Συζητώντας για τις ευρωεκλογές

Τη στιγμή που ο Κύρκος και διάφοροι άλλοι ανανεωτές (Λυκούδης, Μπαγεώργος...) χαίρονται μαζί με εχθρούς και "φίλους" για το αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ, επιτρέψτε μας να μη συμμετέχουμε στην προσπάθεια να χτυπηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως να ακυρωθεί η κινηματική και ριζοσπαστική στάση του. Ο απολογισμός του ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει με επίκεντρο τη χρησιμότητά του στους "απο κάτω" και όχι με τους όρους που θέλουν να θέσουν αυτοί που το συγκρότημα σε κάθε δύσκολη στιγμή τους βγάζει να εγκαλούν τον ΣΥΡΙΖΑ στην τάξη... Επομένως, θα αναρτούμε αυτή την περίοδο κάποια κείμενα που θεωρούμε αξιόλογα και προσφέρουν κάποια χρήσιμα συμπεράσματα.
Παρακάτω ένα άρθρο του Γ. Δελαστίκ που έμμεσα δίνει απάντηση και στις θρασείες και προβοκατόρικες δηλώσεις του Λ. Κύρκου.

Μελαγχολία στην Αριστερά
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει σε φάση σκληρής δοκιμασίας μετά το απογοητευτικό αποτέλεσμά του
Κατήφεια επικρατεί σε όλους τους χώρους της Αριστεράς για τις επιδόσεις των κομμάτων της στις ευρωεκλογές. Παρά την οικονομική κρίση αλλά και τη σοβαρότατη πτώση του ποσοστού του δικομματισμού κατά 8 ολόκληρες εκατοστιαίες μονάδες (το άθροισμα των ποσοστών ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ήταν 77% στις προηγούμενες ευρωεκλογές του 2004 και τώρα έπεσε στο 69%), τα αριστερά κόμματα δεν επωφελήθηκαν καθόλου. Αντιθέτως, έχασαν κιόλας! Οριακά μεν, αλλά έχασαν, καθώς από 13,6% που ήταν το άθροισμα των ψήφων ΚΚΕ και ΣΥΝ το 2004, προχθές έπεσε στο 13%. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που προκαλεί έντονες αμφιβολίες ως προς την επάρκεια της γραμμής της Αριστεράς, που έχει αναγορεύσει σε ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής της τη μείωση του ποσοστού του δικομματισμού, αφήνοντας να εννοηθεί πως κάθε τέτοια μείωση θα ισοδυναμούσε περίπου αυτοδικαίως με αντίστοιχη ενίσχυση των ποσοστών των αριστερών κομμάτων.

Οταν ο δικομματισμός χάνει 8 μονάδες, τις οποίες διαμοιράζονται τα πιο απίθανα κόμματα και κομματίδια (συχνά στα όρια της φαιδρότητας) και η Αριστερά αποδεικνύεται ανίκανη να εισπράξει κάτι από αυτό το τεράστιο για τα μεγέθη της ποσοστό, είναι προφανές πως κάτι δεν πάει καλά και με τη δική της γραμμή, τη δική της ελκτική δύναμη.

Η γ.γ. του ΚΚΕ βρήκε θετικό το αποτέλεσμα. Παράδοξο. Το ΚΚΕ υπέστη αξιόλογη συρρίκνωση του ποσοστού του. Από 9,48% που είχε στις ευρωεκλογές του 2004 έπεσε στο 8,35% τώρα - μια μείωση της τάξης του 12% της εκλογικής του απήχησης. Είχε επίσης 3 ευρωβουλευτές και τώρα μειώθηκαν σε 2. Τι θετικό μπορεί να βρίσκει η ηγεσία του σε αυτά τα νούμερα;

Εκτός αν της αρκεί ότι για ακόμη μία φορά το ΚΚΕ επιβεβαίωσε την αδιαφιλονίκητη ηγεμονία του στον χώρο της Αριστεράς, επικρατώντας κατά κράτος του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό σίγουρα είναι κάτι για το οποίο το ΚΚΕ μπορεί να υπερηφανεύεται, είναι όμως μάλλον ανεπαρκές για να χαρακτηρίσει συνολικά «θετική» την εκλογική επίδοσή του στις ευρωεκλογές. Αλλωστε και στον τομέα αυτόν η υπεροχή του ΚΚΕ συρρικνώθηκε. Από 5,32 εκατοστιαίες μονάδες που είχε περάσει το ΚΚΕ τον ΣΥΝ το 2004, τώρα πέρασε τον ΣΥΡΙΖΑ 3,65 μονάδες.

Ανεξαρτήτως του ΚΚΕ πάντως, το 4,70% του ΣΥΡΙΖΑ έναντι του 4,16% του ΣΥΝ το 2004 είναι μια αύξηση εντελώς αναντίστοιχη με τις προσδοκίες του. Το σημαντικότερο είναι ότι αυτή η εκλογική αποτυχία οδηγεί σε όξυνση των εσωτερικών αντιθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ενδέχεται να θέσει σε αμφισβήτηση την ουσία του εγχειρήματος αυτού.

Το πρόβλημα είναι σοβαρό. Η παραδοσιακή πτέρυγα που προέρχεται από το παλιό ΚΚΕ Εσωτερικού του Λεωνίδα Κύρκου και των ομοϊδεατών του κατηγορεί τη σημερινή ηγεσία του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ ότι αλλάζει τη φυσιογνωμία του κόμματος, όπως την είχαν διαμορφώσει αυτοί από τη δεκαετία του 1970.

Αυτό είναι αλήθεια. Αυτή τη φυσιογνωμία την υπερβαίνει και την εγκαταλείπει ο ΣΥΡΙΖΑ για έναν πολύ απλό λόγο. Τριάντα ολόκληρα χρόνια δοκιμάστηκε αυτή η φυσιογνωμία και απέτυχε να αποκτήσει ερείσματα στους Ελληνες αριστερούς.

Τα εκλογικά αποτελέσματα που έφερε (με μοναδική εξαίρεση το 5,12% του 1996) στις βουλευτικές εκλογές ήταν αποκαρδιωτικά: μόλις 2,72% το 1977 και μάλιστα με συμμάχους, μόνο 1,35% το 1981 και 1,84% το 1985, εκτός Βουλής με 2,94% το 1993, οριακά εντός Βουλής με 3,2% το 2000 και 3,26% το 2004. Γιατί πρέπει να διαφυλαχθεί μια φυσιογνωμία με τόσο μέτρια αποτελέσματα, εντελώς «φραγμένη» σε βάθος τριακονταετίας;

Η συνένωση της ανανεωτικής Αριστεράς με τμήματα της νέας πολιτικής και κοινωνικής ριζοσπαστικοποίησης της εποχής μας, την οποία επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτή που του έδωσε το άλμα στο 5,04% των βουλευτικών εκλογών του 2007.

Φάνηκε όμως ότι η μειοψηφούσα ανανεωτική πτέρυγα αμφισβητεί ευθέως και ολοκληρωτικά την επιλογή αυτή.

Η συντελεσθείσα με την αμφισβήτηση αυτή υπονόμευση της επίδοσης του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές είναι το λιγότερο. Αν ο ΣΥΝ αποδειχθεί τελικά εσωτερικά ανέτοιμος να αποδεχθεί τον ΣΥΡΙΖΑ, το εγχείρημα δεν έχει μέλλον.

ΟΙ ΕΞΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΙ
ΑNTAΡΣΥΑ εκτός των τειχών

Στον μικρόκοσμο των εξωκοινοβουλευτικών οργανώσεων, ομάδων και συσπειρώσεων, ο οποίος παρουσιάστηκε στις ευρωεκλογές με τέσσερα σχήματα, τα εκλογικά κέρδη υπήρξαν ασήμαντα. Και τα τέσσερα σχήματα μαζί δεν πήραν παρά το 0,86% των ψήφων.

Την πρωτοκαθεδρία στον χώρο αυτόν κέρδισε η πρωτοεμφανιζόμενη ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η οποία προσήλκυσε ακριβώς τους μισούς εκλογείς αυτής της κατηγορίας, με ποσοστό 0,43%. Το μαοϊκό Μ-Λ ΚΚΕ πήρε το 0,26% σημειώνοντας κάμψη σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 2004, όταν είχε πάρει 0,35%, και το τροτσκιστικό ΕΕΚ πήρε 0,12%, ενώ η ιδιόμορφη ΟΑΚΚΕ πήρε 0,05%.