είναι μια διέξοδος δύσκολη και με ρήξεις. Ταυτόχρονα όμως είναι ο μοναδικός δρόμος που δεν οδηγεί στην κοινωνική εξαθλίωση και την εθνική καταστροφή.

Οι παρελάσεις για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου πρέπει να μετατραπούν σε βροντερές λαϊκές διαδηλώσεις ενάντια στη μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο. Με μαύρες σημαίες και πλακάτ «ΟΧΙ» στους δρόμους, τα μπαλκόνια, παντού. Με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς στην πρώτη γραμμή της αντίστασης. Με την ενεργητική άρνηση να αμαυρωθούν οι παρελάσεις από την παρουσία όσων υποστηρίζουν την τρόικα και τη νέα κατοχή.

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Χούντα και αντίσταση και στα γήπεδα

Δεκάδες χιλιάδες φίλαθλοι εξέφρασαν το σαββατοκύριακο την οργή τους για την κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα. Σε όλα σχεδόν τα γήπεδα ακούστηκαν συνθήματα κατά της κυβέρνησης Παπανδρέου. Στο Ηράκλειο Κρήτης αναρτήθηκε πανό με το σύνθημα «Δεν σε θέλει ο λαός, παρ’ την τρόικα και μπρος». Στη Νέα Σμύρνη «Κάτω η χούντα του Μπατσόκ». Στο ΟΑΚΑ «Πολιτικοί λαμόγια, βουλή των βολεμένων, θα σας πνίξει η οργή των εξεγερμένων». Στο μεταξύ, την προηγούμενη εβδομάδα, σε ευρωπαϊκούς αγώνες στη Θεσσαλονίκη και τον Πειραιά φωνάχτηκαν συνθήματα κατά του πρωθυπουργού αλλά και αρκετά ευρηματικά για τη Μέρκελ, το χρέος και τις δόσεις.
Χιλιάδες νέοι και μεγαλύτεροι εκφράζουν παντού την αντίθεσή τους στην πολιτική ξεπουλήματος της χώρας και εξαθλίωσης του λαού. Τα γήπεδα δεν θα μπορούσαν να μείνουν απέξω. Οι φίλαθλοι, αντί να σφάζονται μεταξύ τους, μπορούν να ενώσουν τη φωνή τους απέναντι στους σύγχρονους δυνάστες. Χαρακτηριστική η σκηνή στο Περιστέρι όπου οι αντίπαλοι φίλαθλοι του Ατρόμητου και του ΠΑΣ Γιάννενα φώναζαν μαζί αντικυβερνητικά συνθήματα.
Η διακοπή ποδοσφαιρικών αγώνων – που διατάχτηκε στη βάση σχετικής οδηγίας της UEFA - για να κατέβουν τα πολιτικά πανό και να σταματήσουν τα συνθήματα, οι έρευνες σε αυτοκίνητα, ξυλοδαρμοί και συλλήψεις για να βρεθούν τα πανό, παραπέμπουν κατευθείαν σε ημέρες 1967 και Παπαδόπουλου. Εκείνη η χούντα δεν κατάφερε να εμποδίσει τη μαθητική νεολαία να πνίξει το δικτάτορα Παπαδόπουλο μέσα σε ειρωνικά χειροκροτήματα και σφυρίγματα στο Παναθηναϊκό Στάδιο το 1969. Έτσι και σήμερα, οι γελοίες πρακτικές της κυβέρνησης και των μηχανισμών της δεν θα εμποδίσουν τη λαϊκή οργή να εκφράζεται παντού.
πηγή: www.koel.gr

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Για τις κινητοποιήσεις και τα παρελειπόμενα

Η συζήτηση για το διήμερο απεργιακών κινητοποιήσεων έχει, προς μεγαλη χαρά των κυβερνόντων ξεφύγει από τα βασικά συμπεράσματα και πηγαίνει σε μια άνευ ουσίας συζήτηση που επικεντρώνεται στους "επιχειρησιακούς σχεδιασμούς" των υποκειμένων που έδρασαν την Πέμπτη. Οι φωτογραφίες ένθεν και ένθεν χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν για να επιβεβαιώσουν ήδη στημένα σενάρια, τα αυτιά κλείνουν, η λογική και το αυτονόητο χάνεται και η πολιτική συζήτηση διακοπές στο Σεραγεβο πάει. Θα επιδιώξουμε καποιους σχολιασμούς για τη μεγαλειώδη 48ωρη κινητοποίηση του λαού μας και για τα παρελειπόμενα:

1. Μιλάμε για ένα παλλαϊκό ξεσηκωμό που κινητοποιήθηκαν πέραν του συνηθισμένου εκατομμύρια πολίτες και με ποιοτικά στοιχεία (οργή, θυμός, παραδοσιακή βαση κομμάτων ενάντια στα κόμματά της, κ.α.) που τον διαφοροποιούν από άλλες κινητοποιήσεις. Ενώθηκαν όσοι αντικειμενικά ενώνονται από την επίθεση τρόικας-κυβέρνησης, δηλαδή άνεργοι, εργαζόμενοι μικρομεσαία στρώματα ακριβώς γιατί τους ενώνει το εύρος της επίθεσης.

2. Η άνευ προηγουμένου συμμετοχή του κόσμου στην πρώτη μέρα και η πολύ μεγάλη συμμετοχή στη δεύτερη δείχνει σημαντικά στοιχεία συνέχειας και επιμονής.

3. Η κυβέρνηση παρόλο που νιώθει τα σημάδια και την ανάσα των λαϊκών κινητοποιήσεων δεν έπεσε. Αν είχαμε δημοκρατία θα είχε πέσει. Όμως ως μια κυβέρνηση σε διατεταγμένη υπηρεσία δεν θα φύγει παρά μόνο όταν εξαντληθούν και τα ελαχιστα περιθώρια υλοποίησης του εγκληματικού έργου της.

4. Ο νεκρός εργάτης της 21ης Οκτώβρη είναι μάρτυρας αυτής της μεγαλειώδους κινητοποίησης και θύμα της ωμής κατασταλτικής βίας, η οποία οξύνεται ως ο μόνος εναπομείναν τρόπος διαχείρισης της λαϊκής δυσαρέσκειας και οργής. Υπόλογοι και υπεύθυνοι γι'αυτό είναι αποκλειστικά η κυβέρνηση. Η απώλεια πρέπει (ή θα έπρεπε) να οπλίσει με ακόμα μεγαλύτερη θέληση και οργή το λαϊκό κίνημα.

Συμπέρασμα: Πρέπει με κάθε τρόπο η κοινωνία να παραμείνει ενεργή, ενωμένη και κινητοποιούμενη με πολυποίκιλους τρόπους (ανυπακοή στα χαρατσια, καταλήψεις, απεργίες, πλατείες, συντονισμός φοέων και πολιτών, κ.α.) να συνεχιστεί η αντίσταση και να ανοίξει ο δρόμος για ένα παρατεταμένο λαϊκό ξεσηκωμό που θα διώξει κυβέρνηση-τρόϊκα και θα δημιουργήσει μια νέα κατάσταση βαθιά επηρεασμένη από τις διαθέσεις του λαού. Οι δυναμεις του κινήματος και της αριστερας σε αυτό θα έπρεπε να στοχεύουν και σε αυτό να κρίνονται.

Για τα παρελειπόμενα :

4. Και οι δύο μέρες επισκιάστηκαν από σκηνές βίας και τακτικισμούς που εμποδίζουν τον λαό αυτοπροσώπος να βρεθεί απέναντι στον στόχο του και τους συμβολισμούς του. Αποφασίζουν και δρουν αλλοι εξ' ονόματός του. Αυτό συνέβη την Τεταρτη όταν τα επεισόδια που προκλήθηκαν στη Βουλή από μερικές δεκάδες ανθρώπων "δικαιολόγησαν" τον χημικό πόλεμο που ακολούθησε αποκλείωντας χιλιάδες διαδηλωτές πολύ μακρια από τη Βουλή και διαλύοντας άδοξα τη συγκέντρωση.

5. Την Πέμπτη γίναμε μάρτυρες μιας ψευδεπίγραφης περικύκλωσης της Βουλής. Η περικύκλωση που οργάνωσαν οι "ανοργάνωτες" πλατείες τον Ιούνιο ήταν πολύ πιο περικύκλωση από της Πέμπτης που υποτίθεται υποστήριξε ένθερμα το οργανωμένο ΠΑΜΕ όπου δεν υπήρξε κανένας σχεδιασμός πραγματικής περικύκλωσης και αντίστοιχος συντονισμός (Σωμωτεία, οργανώσεις της αριστεράς, ΠΑΜΕ). Αφήστε που ΚΚΕ-ΣΥΝ καλούσαν σε περικύκλωση της Βουλής τη στιγμή που οι βουλευτές τους θα ήταν μέσα (είναι το γνωστό με το σκοινί που σου δίνει το σύστημα για να το κρεμάσεις...), δηλαδή θα ήταν με τους περικυκλωμένους και όχι με τους περικυκλωτές!

6. Η στάση του ΠΑΜΕ να περιφρουρήσει τον χώρο μπροστά από τη Βουλή απωθώντας τους υπόλοιπους διαδηλωτές στην πλατεία ήταν απαράδεκτη. Ο λαός και κυρίως σωματεία που τις προηγούμενες μέρες είχαν δώσει τον τόνο με απεργίες και καταλήψεις υπουργείων βρέθηκαν αποκλεισμένοι απέναντι στις αλυσίδες του ΠΑΜΕ αντί να βρεθούν μπροστά από την Βουλή και όσους την φυλάνε. Έλειψε έτσι μπροστα από τη Βουλή ο τόνος που θα δινόταν από τις αυθόρμητες διαμαρτυρίες, μούτζες, συνθήματα του απλού κόσμου, έλειψε ουσιαστικα η πληβειακή εκδήλωση των διαθέσεων του κόσμου που απέργησε.

7. Η αντίδραση ομάδων που βρέθηκαν στην πλατεία και επιτέθηκαν στο ΠΑΜΕ μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως δολοφονική και φασιστική. Όσο και να ενοχλείται κανείς από την εικόνα των παρατεταγμένων διαδηλωτών του ΠΑΜΕ απέναντι στον βασικό κορμό της πορείας, η τέτοιου τύπου αντίδραση (μαρμαροπόλεμος, μολότωφ) από τύχη δεν πρόσθεσε και άλλους νεκρούς ενώ προσέφερε ένα θαυμάσιο προς αξιοποίηση θέαμα στα ΜΜΕ. Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις διαδηλωτές από πρακράτος. Πάντως οι άνθρωποι που επιτέθηκαν με αυτό τον τρόπο στο ΠΑΜΕ ήταν λίγοι και πολύ λιγότεροι από το συνολικό όγκο ακόμα και του αναρχικού μπλοκ. Η υπεράσπιση της επίθεσης από αναρχικές ομαδες αποτελεί κορυφαίο λάθος γι'αυτές και δημιουργεί άσχημα προηγούμενα και στρεβλές συνειδήσεις.

8. Η διαχείριση της καταστασης από το ΚΚΕ ήταν από αμήχανη έως τραγική. Στην αρχή προσπάθησε να χαρακτηρίσει συνευπεύθυνο τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια προσπάθεια που συνεχίζεται με πολλούς τρόπους να χρησιμοποιήσει τα γεγονότα ώστε να εντείνει τις τακτικές διαχωρισμού του από την υπόλοιπη αριστερά τη στιγμή που και τα μέλη του νιώθουν πως είναι αναγκαίος ένας στοιχειώδης συντονισμός. Στη συνέχεια μίλησε για σχέδιο του παρακράτους το οποίο έχει στενές σχέσεις με το κράτος και την αστυνομία. Την ίδια στιγμή που το έλεγε αυτό τα κύρια πυρα του δεν έπεφταν στην κυβέρνηση. Δεν κατήγγειλε, δεν σήκωσε τον κόσμο αναποδα εναντια στην κυβέρνηση ως βασική υπεύθυνη των γεγονότων και της δολοφονίας από τα χημικα του 53 χρονου εργάτη. Αντίθετα οι τόνοι της καταγγελίας πέφτουν γενικα στο παρακράτος... Μάλιστα η Α. Παπαρήγα έφτασε στο σημείο να μιλά στη Βουλή επιλέγοντας "χαμηλούς τόνους" όπως είπε!!! ενώ η ιστορία παίρνει αστυνομικές διαστάσεις όταν ψάχνουμε να βρούμε ποιοί και πόσοι από τους "κουκουλοφόρους" είναι στο ΛΑΟΣ ή ασφαλίτες...! Μέχρι και ο Παπουτσής αντί το ΚΚΕ να έχει ήδη ζητήσει την παραίτησή του για το θάνατο από τα χημικά του εργάτη νιώθει άνετα και δηλώνει πως θα ελέγξει τις καταγγελίες του ΚΚΕ για το παρακράτος...!

Ερωτήματα:
1. Μπορεί όποιος γουστάρει να αποφασίζει πότε θα παίξει κυνηγητό με τους μπάτσους αγνοώντας ότι βρίσκεται σε μια διαδήλωση εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών; Αν νομίζει ότι έτσι θα ξυπνήσει τον κόσμο είχε ποτέ αυτή η δράση αυτό το αποτέλεσμα ή δημιουργεί συσσωρευμένα όρους απαισιοδοξίας, αναποτελεσματικότητας στον κόσμο ενώ ο ίδιος γιορτάζει τις έντονες στιγμές που έζησε; Τελικα εξυπηρετεί το κίνημα και την πρωτοβουλία των μαζών ή το καπελώνει και το διαλύει;

2. Μπορεί σε τέτοιες μέρες παλλαικού ξεσηκωμού μια συνδικαλιστική οργανωση να μονοπωλεί τη διαμαρτυρία και να επιβάλει το ποιός θα φτασει μέχρι ποιό σημείο; Τους έδωσε κανείς τέτοια εξουσιοδότηση; Το δικαίωμα διαμαρτυρίας μπροστά από τη Βουλή το κατέκτησε μόνος του ο κόσμος και κανείς δε μπορεί να του το στερήσει. Εαν κάποιος θέλει να συμμετέχει σε τέτοιες δράσεις διαμαρτυρίας υποχρεούται να δώσει χώρο στην έκφραση και στους υπόλοιπους.

3. Κύριοι του ΠΑΜΕ (και όλων των οργανώσεων και κομμάτων της αριστεράς) και κύριοι των αναρχικών οργανώσεων ο λαός έχει μιλήσει και είναι πιο μπροστά από εσάς. Ο λαός με τις πλατείες απαίτησε δημοκρατία, χώρους και τρόπους έκφρασης και συμμετοχής. Αυτό δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα αλλά και το κίνημα. Σταματήστε να τον αγνοείτε. Σταματήστε να τον υποτιμάτε. Σταματήστε να τον φιμώνεται. Σταματήστε να τον καπελώνετε. Σταματήστε να δράτε εξ' ονόματός του και δράστε μαζί του. Μην επιλέγετε εσείς γι'αυτόν αλλά αφήστε αυτόν να επιλέξει. Στην τελική, ο ξεσήκωμος, η εξέγερση, η επανάσταση δεν θα γίνει από εσάς. Θα γίνει κυρίως από τον λαό! Το ζήτημα είναι θα συμβαλουμε σε αυτόν ή περί άλλων θα τυρβάζουμε; Όλοι όσοι αντιλαμβανόμαστε την κρισιμότητα των στιγμών για την χώρα και για τον λαό και στην ανάγκη ενός παρατεταμένου λαϊκού ξεσηκωμού ας σταθούμε στοιχειωδώς στο ύψος των περιστάσεων. ΕΝΟΤΗΤΑ - ΑΓΩΝΑΣ - ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ

Διακοπή του αγώνα ΠΑΟ- ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ

για να κατέβει το πανό.Δείτε εδώ και τη συνέχεια... Έψαχναν το πανό λες και έψαχναν όπλα.

Ανεπιθύμητος ο υφυπουργός Μανιάτης στην Αργολίδα

Σε προγραμματισμένη εκδήλωση με προσκεκλημένους τον υφυπουργό Γιάννη Μανιάτη και τον περιφερειάρχη (ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ) Τατούλη (με θέμα τις συνέπειες από την ένταξή μας στην ΕΕ), παρενέβησαν σήμερα δεκάδες πολίτες από Άργος και Ναύπλιο.

Περισσότερα στο: http://kdrasi.wordpress.com/2011/10/21/maniatis_tatoulis_vouleftiko_nafplio/

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Η ΚΟΕ για το διήμερο της γενικής απεργίας

ανακοίνωση της ΚΟΕ:

Η κινητοποίηση του λαού στις 19 και 20 Οκτώβρη ήταν συγκλονιστική και πρωτοφανής για τα μεταπολιτευτικά χρόνια. Πολλές εκατοντάδες χιλιάδες κατέλαβαν τους κεντρικούς δρόμους και τις πλατείες σε όλες τις πόλεις της χώρας, μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις και μαγαζιά έκλεισαν, εκατομμύρια απέργησαν στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα. Είναι φανερό ότι αυτή η κυβέρνηση των υπαλλήλων της τρόικας δεν έχει καμιά νομιμοποίηση. Η γενική απεργία ήταν μια βροντερή πολιτική παλλαϊκή δήλωση: «Να φύγουν εδώ και τώρα η κυβέρνηση και η τρόικα». Τίποτα λιγότερο. Ο αγώνας συνεχίζεται και θα κλιμακωθεί.

Είναι προφανές ότι αυτή η κυβέρνηση δεν θα πέσει από μόνη της. Δεν θα τη ρίξουν οι «για τελευταία φορά» διαρκώς συναινούντες βουλευτές της. Δεν αρκούν οι εσωτερικές αντιθέσεις και έριδες. Η κυβέρνηση και η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ εκτελούν συμβόλαιο εξόντωσης της κοινωνίας, στηριζόμενες αποκλειστικά στην ξένη τρόικα, την εγχώρια διαπλοκή και την καταστολή. Αυτή η λαομίσητη κυβέρνηση θα πέσει κάτω από το βάρος του παλλαϊκού ξεσηκωμού. Είναι χρέος κάθε αντιστεκόμενης δύναμης να συμβάλλει στον ξεσηκωμό, στην κλιμάκωση του αγώνα, σε ένα λαϊκό μέτωπο, κοινωνικό και πολιτικό, που θα ανοίξει το δρόμο για τη διέξοδο της χώρας και την επιβίωση του λαού.

Υπεύθυνη για τον θάνατο του οικοδόμου Δημήτρη Κοτζαρίδη, μέλους του ΠΑΜΕ, είναι η κυβέρνηση, οι δυνάμεις καταστολής και οι παρακρατικοί της μηχανισμοί. Η μετατροπή της Αθήνας σε θάλαμο χημικών αερίων, αυτή τη φορά είχε αβάσταχτο κόστος. Η αδίστακτη κυβέρνηση Παπανδρέου δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι δεν θα λογαριάζει τις ανθρώπινες ζωές προκειμένου να φέρει σε πέρας το συμβόλαιο που έχει υπογράψει. Η θλίψη και η οργή για τον θάνατο του 53χρονου διαδηλωτή πρέπει να γίνει πείσμα και θέληση για τη συνέχιση του αγώνα. Είναι ένας ακόμα λόγος για να τους διώξουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Το μαζικό λαϊκό κίνημα σε μεγάλο βαθμό αυτές τις μέρες βρέθηκε στους ίδιους δρόμους. Με διαφορετικές σημαίες, διαφορετικά σχέδια, διαφορετικούς ίσως στόχους. Είναι αναγκαία η μεγαλύτερη δυνατή ενότητα όλων όσων θέλουν να αγωνιστούν ενάντια στην κυβέρνηση και την τρόικα. Το κίνημα της πλατείας, οι αγανακτισμένοι, όλες οι αριστερές οργανώσεις και κόμματα, όλες οι ομοσπονδίες και τα συνδικάτα, όλοι οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι πάντες πρέπει να συσπειρωθούν κόντρα στη σημερινή πορεία εξαθλίωσης και χρεοκοπίας. Τα τελευταία γεγονότα δεν πρέπει να λειτουργήσουν σε βάρος αυτής της ανάγκης.

Το ΠΑΜΕ δέχτηκε μια δολοφονική επίθεση από ομάδες που καμιά σχέση δεν έχουν με οποιαδήποτε αγωνιστική ιδεολογία και αντίληψη. Είδαμε πέτρες, μάρμαρα και μολότοφ να εκτοξεύονται πάνω σε σώματα και κεφάλια απεργών και διαδηλωτών. Αυτές οι πρακτικές θυμίζουν μόνο παρακρατικούς μηχανισμούς. Η πολιτικά απαράδεκτη απόφαση της ηγεσίας του ΚΚΕ να περιφρουρηθεί η Βουλή, κρατώντας μακριά διαδηλωτές άλλων σωματείων και πολιτικών χώρων και τεράστια τμήματα εργαζομένων και αγωνιζόμενου λαού, δεν δικαιολογεί σε καμιά περίπτωση την φασιστικής έμπνευσης δολοφονική επίθεση. Την προηγούμενη μέρα εκπαιδευτικοί πήγαν στον νοσοκομείο με ανοιγμένα κεφάλια πάλι από τις ίδιες ομάδες βίας. Πριν ενάμισι χρόνο η ελληνική κοινωνία πάγωσε στο άκουσμα τριών νεκρών στην Marfin και η κυβέρνηση διασώθηκε. Είναι άλλης τάξης ζήτημα η αντιπαράθεση με μαζικούς και πολιτικούς όρους, και άλλης τάξης πρόβλημα το δολοφονικό αμόκ του απολίτικου χουλιγκανισμού. Αυτές οι ομάδες εξ αντικειμένου λειτουργούν συμπληρωματικά και υποβοηθητικά στους αστικούς και κρατικούς σχεδιασμούς.

Η πλατεία Συντάγματος είναι ο χώρος έκφρασης του αγωνιζόμενου λαού. Σαν τέτοιος πρέπει να διαφυλαχθεί και να έχει χαρακτήρα επικίνδυνο για το πολιτικό σύστημα της χρεοκοπίας και της κατοχής. Η πλατεία Συντάγματος ενώνει τον λαό και τις αγωνιζόμενες δυνάμεις. Δεν τις χωρίζει, δεν τις διαιρεί. Η πλατεία μπορεί να λειτουργήσει ξανά σαν χώρος πραγματικού και όχι εικονικού κινήματος, πραγματικής και όχι εικονικής περικύκλωσης της Βουλής, πραγματικού και όχι εικονικού λαϊκού ξεσηκωμού. Ο χαρακτήρας των διαδηλώσεων μπορεί να διαφυλαχθεί μόνο από τον ίδιο τον αγωνιζόμενο λαό. Αυτό είναι βασικό δίδαγμα όλης της τελευταίας εμπειρίας του κινήματος. Ας θυμηθούμε πώς όλη την περίοδο του κινήματος των πλατειών από τις 25 Μάη και ειδικά στην τεράστια συγκέντρωση της 5ης Ιούνη, εκατοντάδες χιλιάδες λαού επέβαλλαν, χωρίς περιθώριο αμφισβήτησης από κανέναν, τον ειρηνικό χαρακτήρα που είχαν επιλέξει να έχουν οι κινητοποιήσεις τους. Η πιο πλατιά δημοκρατία, η πολιτική αντιμετώπιση των ζητημάτων, η ενεργητική συμμετοχή και ενημέρωση όλων, η εναντίωση σε κάθε λογική μηχανισμών, ιδιαίτερα μηχανισμών τυφλής βίας, και στις στρατιωτικού τύπου αντιπαραθέσεις, είναι παρακαταθήκες για το νέο μαζικό λαϊκό κίνημα που θα βρει τρόπους, μορφές και υποδομές για να ξεπεράσει όσα το καθυστερούν και το συγκρατούν.

Ο θάνατος ενός διαδηλωτή, οι εικόνες της Πέμπτης στην πλατεία Συντάγματος, η ψήφιση του νομοσχεδίου δημιουργούν μια πικρή αίσθηση σε χιλιάδες αγωνιζόμενο κόσμο. Αυτό κανείς δεν μπορεί να το κρύψει. Όμως ο λαός έδειξε και τις διαθέσεις του και τη δύναμή του και αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο κανείς να το διαστρεβλώσει, να το κρύψει, να το αποσιωπήσει. Η κυβέρνηση προσπαθεί να συνεχίσει με νύχια και με δόντια να εκτελεί το συμβόλαιο εξόντωσης αλλά σε ένα περιβάλλον πλήρους διάλυσης και απονομιμοποίησης. Τα κύματα του ξεσηκωμού, από τις 5 Μάη του 2010, προχωρούν και υποχωρούν για να ξαναγυρίσουν κάθε φορά πιο φουσκωμένα μέχρι να πνίξουν όσους έχουν βάλει στο στόχαστρο το μέλλον των σημερινών και των αυριανών γενιών.

Τώρα είναι η ώρα της οργάνωσης του λαού και παράλληλα της κλιμάκωσης του πολιτικού αγώνα. Σε κάθε χώρο, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη θα πρέπει να δυναμώσει η λαϊκή οργάνωση και αλληλεγγύη. Να δυναμώσουν οι δεσμοί ανάμεσα στο δοκιμαζόμενο λαό. Να δυναμώσουν οι αγώνες. Να συναντηθούν όλα τα αγωνιζόμενα τμήματα, οι εργατικοί αγώνες, οι τοπικές αντιστάσεις, τα κινήματα ανυπακοής. Να πληθύνουν οι πρωτοβουλίες ενότητας και συντονισμού πολιτικών, κοινωνικών, συνδικαλιστικών πρωτοβουλιών και προσπαθειών. Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την οριστική απομάκρυνση της κυβέρνησης, της τρόικας και του συνένοχου πολιτικού συστήματος.

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

«20.10.2011: Αντί για μέρα νίκης, νύχτα πένθους»

Ανακοίνωση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής:

«Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής συμμετέχει στον πόνο των οικείων και των συντρόφων του οικοδόμου Δημήτρη Κοτζαρίδη, στελέχους του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, που έχασε τη ζωή του στη μάχη για την κοινωνική πρόοδο. Έχει πια τη δική του θέση στο μαρτυρολόγιο του αγώνα της εργατικής τάξης.

Εκφράζει τη συμπαράστασή του για την απρόκλητη βία που υπέστησαν, στους δεκάδες αγωνιστές του ΚΚΕ, αλλά και σε όσους από άλλες οργανώσεις προσέτρεξαν με αυταπάρνηση στην καυτή ζώνη για να αποσοβήσουν αυτό που έβλεπαν ως αδελφοκτόνο σύγκρουση ανάμεσα σε αντικυβερνητικούς διαδηλωτές.

Ταυτόχρονα θέλουμε να επισημάνουμε τα παρακάτω:

Πρώτο: Η κυβέρνηση φέρει εγκληματικές ευθύνες γιατί με την πολιτική της οδηγεί την κοινωνία στη διάλυση, φέρνει στην επιφάνεια τις πιο άγριες δυνάμεις της κοινωνίας, καλλιεργεί τον φθόνο, οδηγεί σε γενίκευση και κλιμάκωση της βίας. Φέρνει βαριές ευθύνες, που κάποια στιγμή θα αντιμετωπίσει η δικαιοσύνη, γιατί με την επιμονή της στη χρήση χημικών, παρά τις επισημάνσεις των ιατρικών φορέων, μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στο θάνατο διαδηλωτών. Σήμερα ακούσαμε «ένα χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου».

Δεύτερο: Η σημερινή μέρα, όπως και η χθεσινή, θα μπορούσε να ήταν μια μέρα πανηγυριού. Υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις: λαοθάλασσα, εξεγερσιακή διάθεση, πάθος στόχος. Αντί για αυτό ζούμε μια νύχτα πένθους με νεκρό στις διαδηλώσεις ενάντια στην κατοχή της Ελλάδας από την τρόικα και ενάντια στην κυβέρνηση της προδοσίας.

Τρίτο: Η πλατεία Συντάγματος, αντί να γίνει πεδίο έκφρασης της κυριαρχίας του λαού, έγινε στίβος πολλαπλών συγκρούσεων ανάμεσα στις πιο διαφορετικές δυνάμεις που επιδίωκαν και ουσιαστικά και συμβολικά να αποδείξουν τη δική τους κυριαρχία σε μια πλατεία που πριν λίγους μήνες αθώα και με ανοικτή καρδιά την πλημμύριζε ο λαός.

Τέταρτο: Το επαγγελματικό, μεταμοντέρνο και τηλεοπτικό τάγμα της βίας δεν έχει καμία σχέση με την αντιεξουσιαστική ή αναρχική κοσμοαντίληψη, που εμπνέει ειλικρινά άλλες κινήσεις. Οι μελανοχίτωνες των καλών συνοικιών χρησιμοποιούν με τον ίδιο κυνισμό και απανθρωπιά τα ίδια εργαλεία της ακραίας κατασταλτικής εξουσίας: τη φωτιά, τη σωματική επίθεση, ακόμα και την απειλή της ποινής του θανάτου με τις βόμβες μολότοφ και τις πέτρες ενάντια στο πλήθος των διαδηλωτών. Λειτουργεί εκ των πραγμάτων ως δύναμη του συστήματος και έτσι πρέπει να αντιμετωπισθεί.

Πέμπτο, απευθυνόμαστε συντροφικά προς το ΚΚΕ. Αποδείχθηκε σήμερα πως ούτε η «απαγόρευση της κυκλοφορίας» σε εργαζόμενους που θα έπρεπε να θεωρούν συντρόφους τους ούτε η αντίληψη επιβολής και προσβολής σε μέλη άλλων οργανώσεων ούτε «οι συνοριακές γραμμές» ανάμεσα στους αριστερούς και γενικότερα τον κόσμο του κινήματος ούτε το ιδεολόγημα «εμείς ελέγχουμε τα πάντα» μπορούν να οδηγήσουν στην αντιμετώπιση του κοινωνικού φαινομένου της βίας ή του πολιτικού φαινομένου της διασύνδεσης κράτους και παρακράτους. Αντίθετα, όπως έδειξαν τα σημερινά γεγονότα οδηγούν στην κλιμάκωσή τους, στα άκρα.

Πρέπει κάποτε να γίνει κατανοητό ότι δεν είναι το ΚΚΕ ο ένας και μοναδικός διαμορφωτής της διάθεσης και της ετοιμότητας της κοινωνίας για δράση και ανατρεπτική κίνηση. Η κοινωνία έχει την δική της δυναμική.

Έκτο, Ο λαός παρακολουθούσε τα σημερινά γεγονότα ως ένας βωβός χορός, αδύναμος να παρέμβει. Δεν πρέπει να αφήσουμε την αίσθηση δύναμης και την αυτοεκτίμησή που μπορεί να του δώσει αυτή η έκρηξη συλλογικότητας που ξεκίνησε με την κατάληψη της πλατείας Συντάγματος πριν το καλοκαίρι και έχει ήδη εξελιχθεί και μπολιάσει το λαϊκό και εργατικό κίνημα στις δυναμικές απεργίες των κλάδων, στις καταλήψεις των δημοσίων κτιρίων, στις λαϊκές συνελεύσεις και τα δίκτυα αλληλεγγύης στις γειτονιές και τις πόλεις σ’ όλη την χώρα να μετατραπεί σε μια αίσθηση αδυναμίας και μοιρολατρεία. Οι ευθύνες των οργανωμένων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων για τη μη ύπαρξη των καταλλήλων συνθηκών είναι σοβαρές. Οι δυνατότητές τους να διαμορφώσουν, σε αντίξοες πάντα συνθήκες, ένα χώρο υποδοχής του λαού δεν είναι καθόλου μικρές.

Έβδομο, το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής έχει απευθυνθεί επανειλημμένως στις άλλες αριστερές οργανώσεις για συντονισμό της δράσης πριν από μεγάλες κινητοποιήσεις. Θα επιμείνουμε από αύριο. Ελπίζουμε μετά τα σημερινά γεγονότα η ανταπόκριση να είναι καθολική και αποτελεσματική».

Αθήνα 20.10.2011

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Κοινή δήλωση οργανώσεων για τα χαράτσια

Κοινή δήλωση

Οι πολιτικές οργανώσεις και σχηματισμοί που υπογράφουμε πιο κάτω, συναντηθήκαμε και συζητήσαμε για το ζήτημα των χαρατσιών που επιβάλλονται στο λαό και συναποφασίσαμε τα εξής:
1. Καλούμε το λαό να μην τα πληρώσει τα συνεχή χαράτσια που του επιβάλλονται. Καλούμε το λαό περήφανα να αντισταθεί και να αρνηθεί να πληρώσει για μια ακόμη και πολλοστή φορά τους τοκογλύφους δανειστές της χώρας μας. Είναι ζήτημα αξιοπρέπειας, επιβίωσης, δικαιοσύνης. Δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι στηρίζουμε αποφασιστικά και δραστήρια με τη συμμετοχή μας και το παράδειγμα μας το «Δεν πληρώνω τα χαράτσια»
2. Καλούμε και θα στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις ένα μεγάλο κίνημα λαϊκής ανυπακοής απέναντι στην κυβέρνηση, στην Τρόικα (ΕΕ –ΔΝΤ- ΕΚΤ) και σε όλο το πλαίσιο μνημονίων, πακέτων μέτρων και χαρατσιών που επιβάλλουν, με την άμεση ή έμμεση συναίνεση και συνενοχή των «πρόθυμων» πολιτικών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ κλπ). Δηλώνουμε ότι στόχος μας είναι ένας παλλαϊκός ξεσηκωμός για να ανατραπούν όλοι αυτοί. Να ανατραπεί αυτή η κυβέρνηση και όσοι τη στηρίζουν. Να φύγουν όλοι τους, όλοι όσοι οδήγησαν στην χρεοκοπία και στη βαθειά καταπίεση του λαού, κυβερνώντες νυν και προηγούμενοι, «πρόθυμοι» πολιτικοί σχηματισμοί, Τρόικα (ΕΕ –ΔΝΤ- ΕΚΤ) και δανειστές. Να ανατραπεί το ειδικό αυταρχικό καθεστώς το οποίο έχουν εγκαθιδρύσει, με τάνκς τις τράπεζες και τα ΜΜΕ τους συστήματος. Ήρθε η ώρα της πραγματικής δημοκρατίας, την οποία μπορεί να επιβάλει ο λαός με τους αγώνες του.
3. Στην κυβερνητική προπαγάνδα ότι αν δεν πληρωθούν τα χαράτσια, τότε δεν μας δοθεί η επόμενη δόση και δεν θα υπάρχουν, τάχα, λεφτά για μισθούς και συντάξεις, απαντάμε: κάθε δόση μας οδηγεί σε χειρότερο αδιέξοδο, εδώ και τώρα να σταματήσουν οι πληρωμές στους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους δανειστές, εδώ και τώρα ουσιαστική φορολόγηση του πλούτου και εθνικοποίηση των τραπεζών, εδώ και τώρα αναδιανομή του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου.
3. Χωρίς να αναιρείται η αυτοτελής παρέμβαση κάθε δύναμης, τον αγώνα αυτόν θα τον δώσουμε σε συντονισμό και με όλες μας τις δυνάμεις. Καλούμε όλα τα μέλη μας και τους φίλους να συναντηθούν σε όλες τις γειτονιές και τις πλατείες, στα συνδικάτα και στους συλλόγους και να δημιουργήσουν κοινές και πλατειές επιτροπές πολιτών, εργαζομένων, νεολαίων. Επιτροπές, που να συσπειρώσουν και να οργανώσουν στην ανυπακοή και στην αντίσταση όλους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους του λαού. Επιτροπές, που να μην επιτρέψουν να κοπεί σε κανένα λαϊκό σπίτι το ηλεκτρικό και να προστατεύσουν έμπρακτα το κίνημα της ανυπακοής από τα τιμωρητικά και εκδικητικά μέτρα του κράτους.
4. Καλούμε όλους τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ και στις Εφορίες, να συμπεριφερθούν όχι με βάση τις οδηγίες της κυβέρνησης και των τροϊκανών επιτρόπων, αλλά με βάση τις ανάγκες του λαού. Να σταθούν έμπρακτα αλληλέγγυοι στο «Δεν πληρώνω». Καλούμε τα συνδικάτα να συμβάλλουν αποφασιστικά σε αυτήν την κατεύθυνση και να συνδεθούν με το λαό.
5. Έτσι θα συμβάλλουμε όλοι στο να πάρει σάρκα και οστά ένα πανίσχυρο κίνημα λαϊκής ανυπακοής και αλληλεγγύης, ένα πανίσχυρο κίνημα ανατροπής της σημερινής κατάστασης.

Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, Αριστερή Ανασύνθεση (ΑΡ.ΑΝ.), Αριστερή Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση (ΑΡ.Α.Σ.), Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.Πα.Μ.), Κομμουνιστική Ανανέωση, Ξεκίνημα, Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ).

Αθήνα, 12 Οκτώβρη 2011

Έκκληση για μέτωπο ανεξαρτησίας και σωτηρίας

«ΕΚΚΛΗΣΗ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ
11.10.2011
Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα μπροστά σε πρωτοφανείς και δραματικές εξελίξεις. Διακυβεύεται το παρόν και το μέλλον της ως ανεξάρτητης και βιώσιμης χώρας. Κατά συνέπεια, το πρόβλημα της είναι σήμερα πρόβλημα επιβίωσης. Πρόβλημα εθνικό και όχι απλώς πρόβλημα χρέους.

Η απαίτηση των δανειστών να οδηγηθεί η χώρα σε συντεταγμένη χρεοκοπία με στόχο την αδιάκοπη πληρωμή των τόκων και των χρεολυσίων, και με συνέπεια τη στάση πληρωμών στο εσωτερικό, σε συνδυασμό με την απαίτηση να τους δοθεί ως αντιπαροχή ο δημόσιος πλούτος, υποθηκεύει την ανεξαρτησία της χώρας και την επιβίωση του ελληνικού λαού.

Εμείς, αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, αναλογιζόμενοι τις ιστορικές στιγμές που περνάει η χώρα μας, συναντηθήκαμε στην Αθήνα και συμφωνήσαμε ότι παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν βρίσκεται σήμερα υπό στρατιωτική κατοχή, εντούτοις, 70 χρόνια μετά την ίδρυση του ΕΑΜ, βρίσκεται ξανά μπροστά σε αντίστοιχου ιστορικού μεγέθους τραγωδία. Σήμερα διακυβευέται η εθνική ανεξαρτησία, καταπατείται το Σύνταγμα και υποθηκεύεται η επιβίωση μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού.

Με αίσθημα ευθύνης απέναντι στην ιστορία, απέναντι σε εκείνους που θυσιάστηκαν για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι, αλλά και απέναντι στον εαυτό μας, απευθυνόμαστε στις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που ελπίζουν σε ένα διαφορετικό μέλλον από το ζοφερό του Μνημονίου και καλούμε σε κοινόν αγώνα με στόχο:

* την άμεση απεμπλοκή της χώρας από το Μνημόνιο και την εκδίωξη της Τρόικας.

* την ανάκτηση και την κατοχύρωση της εθνικής κυριαρχίας.

* την αναδιανομή του πλούτου υπέρ αυτών που τον δημιουργούν και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

* τον ριζικό γεωπολιτικό αναπροσανατολισμό της χώρας μας.

Κατά συνέπεια:
Καλούμε τους Έλληνες πατριώτες να απεγκλωβιστούν από τον δογματισμό και την καταστροφική πολιτική των δύο κομμάτων εξουσίας, τα οποία είναι δέσμια της πολιτικής μας εξάρτησης και των συμφερόντων του ελληνικού και του ξένου κεφαλαίου.

Καλούμε τους Έλληνες πατριώτες που συναισθάνονται την ευθύνη και την ανάγκη για κοινό αγώνα για τη σωτηρία της ελληνικής κοινωνίας από τη λαίλαπα της Τρόικας και του Μνημονίου, σε αγωνιστική συνεργασία με άμεσο στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης του Μνημονίου και την αλλαγή των συσχετισμών και πολιτικών δυνάμεων, ώστε η λαϊκή πλειοψηφία να επιβάλει την αλλαγή της διακυβέρνησης και της πορείας της χώρας. Καλούμε σε αγώνα για μια κυβέρνηση σωτηρίας της πατρίδας. Για μια κυβέρνηση που θα φέρει το λαό στην εξουσία.

Αθήνα, 11 Οκτωβρίου 2011

Βαρδινογιάννης Βαρδής, Γλέζος Μανώλης, Γουργιώτης Νίκος, Δαμιανάκου Βούλα, Θανασέκου Βάσω, Θεοδωράκης Μίκης, Καλλίνος Θόδωρος, Καραγιώργη Μαρία, Κατερίνης Παναγιώτης, Μπενά Ελένη, Μπενάς Τάκης, Μπιτσάκης Ευτύχης, Τσαπόγας Γιώργος».

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

«Εθνος που μόνο υπακούει δεν είναι ελεύθερο»

Συνέντευξη του συγγραφέα Εντουάρντο Γκαλεάνο στο ΒΗΜΑ:

Ο Θουκυδίδης έχει γράψει ότι «τα μεγάλα έθνη πάντα κάνουν αυτό που θέλουν και τα μικρά έθνη πάντοτε αποδέχονται αυτό που πρέπει να αποδεχτούν». Μήπως τελικά αυτή η κρίση που βιώνουμε στην Ελλάδα και που πριν από λίγα χρόνια βίωσαν η Αργεντινή και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, ακολουθεί αυτήν ακριβώς τη διαπίστωση;

«Η Ελλάδα θα γνωρίσει τώρα αυτό που πάντα γνώριζε η Λατινική Αμερική: ότι ο κόσμος κατευθύνεται από υποτιθέμενους διεθνείς οργανισμούς, οι οποίοι ασκούν τη διεθνή δικτατορία τους και κάθε φορά γίνονται όλο και λιγότερο ορατοί. Να ξέρετε, όμως, πως η ελευθερία τού να υπακούς δεν είναι ελευθερία. Το έθνος που υπακούει δεν είναι πια έθνος: είναι η ηχώ ξένων φωνών, είναι η σκιά άλλων σωμάτων».

Είναι, άραγε, αυτό το χαρακτηριστικό που καθορίζει το μεγαλείο ενός έθνους; Η ανυπακοή; 

«Ναι, και αυτό συμβαίνει επειδή ο κόσμος σήμερα, όπως και σχεδόν σε κάθε εποχή, εξακολουθεί να συγχέει το μεγαλείο με το μέγεθος. Αν κρίνουμε από την οργάνωση του σημερινού κόσμου, πετυχημένοι θεωρούνται οι λαοί που καταφέρνουν να εξουσιάζουν άλλους λαούς και κατορθώνουν να “καταβροχθίσουν” τους υπόλοιπους. Για παράδειγμα, οι πόλεμοι που σήμερα αποκαλούνται “αμυντικοί” είναι στην πραγματικότητα αδηφάγοι πόλεμοι».

Ναι, αλλά κατά τη διάρκεια της Ιστορίας μας οι λαοί έχουμε υπάρξει, κατά εποχές, τόσο «καταβροχθίζοντες» όσο και «καταβροχθιζόμενοι».

«Σωστά! Αυτό συνέβαινε ανέκαθεν. Διότι η ελευθερία των “επιτυχημένων” χωρών τροφοδοτείται από την καταπίεση των υπολοίπων».

Εχετε γράψει τις «Ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής», όμως τώρα είμαστε εμείς που έχουμε τις «Ανοιχτές φλέβες της Ελλάδας». 

«Το ξέρω, όμως, ας μην ξεχνάμε – και μην ξεχνάτε – πως όταν η Ιστορία λέει “αντίο”, εννοεί “εις το επανιδείν”, δηλαδή “πολύ σύντομα”. Το καλύτερο που προσφέρει αυτή η περιπέτεια της ζωής είναι η ανεξάντλητη ικανότητα της πραγματικότητας να μας εκπλήσσει».

Λένε για τους συγγραφείς ότι με το που τελειώνουν ένα βιβλίο, αυτό παύει πια να τους ανήκει. Πώς νιώσατε όμως όταν είδατε τον Ούγκο Τσάβες να δωρίζει το δικό σας βιβλίο, τρεις δεκαετίες μετά την έκδοσή του, στον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα; 

«Δεν είχα πρόβλημα με αυτό. Η μεγαλύτερη απογοήτευσή μου σε σχέση με τον Ομπάμα ήταν το Νομπέλ Ειρήνης, το οποίο παρέλαβε εκφωνώντας έναν λόγο ουσιαστικά προς τιμήν του πολέμου! Ισως παραδέχτηκε με αυτόν τον τρόπο ότι είναι και ο ίδιος αιχμάλωτος του στρατιωτικού μηχανισμού που κυβερνά τη χώρα του...».

Υπάρχουν τόσοι διεθνείς οργανισμοί, με πρώτο τον ΟΗΕ, που πρεσβεύουν τη δικαιοσύνη, την ειρήνη και τη συναδέλφωση των λαών. Εν τω μεταξύ, η έλλειψη δικαιοσύνης και η βαρβαρότητα μεταξύ των κρατών είναι διαρκής και μάλλον αυξάνεται. Πώς το εξηγείτε αυτό; 

«Κοιτάξτε, τα Ηνωμένα Εθνη δεν είναι μια δημοκρατική οργάνωση. Είναι μεν μια οργάνωση που αποτελείται από όλες τις χώρες του κόσμου, όμως τα κράτη που παίρνουν τις αποφάσεις είναι πέντε· αυτοί οι πέντε είναι που έχουν το δικαίωμα του βέτο. Και είναι αξιοσημείωτο ότι τα πέντε αυτά κράτη, που υποτίθεται ότι επαγρυπνούν για την παγκόσμια ειρήνη, διαθέτουν επίσης και τις μεγαλύτερες βιομηχανίες όπλων».

Ωστόσο, για «αδικίες» μιλάνε όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, τόσο που η λέξη έχει αποκτήσει μια θολή έννοια και κάθε προσωπική ευθύνη έχει χαθεί. Ακόμη και οι πλέον υπεύθυνοι για τις αδικίες του κόσμου εμφανίζονται συχνά ως θύματα. Πώς θα μπορούσαμε να καθαρίσουμε την εικόνα μας σε αυτό το θέμα; 

«Μπορούμε να έχουμε μια ξεκάθαρη θέαση των πραγμάτων με το να συνδέσουμε όσα μοιάζουν ή παραμένουν ασύνδετα: Δεν υπάρχει φτώχεια που να μην εξηγείται από κάποιον πλούτο. Επιπλέον, η ελευθερία του χρήματος έχει πάντα ως συνέπεια την καταπίεση των ατόμων».

Ποιο πιστεύετε ότι είναι το μεγαλύτερο έγκλημα που έχει διαπράξει η «Δύση» εις βάρος του υπόλοιπου κόσμου; 

«Το πρότυπο είναι η κατάκτηση της Αμερικής, που είχε ως αποτέλεσμα την εξόντωση του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού της ηπείρου. Οι μεγάλες δυνάμεις θα ήθελαν να το επαναλαμβάνουν αυτό, πάντοτε στο όνομα του Θεού, της προόδου, του πολιτισμού και φυσικά για τη “σωτηρία” των άλλων χωρών. Με αυτόν τον τρόπο οι Ηνωμένες Πολιτείες μετέτρεψαν το Ιράκ σε φρενοκομείο και το Αφγανιστάν σε σφαγείο. Εγώ δεν θέλω τη σωτηρία μου. Σας ικετεύω, δεν θέλω να με σώσει κανείς».

Ναι, αλλά την εποχή των «αγορών» και των χρηματιστηρίων γίνεται αυτό;

«Είναι αλήθεια ότι οι αγορές και τα χρηματιστήρια τιμούν και επιβραβεύουν την εργασία των κερδοσκόπων και “κατασκευάζουν” τους ζητιάνους και τους πλούσιους αυτού του πλανήτη με εξαιρετική ευκολία».

Και ταυτόχρονα προσπαθούν να μας παρηγορήσουν διαδίδοντας ότι η κρίση έχει και την «καλή» πλευρά της... 

«Πάντα έτσι γίνεται. Να σας θυμίσω ότι αμέσως μετά το Κραχ του 1929 στη Γουόλ Στριτ, ο τότε υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ είχε δηλώσει ότι η κρίση είχε και τη θετική πλευρά της, διότι “έτσι ο κόσμος θα δουλέψει πιο σκληρά και θα ζήσει μια πιο ηθική ζωή”. Ε, λοιπόν, στο όνομα αυτού καταστράφηκαν μερικές χώρες όπως η Βραζιλία και το Ελ Σαλβαδόρ».

Η κατάσταση σε πολλά σημεία του πλανήτη είναι εκρηκτική. Ποιο πιστεύετε ότι είναι το καθήκον των συγγραφέων και των δημοσιογράφων σήμερα; 

«Μπορώ να απαντήσω μόνο για τον εαυτό μου, όχι για τους άλλους συναδέλφους. Στην περίπτωσή μου, θα ήθελα να συμβάλω στο να μην είναι το αύριο απλώς ένα άλλο όνομα για το σήμερα. Να μην επαναληφθεί η Ιστορία και να μπορέσουμε να επινοήσουμε ένα μέλλον, αντί να υπακούμε στο παρελθόν».

Τελικά υπάρχει κάποια μορφή ελευθερίας που μπορεί πραγματικά να βιώσει ο άνθρωπος; 

«Φυσικά, είναι ικανός να τις βιώσει όλες. Και θα έπρεπε να προσπαθήσει για όλες τις ελευθερίες που δεν αρνούνται την ελευθερία του άλλου».

Κατά τη γνώμη σας, ποιο είναι το χειρότερο και ποιο το καλύτερο που έχει εκφράσει ως συμπεριφορά ο άνθρωπος μέχρι στιγμής; 

«Το χειρότερο είναι η τάση να επιβάλλουμε έναν μοναδικό Θεό, μια μοναδική αλήθεια, έναν μόνο τρόπο ζωής και θανάτου. Το καλύτερο είναι η ικανότητα δημιουργίας, το δικαίωμα να ονειρευόμαστε και επίσης η ικανότητα να βλέπουμε τον διπλανό μας σαν υπόσχεση και όχι σαν απειλή».

Η Ιστορία όμως δείχνει ότι, συνήθως, οι επαναστάτες τού χθες που βοήθησαν τους λαούς να προχωρήσουν είναι οι σημερινοί «φύλακες άγγελοι» του κατεστημένου που εμποδίζουν την πρόοδό τους. Γιατί συμβαίνει αυτή η τεράστια αντιστροφή; 

«Αυτό συμβαίνει διότι η Αριστερά είναι το “πανεπιστήμιο” της Δεξιάς. Ο Ρούπερτ Μέρντοκ καταβρόχθισε τους ανταγωνιστές του επειδή γνώριζε πώς λειτουργεί ο καπιταλισμός. Ο ίδιος είχε διαβάσει “Το Κεφάλαιο” του Μαρξ, όταν οι ανταγωνιστές του του διάβαζαν άρθρα του “Readers Digest”».

Ενας έλληνας ποιητής έχει γράψει τον στίχο «δεν έφταιγε αυτός. Τόσος ήτανε». Μήπως έχουμε υπερεκτιμήσει τις δυνατότητες μας ως ανθρώπινα όντα και δεν είμαστε ικανοί για όσα νομίζαμε; 

«Οχι, καθόλου. Το ανθρώπινο τόξο έχει πολύ περισσότερες λάμψεις από αυτές που βλέπουμε. Είναι περισσότερο φωτεινό και πολύχρωμο από το ουράνιο τόξο. Είμαστε όμως πλέον τυφλοί, καθώς η “όρασή” μας έχει περιοριστεί από τον σεξισμό, τον ρατσισμό, τον μιλιταρισμό, τον ελιτισμό και άλλους... “-ισμούς”».

Τελικά, τι είναι αυτό που πραγματικά μας ανήκει σε αυτήν τη ζωή; 

«Οι πέντε αισθήσεις μας, αλλά κυρίως η ακοή: η ικανότητά μας να ακούμε, ώστε να μπορέσουμε στη συνέχεια να μιλήσουμε. Γι’ αυτό, άλλωστε, γεννηθήκαμε με δύο αφτιά και μόνο ένα στόμα...».

Τι νομίζετε ότι πρέπει να μάθουμε να κάνουμε περισσότερο οι άνθρωποι; Να μιλάμε μεταξύ μας ή να σωπαίνουμε;

«Και οι δύο γλώσσες είναι το ίδιο πλούσιες, αλλά πρέπει να μάθουμε να ακούμε τη σιωπή».

Σχεδόν σε όλες τις εποχές όμως φαίνεται να υπερισχύουν οι φωνές αυτών που απειλούν με την «κόλαση» – οι θρησκείες ή και οι λεγόμενες «αγορές» – σε σχέση με τις φωνές εκείνων που μιλούν για την πραγματική ζωή. Για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό; 

«Αυτοί που κηρύττουν τον “θάνατο” είναι αλήθεια ότι φωνάζουν πολύ δυνατά. Ισως επειδή ο φόβος, για να εμπεδωθεί, χρειάζεται μερικές φορές να κάνει φασαρία».

Υπάρχει κάπου στον πλανήτη μια φωνή που να «μιλάει» για τη ζωή και θα έπρεπε να την ακούσουμε πιο προσεκτικά; 

«Ναι, υπάρχουν τέτοιες φωνές. Για παράδειγμα, όσα συμβαίνουν σήμερα στον αραβικό κόσμο είναι μια χορωδία από φωνές της ζωής, η οποία προσπαθεί να ακουστεί ενάντια στον πανίσχυρο θάνατο. Γιατί σίγουρα κάτι θέλει να μας πει αυτός ο μικρός κόσμος που μεγαλώνει μέσα στην κοιλιά αυτού του ευρύτερου κόσμου στον οποίο δοκιμαζόμαστε και εμείς καθημερινά».

Επομένως, για όλα αυτά που συμβαίνουν στον αραβικό κόσμο ποιες είναι οι σκέψεις σας; 

«Οτι πρέπει να προσέχουμε πολύ με τους “ειδήμονες” που κρίνουν και προδικάζουν καταστάσεις. Κανείς δεν προέβλεψε αυτήν την πλημμυρίδα ελευθερίας».

Μήπως δραματοποιούμε λίγο τα πράγματα; Το πόσο υποφέρει ο άνθρωπος από την αρχή της ύπαρξής του δεν έχει αλλάξει σημαντικά, απλώς αυτό που έχει αυξηθεί είναι η συναίσθησή μας για αυτό. «Σωστά, αλλά κοιτάξτε τι συμβαίνει. Υπάρχουν οι αναπόφευκτες δυστυχίες, που προέρχονται από τον έρωτα και τον θάνατο. Ωστόσο οφείλουμε πάντα – και είμαστε ικανοί – να παλέψουμε ενάντια στις δυστυχίες που μπορούμε να αποφύγουμε, εκείνες που το σύστημα της εξουσίας μάς πουλάει σαν μοιραία περιστατικά».

Ακόμη και το ψωμί και το νερό, δύο βασικές ανάγκες, τις έχουμε «θολώσει»: Ελλειψη στον μισό πλανήτη, πληθώρα στον άλλον μισό. Πώς βλέπετε το μέλλον αν δεν λυθεί αυτό το πρόβλημα; 

«Ο κόσμος μας είναι ανάποδα, με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω. Η Λατινική Αμερική, για παράδειγμα, είναι η σημαντικότερη παραγωγός γεωργικών προϊόντων στον πλανήτη και έχει 70 εκατομμύρια πεινασμένους! Και αυτό σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα οποία δίνουν πάντα μικρότερους αριθμούς».

Πιστεύετε ότι για να αλλάξει ο κόσμος προς το καλύτερο πρέπει να συμβεί ένα παγκόσμιο γεγονός που θα μας συγκινήσει και θα μας ενεργοποιήσει όλους ταυτόχρονα;

«Οχι. Πιστεύω πως κοιτάζουμε την υφήλιο μέσα από την κλειδαρότρυπα. Οι μικρές εμπειρίες της κάθε ζωής είναι αυτές που μας διδάσκουν την τέχνη της ζωής».

Συμβαίνουν τόσα τριγύρω μας, αλλά ποιος θα έπρεπε να είναι ο αμεσότερος φόβος μας; 

«Ο αμεσότερος φόβος; Ισως το να μείνουμε χωρίς πλανήτη».

Φαίνεται πάντως ότι πλούσιοι και φτωχοί, από διαφορετικούς δρόμους βέβαια, έχουν συχνά κάτι κοινό, τη θλίψη. Είναι η θλίψη χειρότερη και από τη φτώχεια; 

«Είναι. Γι’ αυτό όλοι είμαστε άρρωστοι από τον φόβο, τη μοναξιά και την απόγνωση. Tην ίδια στιγμή, όμως, είναι οι ισχυροί του κόσμου που φροντίζουν ώστε οι άρρωστοι να μη βρίσκουν τα “φάρμακά” τους».

Ισως γι’ αυτό οι Κινέζοι έχουν μια πολύ κακή κατάρα που λέει «σου εύχομαι να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς». 

«Προσωπικά, δεν θα ήθελα να πεθάνω από την πείνα. Αλλά ούτε και από ανία, γι’ αυτό οι αντιξοότητες που συναντώ μπροστά μου είναι καλοδεχούμενες».

Γνωρίζουμε ότι αγαπάτε πολύ το ποδόσφαιρο, έχετε γράψει βιβλίο και συχνά κάνετε ποιητικές αναφορές στα βιβλία σας για αυτό το άθλημα. Ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς έχει πει ότι «το ποδόσφαιρο είναι το μπαλέτο των μαζών». Στα δικά σας μάτια τι είναι το ποδόσφαιρο; 

«Μπορώ να σας πω τι έχει τη δυνατότητα να κάνει το ποδόσφαιρο: Ρίο Ντε Τζανέιρο, 16 Ιουλίου 1950, στάδιο “Μαρακανά”, ημέρα του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου ανάμεσα στη Βραζιλία και στην Ουρουγουάη. Εκείνη την ημέρα οι μελλοθάνατοι καθυστέρησαν τον θάνατό τους και τα μωρά βιάστηκαν να γεννηθούν. Την προηγούμενη ημέρα σε ολόκληρη την Ουρουγουάη δεν μπορούσε κανείς να κοιμηθεί. Την επομένη δεν ήθελε κανείς να ξυπνήσει».

Τελικά, ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έχουμε και από το οποίο πρέπει να προσπαθήσουμε να κρατηθούμε; 

«Από τη συνείδησή μας, η οποία πρέπει πάντα να μας θέτει το τελικό ερώτημα. Γιατί, όπως έχει πει ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, “η δειλία ρωτάει: Υπάρχει ασφάλεια; Η σκοπιμότητα ρωτάει: Εχει απόδοση; Η ματαιοδοξία ρωτάει: Εχει απήχηση; Ομως η συνείδηση ρωτάει: Είναι δίκαιο;”».

Βλέπετε να υπάρχει στον ορίζοντα κάτι το οποίο να μπορεί να «τραβήξει» τον άνθρωπο μπροστά;

«Η ουτοπία. Αυτή βρίσκεται στον ορίζοντα. Προχωρείς δύο βήματα και εκείνη απομακρύνεται άλλα δύο, ενώ ο ορίζοντας κάνει δέκα βήματα πίσω. Τότε, λοιπόν, σε τι χρησιμεύει η ουτοπία; Ακριβώς σε αυτό, στο να προχωρείς».

Αν βάζατε μέσα σε ένα μπουκάλι ένα μήνυμα και το πετούσατε στην «αγριεμένη θάλασσα της βαρβαρότητας» όπου πλέουμε σήμερα, τι θα έγραφε αυτό το μήνυμα; 

«Θα έγραφα τη λέξη “Αμπρακατάμπρα”, που στα αρχαία εβραϊκά σημαίνει “Ρίξε τα πυρά σου ως το τέλος”».

Εξαιρετικό! Και μας φέρνει στο μυαλό ότι αυτό που σίγουρα συνέβη με εμάς τους Ελληνες είναι ότι σιγά σιγά ξεχάσαμε την έννοια των λέξεών μας. 

«Συμβαίνει πάντα αυτό με τους λαούς που καταλήγουν να περνούν κρίση και καμιά φορά πρέπει να ξεκινήσουν από την αρχή. Προσέξτε. Ο Φειδίας είναι ο σπουδαιότερος γλύπτης όλων των εποχών. Τα πιο σημαντικά έργα του δεν βρίσκονται στον Παρθενώνα, αλλά στο Βρετανικό Μουσείο και δεν τα ονομάζουν “Γλυπτά του Φειδία”, αλλά “Γλυπτά του Ελγιν”. Στα λίγα, όμως, που απέμειναν στον Παρθενώνα, υπάρχουν τα πάντα».

* Αυτή η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜagazino στις 9 Οκτωβρίου 2011.

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Σχολιάζοντας την συνέντευξη του προέδρου του ΣΥΝ

Διαβάσαμε τη συνέντευξη του προέδρου του ΣΥΝ στη ΝΕΤ. Εκεί παρά το μακροσκελές μέγεθος λείπουν έστω κάποια ίχνη εναλλακτικής πρότασης γιά διέξοδο από την κρίση πέρα από την φορολόγηση του πλούτου (πάγια και αυτονόητη θέση της αριστερας αναντίστοιχη με τις νέες συνθήκες) ενώ απουσιάζει το παραμικρό κάλεσμα του λαού σε ξεσηκωμό και σύγκρουση με το πολιτικό σύστημα πέρα από εκλογικές "ανατροπές"... Με κόκκινο σχολιάζουμε αυτα που αναφέρονται στη συνέντευξη και με έντονο μαύρο καποια κρίσιμα σημεία των απαντήσεων του Α. Τσίπρα.




Στο ερώτημα "Ποιά είναι η διέξοδος γιά την χώρα;" είναι εκκωφαντική η έλλειψη ενός αλλου ανταγωνιστικού σχεδίου σωτηρίας της χώρας και της κοινωνίας. Μπορεί να υπάρξει διέξοδος μόνο με φορολόγηση των πλουσίων, όταν ακόμα και αυτά τα χρήματα θα πηγαίνουν κατευθείαν στην τρόικα; Μπορεί να υπάρξει λύση στο αδιέξοδο χωρίς να τίθενται έστω και κάποιοι από τους κεντρικούς στόχους όπως το έξω η τρόικα και η επιτήρηση - παύση πληρωμής χρέους - ανατροπή του πολιτικού συστήματος - αμισβήτηση του ευρώ;

- Λύση υπάρχει εδώ που έχουμε φτάσει; .. Εσείς πώς θα δίνατε στην τρόικα να καταλάβει ότι είναι λάθος η συνταγή της; …

Δεν μ΄ ενδιαφέρει να δώσω στην τρόικα να καταλάβει…

- Η τρόικα δανείζει χρήματα όμως…


Να σταματήσει να μας δανείζει.. Αντί να μας σώζει μ΄ αυτόν τον τρόπο …

- Και τι θα γίνει;… Να χρεοκοπήσουμε δηλαδή;….

Μα καταλαβαίνετε τι με ρωτάτε πάλι ξανά και ξανά;… Να χρεοκοπήσουμε;.. Μα δεν έχουμε χρεοκοπήσει;.. Εν πάση περιπτώσει, μας έσωσε μια φορά η τρόικα, μας έσωσε δυο φορές… Σε κάθε δόση μας σώζει. Έξι φορές μας έχει σώσει. Φτάνει τέτοιο σώσιμο….. Εν πάση περιπτώσει, εάν δεν θέλουν να μας δίνουν τα χρήματά τους, ας μας αφήσουν να αποφασίσουμε εμείς με ποιον τρόπο θα αναδιατάξουμε, θα αναδιαρθρώσουμε την οικονομία μας….

- Αυτό που λέτε η άλλη πρόταση. Αυτό που περιμένει ο πολίτης σήμερα με αγωνία.. Ποια είναι η άλλη πρόταση; Να βγούμε από την κρίση, να έχω δουλειά και να μπορώ να ζήσω το παιδί μου, γιατί πια σήμερα το πρόβλημα έχει πάει εκεί.

Έχετε απόλυτα δίκιο. Βρισκόμαστε σε μια πολύ δύσκολη στιγμή. Εύκολος δρόμος δεν υπάρχει, αλλά να βρούμε έναν άλλο δρόμο….

- Άπαντες, ειδικά σ΄ αυτό το τραπέζι εδώ, καταγγέλλουν. Και είναι και πάρα πολύ εύκολο. ..

Να πω δυο κουβέντες μόνο. Κατ΄ αρχήν να συμπεράνουμε ότι δεν μπορείς να πας σε πρωτογενές πλεόνασμα -κι εγώ θεωρώ ότι πρέπει να είναι ένας στόχος το πρωτογενές πλεόνασμα, δηλαδή να έχουμε περισσότερα έσοδα απ΄ ότι έξοδα- δεν μπορείς να πας με πολιτικές που πριμοδοτούν την ύφεση. Πρέπει να αντιστρέψεις αυτές τις πολιτικές. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Μονάχα αν προσπαθήσεις να πάρεις χρήματα απ΄ αυτούς που έχουν απόθεμα και όχι απ΄ αυτούς που ό,τι τους δίνεις το καταναλώνουν. Γιατί, όταν παίρνεις μονάχα απ΄ αυτούς, η κατανάλωση σταματάει, στερεύει η οικονομία, δεν κινείται τίποτα και άρα έχουμε ύφεση…
...


Η αριστερά προτείνει μαζική ανυπακοή στα χαράτσια ώστε να καταρρεύσουν οι σχεδιασμοί της τρόικας και να ξεπερασει η κοινωνία τους εκβιασμούς και τον φόβο ή για να συμπαρασταθεί σε αυτούς που δεν έχουν; Η πρώτη επιλογή πολιτικοποιεί την άρνηση πληρωμής και δημιουργεί όρους ξεσηκωμού και αμισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής η δεύτερη απλά περιγράφει κοινωνιολογικά το πρόβλημα της φτώχειας και δηλώνει ευαισθησία.

Και να σας πω και κάτι. Δεν είμαστε εμείς αυτοί οι οποίοι λέμε, μπες εσύ μπροστά κι εμείς θα σε στηρίξουμε. Βλέπουμε αυτή τη στιγμή ότι υπάρχει -δεν θα το έλεγα κίνημα, θα το έλεγα μια στάση φυσιολογική- χιλιάδες συμπολίτες μας, επειδή δεν έχουν να πληρώσουν, δεν πληρώνουν. Δεν το κάνουν επειδή είναι ενάντια στην κυβέρνηση, επειδή θεωρούν ότι μ΄ αυτόν τον τρόπο θα φτιαχτεί ένα κίνημα… ούτε είναι μπαταχτσήδες οι άνθρωποι. Δεν είναι κίνημα δεν πληρώνω. Είναι κίνημα ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος.

Σ΄ αυτούς τους ανθρώπους λοιπόν, που δεν είναι ένας και δύο, είναι χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες, θα τους αφήσουμε μόνους τους απέναντι στην κρίση; Ή θα βγούμε και θα πούμε, καλούμε σε μαζική ανυπακοή, αλλά εμείς βεβαίως θα έχουμε ρεύμα στο σπίτι μας, γιατί θα πάμε να πληρώσουμε, επειδή έχουμε.

Θέλω να πω ότι η πρόταση που κάνω σε σχέση με το χαράτσι δεν είναι μια πρόταση επικοινωνιακού λαϊκισμού. Είναι μια πρόταση ουσίας. Θέλω να είμαι αλληλέγγυος με τους χιλιάδες συμπολίτες μου που δεν έχουν να πληρώσουν και φοβούνται ότι θα τους κόψουν το ρεύμα. Και λέω, κόψτε το ρεύμα πρώτα σε μένα. Κόψτε το ρεύμα πρώτα σε εμάς, αν έχετε τα κότσια.

Η απάντηση στο ότι η κυβέρνηση θα προσπαθήσει με αλλους τρόπους να μας τα πάρει είναι το "Έχετε δίκιο, αυτή είναι η κατάντια μας." και το "αλλά κάπως πρέπει να προστατέψουμε τους αδύναμους" ή ότι τελικά ο μόνος τρόπος είναι να συνολικοποιηθεί και πολιτικοποιηθεί ο αγώνας ώστε να ξεφορτωθούμε κυβέρνηση και τρόικα;

- Προηγείται ο κ. Πάγκαλος… Από την άλλη όμως, αν δεν μπουν λεφτά μ΄ αυτό το μέτρο, θα υπάρξει κάποιο άλλο μέτρο που θα είναι ακόμα χειρότερο…

Έχετε δίκιο, αυτή είναι η κατάντια μας. Αλλά κάπως πρέπει να προστατέψουμε τους πιο αδύναμους. Ψάχνουμε κι εμείς τρόπους που θα προστατεύσουν τους πιο αδύναμους και να μην οδηγηθούν χιλιάδες νοικοκυριά λαϊκά στη μιζέρια…

Αυτό τελικά που περιμένουμε από τον κόσμο είναι να συμπεριφερθεί διαφορετικά στις κάλπες; Λίγο πριν την χρεοκοπία και εν μέσω ακραίων εκβιασμών από την τρόικα και ραγδαίας φτωχοποίησης της κοινωνίας η απάντηση της αριστεράς είναι να ενωθεί για να ανεβάσει τα ποσοστά της; Η ουσία της πρότασης για συνεργασία αυτή είναι τελικά;

- Ενιαία…. Γιατί εσείς κάνατε πρόσκληση σε πολλά κόμματα, αλλά δεν…

Εμείς λοιπόν καταθέσαμε μια πρόσκληση όχι επικοινωνιακή, αλλά πρόταση ουσίας. Τι λέμε; Τι περιμένουμε από τον κόσμο; Να κατεβάσει το ΠΑΣΟΚ στο 6%; Το έχει κατεβάσει στο 15%. Κυβερνάνε αυτοί βέβαια, συνεχίζουν να κυβερνάνε, γιατί το συμβόλαιό του λήγει το 2013. Συμβόλαιο εκτελούν. Δεν θα φύγουν εάν δεν τους διώξει κανείς. Αλλά τι περιμένουμε εμείς; Να τους δούμε να κατέβουν στο 9, στο 8%. Η Ν.Δ. είναι στο 18% Πόσο άλλο να κοντύνουν τα δυο κόμματα του δικομματισμού.

Εδώ λοιπόν είναι μια μεγάλη ιστορική ευκαιρία, να υπάρξει μια συσπείρωση ευρύτατη δυνάμεων. Εμείς την προσδιορίσαμε. Μιλήσαμε με ονοματεπώνυμο. Η απεύθυνσή μας είχε συγκεκριμένες διευθύνσεις και παραλήπτες…

Αρκεί μια νέα κυβέρνηση με ισχυρή λαϊκή εντολή, χωρίς να είναι προϊόν λαϊκής κινητοποίησης και ξεσηκωμού, για να αποκρούσει την τρόικα; Πώς θα πέσει έτσι ταβλα η Μέρκελ και ο Σαρκοζύ; Θα γίνει αυτό επειδή η κυβέρνηση της αριστεράς θα έχει πιο μάγκες από αυτούς του ΓΑΠ και "θα δείτε τότε τι έχει να γίνει"; Αυτό τρομάζει τους ευρωκράτες ή μια άλλη διέξοδο γιά την χώρα με βασικά εργαλεία την εκδίωξη των τοποτηρητών, άρνησης εκπλήρωσης των δεσμεύσεων που ανέλαβε η δοσίλογη κυβέρνηση ΓΑΠ, εθνικοποιήσεων, παραγωγικής ανασυγκρότησης, παύσης πληρωμών και την άρνηση πληρωμής τουλάχιστον του μεγαλύτερου ποσοστού του χρέους, πιθανής έξοδου από το ευρώ, κλπ.

- Η απάντηση όμως ήταν αρνητική…

.. Θα δούμε τι θα είναι η απάντηση… Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι μισόλογα ακούγονται. Ότι το πρόβλημα είναι ποιος θα πάει να διαπραγματευθεί κι αν θα πέσει τάβλα η Μέρκελ, αν είναι γοητευτικός αυτός που θα διαπραγματευθεί εκ μέρους της νέας κυβέρνησης. Μα ας έχουμε μια νέα κυβέρνηση εμείς, ισχυρή λαϊκή εντολή και να δείτε τότε αν θα πέσουν τάβλα και η Μέρκελ και ο Σαρκοζί… και το ελληνικό κεφάλαιο και ο ΣΕΒ… και η διαπλοκή..

Δεν έχουμε ξένο ζυγό (βλ. τρόικα) έχουμε όμως "δραματικές εξελίξεις"! Παλι στόχος είναι η συσπείρωση για την εκλογική ανατροπή όταν μαλιστα σε προηγούμενο σημείο έχει δηλώσει πως η κυβέρνηση εκτελεί συμβόλαιο και δεν θα φύγει μόνη της πριν το 2013. Αρα καλούμε τον κόσμο να ξεσηκωθεί και να τη διώξει ή επικεντρωνόμαστε στο πώς, όποτε γίνουν εκλογές, θα καταφέρουμε μια "εκλογική ανατροπή" που θα ...ρίξει τάβλα Μέρκελ και Σαρκοζύ;

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα βαρβαρότητα.. Αντίστοιχη της περιόδου εκείνης, πριν από 70 χρόνια, είχαμε την επέτειο πριν από πέντε μέρες, όπου η αριστερά το ΄41 είπε αφήνουμε τις διαφορές και φτιάχνουμε ένα μέτωπο κοινό. Το ΕΑΜ έγραψε τις πιο λαμπρές σελίδες της σύγχρονης ιστορίας του τόπου. Και δεν ήταν μόνο αριστεροί μέσα. Από παπάδες έως κεντροδεξιοί και σοσιαλιστές και κεντρώοι και κατάφερε…

Ποια ήταν τα τρία σημεία; Το ένα ήταν η κοινωνική δικαιοσύνη βεβαίως και η προκοπή,… Το πρώτο ήταν να σώσει τον κόσμο στην πείνα και την εξαθλίωση. Το δεύτερο ο ξένος ζυγός.

Σήμερα θα μου πείτε έχουμε ξένο ζυγό; Δεν είμαι αυτής της άποψης. Δεν έχουμε στρατεύματα κατοχής. Βρίσκεται όμως ο λαός μας μπροστά σε μια νέα βαρβαρότητα, σε δραματικές εξελίξεις. Απειλείται η κυριαρχία του, απειλείται η επιβίωσή του. Δεν μπορεί λοιπόν να «σφυράμε κλέφτικα». Αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα. Και αν λοιπόν σήμερα υπάρξει και μπορεί να υπάρξει μια συσπείρωση δυνάμεων που να διεκδικήσει μια μεγάλη εκλογική ανατροπή… Δεν είναι εποχή να κάνουμε κατάληψη στα χειμερινά ανάκτορα…..
....

- Βλέπετε εκλογές;

.. Επαναλαμβάνω ότι δεν φεύγει γιατί το συμβόλαιό του λήγει το 2013. Είναι συμβόλαιο αυτό που έχει υπογράψει. Είτε δεν θέλει ο ίδιος να φύγει, είτε δεν τον αφήνουν να φύγει. Είναι συμβόλαιο οικονομικής εκτέλεσης της ελληνικής κοινωνίας. ..

Ακατανόητο το τι είδους ανάπτυξη θέλει ο πρόεδρος του ΣΥΝ. Το πελατειακό κρατος είναι που διώχνει τις επενδύσεις άρα η νέα κυβέρνηση της αριστεράς αφού τρομάξει τους Μέρκελ και Σαρκοζύ θα χτυπήσει το πελατειακό κράτος και θα γεμίσει η χώρα "επενδυτές" και “ανάπτυξη”...Ίσως να μην έχουμε καταλάβει εμείς σωστα το ρόλο της αριστεράς...

- Γιατί δεν επενδύει κανένας στην Ελλάδα;….

Γιατί δεν υπάρχει περιβάλλον για να επενδύσει κανείς.

Αυτό που γίνεται μου θυμίζει τα σχέδια ανασυγκρότησης για το Ιράκ που είχε πέντε χρόνια στρατεύματα κατοχής, και για τη Λιβύη που πέντε μήνες την βομβάρδιζαν. Δεν είναι αναπτυξιακά σχέδια. Είναι σχέδια λεηλασίας.

Τώρα γιατί δεν επενδύει Έλληνας επενδυτής; Να σας πω γιατί δεν επενδύει Έλληνας επενδυτής. Γιατί είναι μεγάλη η φορολογία ή γιατί ξέρει ο Έλληνας επενδυτής ότι αυτά που θα γλιτώσει από τους φόρους που είναι χαμηλοί θα τα δώσει μαύρα στους υπουργούς και στο πελατειακό κράτος στη χώρα μας; Για σκεφτείτε το.

Λοιπόν, αυτό το οποίο γίνεται είναι μια απίστευτη λεηλασία του δημόσιου πλούτου και κάποια στιγμή πρέπει να το σταματήσουμε.
Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ.

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

«Κρατείστε την έκτη δόση σας. Δεν την θέλουμε»

«Κρατείστε την έκτη δόση σας. Δεν την θέλουμε»
Ζωντανό πτώμα που περιφέρεται επί μήνες φέρνοντας τη δυσωδία του μέσα σε κάθε ελληνικό νοικοκυριό είναι πια η ελληνική κυβέρνηση.
Οι πάντες, καλοί και κακοί – εργαζόμενοι, πολιτικά επιτελεία, επιστήμονες, αγορές, στην Ελλάδα, την  Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο – το γνωρίζουν ότι καμία ρύθμιση της τρόικα δεν θα λειτουργήσει και η Ελλάδα είναι σε ένα εκρηκτικό αδιέξοδο. 
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ρισκάρει με το ελληνικό δράμα, μέχρι να σταθεροποιηθούν οι τράπεζές της. Στην πραγματικότητα γίνεται το αντίστροφο, οι ευρωπαϊκές τράπεζες βουλιάζουν, όπως δείχνει η διαλυτική κρίση στη γαλλοβελγική τράπεζα Dexia.
Η επ΄αόριστον αναβολή της περιβόητης έκτης δόσης αποτελεί πια ένα ωμό και χυδαίο εκβιασμό προς τον ελληνικό λαόΕπέλεξαν λάθος παραλήπτη.
Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής καλεί όλους τους εργαζόμενους να δώσουν στην τρόικα την απάντηση που αξίζει:
  • Κρατείστε την έκτη δόση σας. Δεν την θέλουμε. Κι εμείς θα κρατήσουμε την οικονομία μας ζωντανή, τα μαγαζιά ανοικτά, το δικαίωμα στη δουλειά, την αξιοπρέπεια μας.
  • Βρείτε τα με τις τράπεζές σας. Είναι δικό σας θέμα, δεν θα σας το λύσουμε εμείς. Εμείς θα κάνουμε ότι κάνει μια χώρα με προοπτική γενικής κατάρρευσης που έχει ένστικτο αυτοσυντήρησης: Παύση πληρωμών. Ούτε ένα ευρώ πια στους τοκογλύφους. Παύση πληρωμών στους δανειστές, για να σταματήσει πια η γενικευόμενη παύση πληρωμών προς τους έλληνες εργαζόμενους.
  • Ανακοινώστε όσα μέτρα της Ευρωζώνης θέλετε. Δεν πρόκειται να εφαρμόσουμε κανένα. Κι εφόσον το δίλημμα είναι ανάμεσα στο ευρώ και τη σωτηρία της χώρας, η απάντησή μας είναι όχι στο πρώτοναι στη δεύτερη.
  • Δεν πρόκειται να πληρώσουμε τον κεφαλικό φόρο μέσω της ΔΕΗ. Δεν έχουμε και δεν θέλουμε, για να καταρρεύσει όλο σας το διεστραμμένο σχέδιο. Ο κόσμος της εργασίας δεν δέχεται ούτε ξένους ούτε ντόπιους δυνάστες.
  • Άνεργοι, εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα αλλά και στον δημόσιο είμαστε όλοι στο ίδιο μέτωπο. Τα σχέδια σας για κατάργηση της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας και κατακρήμνιση των μισθών και στον ιδιωτικό τομέα και ταυτόχρονα οι σαρωτικές απολύσεις με τον μανδύα της «εφεδρείας» στον δημόσιο τομέα αποκαλύπτουν καλύτερα από κάθε επιχείρημα τη σημασία αυτής της συμπαράταξης. 
  • Θα νικήσουμε.»
Αθήνα 4.10.2010

linkwithin

Related Posts with Thumbnails