Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

Η κρίση στην Ευρωζώνη και το εργατικό κίνημα

Ο Γιάννης Τόλιος σε άρθρο του στον Δρόμο αναφέρεται στις χαμένες προσδοκίες της ΟΝΕ, τις αποφάσεις των Βρυξελλών που οδηγούν σε ένταση της ανισόμετρης ανάπτυξης, στο μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση που μετατρέπουν την χώρα σε ένα "άθλιο προτεκτοράτο" και στη διέξοδο από την πλευρά των εργαζομένων:

Η ριζοσπαστική Αριστερά μπορεί και πρέπει να βάλει τη χώρα σε τροχιά κοινωνικής αναγέννησης.

Πέρασαν δέκα χρόνια από τη συμμετοχή της χώρας στο ευρώ και βιώνουμε σήμερα τη μεγαλύτερη μεταπολεμική κρίση, για την οποία μεγάλες ευθύνες έχει το σαθρό οικοδόμημα της ΟΝΕ. Αρκεί να θυμηθούμε τα στερεότυπα που καλλιέργησαν οι υποστηρικτές ευρέος φάσματος της ΟΝΕ σε σύγκριση με τη σημερινή τραγική πραγματικότητα. Προσδοκίες σύγκλισης οικονομιών με διάθεση επαρκών κοινοτικών κονδυλίων, προσδοκίες βαθμιαίας εξίσωσης κοινωνικών κατακτήσεων του ευρωπαϊκού κινήματος, προσδοκίες σύγκλισης μισθών, συντάξεων και αναβάθμισης κοινωνικών δικαιωμάτων, προσδοκίες κοινοτικής συνδρομής και αλληλεγγύης σε έκτακτες καταστάσεις, προσδοκίες τέλος ότι η κρίση της Ευρωζώνης θα οδηγούσε σε επανεξέταση του νεοφιλελεύθερου οικοδομήματος για «περισσότερη» και «καλύτερη» Ευρώπη κ.ά.

Δυστυχώς, όλες οι παραπάνω προσδοκίες
διαψεύστηκαν οικτρά. Ο ελληνικός λαός, όσο και οι λαοί κυρίως του ευρωπαϊκού νότου, βιώνουν μια «κοινωνική αντεπανάσταση» που έχει στόχο να μην αφήσει «λίθον επί λίθου» από το λεγόμενο «κοινωνικό κράτος» και τα δικαιώματα των εργαζόμενων, θυσία στο βωμό του κέρδους των τραπεζιτών και της συσσώρευσης κεφαλαίου.

Νέα δεσμά στους εργαζόμενους
Ειδικότερα με τις αποφάσεις της τελευταίας συνόδου των αρχηγών των κρατών-μελών, οι λαοί και οι εργαζόμενοι της Ευρώπης καλούνται σε ολοκληρωτική πλέον υποταγή στις εντολές του διευθυντηρίου των Βρυξελλών. Αντί να βγουν συμπεράσματα για τις αρνητικές συνέπειες του Συμφώνου Σταθερότητας, αποφάσισαν την «αυστηρότερη» εφαρμογή του: α) με έλεγχο και έγκριση των εθνικών προϋπολογισμών από τις Βρυξέλλες πριν από τα εθνικά κοινοβούλια, β) αυστηρή επιτήρηση του δημόσιου χρέους και παραμονή του κάτω από το 60% του ΑΕΠ, γ) αυτόματη λήψη διορθωτικών μέτρων σε κάθε χώρα εάν παραβιάζονται οι δημοσιονομικοί στόχοι των τριετών προγραμμάτων σταθεροποίησης και δ) επιβολή αυστηρών κυρώσεων στους παραβάτες (π.χ. αναστολή δικαιώματος ψήφου, περικοπή κονδυλίων κτλ.).
Πρόκειται ουσιαστικά για στραγγαλισμό των αδύνατων οικονομιών, οι οποίες μετά την απώλεια της νομισματικής και συναλλαγματικής πολιτικής, χάνουν τώρα και τη δημοσιονομική με αποτέλεσμα να παραμένει μόνο ο μηχανισμός της εισοδηματικής πολιτικής ως μοχλός στήριξης της ανταγωνιστικότητας των οικονομιών τους, δηλαδή με συμπίεση όλο και προς τα κάτω των μισθών, των επιδομάτων, των κοινωνικών δαπανών κ.ά. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις αποφάσεις δεν γίνεται καμιά αναφορά σε συγκεκριμένα μέτρα ανάπτυξης, αύξησης της απασχόλησης, εξίσωσης των κοινωνικών δικαιωμάτων, σύγκλισης οικονομιών κ.ά.
Στην πραγματικότητα επισημοποιείται σε επίπεδο πολιτικής η εντονότερη λειτουργία του νόμου της ανισόμετρης ανάπτυξης ο οποίος γεννάει αντίστοιχες κοινωνικές και πολιτικές αντιθέσεις. Διαιωνίζεται δηλαδή ο δυσμενής τρόπος συμμετοχής μιας αδύναμης οικονομίας (π.χ. της Ελλάδας) στην ΟΝΕ και οι «παράπλευρες απώλειες» που παράγει στην οικονομία και κοινωνία, παρ’ ότι παράγει οφέλη στους τραπεζίτες και γενικά στην οικονομική ελίτ. Άρα η επανεξέταση της συμμετοχής της χώρας στην ΟΝΕ και το ευρώ αφορά όχι μόνο το σήμερα αλλά κυρίως το αύριο της ελληνικής κοινωνίας που κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες όλο και περισσότερο θα περιθωριοποιείται. Απλή απόδειξη αυτού αποτελούν τα μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης και της τρόικας στα πλαίσια της δανειακής στήριξης (Μνημόνιο) της χώρας με 110 δισ. ευρώ.

Τα αποτελέσματα των μέτρων κυβέρνησης-Ε.Ε.-ΔΝΤ-ΕΚΤ
Τα πρωτοφανή σε σκληρότητα μέτρα (δραστική περικοπή μισθών, συντάξεων και επιδομάτων, μεγάλες αυξήσεις έμμεσων φόρων, κατεδάφιση εργασιακών σχέσεων, ξεθεμελίωμα κοινωνικού και ασφαλιστικού συστήματος, παραπέρα ξεπούλημα για ό,τι έχει απομείνει από την κρατική περιουσία, νέο πακέτο στήριξης 25 δισ. στις τράπεζες ως συνέχεια των 28 δισ. πέρυσι κ.ά.) σηματοδοτούν πολιτική «κοινωνικής αντεπανάστασης» του χρηματιστικού κεφαλαίου με στόχο τη μεγαλύτερη ανακατανομή εισοδήματος σε όφελος της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας στην Ελλάδα και στην Ε.Ε.
Η συγκεκριμένη πολιτική δεν είναι απλά «άδικη μεν αλλά αναγκαία», όπως λέει ο κ. πρωθυπουργός, αλλά κοινωνικά ανάλγητη, πολιτικά αντιδραστική και οικονομικά αναποτελεσματική, διότι βουλιάζει όλο και περισσότερο τη χώρα σε ύφεση, ανεργία, φτώχεια και περιθωριοποίηση. Το δημόσιο χρέος στο όνομα του οποίου προωθούνται τα συγκεκριμένα μέτρα δεν πρόκειται να μειωθεί. Σύμφωνα με τις προβλέψεις θα αυξηθεί από 125% του ΑΕΠ το 2009 σε 175% το 2014! Από την άλλη, τα σκληρά μέτρα συνοδεύονται από πρωτοφανείς δεσμεύσεις στους δανειστές που μετατρέπουν την Ελλάδα σε ένα άθλιο προτεκτοράτο.
Χαρακτηριστική είναι η δέσμευση της ελληνικής κυβέρνησης στο λεγόμενο Μνημόνιο όπου, κατά παράβαση του Συντάγματος, αναφέρεται ότι η χώρα μας παραιτείται σε σχέση με τα περιουσιακά της στοιχεία από κάθε ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας, γεγονός που σημαίνει ότι δημόσια περιουσία ανυπολόγιστης υλικής ή πολιτιστικής αξίας κινδυνεύει με αναγκαστική εκποίηση σε περίπτωση καταγγελίας της σύμβασης από τους δανειστές μας και μη εξόφλησής τους! Από εδώ και τα διάφορα προσβλητικά δημοσιεύματα στον ξένο Τύπο, όπως του M. Strauss στη Herald Tribune, για εκχώρηση κυριαρχικών εδαφικών δικαιωμάτων σε περιοχές της επικρατείας προς εκμετάλλευση από τους δανειστές, με στόχο την αποπληρωμή του κρατικού χρέους. Δεν θα ήταν υπερβολή να αναφωνήσει κάποιος… πού είσαι, Πιουριφόι, να θαυμάσεις τα εγγόνια σου!

Ποια η διέξοδος για το εργατικό κίνημα
Είναι φανερό ότι μπροστά στο εργατικό κίνημα και συνολικά στην ελληνική κοινωνία προβάλλει ένα κεφαλαιώδες δίλημμα. Αποδοχή της κατάργησης της εθνικής κυριαρχίας και οικονομική-κοινωνική εξουθένωση του ελληνικού λαού ή εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού προγράμματος εξόδου από την κρίση με δημιουργία μιας αντίστοιχης προοδευτικής κυβέρνησης; Η άρχουσα ελίτ, οι επιχειρηματικοί όμιλοι και το τρικομματικό σύστημα (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΛΑΟΣ) με οριακές αποχρώσεις τάσσονται υπέρ της πρώτης λύσης έχοντας ως στόχο τα στενά ταξικά τους συμφέροντα.
Το εργατικό κίνημα και η ριζοσπαστική Αριστερά τάσσονται με τη δεύτερη λύση. Αυτό πρακτικά σημαίνει αμφισβήτηση των κυρίαρχων πολιτικών και απεγκλωβισμός της χώρας από το μηχανισμό στήριξης με άμεση ακύρωση όλων των αντιλαϊκών μέτρων που έχουν ληφθεί. Εθνικοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος (οι τραπεζίτες έχουν ήδη πάρει το τριπλάσιο της αξίας του μετοχικού τους κεφαλαίου) ως βασική προϋπόθεση στήριξης του εθνικού προγράμματος παραγωγικής ανόρθωσης της χώρας, μείωσης της ανεργίας, αύξησης της απασχόλησης, του εθνικού εισοδήματος κ.ά. Ριζική στροφή στην ασκούμενη οικονομική πολιτική με πάταξη της φοροδιαφυγής-φοροκλοπής, αύξηση φορολογίας των κεφαλαιούχων και των εύπορων στρωμάτων, στήριξη της αγοραστικής δύναμης μισθών και συντάξεων για τόνωση της αγοράς και της παραγωγής, δραστική μείωση εξοπλιστικών προγραμμάτων, ενίσχυση των κονδυλίων για ανάπτυξη, περιβάλλον, κοινωνικές υπηρεσίες κ.ά.
Τέλος, άμεση επαναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους με όρους προοδευτικής εξόδου από την κρίση. Μια δημοκρατική επαναδιαπραγμάτευση προϋποθέτει εκτός από αμφισβήτηση των μέτρων της κυβέρνησης και του μηχανισμού στήριξης Ε.Ε.-ΔΝΤ-ΕΚΤ και την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας, τον έλεγχο των αγορών και της κερδοσκοπικής κίνησης των κεφαλαίων, την ουσιαστική εποπτεία της ΕΚΤ κ.ά. Δηλαδή, σημαίνει σύγκρουση με τις πολιτικές της ΟΝΕ και αναπόφευκτα έξοδο απ’ αυτήν. Στα πλαίσια αυτά πρέπει να εντάσσουμε και την εκδοχή της «παύσης πληρωμών» ως μέσου πίεσης μιας φιλολαϊκής ρύθμισης του χρέους και ανάκτησης του δικαιώματος άσκησης οικονομικής πολιτικής υπέρ των εργαζόμενων και συνολικά της χώρας.
Ωστόσο, βασική προϋπόθεση για όλα αυτά είναι η ανάπτυξη ενός ισχυρού λαϊκού κινήματος αντίστασης στις επιλογές κυβέρνησης-τρόικας, η εξασφάλιση κοινής δράσης των δυνάμεων της Αριστεράς και η δημιουργία μιας προοδευτικής κυβέρνησης, με πυρήνα τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς, που θα βάλει τη χώρα σε διαδικασία κοινωνικής αναγέννησης με προοπτική το σοσιαλισμό. Παράλληλα η ανάπτυξη κινήματος αλληλεγγύης και κοινής δράσης με τις αριστερές δυνάμεις στην Ευρώπη και ειδικότερα τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, αποτελεί κρίσιμο παράγοντα ανατροπής συνολικά του αντιδραστικού οικοδομήματος της ΟΝΕ και επαναθεμελίωσης του ευρωπαϊκού οράματος, με πολιτικές και μέτρα σε όφελος των λαών και των εργαζόμενων της Ευρώπης.

* Ο Γιάννης Τόλιος είναι οικονομολόγος - ερευνητής

Και στην Αργολίδα επιτροπή πολιτών ενάντια στο μνημόνιο και τα μέτρα της κυβέρνησης

Λάβαμε από τη νεοσύστατη επιτροπή πολιτών Αργολίδας ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ το παρακάτω μήνυμα:

Η ανοιχτή επιτροπή πολιτών Αργολίδας ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ξεκινά τη δράση της.

Την Πέμπτη στις 18.30 στο Σ/Μ Μαρινόπουλος στο Ναύπλιο και την Παρασκευή στις 18.30 στο Σ/Μ Carrefour στο Άργος (στο δρόμο Άργους - Κορίνθου) θα πραγματοποιηθούν παρεμβάσεις διαμαρτυρίας σχετικά με τη νέα αύξηση του ΦΠΑ και την ακρίβεια. Κεντρικό σύνθημα είναι "Πολύ ακριβό για είδος πρώτης ανάγκης". Θα μοιράσουμε φυλλάδια και θα κολλήσουμε αυτοκόλλητα σε ακριβά είδη πρώτης ανάγκης.

Η παρουσία όσων αφήνουμε το μισό μισθό στα Σ/Μ κρίνεται απαραίτητη...

Το κείμενο που θα μοιράζουμε και το αυτοκόλλητο θα σας το στείλουμε σε επόμενο mail.

Επισκεφθείτε το μπλογκ μας:
http://kdrasi.wordpress.com ( το blog είναι υπό κατασκευή και μέρα με την ημέρα θα βελτιώνεται)
Προωθήστε το σε γνωστούς σας που θεωρείτε ότι μπορεί να τους ενδιαφέρει...

Παρακάτω ένα πρώτο κείμενο-Διακήρυξη της επιτροπής:


Πρόσκληση σε συμμετοχή – δράση - αλληλεγγύη

ΜΠΟΡΟΥΜΕ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ

Η Βουλή έχει μετατραπεί σε διακοσμητική γλάστρα απέναντι στα μνημόνια και τις συμβάσεις κυβέρνησης και ΔΝΤ-ΕΕ. Η κυβέρνηση έχει αποφασίσει ότι θα υλοποιεί ο,τιδήποτε διαστροφικό απαιτούν οι επιτηρητές.
Το τελευταίο εξάμηνο
γίνεται προσπάθεια να γκρεμιστεί ό,τι χτίστηκε με αγώνες, κόπο και αίμα πολλών γενιών.
Δεν έχουμε δικαίωμα να παραμένουμε απαθής.


Ούτε λεπτό χαμένο! Είναι η ώρα να δράσουμε και να αντιδράσουμε. Αν για την κυβέρνηση και τους επιτηρητές της τρόικας οι λέξεις Αξιοπρέπεια, Κοινωνική Δικαιοσύνη, Δημοκρατία και Λαϊκή Κυριαρχία είναι άγνωστες, για μας γίνονται πιο επίκαιρες από ποτέ.
Δεν είμαστε διατεθειμένοι να παρακολουθούμε τον αργό ή ξαφνικό θάνατο της κοινωνίας. Δεν μπορούμε άλλο να οργιζόμαστε, να θυμώνουμε, να απορούμε, να αγχωνόμαστε και να μην κάνουμε κάτι. Δεν μπορούμε απλά να παρακολουθούμε το γείτονά μας να απολύεται, το παιδί μας να πηγαίνει σε ένα διαλυμένο σχολείο, ο μισθός να τελειώνει στις 20 του μήνα, ο πατέρας μας να μη μπορεί να πάρει φάρμακα με μια σύνταξη-χαρτζιλίκι και ένα σύστημα υγείας απαξιωμένο, τα καταστήματα να βάζουν λουκέτο, τους αγρότες να παρατάνε τη γη, να πληρώνουμε 40 ευρώ σε διόδια και βενζίνες για να μετακινηθούμε 130 χλμ και να πάμε Αθήνα, η προσφάτως ανακαινισμένη γραμμή του ΟΣΕ να απειλείται με κλείσιμο και πολλά άλλα.


Χρεοκοπημένες πολιτικές, χρεοκοπημένοι πολιτικοί, χρεοκοπημένοι διεθνείς οργανισμοί, χρεοκοπημένες τράπεζες που σώθηκαν από τις κρατικές ενισχύσεις, έρχονται να επιβάλλουν την χρεοκοπία ενός ολόκληρου λαού, να ρημάξουν ό,τι απέμεινε, να καταδικάσουν για δεκαετίες το μέλλον και τα όνειρά μας. Καταπατούν ακόμα και τη μόνη διαδικασία «συμμετοχής» του πολίτη, τις εκλογές. Άλλο πρόγραμμα ψηφίστηκε, άλλες πολιτικές εφαρμόζονται.

Αποφασίσαμε λοιπόν να συγκροτήσουμε μια ανοιχτή επιτροπή που θα δρα στις πόλεις, τις γειτονιές και τα χωριά της Αργολίδας. Που θα θέτει, με κάθε είδους δραστηριότητες και διαμαρτυρίες, τις ανάγκες μας και τα δικαιώματά μας πιο πάνω από τα συμφέροντα των διεθνών και ντόπιων τραπεζιτών, των υπερεθνικών οργανισμών και των μεγαλοεπιχειρηματιών.


Δηλώνουμε ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε την κρίση τους και τα χρέη τους. Δεν χρωστάμε στο κράτος, αυτό μας χρωστά. Οι μόνοι που του χρωστάνε είναι οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, οι μεγάλοι επιχειρηματίες που τόσα χρόνια δεν πληρώνουν τίποτα.


Δεν χρωστάμε στους εγχώριους και διεθνείς δανειστές του κράτους. Δεν πήρε ο λαός τα δάνεια, ούτε διατέθηκαν για τις ανάγκες μας. Δεν χρωστάμε τίποτα σε ένα σύστημα τοκογλυφίας, μίζας, ελέγχου και διάλυσης χωρών.


Δεν ανεχόμαστε άλλο μια κυβέρνηση που αντί να υπερασπιστεί τους εργαζόμενους, τον λαό, την χώρα, έχει βγάλει στο σφυρί δικαιώματα, κατακτήσεις, δημόσια περιουσία. Δεν ανεχόμαστε μια κυβέρνηση που αποδέχεται το νέο καθεστώς της επιτήρησης από νεοφιλελεύθερους γραφειοκράτες της ΔΝΤ και της ΕΕ.

Δεν χρωστάμε σε κανέναν. Δεν πληρώνουμε.

 Να ακυρωθεί το επαίσχυντο, αντιλαϊκό, αποικιοκρατικό μνημόνιο της κυβέρνησης και των ΔΝΤ-ΕΕ καθώς και η δανειακή σύμβαση. Όχι στις επιτηρήσεις, τα Σύμφωνα και στην ακύρωση κάθε έννοιας δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας.
 Να παρθούν πίσω όλα τα μέτρα που πάρθηκαν το τελευταίο διάστημα.
 Για μια μεγάλη αλλαγή στην χώρα, για μια άλλη πορεία προς όφελος της πλειοψηφίας του λαού.

Επιλέγουμε με συνεχείς δράσεις να θέσουμε τα παραπάνω ζητήματα, να ενωθούμε πολλοί, ανεξαρτήτως κομματικών επιλογών, και με βάση την επιτακτική ανάγκη να διασωθεί ο λαός από τους κερδοσκόπους και την κυβέρνηση.
Ενωνόμαστε και συνεργαζόμαστε με όλες τις κινήσεις πολιτών που υπάρχουν πανελλαδικά και αγωνίζονται για αντίστοιχα ζητήματα.

Οργανωνόμαστε όχι επειδή είμαστε απελπισμένοι αλλά επειδή είμαστε αισιόδοξοι ότι θα υπερισχύσει το ΔΙΚΑΙΟ.

Πάρε μέρος στις δραστηριότητες της ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ.
Blog: www.kdrasi.wordpress.com/, e-mail: kdrasi@gmail.com, τηλ. επικοινωνίας : 6946 901764

ανοιχτή επιτροπή πολιτών Αργολίδας
ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ

Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος

Για τις χθεσινές απεργιακές κινητοποιήσεις μπορείτε να δείτε κάποιες φώτο εδώ. Φαίνεται η συμμετοχή στις χθεσινές συγκεντρώσεις αρκετών επιτροπών πολιτών και αυτό είναι θετικό καθότι δείχνει νέους τρόπους οργάνωσης και αυτοοργάνωσης του κόσμου.
Στο blog aformi μπορείτε να διαβάσετε έναν ενδιαφέροντα σχολιασμό. Θα συμφωνούσαμε στα περισσότερα, προσθέτοντας ότι πέραν της έλλειψης εναλλακτικής πρότασης διεξόδου από την κρίση η αριστερά φαίνεται να μην κινείται προς την κοινωνία, να μην ξεπερνά κουσούρια χρόνων που κουβαλά, να μην υπερβαίνει τον εαυτό της και να μην αντιστοιχίζεται στην πρωτότυπη κατάσταση και στα πρωτοφανή μέτρα. Έτσι, είτε έχει ήδη ξεπεράσει τα μέτρα και κινείται σε ρυθμούς αυτοδιοικητικών εκλογών είτε έχει ένα χαζοχαρούμενο στυλ και περιμένει να έρθουν οι μάζες σε αυτή είτε νιώθει απλά αυτάρκεια που υπάρχει.
Τέλος, στο
site του δρόμου βρήκαμε και το παρακάτω βίντεο που φανερώνει ότι όπου δεν πίπτει λόγος (κατοχικός και φασιστικός) πίπτει ράβδος! Έτσι ο κ. Χρυσοχοϊδης ανανεωμένος και με έξι ζωές πλέον έστειλε, μετά το τέλος της πορείας, τα ΜΑΤ στο μετρό:


Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Μοτοπορεία στο κέντρο της Αθήνας ενόψει της αυριανής απεργίας

Μοτοπορεία με ρίψη 50.000 φέιγ βολάν για την απεργία "αναστάτωσε" το κέντρο της Αθήνας. Στο τέλος του βίντεο τα παρατεταγμένα ΜΑΤ είναι έξω από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ. [από το dikaioma]

Συναυτουργοί οι βουλευτές που θα ψηφίσουν υπέρ

Δήλωση του Α. Αλαβάνου (από την Πεντανόστιμη):

"Στις 8 Ιουλίου η κυβέρνηση φέρνει για ψήφιση το ασφαλιστικό στην Ολομέλεια της Βουλής. Στις 13 Ιουλίου, όπως ανακοινώθηκε αιφνιδιαστικά, η Ελλάδα βγαίνει για δανεισμό στις διεθνείς αγορές, παρότι αυτό δεν είναι αναγκαίο με βάση τη συμφωνία με το ΔΝΤ και την ΕΕ, παρότι τα επιτόκια για τα ελληνικά ομόλογα στη δευτερογενή αγορά είναι ήδη στα ύψη.
Σαν άλλος Ηρώδης η κυβέρνηση προσφέρει το αποκεφαλισμένο Κοινωνικό Κράτος στη Σαλώμη της παγκόσμιας τοκογλυφίας για να εκμαιεύσει την εύνοιά της.Ο κυνισμός και η χυδαιότητα της κυβέρνησης Παπανδρέου έχει φτάσει στα άκρα.
Στο κακούργημα αυτό συναυτουργοί θα είναι όλοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που θα υπερψηφίσουν το ασφαλιστικό. Οι άνεργοι νέοι, οι απολυμένοι εραζόμενοι, οι εξαθλιωμένοι συνταξιούχοι στις περιφέρειές τους δεν θα ξεχάσουν ποτέ το όνομά τους.
Κι η ιστορία δεν θα ξεχάσει ποτέ το όνομα όσων σε αυτή την ιστορική τιμή για τη χώρα παρακούσουν τη φωνή της τοκογλυφίας και ακούσουν τη φωνή του λαού και της συνείδησής τους."

Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

61η ημέρα απεργίας πείνας του Χ. Κορτζίδη

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι αφανείς (όπως συνήθως) αλλά δημόσια πρόσωπα και δεν είναι μαριονέτες ούτε γρανάζια κομματικών μηχανισμών. Ο λόγος για τον δήμαρχο Ελληνικού Χρήστο Κορτζίδη ο οποίος πέρα από το εξαιρετικό έργο που κάνει στον Δήμο Ελληνικού βρίσκεται στην 61η ημέρα απεργίας πείνας ενάντια στον Καλλικράτη και την καταπάτηση των δημόσιων χώρων του Δήμου του.
Σκεφτείτε τους δημάρχους του νομού μας. Πόσο λίγοι, πόσο μικροί, πόσο μίζεροι φαίνονται μπροστά σε έναν άνθρωπο που έμαθε όχι να συμβιβάζεται με το άδικο αλλά να αγωνίζεται για το δίκαιο. Τα δημοτικά συμβούλια των Δήμων του νομού μας δεν έχουν εκδώσει ούτε ένα τυπικό ψήφισμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης. Γιατί θα μου πείτε έχουν κάνει έστω και το 1/10 από όσα έχει κάνει ο Κορτζίδης στο Ελληνικό; Όχι βέβαια, αλλά ούτε καν μια απόφαση από τυπική συναδελφική αλληλεγγύη ή από λίγο ανθρωπιά; Σωστά, τι ψάχνω κι εγώ...
Ο Κορτζίδης, η δημοτική του παράταξη, οι πολίτες του Ελληνικού δίνουν ακόμα την μάχη για την απελευθέρωση της παραλίας από τα νυχτερινά μαγαζιά και τα κάγκελα. Πριν λίγες μέρες ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Αθήνας άσκησε ποινική δίωξη εναντίον εκλεγμένων δημοτικών συμβούλων (
διαβάστε την αιτιολογία!). Και προχθές τα ΜΑΤ ενώ ξεκίνησαν για να "υποστηρίξουν" το σφράγισμα δυο παράνομων νυχτερινών κέτρων από τον Δήμο κατέληξαν να καλύπτουν την κανονική λειτουργία τους (δείτε εδώ).
Διαβάστε και συνέντευξη του Χρ. Κορτζίδη σε προηγούμενο τεύχος του Δρόμου.
Επίσης παλαιότερη ανάρτησή μας: Συγχαρητήρια κ. Κορτζίδη


Τράπεζες - δανειακή σύμβαση - κατοχή

Δημοσιεύουμε μερικά πολύ ενδιαφέροντα άρθρα που διαβάσαμε τις τελευταίες μέρες. Το άρθρο του Δ. Καζάκη αναδεικνύει την γιγάντωση του χρηματοπιστωτικού τομέα, την ευθραυστότητα του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και την ευρωπαϊκή επιλογή να φορτωθεί τα βάρη η κοινωνία. Το δεύτερο άρθρο ασχολείται με την δανειακή σύμβαση η στην οποία είχαμε αναφερθεί και σε προηγούμενη ανάρτηση. Το τρίτο αφορά μια συζήτηση που έχει ανοιχτεί στους χώρους των δικηγόρων γύρω από την αντισυνταγματικότητα του μνημονίου.

Η άνοδος ενός υπερκρατικού καρτέλ τραπεζών, του Δημήτρη Καζάκη από το Ποντίκι
Η αποικιοκρατική δανειακή σύμβαση Ελλάδας-κρατών Ευρωζώνης, του Νότη Μαριά από την Αυγή
Κατοχή, του Γιώργου Σταματόπουλου από το youpayyourcrisis και την Ελευθεροτυπία

Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Τζον Χόλογουεϊ και Ρούντι Ρινάλντι στο Resisance Festival (video)

Μπορείτε να δείτε βίντεο με τις τοποθετήσεις των Τζον Χόλογουεϊ και Ρούντι Ρινάλντι από την εκδήλωση "Κινήματα και Εξουσία" που πραγματοποιήθηκε την τρίτη μέρα του Resistance Festival. Λείπει η τοποθέτηση του καθηγητή του ΕΜΠ Σταύρου Σταυρίδη την οποία δεν προλάβαμε να βιντεοσκοπήσουμε. Ελπίζουμε κάποιος άλλος φίλος να την έχει τραβήξει. Επίσης υπάρχει και η (πάντα σημαντική) παρέμβαση του Ευτύχη Μπιτσάκη. Και άλλα βίντεο από τις εκδηλώσεις και συναυλίες του Resistance εδώ.




Resistance Festival - Τζον Χόλογουεϊ μέρος 1 from Aristero Sxima on Vimeo.


Τα υπόλοιπα μέρη εδώ (μέρος 2, μέρος 3, μέρος 4, μέρος 5).




Resistance Festival - Ρούντι Ρινάλντι μέρος 1 from Aristero Sxima on Vimeo.


Τα υπόλοιπα μέρη εδώ (μέρος 2, μέρος 3, μέρος 4).




Resistance Festival - Ευτύχης Μπιτσάκης from Aristero Sxima on Vimeo.


Για όσους θέλουν διαβάσουν κι άλλα σχετικά κείμενα:
Κείμενα του Χόλογουεϊ στα ελληνικά:
* Τι είναι η επανάσταση; Ένα εκατομμύριο τσιμπήματα μέλισσας, ένα εκατομμύριο αξιοπρέπειες
* Η εξέγερση της αξιοπρέπειας
* Είμαστε η κρίση της αφηρημένης εργασίας
* Κομμουνισμός σήμερα
Συνέντευξη του Τζον Χόλογουεϊ στον «Ιό» της Ελευθεροτυπίας (24-02-2007).
Για έναν άλλο κόσμο, εδώ και τώρα!

Και ορισμένες «κριτικές» από τους συνομιλητές της εκδήλωσης
Κριτική στο βιβλίο του Χόλογουεϊ «Ας αλλάξουμε τον κόσμο χωρίς να καταλάβουμε την εξουσία», Ρούντι Ρινάλντι (στο περιοδικό «Διάπλους»)
Πολιτική, εξουσία, επανάσταση - Σχετικά με τις απόψεις του Tζων Xολογουέη, Ρούντι Ρινάλντι, εφημερίδα Αριστερά!
Προς τον κοινωνικό αυτοπροσδιορισμό, Σταύρος Σταυρίδης (στην εφημερίδα «Αυγή»)


Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Διαβάστε στο Δρόμο του Σαββάτου

Η συζήτηση για το Μέτωπο συνεχίζεται
• Γράφουν οι Αλέκος Αλαβάνος, Γιάννης Θεωνάς, Δημήτρης Καζάκης, Θοδωρής Δρίτσας, Γιάννης Ελαφρός, Νίκος Γαλάνης
• Ο Ευτύχης Μπιτσάκης με άρθρο - παρέμβαση στο Δρόμο προτείνει ένα Ευρύ Λαϊκό Μέτωπο Σωτηρίας
• Η πρόταση της ΚΟΕ και οι πρώτες συζητήσεις – αντιδράσεις κομμάτων και οργανώσεων της Αριστεράς

ΙΣΛΑΝΔΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ: Χρεοκοπίες χωρών και αντιστάσεις
• Ο Jacinto Roldan, αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Hoy!» της Αργεντινής και ο Thorvaldur Thorvaldsson, πρόεδρος του Red Forum της Ισλανδίας, μιλούν στο Δρόμο.

Αναλυτικά η ύλη:



Editorial
Διαγραφή από τον Παπανδρέου ή από τον λαο

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
Ο Δρόμος από την σκοπιά των αναγνωστών. Πείτε μας την γνώμη σας για τον Δρόμο. Συμπληρώστε το ερωτηματολόγιο και βοηθήστε τον Δρόμο να γίνει καλύτερος.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Βαθαίνει η πολιτική κρίση
Η κυβέρνηση σε μετωπική σύγκρουση με τους συνδικαλιστές, τη βάση του ΠΑΣΟΚ και ολόκληρη την κοινωνία

Η γενική απεργία της 29ης Ιούνη, μπορεί και πρέπει να γίνει η πρώτη ουσιαστική νίκη του λαού

Κρίση και διευθυντήριο Βρυξελλών
Οι έξι μήνες που ανέδειξαν τον αντιδραστικό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Ένα ρεπορτάζ – αποκάλυψη:
Μαθητές και γονείς λένε όχι στην απαξίωση του σχολείου που προωθεί η Διαμαντοπούλου

Προσυνεδριακή τρικυμία στη ΝΔ

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ

Μας μιλάει ο Γιώργος Παπαδημητρίου, μέλος του Δ.Σ. του σωματείου εργαζομένων της ταχυμεταφορικής εταιρίας Speedex(*) και αντιπρόεδρος του κλαδικού σωματείου εργαζομένων ταχυδρομικών και ταχυμεταφορικών επιχειρήσεων Αττικής για την κατάσταση των εργαζομένων στις ταχυμεταφορές.

Το υπουργείο Οικονομικών διεκδικεί χρήματα των εργαζομένων της πτωχευμένης ΔΙΕΚΑΤ

Η αποχή των βαθμολογητών, ο υποταγμένος συνδικαλισμός και ο δρόμος του αγώνα
Χρήστος Σιάχος

Απογραφείτε για να πληρωθείτε
Λεωνίδας Σακλαμπάνης

ΔΙΕΘΝΗ
Ο Jacinto Roldan, αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Hoy!» της Αργεντινής και ο Thorvaldur Thorvaldsson, πρόεδρος του Red Forum της Ισλανδίας μιλούν στο Δρόμο για τα δύο πρόσφατα παραδείγματα χρεοκοπίας και αντίστασης.

Αφγανιστάν: Ορυκτά και αίμα

Οι εκβιασμοί της παγκοσμιοποίησης και ο νικηφόρος αγώνας των Κινέζων εργαζομένων στη Honda
Βαλάντης Στεργίου

Παγκόσμιοι ανταγωνισμοί και ισορροπίες στη σύνοδο του G20 στον Καναδά
Γιώργος Τσίπρας

Η Ε.Ε. εξοπλίζει το Ισραήλ με μη επανδρωμένα αεροσκάφη

BLOGOΔΡΟΜΙΟ, επιμέλεια: Τασία Σταματοπούλου
H Elva από το Βορρά γράφει για το… Νότο
http://stovoreiostereomatiselva.blogspot.com/

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Αναλυτικό ρεπορτάζ της δράσης επιτροπών αντίστασης την εβδομάδα που πέρασε
Ρούλα Μουτσέλου

Το ελεύθερο κάμπινγκ είναι δικαίωμα μας

Ποιοι υποστηρίζουν τους φασίστες
Λεωνίδας Σακλαμπάνης

Μήπως είμαι αντιδραστική;
Μαρίνα Βήχου

Στο Κόκκινο…
Μάριος Διονέλλης

Η ΑΛΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Τεράστια οικολογική καταστροφή στο νομό Δράμας
Ανδρέας Μπακιρτζής

Θεσσαλονίκη: Σεισμικά ανοχύρωτη πόλη;
Δέσποινα Ιωαννίδου

«Κύριε μπάτσε….»
Γιώργος Θεοδωρόπουλος

Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Λευτέρης Αρβανίτης

Barθelonika: Αυτοδιαχείριση η απάντηση στην κρίση

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Αποχαιρετώντας τον… αυτοδίδακτο Ζοζέ Σαραμάγκου
Μαρία Ξυλούρη

Η Τέχνη την εποχή της κρίσης
Βαγγέλης Μπέκας

Ηλεκτρικές Ανα-γνώσεις
Κώστας Στοφόρος

Ι. Ν. Κυριαζής, Παλατινή Ανθολογία
Σοφία Κολοτούρου

ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΙΔΕΩΝ, περιπτεράς ο Στέλιος Ελληνιάδης
Υπάρχει πολιτική χωρίς πολιτισμό;

ΑΠΟΨΕΙΣ
Η κρίση στην Ευρωζώνη και το εργατικό κίνημα
Γιάννης Τόλιος

ΕΝΑΛΛΑΞ
Μα ποιος είσαι τέλος πάντων;
Νίκος Κουνενής

ΕΝ ΤΕΛΕΙ
Η παιδεία στους ρυθμούς της επιτήρησης
Γιάννα Γιαννουλοπούλου

Σκιτσάρουν ο Πάνος Μαραγκός, o Latuff και ο Πέτρος Ζερβος

Μπορεί να διαφωνήσει κανείς;

Τα μέλη της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Γαλάνης, Γιάννης Θεωνάς, Αντώνης Νταβανέλος, Γιώργος Σαπουνάς, Δήμος Τσακνιάς την παρακάτω πρόταση στην χθεσινή συνεδρίαση της Γραμματείας:
[πηγή: ΕΟΣ]
ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΝΤ – Ε.Ε. ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ
Πρόταση δέκα σημείων προς την Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ

Στις σημερινές εντελώς έκτακτες συνθήκες η Αριστερά καλείται να αναλάβει άμεσα την ιστορική πρωτοβουλία και να πρωταγωνιστήσει στην συγκρότηση ενός ευρύτατου κοινωνικού και πολιτικού Μετώπου για την αντίσταση, την αλληλεγγύη και την ανατροπή.

Μια τέτοια ευθύνη δεν δικαιολογεί καθυστερήσεις, ιδεολογικές και πολιτικές «καθαρότητες», άσκοπους ανταγωνισμούς, μικροκομματικές επιδιώξεις και συμφέροντα, έξω και πέρα απ΄ τις αγωνίες του εργαζόμενου λαού.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, η υπόθεση αυτή δεν αποτελεί μόνο το βασικό καθήκον της εποχής αλλά και σημαντική ευκαιρία να αποδείξουμε πρώτα απ’ όλα στον κόσμο που κατά καιρούς μας ψήφισε και πολύ περισσότερο μας πλησίασε γεμάτος ελπίδα και διάθεση για συμμετοχή, ότι εξακολουθεί να αξίζει αυτή η επιλογή. Για ακόμη μια φορά καλούμε στον δρόμο της συστράτευσης και της ενότητας στο έδαφος ενός ΣΥΡΙΖΑ που θα πρωταγωνιστήσει στην συγκρότηση ενός πλατιού, ριζοσπαστικού Μετώπου για την ανατροπή του μνημονίου και των μέτρων, για την υπεράσπιση των οικονομικών, εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων εργαζομένων και συνταξιούχων, για την κοινωνική αλληλεγγύη και την εναλλακτική λύση.

Στο πλαίσιο αυτό, εμείς τα μέλη της Γραμματείας που συμμεριζόμαστε τον πολιτικό προβληματισμό του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής προτείνουμε τα ακόλουθα 10 σημεία στόχων και δράσεων που θα κάνουν καθαρή την σφοδρή αντίθεσή μας σε ΔΝΤ – ΕΕ – Κυβέρνηση, θα δίνουν πολιτικό περιεχόμενο στους αγώνες και θα ευνοούν τις προϋποθέσεις για μια ριζοσπαστική εναλλακτική λύση.

1. ΤΟ Ν/Σ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
Το νέο αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο στο οποίο θα ενταχθούν και οι ρυθμίσεις για τα εργασιακά αποτελεί την πιο επιθετική και άγρια πολιτική απέναντι στον κόσμο της εργασίας σε ολόκληρη την μεταπολεμική περίοδο. Η κυβέρνηση Γ Παπανδρέου υλοποιώντας τις εντολές ΔΝΤ και ΕΕ οδηγεί τους εργαζόμενους σε ολοκαύτωμα. Τα εργατικά δικαιώματα, ολόκληρο σχεδόν το εργατικό δίκαιο που χτίστηκε με θυσίες και αίμα σχεδόν έναν αιώνα τώρα, κυριολεκτικά διαγράφεται μέσα στις τρεις σελίδες αυτού του νομοθετικού εκτρώματος. Την ίδια ώρα πετσοκόβονται οι συντάξεις και γίνονται επίδομα φτώχειας για έναν ολόκληρο κόσμο που έχει εργαστεί σκληρά, που έχει ιδρώσει και δεν έχει κλέψει και που έχει πληρώσει για δεκαετίες.

Δεν θα περάσει. Δεν θα εφαρμοσθεί. Αγώνας χωρίς συμβιβασμό.

Ο κάθε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ φέρει ατομική ευθύνη. Η ψήφος του αν είναι ναι, θα γραφτεί με μαύρα γράμματα στην ιστορία του εργατικού κινήματος. Ειρηνική επίθεση με επιστολές, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, sms, στον καθένα χωριστά. Ειρηνική πολιορκία των γραφείων του καθένα χωριστά.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ανεύθυνος άρχων κατά το Σύνταγμα, φέρει την ιστορική ευθύνη που επιβάλλουν οι περιστάσεις. Ο Πρόεδρος της Ισλανδίας παρέπεμψε το θέμα του χρέους σε δημοψήφισμα και το 93% του ισλανδικού λαού είπε «όχι».

2. ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ, ΑΜΕΣΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΥ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
Αυτό το χρέος δεν είναι του λαού! Ο λαός δεν οφείλει και δεν πρέπει να πληρώσει! Όλες οι απόψεις αριστερών οικονομολόγων (στάση πληρωμών, διαγραφή, επαναδιαπραγμάτευση με τους όρους του λαϊκού συμφέροντος και όχι των δανειστών κ.λ.π.) αξίζει να εξετασθούν. Χρειάζεται
να τεθούν άμεσα σε αναλυτικό έλεγχο όλα τα δάνεια με πλήρη διαφάνεια ώστε να αποδειχθεί με ποια κριτήρια, όρους και σκοπούς έγιναν και αν νομιμοποιούνται με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας. Να τεθεί άμεσος στόχος η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους των δανείων αυτών και η ριζική αλλαγή των όρων αποπληρωμής του υπολοίπου.

Σε μια τέτοια κατεύθυνση απαιτείται ταυτόχρονα συγκρότηση ενός ισχυρού δημόσιου πόλου παρέμβασης στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, που θα προέλθει από επανεθνικοποίηση των Τραπεζών που ξεπουλήθηκαν και την επιβολή δημόσιου ελέγχου σε όλο το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

3. ΑΡΝΗΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ
Η ΕΕ και τα όργανά της χωρίς καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση προωθούν και επιβάλουν συστηματικά τη νεοφιλελεύθερη στρατηγική και το αντιδημοκρατικό της μοντέλο - όπου τον ρόλο των εκλεγμένων αντιπρόσωπων του λαού τον παίζουν υπαλληλίσκοι των λόμπυ του μεγάλου κεφαλαίου, στο σύνολο των χωρών και δημιουργούν ένα ζοφερό περιβάλλον για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας που σήμερα βιώνει με τον πιο σκληρό, άδικο και μονόπλευρο τρόπο την κρίση.

Συντονισμός της δράσης της ευρωπαϊκής Αριστεράς με επίκεντρο την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας κι όλου του πακέτου νέων ρυθμίσεων για την αυστηροποίηση και αναγκαστική επιβολή του. Μονομερής άρνηση εφαρμογής από την Ελλάδα του Συμφώνου Σταθερότητας, της συνθήκης της Λισαβόνας και του Μάαστριχτ.

4. ΤΟ ΕΥΡΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑΜΠΟΥ
Η συζήτηση για το ζήτημα της παραμονής ή όχι στην ζώνη του Ευρώ, ακόμη και στην ΕΕ δεν μπορεί να είναι ταμπού. Για την Αριστερά το θέμα δεν είναι οι όροι της κερδοφορίας του ελληνικού κεφαλαίου – με ευρώ ή με υποτιμημένη δραχμή! Το κεντρικό ζήτημα αφορά στους όρους της ζωής της κοινωνικής πλειοψηφίας – απ’ αυτή την σκοπιά είναι αδιάφορο εάν ο λαός θα δυστυχεί με ευρώ ή με δραχμή. Δεν μπορεί να δικαιωθεί ούτε η παραμονή με οιοδήποτε τίμημα ούτε η αποχώρηση χωρίς στρατηγική.

Το πρόβλημα δεν είναι των λαών των χωρών μελών αλλά της ίδιας της Ε.Ε. που οφείλει να αποδείξει ότι το ευρώ ευνοεί τον κόσμο της εργασίας και δεν τον αποδομεί. Σε αυτή τη φάση μια λαϊκή ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να θέσει, ακόμα ως διαπραγμάτευση, τους ελάχιστους όρους που θα κάνουν ανεκτή την παραμονή στη ζώνη του ευρώ.

5. ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ
Το μνημόνιο είναι αποτέλεσμα συμφωνίας, συνεργασίας και έκφραση της κοινής στρατηγικής ΕΕ και ΔΝΤ και αφαιρεί τον έλεγχο από τα χέρια της εκλεγμένης κυβέρνησης και της Βουλής στην Ελλάδα. Αυτό επιδεινώνεται ακριβώς επειδή η ελληνική κυβέρνηση, και δι’ αυτής το εγχώριο οικονομικό κατεστημένο, συναίνεσε και συνδιαμόρφωσε αυτή την εξέλιξη! Το μνημόνιο ανοίγει διάπλατα ζητήματα δημοκρατίας. Ο διεθνισμός και ο «αντιιμπεριαλισμός» είναι ισχυρά και αναπόσπαστα στοιχεία της ίδιας σοσιαλιστικής στρατηγικής.

Η ελληνική κυβέρνηση, η οποία πήρε την ψήφο του ελληνικού λαού ψευδόμενη ασύστολα ως προς το πρόγραμμά της, εκχώρησε την εξουσία που της έδωσε ο λαός στον διεθνή έλεγχο της ΕΕ και του ΔΝΤ. Η μόνη αξιόπιστη στάση στα μάτια του λαού είναι η απαίτηση: να πέσει η κυβέρνηση μαζί με την πολιτική της!

Η Αριστερά αντιπαραθέτει το πρόγραμμά της και την εναλλακτική προοπτική μιας νέας κοινωνικής πλειοψηφίας και μιας κυβέρνησης που θα εκφράζει χωρίς συμβιβασμούς τα συμφέροντα των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων μέσα από μια αποφασιστική ανατροπή των ταξικών, κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών.

6. ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΛΥΣΗ
Άμεση προβολή των 15 σημείων και του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Ανάδειξη των θεμάτων αιχμής, όπως η κατακόρυφη μείωση των στρατιωτικών δαπανών, η φορολογία του μεγάλου πλούτου, οι εθνικοποιήσεις τραπεζών και ΔΕΚΟ. Ενσωμάτωση, παράλληλα, των αναγκαίων στοιχείων από τις ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων μηνών, ιδιαίτερα στο θέμα του χρέους και των δημόσιων οικονομικών.

Κατεύθυνση είναι η ρήξη με το οικονομικό μοντέλο και το πολιτικό σύστημα του νεοφιλελευθερισμού. Στόχος η ανασύνταξη της ελληνικής κοινωνίας και η οικοδόμηση μιας νέας πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας, που θα φέρνει στο προσκήνιο τις δυνάμεις μιας λαϊκής εξουσίας ικανής να παλέψει για έξοδο από την κρίση και να προσβλέπει ξεκάθαρα στην κοινωνική δικαιοσύνη, τις ελευθερίες, την σοσιαλιστική προοπτική. Σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο κοινωνικής νομιμοποίησης, συμμετοχής και ελέγχου αποκτούν νόημα και ισχύ μέτρα όπως οι εθνικοποιήσεις των τραπεζών, των ΔΕΚΟ κ.λ.π.

7. ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ – ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ Η ΝΕΟΛΑΙΑ
Κάθε γενική απεργία μπορεί και πρέπει να γίνει ο επόμενος μεγάλος και ακόμη πιο σημαντικός σταθμός της παλλαϊκής αντίστασης μετά τη μεγαλειώδη πανελλαδική απεργία -σταθμό στις 5 Μάη. Ο λαός μπορεί και πρέπει να μετατρέψει τα προκλητικά νομοσχέδια της κυβέρνησης σε κουρελόχαρτο και να το στείλει στο σκουπιδοτενεκέ, μαζί με όλες τις Συμβάσεις και τα Μνημόνια της κυβέρνησης, του ΔΝΤ και της ΕΕ.

Στο χώρο των εργαζόμενων είναι άμεση ανάγκη να οικοδομηθούν και να ενισχυθούν οι όροι της συνδικαλιστικής δράσης και αντίστασης με ανατροπή της ηττοπαθούς πολιτικής της ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ στην πλειοψηφία των σωματείων και ομοσπονδιών, με συγκρότηση νέων σωματείων εκεί που δεν υπάρχουν, με αγωνιστική και ενωτική πίεση στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ που επιμένουν στον αδιέξοδο, μοναχικό δρόμο του κομματικού ελέγχου του εργατικού κινήματος.

Στρατηγικής σημασίας παράγοντας για ένα μεγάλο και ζωντανό κίνημα είναι η μαζική συμμετοχή της νέας γενιάς. Μετά τον Δεκέμβρη ο λόγος του ΣΥΡΙΖΑ αφήνει αδιάφορη τη νεολαία της οποίας τα πιο ευαίσθητα στοιχεία αναζητούν αλλού χώρο ελευθερίας και ριζοσπαστισμού με την μεγάλη πλειοψηφία της, παρά την πρωτοφανή επίθεση της κυβέρνησης, να επιλέγει τη μη συμμετοχή και την αποστασιοποίηση.

Για μας η νεολαία είναι η υπ’ αριθμόν ένα προτεραιότητα. Η γενιά του άρθρου 16 και του Δεκέμβρη μπορεί να δώσει δυναμισμό, πνοή, διάρκεια, ανθεκτικότητα, φαντασία στην οικοδόμηση ενός Μετώπου που θα αλλάξει τα πράγματα.

8. ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΠΑΝΤΟΥ – ΜΕΤΩΠΟ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ
Για την οργάνωση των αντιστάσεων και την κοινωνική αλληλεγγύη, οικοδόμηση κατ’ απόλυτη προτεραιότητα επιτροπών ενάντια στα μέτρα και το μνημόνιο, παντού, τώρα! Με τη συμμετοχή των πιο διαφορετικών δυνάμεων της αριστεράς. Φίλοι του ΠΑΣΟΚ που διαφοροποιούνται πλήρως από την κυβερνητική πολιτική, πολιτών από κάθε πολιτικό χώρο. Της νεολαίας, της κοινωνίας που ευαισθητοποιείται.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει όλες του τις δυνάμεις για την πιο αποφασιστική και μαχητική απάντηση των εργαζομένων. Στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και τις σχολές και βέβαια στις πλατείες των γειτονιών, όπου ένας νέος λαϊκός θεσμός γεννιέται, οι λαϊκές συνελεύσεις των κατοίκων. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να είναι «πανταχού παρόντα» μέσα σε όλες τις λαϊκές δράσεις και πρωτοβουλίες, στηρίζοντας, αποκαλύπτοντας, παροτρύνοντας και δίνοντας με αυταπάρνηση το παράδειγμα της λαϊκής αντίστασης.

Το Μέτωπο θα οικοδομηθεί πρώτα από όλα από τα κάτω.

Σήμερα διαμορφώνονται οι όροι για την συγκρότηση μιας ευρύτατης κοινωνικής συμμαχίας εργαζόμενων, ανέργων, νεολαίας, αγροτών, επαγγελματοβιοτεχνών και αυτοαπασχολούμενων που συσπειρώνεται στην αντίθεση στο μνημόνιο και τα μέτρα καθώς και σε ζητήματα δημοκρατίας. Για πρώτη φορά μεσαία στρώματα, που απολάμβαναν ψιχία των προνομίων της άρχουσας καπιταλιστικής τάξης και τη στήριζαν, δέχονται βαρύτατες πιέσεις και μπορούμε να συμβάλλουμε να αλλάξουν στρατόπεδο.

Οι ανοιχτές επιτροπές αντίστασης παντού, στις γειτονιές, στους χώρους δουλιάς, στα στέκια της νεολαίας αποτελούν το κύτταρο ενός δημοκρατικού, αγωνιστικού δικτύου που θα δώσει υπόσταση στο Μέτωπο.

9. ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ- ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ
Οι αυτοδιοικητικές, και κυρίως οι περιφερειακές εκλογές πρέπει να πάρουν δημοψηφισματικό χαρακτήρα. Να εκφραστεί η αποδοκιμασία του λαού στην Κυβέρνηση. Όχι σε ΔΝΤ – Ε.Ε. – Κυβέρνηση. ΝΑΙ σε ΜΕΤΩΠΟ για Λαϊκή Λύση. Ιδιαίτερη σημασία έχει λόγω μεγέθους και βαρύτητας η περιφέρεια Αττικής. Θα είναι λάθος ο ΣΥΡΙΖΑ να επιδιώξει μια κομματική καταγραφή ως τμήμα ενός απαξιωμένου πολιτικού συστήματος. Αυτό που χρειάζεται είναι να λειτουργήσει ως καταλύτης μιας ευρύτατης, ελεύθερης, μετωπικής συμπαράταξης «έξω και ενάντια στο σύστημα» που μπορεί να συγκεντρώσει ισχυρότατες δυνάμεις, χωρίς να διστάζει να θέσει τον δυσκολότατο, αλλά όχι ανέφικτο, στο σημερινό σκηνικό, στόχο, της νίκης.

Συγκρότηση μετωπικών κινήσεων και συσπειρώσεων παντού, ιδιαίτερα στις περιφέρειες, πάνω στο σαφές πλαίσιο απόρριψης του Μνημονίου, των μέτρων και της απαλλαγής από την κυβέρνηση Παπανδρέου!

10. ΑΝΑΣΥΝΤΑΓΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα το κεντρικό ζήτημα είναι να παίξει τον ουσιαστικό και καταλυτικό ρόλο ενός πολιτικού υποκειμένου της Αριστεράς, σ’ ένα πλατύ Μέτωπο που θα μπορεί να χωράει κόσμο από κάθε πολιτική διαδρομή και ταυτότητα, που θα συσπειρώνεται στον στόχο της ακύρωσης του Μνημονίου και των μέτρων και θα δημιουργεί προϋποθέσεις για την αλλαγή των συσχετισμών σε όλα τα επίπεδα, για μια νέα πλειοψηφία. Ο στόχος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ για το Μέτωπο.

Αυτό απαιτεί ταχύτατη και σε βάθος ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, που θα μπορέσει να φέρει την ελπίδα, την έμπνευση και την δυνατότητα στράτευσης και συμμετοχής στα μέλη και τους φίλους μας:

• Συνδυασμός κάθε πολιτικής δράσης με καμπάνια εγγραφής μελών στον ΣΥΡΙΖΑ.

• Διοργάνωση της 4ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης τον Σεπτέμβριο με θέματα την πολιτική γραμμή για την οικοδόμηση Μετώπου, την γραμμή «περιφερειακές εκλογές = δημοψήφισμα», την άμεση υλοποίηση των αποφάσεων προηγούμενων Π.Σ., την εκλογή Γραμματείας από την Π.Σ με την πρόβλεψη ειδικών ρυθμίσεων για την παρουσία των συνιστωσών, την δημοκρατική επιλογή από την ίδια την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του σχεδίου πολιτικής δράσης του ΣΥΡΙΖΑ.

• Κατάργηση της μονοπρόσωπης κεντρικής εκφώνησης (πρόεδρος της ΚΟ) και θέσπιση συλλογικής ηγεσίας.

• Άμεση έναρξη επαφών σε κεντρικό, αλλά και σε τοπικό, επίπεδο, με την εξωκοινοβουλευτική αριστερά, στοιχεία από τον χώρο του ΚΚΕ, διαφωνούντες του ΠΑΣΟΚ, κοινωνικές συσσωματώσεις, ανθρώπους της Τέχνης και των γραμμάτων για την προώθηση της στρατηγικής του Μετώπου.

Αθήνα, 22 Ιουνίου 2010
Τα μέλη της Γραμματείας
Νίκος Γαλάνης
Γιάννης Θεωνάς
Αντώνης Νταβανέλος
Γιώργος Σαπουνάς
Δήμος Τσακνιάς

Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

Διαμαρτυρίες της κίνησης ΘΑ ΤΟ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ

Δεκαδες πολιτες διαμαρτυρηθηκαν σημερα το απογευμα μεσα και εξω απο γραφεια βουλευτων του ΠΑΣΟΚ ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ να συμπεριφερθουν ως βουλευτες του λαού και όχι του ΔΝΤ και να καταψηφισουν το ασφαλιστικο νομοσχεδιο.
Δείτε κάποιες φωτογραφίες:

Επόμενο ραντεβού Παρασκευη 25/6 18:30 στα ΕΛΤΑ στο Συνταγμα (Μητροπολεως και Φιλελληνων)
Δευτερα 28/6 18:00 στο Οφθαλμιατρειο (Σινα και Πανεπιστημιου)
και το πιο κρισιμο:
ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ
δείτε και
εδώ.

Οι Ν. Λοζούρντο και Β. Πισσίας στο Resistance Festival (video)

Στιγμιότυπα από την εκδήλωση "Η γλώσσα του Ιμπεριαλισμού και του Σιωνισμού" που έγινε στα πλαίσια του Resistance Festival 2010. Ομιλητές οι Ντομένικο Λοζούρντο, καθηγητής Φιλοσοφίας και συγγραφέας και Βαγγέλης Πισσίας, συντονιστής του Στόλου της Ελευθερίας

Resistance Festival - Ντομένικο Λοζούρντο from Aristero Sxima on Vimeo.


Resistance Festival - Βαγγέλης Πισσίας μέρος 1 from Aristero Sxima on Vimeo.


Resistance Festival - Βαγγέλης Πισσίας μέρος 2 from Aristero Sxima on Vimeo.


Resistance Festival - Βαγγέλης Πισσίας μέρος 3 from Aristero Sxima on Vimeo.



Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Κύριε Μανιάτη, θα το θυμόμαστε

Ξεκίνησε μέσω e-mail και blogs η παραπάνω διαμαρτυρία-πίεση προς του βουλευτές της κυβέρνησης για να μην ψηφίσουν το ασφαλιστικό-εργασιακό έκτρωμα. Μάλιστα στην Αθήνα οργανώνονται και συγκεντρώσεις έξω από γραφεία βουλευτών. Φυσικά αφορά και τον "δικό μας" τον Γ. Μανιάτη ο οποίος δεν είναι ούτε καν ένας απλός βουλευτής αλλά υφυπουργός της κυβέρνησης και δεν χάνει ούτε λεπτό στις δημόσιες εμφανίσεις του να την υπερασπίζεται... Στείλτε το με mail σε γνωστούς σας και στον ίδιο φυσικά (i.maniatis@parliament.gr).

ΘΑ ΤΟ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ

Κυρίες και Κύριοι Βουλευτές,

Την ερχόμενη εβδομάδα ο Υπουργός Εργασίας καταθέτει το νομοσχέδιο που κατ΄ απαίτηση της τρόικας ισοπεδώνει την κοινωνική ασφάλιση, γυρνώντας την ελληνική κοινωνία στις αρχές του 20ού αιώνα. Η κυβέρνηση απειλεί όσους από εσάς σκέφτονται να μην το στηρίξουν.
Πρέπει να γνωρίζετε ότι πέρα από την απειλή της διαγραφής από τον κ. Παπανδρέου –που υλοποιεί το τελείως ανάποδο πρόγραμμα από αυτό που προεκλογικά εξήγγειλε– υπάρχει και η απειλή της διαγραφής από τον ελληνικό λαό.
Σας καλούμε έστω και τώρα να πείτε ΟΧΙ σε ένα νόμο που θα καταδικάσει την ελληνική κοινωνία στη βαρβαρότητα. Σας καλούμε να συμπεριφερθείτε ως βουλευτές του ελληνικού λαού και όχι ως εκ των υστέρων διεκπεραιωτές των εντολών του Δ.Ν.Τ. Άλλωστε τον Οκτώβρη του 2009 ψηφίσαμε για Βουλή και όχι για Συμβουλευτική.
Ο ελληνικός λαός θα θυμάται τις πράξεις ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, θα θυμάται όμως και τις πράξεις που τον στέλνουν στον εργασιακό, ασφαλιστικό και οικονομικό μεσαίωνα.

Η ευθύνη είναι στον καθένα σας ξεχωριστά.

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Πρόσκληση στην Αριστερά (και όχι μόνο)

Ενδιαφέρουσα πρόταση κοινής δράσης από την ΚΟΕ [πηγή: ΚΟΕ]. Θα υπάρξει ανταπόκριση;
[τα bold δικά μας]
ΣΚΕΨΕΙΣ - ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Υπάρχουν ημερομηνίες τυπωμένες στα βιβλία της ιστορίας σαν ορόσημα, σαν σημεία τομής. Η 5/5/2010 θα αποτελέσει την ημερομηνία μιας νέας κατάστασης –πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά– για την ιστορία της Ελλάδας και ίσως και της Ευρώπης. Θα μιλάμε διαφορετικά για το πριν και το μετά από αυτή την ημερομηνία.
Το ΔΝΤ και η ΕΕ σχηματίζουν ένα νέο «καθεστώς» καταργώντας τη λαϊκή κυριαρχία. Η νέα συνθήκη-πολυνόμος, δηλαδή το αμετάφραστο κείμενο του ΔΝΤ και της ΕΕ, ψηφίστηκε μέσα σε λίγες ώρες από μία –στα όρια της νομιμότητας– κυβέρνηση, που έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια τους ψηφοφόρους της και τις προεκλογικές δεσμεύσεις και υποσχέσεις της, όπως και από ένα ακροδεξιό κόμμα.
Βασική τους επιδίωξη είναι
το γκρέμισμα καταχτήσεων και δικαιωμάτων ενός αιώνα, το πισωγύρισμα σε μια κοινωνία που –αν ολοκληρωθεί– θα θυμίζει την Ελλάδα του ’50 και του ’60, την Ελλάδα της μετανάστευσης, της φτώχειας, της «άπονης ζωής», του αποκλεισμού και της κοινωνικής πόλωσης. Μπορεί άραγε να επιβιώσει ο κόσμος της εργασίας, οι επαγγελματίες, οι μικρομεσαίοι, οι συνταξιούχοι; Μπορεί η νεολαία να ονειρεύεται μια αξιοπρεπή ζωή; Οι υποσχέσεις που δίνει το νέο καθεστώς, μετά και από τη χρησιμοποίηση των ρημάτων «καταργώ» (δικαιώματα –καταχτήσεις) και «πουλώ» (δημόσια περιουσία –δημόσια γη), είναι είτε χρεοκοπία είτε τουλάχιστον 20ετή μέτρα και προγράμματα «σταθερότητας».
Όμως, στις 5/5/2010 εμφανίστηκε στο προσκήνιο μια ανεξάρτητη και «αυθαίρετη» μεταβλητή. Εμφανίστηκε πανελλαδικά ένας λαός με οργή, αγανάκτηση, θυμό, αντιμέτωπος συνολικά με το πολιτικό σύστημα και τις μέχρι τώρα εκπροσωπήσεις του. Ο κόσμος αυτός που την ίδια στιγμή αναρωτιέται τι να κάνουμε – πώς να τους σταματήσουμε – τι θα γίνει παραπέρα, είναι σήμερα πλειοψηφία, αλλά δεν έχει πολιτική έκφραση και εκπροσώπηση. Ταυτόχρονα με την κρίση του πολιτικού τους συστήματος, παρακολουθούμε αναταράξεις, διαφοροποιήσεις σε όλα σχεδόν τα κοινοβουλευτικά κόμματα. Η κρίση δεν θα αφήσει απείρακτο πολιτικό σύστημα και πολιτικό προσωπικό, κοινωνικούς και συνδικαλιστικούς θεσμούς και εκπροσωπήσεις.
Βρισκόμαστε σ’ έναν κηρυγμένο πόλεμο, σε μια τεράστια μάχη, όπου το ζητούμενο είναι το πρόσημο που θα έχει η νέα κοινωνία και το νέο πολιτικό σύστημα, που θα προκύψει μετά την κρίση.
Οι παλιές ιδέες έχουν χρεοκοπήσει. Οι νέες ιδέες δεν έχουν εμφανιστεί. Δεν υπάρχει προς το παρόν μια συγκροτημένη, συνολική εναλλακτική λύση. Ακριβώς γι’ αυτό, η 5/5/2010 δεν ορίζει μόνο μια ιστορική στιγμή, αλλά αναδεικνύει και μια ευκαιρία για μια μεγάλης κλίμακας πολιτική, οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική αλλαγή. Απελευθερώνεται διαρκώς μια τεράστια λανθάνουσα ενέργεια που είναι δυνατόν να οδηγήσει σε ένα νέο τοπίο, σε μια νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία, σε μια ριζική αλλαγή.
Είναι κοινός τόπος, ότι το πρόβλημα δεν είναι τεχνικοοικονομικό αλλά πολιτικό, και η λύση του δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική. Κι αυτό γιατί έχει επιλεγεί και επιβληθεί μια πολιτική με βάση τα συμφέροντά τους και την εξυπηρέτησή τους, που εμφανίζεται σαν λύση-μονόδρομος στο οικονομικό πρόβλημα. Είναι εφικτή μια άλλη πολιτική που θα στηρίζεται στις ανάγκες και τα δικαιώματα των πολλών, επιμένοντας πως ο άνθρωπος είναι η λύση και η αξία και όχι το κεφάλαιο.
Ένα κρίσιμο ερώτημα για την αριστερά που θέλει να βλέπει προς την κοινωνία και τις επιθυμίες της, που ακούει τα ερωτήματά της, είναι το αν αντιλαμβάνεται την ευκαιρία για τη ριζική αλλαγή του πολιτικού και κοινωνικού τοπίου καλύπτοντας την έλλειψη πολιτικού υποκειμένου ικανού και αποτελεσματικού να συγκεντρώσει την τεράστια, αποσπασματική και αυθόρμητη δύναμη του λαού.
Έχουμε την πεποίθηση πως η αποτελεσματική απάντηση μπορεί να δοθεί από την συγκρότηση ενός πολιτικού αντιπάλου του «νέου καθεστώτος» που θα παλέψει για την πλήρη κατάργηση της συνθήκης ΔΝΤ-ΕΕ. Ένας πολιτικός αντίπαλος που θα στηρίζεται στις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που θέλουν να συγκρουστούν με αυτό το «νέο κράτος». Αντιλαμβανόμαστε ότι καμιά από τις σημερινές πολιτικές δυνάμεις δεν φαίνεται να μπορεί και να αρκεί να αυτοχριστεί το αντίπαλο δέος. Μπορεί όμως ο πραγματικός αντίπαλος και η εναλλακτική λύση να είναι ένα μέτωπο πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που συνδέονται, ενώνονται, οργανώνονται και αυτοοργανώνονται, που βρίσκονται μέσα στην κοινωνία, μέσα στους ψηφοφόρους του δικομματισμού, στα μέλη και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ στα πολιτικά υποκείμενα (ΚΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.α.), μέσα στην ανυπάκουη νεολαία του Δεκέμβρη, της επισφάλειας, του αντιεξουσιαστικού χώρου.
Ένα Μέτωπο που οι κεντρικοί πολιτικοί του στόχοι μπορούν και πρέπει να συνδιαμορφωθούν και να συνεπεξεργάζονται διαρκώς από τους συμμετέχοντες και ενδεικτικά θα κινούνται σε ένα ελάχιστο για την αρχή πλαίσιο που μπορεί να είναι:

α) Η συνολική ακύρωση της συνθήκης ΔΝΤ-ΕΕ. Η κατάργηση όλων των μέτρων.
β) Κάτω η κυβέρνηση Γ.Α.Π. και το πολιτικό καρτέλ του νεοφιλελευθερισμού.
γ) Ριζική αλλαγή και ανασυγκρότηση – ένα νέο πολιτικό και κοινωνικό τοπίο με μια νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία.
Εκτιμούμε ότι το πρώτο βήμα για την δημιουργία μετώπου πρέπει να αναλάβει άμεσα να το κάνει η αριστερά ( οργανωμένη και ανένταχτη) αποφεύγοντας τους μικρούς και μεγάλους εμφύλιους της, τις ιστορικές της αναφορές και «δικαιώσεις» επιμένοντας κυρίως και αποκλειστικά στην ενότητα στη δράση της. Εκτιμούμε ότι τα προβλήματα της αριστεράς πρέπει να αντιμετωπιστούν τουλάχιστον σήμερα σε διαφορετική βάση. Στη βάση δημιουργίας του μετώπου, στη βάση συνδιαμόρφωσης των αγώνων του σήμερα, στη βάση της υπέρβασης των μικροκομματικών συμφερόντων, στη βάση της υπηρέτησης των αναγκών της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Ταυτόχρονα πρέπει να χτίζεται το μέτωπο των κοινωνικών δυνάμεων μέσα σε όλους τους κοινωνικούς χώρους και με τους εργαζόμενους, τους επαγγελματίες, τους αγρότες, τη νεολαία, τους διανοούμενους με όλους όσους πλήττονται από τη ομολογούμενη χρεοκοπία
Έχουμε την γνώμη ότι πρέπει να δοθούν πολλές μάχες που θα συμπυκνώνονται σε έναν αγώνα με υπομονή και επιμονή, έναν ανυποχώρητο αγώνα χωρίς συνδιαλλαγή με τις υπεύθυνες για την κατάσταση δυνάμεις, χωρίς αυταπάτες για μικροαλλαγές και μικροβελτιώσεις, εκτιμώντας ότι οι αντίπαλες δυνάμεις συμπεριφέρονται σκληρά και θα συνεχίσουν ακόμα πιο άγρια. Αγώνας που δεν θα σταματήσει ούτε με την αντικατάσταση των αναλώσιμων πρωθυπουργών και κυβερνητικών σχημάτων, με την εμφάνιση ενός άλλου το ίδιο νεοφιλελεύθερου «κατοχικού καθεστώτος» που θα δρα για λογαριασμό των ξένων και ντόπιων χρηματοπιστωτικών και τραπεζικών συμφερόντων.
Έχοντας επίγνωση - και ας μας επιτραπεί αυτό για το σύνολο των δυνάμεων της αριστεράς - πως ούτε επαρκείς είμαστε, ούτε έχουμε όλες τις αλήθειες, γι’ αυτό και προσκαλούμε, γι’ αυτό και θα αγωνιστούμε με όλους τους τρόπους, σε όλη την Ελλάδα, για να δημιουργηθεί ένα Μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων για την αλλαγή.
Είναι αυτονόητο πως δεν μπορεί να περιορισθεί η οπτική μας μέσα στον εθνικό χώρο. Απλώνει τη ματιά του στις γειτονιές της Ευρώπης και στις περιοχές του κόσμου που αντιμετωπίζουν ή θα αντιμετωπίσουν παρόμοιες καταστάσεις, γνωρίζοντας ότι όσο περισσότεροι λαοί, όσα περισσότερα κινήματα εργαζομένων και νεολαίας συντονιστούν και παλέψουν, τόσο πιο καίρια και νικηφόρα θα είναι τα χτυπήματα στους διεθνείς και ντόπιους ραντιέρηδες αλλά και όσους σχεδιάζουν και επιθυμούν μια κοινωνία –παγκόσμια, περιφερειακά, εθνικά, τοπικά– όπου το 10% θα ευημερεί από την καταλήστευση του 90% που θα λιμοκτονεί.
Οφείλουμε όμως να καθοριστούμε και να λειτουργήσουμε με ένα δημιουργικό και πολύ συμμετοχικό τρόπο απαντώντας σε ερωτήματα γύρω από την ύπαρξη, τη δράση και τη στόχευσή μας, απαντώντας στην πράξη ερωτήματα όπως:
1. Ποιες δυνάμεις, πώς, με ποιες διαδικασίες μπορούμε να συνδεθούμε και να συνδέσουμε. Ποια συγκεκριμένα βήματα χρειάζεται να περπατηθούν για να συγκροτούμε το αντίπαλο δέος, αυτό το κοινωνικό και πολιτικό Μέτωπο.
2. Ποιες διαδικασίες, λειτουργίες, σχήματα και μορφές συγκρότησης, πανελλαδικά και τοπικά, σε χώρους δουλειάς, σπουδών, διαβίωσης, πολιτισμού, πρέπει να επιλεχθούν έτσι ώστε να δίνονται οι δυνατότητες δημοκρατικής, ουσιαστικής και αποτελεσματικής συμμετοχής και δράσης όλων όσων το επιθυμούν.
3. Με ποιες πρωτοβουλίες, κινήσεις, απευθύνσεις και με ποια συγκεκριμένα περιεχόμενα είναι δυνατόν σήμερα να συγκεντρωθεί κόσμος σε επιτροπές αλληλεγγύης αλλά και επιτροπές αντίστασης. Πώς μπορούν να συνδεθούν, να συντονιστούν ή και να ενωθούν οι υπάρχουσες επιτροπές και πρωτοβουλίες αντίστασης. Κυρίως, πώς θα ενισχυθεί η συγκέντρωση δύναμης αυτών των επιτροπών, η μαζική τους απεύθυνση, αποφεύγοντας την αποσπασματικότητα, τις πολλές άμαζες επιτροπές, τις κλειστές επιτροπές.
4. Ποια βήματα, ποιους σχεδιασμούς, ποιες εκτιμήσεις, ποιες πολιτικές στοχεύσεις πρέπει να συζητηθούν άμεσα για να προετοιμαστεί ένας ευρύτερος χώρος και κόσμος. Να παρθούν υπόψη τα σενάρια ελεγχόμενης ή απότομης χρεοκοπίας, οι επόμενες περιφερειακές-αυτοδιοικητικές εκλογές, μια κυβερνητική αλλαγή κ.ά.

Κ.Ο.Ε.

Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Ο ΣΥΝ σε (θεσμική) κρίση

Η κοινωνία είναι σε απόγνωση. Μεταξύ κατάθλιψης, απαισιοδοξίας, οργής, σαστίσματος. Της φταίνε όλοι και όλα. Και έχει δίκιο. Τόσα χρόνια αυτοί που κυβερνούσαν την κορόιδευαν, επέβαλαν λιτότητες και ζητούσαν υπομονή για να έρθουν καλύτερες μέρες, μέχρι που αντί για τις καλύτερες μέρες ήρθε η χρεοκοπία...!
Η κοινωνία κατηγορεί και την αριστερά. Δεν θεωρεί ότι ευθύνεται άμεσα η ίδια για την κατάσταση. Αλλά την θεωρεί πολύ λίγη, μίζερη, κομμάτι (αριστερό μεν αλλά κομμάτι) του συστήματος.
Τι κάνει λοιπόν η αριστερά για να βγει από το κάδρο της απαξίωσης και να εκφράσει τη διάθεση, την αγωνία, την οργή του λαού;
Θα περίμενε κανείς από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταδικαστεί από τον ΣΥΝ να μην υπάρχει σαν τέτοιος παρά μόνο σαν ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) να θέσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προ των ευθυνών του. Αν αυτό τον τρόπο επέλεξε η κυβέρνηση (και οι επιτηρητές) για να παιρνάνε εύκολα και χωρίς το κοινοβουλευτικό άγχος μεσαιωνικές διατάξεις, τότε τι μένει να πει η αριστερά;
Το παράδειγμα της Ισλανδίας είναι πρόσφατο. Εκεί ο Πρόεδρος αποφάσισε να γίνει δημοψήφισμα για το αν θα πληρώσουν οι Ισλανδοί τα κερατιάτικα των τραπεζών. Εδώ όμως είναι Ελλάδα. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο πίσω ακόμα και από τον αστό πρόεδρο της Ισλανδίας.
Τι ζήτησε ο Α. Τσίπρας με επιστολή του στον εξοχότατο Παπούλια;:
"Οι περιορισμένες αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας φαίνεται να δυσκολεύουν τον εκ μέρους σας έλεγχο του σεβασμού των θεμελιωδών (εθνικών και διεθνών) αρχών που θίγονται από τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες και σε καμία περίπτωση δεν σας εισηγούμαι τη πρόκληση θεσμικής κρίσης." και ζητά :"πριν υπογράψετε το Προεδρικό Διάταγμα για τις εργασιακές σχέσεις, να αναμείνετε την έκδοση του Πρακτικού Επεξεργασίας του από το ΣτΕ.".
Προσέξτε, "δεν εισηγούμε τη πρόκληση θεσμικής κρίσης". Θα διαφωνήσει ο σ. Αλέξης αν τον χαρακτηρίσουμε θεσμική αριστερά; Αριστερά ακίνδυνη για το σύστημα; Και ας βάλουμε το εξής ερώτημα: Έστω ότι ο Κ. Παπούλιας λόγω ευθιξίας ένοιωθε τέτοια πίεση από αυτό που τον βάζουν να υπογράψει, γνωρίζοντας ότι στην ιστορία θα μείναι με μελάνά χρώματα, και αρνούταν να το υπογράψει καλώντας την κυβέρνηση να το περάσει από την Βουλή. Τότε συμπεραίνουμε ότι ο Α. Τσίπρας θα τον κατηγορούσε για "πρόκληση θεσμικής κρίσης" κάτι που "σε καμιά περίπτωση" δεν θέλει!!!
Υγ.1 Η γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ είχε γνώση αυτής της πρωτοβουλίας; Ρωτήθηκε; Εγκρίθηκε;
Υγ.3 Μήπως πρέπει να κατηγορηθεί η ηγεσία του ΣΥΝ για ανταγωνιστικά σχέδια σε σχέση με τις αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και τις αποφάσεις για τη λειτουργία του;
Υγ.2 Επειδή η οικολογική κρίση προκαλεί ακραία καιρικά φαινόμενα, κάποιοι της αριστεράς μπορεί να περιμένουν καταρρακτώδεις βροχές εν μέσω καλοκαιριού. Εφιστούμε την προσοχή μήπως αν αρχίσουμε να βρεχόμαστε δεν είναι λόγω του καιρού αλλά απειδή μας φτύνουν.
Υγ.3 Περιμένουμε άρθρο της Εποχής που να κατακερραυνώνει την παραπάνω αυθαίρετη ενέργεια του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Υγ.4 Κρίμα, και έφυγαν οι ανανεωτικοί να δικαιολογούν τέτοιες κουτσουκέλες.

Υγ.5 Τελικά από ότι φαίνεται οι αλλαγές στο εργασιακό θα περάσουν από την Βουλή
Ένας σχετικός σχολιασμός και στην Όπερα της Πεντάρας.

Μόνη λύση για τον λαό οι ενωτικές επιτροπές αντίστασης παντού, ο ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ καθένα μας με κάθε τρόπο. Μόνη ελπίδα για την αριστερά είναι ο λαός της να επιβάλει με κάθε τρόπο στις ηγεσίες τα αναγκαία...
Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή:

Ο Πρόεδρος της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, την Κυριακή 20/6/2010 έστειλε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ.Κάρολο Παπούλια την παρακάτω επιστολή, για το θέμα του Προεδρικού Διατάγματος για τις εργασιακές σχέσεις:

Αθήνα, 20 Ιουνίου 2010

Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε.

Οι δραματικές εξελίξεις στην ελληνική οικονομία και η ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης, έφεραν σημαντικές ανατροπές στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου. Σύμφωνα, άλλωστε, και με δικές σας δηλώσεις, η κρίση δεν είναι αποκλειστικά οικονομική. Είναι κρίση ηθική και κοινωνική. Κατά την εκτίμησή μας είναι και κρίση του κοινοβουλευτισμού.

Έτσι, για παράδειγμα, το τελευταίο διάστημα τα περισσότερα νομοσχέδια δεν έχουν έρθει με τις προβλεπόμενες διαδικασίες από τον Κανονισμό της Βουλής, αλλά με την διαδικασία του κατεπείγοντος.

Ακόμη, η ψήφιση του Ν. 3845/2010 («Μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης») θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί με ενισχυμένη πλειοψηφία από τη Βουλή και συγκεκριμένα, με την πλειοψηφία των 3/5 της Βουλής, όπως ορίζει ακριβώς το άρθρο 28 παράγραφος 2 του Συντάγματος.

Στη συνέχεια, με τροπολογία που κατατέθηκε την επόμενη ημέρα της ψήφισης του Ν.3845/2010 αφαιρέθηκε η καθοριστική αρμοδιότητα του Ελληνικού Κοινοβουλίου να επικυρώνει οποιοδήποτε μνημόνιο, συμφωνία και σύμβαση που θα υπογράφει πλέον εν λευκώ ο Υπουργός των Οικονομικών με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Δ.Ν.Τ. και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Πρόσφατα ψηφίστηκε ο Ν.3846/2010 («Εγγυήσεις για την εργασιακή ασφάλεια και άλλες διατάξεις»), παρά τις σημαντικότατες ενστάσεις της Επιστημονικής Διεύθυνσης της Βουλής.

Το Μνημόνιο, εκτός της ευρείας εξουσιοδότησης που δίνει για περαιτέρω ρυθμίσεις μέσω Προεδρικών διαταγμάτων, αποτελεί τη βάση για δραστικότατους περιορισμούς ανθρώπινων δικαιωμάτων, κλονίζει τον κοινωνικό ιστό, ωθεί ευάλωτες κατηγορίες στον κοινωνικό αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση.

Η πρόσφατη απόφαση της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου- συμβουλευτικού οργάνου της Πολιτείας σε θέματα προστασίας των δικαιωμάτων του Ανθρώπου- διατύπωσε τις έντονες ανησυχίες της για την «υπαρκτή διατάραξη των κοινωνικών ισορροπιών σε βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με πολλαπλές, αλυσιδωτές και παράλληλες επιπτώσεις στην εγγύηση απόλαυσης των κοινωνικών δικαιωμάτων μέσω της διακινδύνευσης των ατομικών δικαιωμάτων και το αντίστροφο». Ταυτόχρονα ήγειρε θέμα αντισυνταγματικότητας, αφού διακυβεύονται βασικές αρχές του Συντάγματος και τίθεται υπό αμφισβήτηση ο δικαιοκρατικός χαρακτήρας της ελληνικής Πολιτείας.

Οι τελευταίες εξελίξεις, με την παρουσίαση του σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος για τις εργασιακές σχέσεις και η προγραμματισμένη κατάθεση σχεδίου νόμου για το ασφαλιστικό σύστημα, είναι προτάσεις που δεν κινούνται απλώς στα όρια της συνταγματικότητας, αλλά αλλοιώνουν με πρόδηλο τρόπο βασικά χαρακτηριστικά του πολιτεύματος μας. Ενδεικτικά, η ανάγνωση και μόνον του προαναφερόμενου σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος γεννά το ερώτημα αν οι ρυθμίσεις του μπορούν να χαρακτηριστούν ως «ειδικές» σε σχέση με τον εξουσιοδοτικό νόμο, ώστε να επιτρέπεται σύμφωνα με το άρθρο 43 παρ. 2 Συντ. η υιοθέτησή τους με κανονιστική σας πράξη.

Οι περιορισμένες αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας φαίνεται να δυσκολεύουν τον εκ μέρους σας έλεγχο του σεβασμού των θεμελιωδών (εθνικών και διεθνών) αρχών που θίγονται από τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες και σε καμία περίπτωση δεν σας εισηγούμαι τη πρόκληση θεσμικής κρίσης.

Θα ήθελα όμως να επισημάνω ότι ως ρυθμιστής του πολιτεύματος έχετε τη δυνατότητα να ελέγξετε την τήρηση και να εξασφαλίσετε την εφαρμογή του Συντάγματος τουλάχιστον ως προς τις διαδικασίες που αυτό προβλέπει .

Παίρνω, λοιπόν, το θάρρος να σας προτείνω, πριν υπογράψετε το Προεδρικό Διάταγμα για τις εργασιακές σχέσεις, να αναμείνετε την έκδοση του Πρακτικού Επεξεργασίας του από το ΣτΕ.

Μάλιστα, εισηγούμαι να ζητήσετε από τον Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, έστω δια του αρμόδιου υπουργού, να παραπεμφθεί το σχέδιο του διατάγματος προς επεξεργασία σε σχηματισμό της ολομέλειας κατ΄ άρθρο 15 του π.δ. 18/1989, προκειμένου να εξεταστούν τα σπουδαιότατα νομικά ζητήματα που το σχέδιο αυτό θέτει.

Είναι, εξάλλου αυτονόητο, ότι η προθεσμία που τυχόν θα ταχθεί για την επεξεργασία του προεδρικού διατάγματος θα πρέπει να ανταποκρίνεται στην βαρύτητα των ζητημάτων που το ΣτΕ οφείλει να αντιμετωπίσει και να μην οδηγεί στην καταστρατήγηση του άρθρου 95 παρ. 1 περ. δ του Συντάγματος.

Με εξαιρετική τιμή

Αλέξης Τσίπρας


Στιγμιότυπα από τη 2η μέρα του Resistance

Resistance Festival 2010 (2η μέρα) from Aristero Sxima on Vimeo.

Αργότερα θα ανεβάσουμε εκτεταμένα αποσπάσματα από την κεντρική εκδήλωση του Σαββάτου καθώς και τις τοποθετήσεις των Τζον Χόλογουεϊ και Ρούντι Ρινάλντι από την εκδήλωση της Κυριακής με θέμα: "Κινήματα και Εξουσία".

Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Δεν μου έχει ξανατύχει... μια κυβέρνηση να παραδίδει αμαχητί και τόσο εύκολα τη χώρα και τον λαό της

Στο τελευταίο άρθρο του στο "Ποντίκι" ο Δ. Καζάκης μας δίνει μια πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία η οποία απλά επιβεβαιώνει τα φαινόμενα, δηλαδή τον απίστευτο ραγιαδισμό της κυβέρνησης απέναντι στο ΔΝΤ και την ΕΕ. Επιβεβαιώνεται το ότι έχουμε μια επικίνδυνη κυβέρνηση έτοιμη να χαρίσει τα πάντα στο διάβολο... (δείτε και προηγούμενη ανάρτηση για τη δανειακή σύμβαση)
Γράφει ο Δ. Καζάκης "Σε ιδιωτική επικοινωνία με στέλεχος του ΔΝΤ που έχει πολύχρονη εμπειρία από τη διαπραγμάτευση ανάλογων δανειακών συμβάσεων μας είπε ότι η ελληνική κυβέρνηση, όχι μόνο δεν έφερε την παραμικρή αντίρρηση σε ό,τι της ζητήθηκε, αλλά αποδέχτηκε ρήτρες που καμιά άλλη χώρα, σύμφωνα με την εμπειρία του, δεν έχει αποδεχτεί. «Δεν μου έχει ξανατύχει καμιά άλλη τέτοια περίπτωση, όπου μια κυβέρνηση να παραδίδει αμαχητί και τόσο εύκολα τη χώρα και τον λαό της»"
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο:


Ένα κρεματόριο η ευρωζώνη [από το Ποντίκι]
Του Δημήρη Καζάκη
Οικονομολόγου - αναλυτή

Η κατάσταση στην ευρωζώνη συνεχίζει να επιδεινώνεται ραγδαία. Μέρα με τη μέρα αποκαλύπτεται ακόμη και στους πιο εθελοτυφλούντες ότι το πρόβλημα δεν είναι δημοσιονομικό, δηλαδή δεν είναι πρόβλημα κρατικών ελλειμμάτων. Είναι πρώτα και κύρια πρόβλημα τραπεζών και ιδιοσυστασίας του ευρώ. Οι εργαζόμενοι, οι οικονομίες και τα κράτη της ευρωζώνης υποβάλλονται σε μια σκληρή, κοινωνικά ανάλγητη και παντελώς αδιέξοδη λιτότητα προκειμένου να στηριχθούν οι τράπεζες και φυσικά το πάλαι ποτέ «ισχυρό ευρώ».

Σύμφωνα με το Bloomberg
(15.6), «η πτώση του ευρώ σχεδόν στο χαμηλότερο επίπεδο των τεσσάρων ετών σημαίνει ότι τα καναδικά δολάρια και τα ελβετικά φράγκα σημειώνουν μερίδια - ρεκόρ στις παγκόσμιες πωλήσεις ομολόγων καθώς οι επενδυτές δραπετεύουν από την αναταραχή στην αγορά του κυβερνητικού χρέους της Ευρώπης». Αυτός είναι ο μεγάλος καημός των ευρωκρατούντων. Πώς θα κρατήσουν τους επενδυτές -κερδοσκόπους στο ευρώ. Έτσι τσακίζουν ό,τι έχει απομείνει στην ευρωζώνη από κοινωνικές δαπάνες, βυθίζουν σε εργασιακή απόγνωση την πλειονότητα των εργαζομένων, συνθλίβουν κάθε έννοια κοινωνικής ασφάλισης, ανοίγουν ακόμη περισσότερο τις οικονομίες τους στις καταστροφικές δυνάμεις των αγορών. Όλα αυτά με την ελπίδα ότι οι κερδοσκόποι θα δείξουν κάποιο μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το ευρώ, πέρα από βραχυπρόθεσμα παιχνίδια με τη διακύμανση της ισοτιμίας του. Η ευρωζώνη εξελίσσεται ανοιχτά πια σ’ ένα απέραντο κοινωνικό κρεματόριο.

Το... περιούσιο νόμισμα

Όμως όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία για τους προσκυνητές του ευρώ. Ας είναι καλά το «ισχυρό ευρώ» και ποιος νοιάζεται για λαούς και χώρες. Προκειμένου να διασωθεί το περιούσιο νόμισμα, όπως τουλάχιστον ελπίζουν οι πιστοί του, ας θυσιαστούν και λαοί και χώρες της ευρωζώνης. Έτσι κι αλλιώς πρόκειται για αναλώσιμα είδη. Σ’ αυτό το πλαίσιο δίνουν και παίρνουν τα σχέδια για την αναδιοργάνωση της ευρωζώνης. Το ένα χειρότερο από το άλλο. Πρόσφατα σε άρθρο του στους «Financial Times» (15.6) o Γκαμπίζ Αλαχάνι, της Iveagh Private Investment House, προτείνει την άμεση δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, το οποίο να εξαγοράσει ολόκληρο το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, να αναλάβει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της Ισπανίας και της Πορτογαλίας και να μετατραπεί τελικά σε κεντρικό δημόσιο ταμείο για ολόκληρη την ευρωζώνη. Σε μια τέτοια προοπτική όπου τα κράτη δεν θα έχουν καν το δικαίωμα στον δικό τους προϋπολογισμό, τότε σε τι θα χρειάζονται; Σε τίποτε, εκτός από το να αποτελούν αποτελεσματικούς εισπρακτικούς μηχανισμούς υπέρ του κεντρικού ταμείου της ευρωζώνης. Όσο για τους λαούς, θα μετατραπούν και τυπικά σε υπηκόους τη ευρωζώνης χωρίς δικαιώματα, αλλά με την υποχρέωση να καταβάλλουν φόρους και να αναζητούν εργασία σε μια αγορά που δεν αναγνωρίζει κανενός είδους εξασφάλιση για τον εργαζόμενο.

Αυτό είναι το τυπικό «όραμα» των επενδυτών για το μέλλον της ευρωζώνης. Κι αυτό είναι το πραγματικό διά ταύτα της επιδιωκόμενης «ομοσπονδιοποίησης της Ευρώπης», που παπαγαλίζει από δεξιά και αριστερά το πολιτικό προσωπικό των τραπεζιτών και των κερδοσκόπων. Οι παλιές «ομοσπονδιακές πολιτείες» της μοναρχίας, που τόσο κατέκριναν οι μεγάλοι Ευρωπαίοι διαφωτιστές, αναβιώνουν σε υπερεθνική κλίμακα. Ο σύγχρονος «ευρωπαϊσμός» δείχνει πια τα δόντια του σ’ όλους τους λαούς στην ευρωζώνη και την Ε.Ε., αποδεικνύοντας στην πράξη πόσο βαθιά αντιδραστικός και αντιδημοκρατικός είναι.


Θυσία στις τράπεζες

Προς τι όμως όλα αυτά; Όλα γίνονται για τις τράπεζες. Για τα μεγαθήρια της χρηματιστικής αγοράς που έχουν εθιστεί όλα αυτά τα χρόνια να κερδοσκοπούν ασύστολα με ομόλογα και τίτλους χρέους. Στις 14 του μηνός οι αγορές τραπεζικών ομολόγων στην ευρωζώνη υποχώρησαν στο χαμηλότερο επίπεδο από την εποχή της χρεοκοπίας της Lehman Brothers Holdings Inc. το 2008, που σήμανε και την έναρξη του μεγαλύτερου παγκόσμιου κραχ της μεταπολεμικής περιόδου. Η διαγραφή χρεών από τα χαρτοφυλάκια των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών προχωρά, λόγω της ύφεσης, της κρίσης δημόσιου χρέους και ελλειμμάτων στην ευρωζώνη, τόσο αργά που πολλοί είναι εκείνοι που φοβούνται ένα νέο μεγάλο κραχ στην ίδια την ευρωζώνη. Ένα κραχ που δεν θα αφήσει πολλά περιθώρια στο ευρώ.

Ήδη οι περισσότερες ευρωπαϊκές τράπεζες βρίσκονται στην κατάσταση της Lehman Brothers. Κι αυτό είναι φυσικό. Για να επανέλθει σε ισορροπία το τραπεζικό σύστημα της ευρωζώνης και μαζί του να ανακάμψει το ευρώ, θα πρέπει να ξεφορτωθεί, να «κουρέψει», το επιπλέον φορτίο χαρτιών που βρίσκεται στα χαρτοφυλάκιά του και να επανέλθει περίπου στο επίπεδο του 2004 οπότε η αξία της τραπεζικής περιουσίας ανερχόταν στα 20,4 τρισ. ευρώ. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να διαγράψει περιουσιακά στοιχεία άνω των 10 τρισ. ευρώ. Δηλαδή θα πρέπει να διαγραφεί τραπεζική περιουσία αξίας μεγαλύτερης του συνολικού ΑΕΠ της ευρωζώνης για το 2009. Μπορεί να συμβεί αυτό; Μπορεί κάποιο κράτος της ευρωζώνης, ή όλη μαζί η ευρωζώνη, να αναλάβει το κόστος αυτής της διαγραφής; Μάλλον όχι. Ακόμη κι αν υποτιμήσει την εργασία και την οικονομία της ευρωζώνης κατά 50%.

Η κατάσταση του τραπεζικού συστήματος θα οδηγήσει σε αδιέξοδο την ευρωζώνη, μια και οι μεγάλες κυρίως τράπεζες απορροφούν μαζικά τη ρευστότητα, το κυκλοφορούν χρήμα από την οικονομία, χωρίς να το αποδίδουν έστω με τη μορφή δανείων. Ολόκληρη η οικονομία της ευρωζώνης έχει κυριολεκτικά «στεγνώσει» από χρήμα. Πρώτα και κύρια οι πιο αδύναμες χώρες της ευρωζώνης, οι οποίες έτσι σπρώχνονται στον γκρεμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ισπανία έχει ήδη υπερκεράσει την Ελλάδα σε προβλήματα. Μετά τη χρεοκοπία των αποταμιευτικών της τραπεζών, που φανερώνει ακριβώς την τεράστια έλλειψη ρευστού από την οικονομία της, η Ισπανία ουσιαστικά έχει ήδη αποκλειστεί από τη διεθνή αγορά κεφαλαίων. Σύμφωνα με την ισπανική «El Pais» (15.6), ενώ το κανονικό μερίδιο της Ισπανίας στην ΕΚΤ αντιστοιχεί στο 9% των χρηματικών διαθεσίμων, οι ισπανικές τράπεζες έχουν απορροφήσει ήδη το 16,5% της άμεσης χρηματοδότησης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Οι «Financial Times» (15.6) αναφέρουν ότι «οι ισπανικές τράπεζες έχουν σπάσει το ρεκόρ δανεισμού από την ΕΚΤ», απορροφώντας 85,6 δισ. ευρώ μόνο τον τελευταίο μήνα. Πρόκειται για το μεγαλύτερο ποσό δανεισμού που δόθηκε σε ευρωπαϊκές τράπεζες όχι μόνο μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers τον Σεπτέμβριο του 2008, αλλά από την εποχή που δημιουργήθηκε η ευρωζώνη το 1999. Σημειωτέον ότι οι ισπανικές τράπεζες αντιστοιχούν στο 11% του τραπεζικού συστήματος της ευρωζώνης.

Χρεοκοπία στην ευρωζώνη

Τα δεδομένα αυτά φέρνουν αντικειμενικά την Ισπανία πολύ κοντά σε μια άμεση ελεγχόμενη χρεοκοπία μέσω της ενεργοποίησης του «μηχανισμού στήριξης» της Ε.Ε., όπως έγινε και με την Ελλάδα. Κάτι βέβαια που δεν θέλουν με κανέναν τρόπο να δουν οι Γερμανοί, οι οποίοι πιέζουν ασφυκτικά την ισπανική κυβέρνηση να μην κάνει χρήση του «μηχανισμού στήριξης». Σε απάντηση αυτής της πίεσης η ισπανική κυβέρνηση ζήτησε να δημοσιοποιηθούν τα πραγματικά δεδομένα της κατάστασης των τραπεζών όχι μόνο στην Ισπανία, αλλά και στην ευρωζώνη. Η δήλωση αυτή έφερε αναστάτωση στους τραπεζικούς κύκλους, με τον Ζόσεφ Άκερμαν της Deutsche Bank να δηλώνει ότι μια τέτοια δημοσιοποίηση «θα ήταν κάτι πολύ, μα πολύ επικίνδυνο» για όλες τις μεγάλες τράπεζες της ευρωζώνης. («El Pais», 15.6)

Η κατάσταση αυτή κάνει τους περισσότερους αναλυτές, ακόμη και των χρηματοπιστωτικών οίκων, πολύ απαισιόδοξους για την τύχη του ευρώ και της ευρωζώνης. Έτσι οι αναλυτές της γαλλικής AXA, σε μια πρόσφατη έκθεσή τους προς τους επενδυτές και τις αγορές, εκτιμούν ότι υπάρχει ισχυρή πιθανότητα να διασπαστεί η ευρωζώνη ή να διαλυθεί στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, παρά τις όποιες προσπάθειες «διάσωσης» των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου. («The Daily Telegraph», 14.5)


Η ελληνική καταστροφή

Όσο για την Ελλάδα, οι κ.κ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου δεν περνά ημέρα που να μη δηλώνουν ότι η χώρα δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει, με τον ίδιο στόμφο και την ίδια σιγουριά που τον περασμένο Ιανουάριο δήλωναν ότι δεν πρόκειται να αφήσουν τη χώρα να καταφύγει στο ΔΝΤ. Όλα πάνε καλά... Γι’ αυτό και εμφανίζονται ότι ξαφνιάστηκαν με την πολλαπλή υποβάθμιση της Moody’s της Ελλάδας και των τραπεζών της. Δείχνουν να μη θυμούνται ότι η υποβάθμιση αυτή είχε προαναγγελθεί από την ίδια τη Moody’s ήδη από τον Απρίλιο, εκτός κι αν άλλαζε δραματικά η κατάσταση. Η κατάσταση όχι μόνο δεν άλλαξε, αλλά πάει από το κακό στο χειρότερο εξ ου και η υποβάθμιση. Δείχνουν να μη γνωρίζουν ότι τα ελληνικά ομόλογα βρίσκονται στα ύψη και η πιθανότητα χρεοκοπίας είναι η υψηλότερη για χώρα σ’ ολόκληρη την υφήλιο. Δείχνουν να μη γνωρίζουν ότι οι ελληνικές τράπεζες επιβιώνουν αποκλειστικά από τη στήριξη της ΕΚΤ και της Τράπεζας της Ελλάδος.

Για το μόνο που ενδιαφέρεται αυτήν τη στιγμή η κυβέρνηση είναι να επιταχύνει το έργο καταστροφής που έχει αναλάβει με το «μνημόνιο». Κι αυτό γιατί γνωρίζει ότι οι ημέρες της είναι μετρημένες. Η αναδιαπραγμάτευση και αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους από την κυβέρνηση και το ΔΝΤ είναι πια πολύ κοντά. Ιδίως αν η κατάσταση της ευρωζώνης επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο και η Ισπανία δεν θα μπορεί πλέον να κρατηθεί στην επιφάνεια.

Αυτό που νοιάζει την κυβέρνηση είναι πριν οδηγηθεί η Ελλάδα στην αναδιάρθρωση του χρέους να κατοχυρώσει την παράδοση της χώρας στους δανειστές της με την περίφημη «δανειακή σύμβαση» που υπέγραψε στις 8 Μαΐου. Το κύριο στοιχείο της «δανειακής σύμβασης» με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ είναι η πλήρης παραίτηση από κάθε έννομο δικαίωμα της χώρας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της έναντι οποιασδήποτε καταχρηστικής πρακτικής των δανειστών της. Στη διεθνή πρακτική δεν θα βρει κανείς χειρότερη δανειακή σύμβαση ανάμεσα σε κράτη ή ακόμα και σε ιδιώτες. Σε ιδιωτική επικοινωνία με στέλεχος του ΔΝΤ που έχει πολύχρονη εμπειρία από τη διαπραγμάτευση ανάλογων δανειακών συμβάσεων μας είπε ότι η ελληνική κυβέρνηση, όχι μόνο δεν έφερε την παραμικρή αντίρρηση σε ό,τι της ζητήθηκε, αλλά αποδέχτηκε ρήτρες που καμιά άλλη χώρα, σύμφωνα με την εμπειρία του, δεν έχει αποδεχτεί. «Δεν μου έχει ξανατύχει καμιά άλλη τέτοια περίπτωση, όπου μια κυβέρνηση να παραδίδει αμαχητί και τόσο εύκολα τη χώρα και τον λαό της».

Έτσι έφτασε «η δανειολήπτρια Ελλάδα» να «παραιτείται αμετάκλητα και άνευ όρων από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει σε σχέση με τα περιουσιακά της στοιχεία» ή από κάθε νομική διαδικασία συμπεριλαμβανομένης της ασυλίας από την άσκηση αγωγής, κατάσχεσης, αναγκαστικής εκτέλεσης κατά των περιουσιακών της στοιχείων, εφόσον δεν απαγορεύεται αυτό από ειδικό νόμο (όρος 14 παρ. 5 της Σύμβασης). Ενώ το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, με γνωμοδότησή του, μας ξεκαθαρίζει το νόημα αυτού του όρου της Σύμβασης: «Ούτε ο Δανειολήπτης ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας…».

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση παραιτείται από την εθνική κυριαρχία της χώρας, δηλαδή παραιτείται από την προάσπιση όχι μόνο της δημόσιας περιουσίας, αλλά και του εθνικού εδάφους έναντι των απαιτήσεων από τους δανειστές. Έτσι ολόκληρη η χώρα υποθηκεύεται και τίθεται στη διάθεση των δανειστών. Και μόνο αυτός ο όρος αρκεί, με βάση το Διεθνές Δίκαιο, για να χαρακτηριστεί η δανειακή σύμβαση ως αποικιοκρατική. Ανάλογη σύμβαση δεν υπάρχει στην ιστορία του ελληνικού κράτους από την εποχή της περίφημης «πράξης υποτέλειας» του Κωλέττη στα 1826. Με μόνο μια εξαίρεση, τις «δανειακές συμβάσεις» που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις των δωσίλογων με τις ιταλικές και γερμανικές δυνάμεις κατοχής.

Αγγλικό δίκαιο
Αυτό που επίσης κάνει εντύπωση είναι ο «ορισμός του αγγλικού δικαίου ως εφαρμοστέου δικαίου για τη σύμβαση». Πολλοί αναρωτιούνται γιατί έγινε αυτό. Ο βασικός λόγος δεν έχει να κάνει με το ΔΝΤ, αλλά με το γεγονός ότι η νομολογία του αγγλικού δικαίου, λόγω του αποικιοκρατικού παρελθόντος της Βρετανίας, δίνει την ευκαιρία για εξαιρετικά ευνοϊκές αποφάσεις υπέρ των δανειστών. Για παράδειγμα, το 90% των καταχρηστικών αποφάσεων σε βάρος χωρών από επενδυτικά κεφάλαια «προβληματικών χρεών», κοινώς γύπες, παίρνονται από βρετανικά δικαστήρια.

Σύμφωνα με τα ειωθότα στη διεθνή αγορά δανεισμού με ομόλογα, ό,τι ισχύει για έναν δανειστή ισχύει για όλους τους δανειστές (pari passu). Αυτό σημαίνει ότι η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση, οι καταχρηστικοί της όροι, η παραίτηση από την εθνική κυριαρχία, ο ορισμός του αγγλικού δικαίου κ.ο.κ. ισχύουν όχι μόνο για τον δανεισμό από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ αλλά για όλους τους κατόχους ομολόγων του ελληνικού δημόσιου χρέους. Με αυτόν τον τρόπο όλοι οι κερδοσκόποι της αγοράς έχουν το απαραίτητο νομότυπο εργαλείο για να απαιτήσουν τη λεηλασία, τη δήμευση και τη διάλυση της χώρας. Αυτός είναι ένας επιπλέον σοβαρός λόγος, όχι μόνον για να φύγει νύχτα η κυβέρνηση και οι συνοδοιπόροι της από τη χώρα, αλλά και για τον λαό να επιβάλει άμεσα την ανατροπή της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου, που μπορεί να γίνει μόνο με τη μη αναγνώριση του χρέους και την άρνηση της αποπληρωμής του.


Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Βίντεο για την κρίση, το χρέος και το ευρώ

Ένα πολύ ενδιαφέρον site της "Πρωτοβουλίας Οικονομολόγων και Πανεπιστημιακών" η οποία "αποτέλεσε μια πρώτη αντίδραση προοδευτικών και αριστερών επιστημόνων ενάντια στην υπαγωγή της Ελλάδας στον κοινωνικά καταστροφικό μηχανισμό ΔΝΤ – ΕΕ, από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ" με χρήσιμα κείμενα και βίντεο από εκδηλώσεις."
Αναδημοσιεύουμε τοποθέτηση του οικονομολόγου Δ. Καζάκη σε εκδήλωση που διοργανώθηκε στις 17/6, ο οποίος αναλύει το χρέος, την "παύση πληρωμών" και μιλά για τα καθήκοντα της αριστεράς.

No money No debt (6/7) Ομιλία Δ.Καζάκης from ThePressProject on Vimeo.

Δείτε και άλλα ενδιαφέροντα βίντεο με τις τοποθετήσεις των υπόλοιπων επιστημόνων στο

http://www.nomoneynodebt.gr/details.php?id=4

linkwithin

Related Posts with Thumbnails