Η κοινωνία είναι σε απόγνωση. Μεταξύ κατάθλιψης, απαισιοδοξίας, οργής, σαστίσματος. Της φταίνε όλοι και όλα. Και έχει δίκιο. Τόσα χρόνια αυτοί που κυβερνούσαν την κορόιδευαν, επέβαλαν λιτότητες και ζητούσαν υπομονή για να έρθουν καλύτερες μέρες, μέχρι που αντί για τις καλύτερες μέρες ήρθε η χρεοκοπία...!
Η κοινωνία κατηγορεί και την αριστερά. Δεν θεωρεί ότι ευθύνεται άμεσα η ίδια για την κατάσταση. Αλλά την θεωρεί πολύ λίγη, μίζερη, κομμάτι (αριστερό μεν αλλά κομμάτι) του συστήματος.
Τι κάνει λοιπόν η αριστερά για να βγει από το κάδρο της απαξίωσης και να εκφράσει τη διάθεση, την αγωνία, την οργή του λαού;
Θα περίμενε κανείς από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταδικαστεί από τον ΣΥΝ να μην υπάρχει σαν τέτοιος παρά μόνο σαν ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) να θέσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προ των ευθυνών του. Αν αυτό τον τρόπο επέλεξε η κυβέρνηση (και οι επιτηρητές) για να παιρνάνε εύκολα και χωρίς το κοινοβουλευτικό άγχος μεσαιωνικές διατάξεις, τότε τι μένει να πει η αριστερά;
Το παράδειγμα της Ισλανδίας είναι πρόσφατο. Εκεί ο Πρόεδρος αποφάσισε να γίνει δημοψήφισμα για το αν θα πληρώσουν οι Ισλανδοί τα κερατιάτικα των τραπεζών. Εδώ όμως είναι Ελλάδα. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο πίσω ακόμα και από τον αστό πρόεδρο της Ισλανδίας.
Τι ζήτησε ο Α. Τσίπρας με επιστολή του στον εξοχότατο Παπούλια;:
"Οι περιορισμένες αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας φαίνεται να δυσκολεύουν τον εκ μέρους σας έλεγχο του σεβασμού των θεμελιωδών (εθνικών και διεθνών) αρχών που θίγονται από τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες και σε καμία περίπτωση δεν σας εισηγούμαι τη πρόκληση θεσμικής κρίσης." και ζητά :"πριν υπογράψετε το Προεδρικό Διάταγμα για τις εργασιακές σχέσεις, να αναμείνετε την έκδοση του Πρακτικού Επεξεργασίας του από το ΣτΕ.".
Προσέξτε, "δεν εισηγούμε τη πρόκληση θεσμικής κρίσης". Θα διαφωνήσει ο σ. Αλέξης αν τον χαρακτηρίσουμε θεσμική αριστερά; Αριστερά ακίνδυνη για το σύστημα; Και ας βάλουμε το εξής ερώτημα: Έστω ότι ο Κ. Παπούλιας λόγω ευθιξίας ένοιωθε τέτοια πίεση από αυτό που τον βάζουν να υπογράψει, γνωρίζοντας ότι στην ιστορία θα μείναι με μελάνά χρώματα, και αρνούταν να το υπογράψει καλώντας την κυβέρνηση να το περάσει από την Βουλή. Τότε συμπεραίνουμε ότι ο Α. Τσίπρας θα τον κατηγορούσε για "πρόκληση θεσμικής κρίσης" κάτι που "σε καμιά περίπτωση" δεν θέλει!!!
Υγ.1 Η γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ είχε γνώση αυτής της πρωτοβουλίας; Ρωτήθηκε; Εγκρίθηκε;
Υγ.3 Μήπως πρέπει να κατηγορηθεί η ηγεσία του ΣΥΝ για ανταγωνιστικά σχέδια σε σχέση με τις αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και τις αποφάσεις για τη λειτουργία του;
Υγ.2 Επειδή η οικολογική κρίση προκαλεί ακραία καιρικά φαινόμενα, κάποιοι της αριστεράς μπορεί να περιμένουν καταρρακτώδεις βροχές εν μέσω καλοκαιριού. Εφιστούμε την προσοχή μήπως αν αρχίσουμε να βρεχόμαστε δεν είναι λόγω του καιρού αλλά απειδή μας φτύνουν.
Υγ.3 Περιμένουμε άρθρο της Εποχής που να κατακερραυνώνει την παραπάνω αυθαίρετη ενέργεια του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Υγ.4 Κρίμα, και έφυγαν οι ανανεωτικοί να δικαιολογούν τέτοιες κουτσουκέλες.
Υγ.5 Τελικά από ότι φαίνεται οι αλλαγές στο εργασιακό θα περάσουν από την Βουλή
Ένας σχετικός σχολιασμός και στην Όπερα της Πεντάρας.
Μόνη λύση για τον λαό οι ενωτικές επιτροπές αντίστασης παντού, ο ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ καθένα μας με κάθε τρόπο. Μόνη ελπίδα για την αριστερά είναι ο λαός της να επιβάλει με κάθε τρόπο στις ηγεσίες τα αναγκαία...
Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή:
Ο Πρόεδρος της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, την Κυριακή 20/6/2010 έστειλε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ.Κάρολο Παπούλια την παρακάτω επιστολή, για το θέμα του Προεδρικού Διατάγματος για τις εργασιακές σχέσεις:
Αθήνα, 20 Ιουνίου 2010
Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε.
Οι δραματικές εξελίξεις στην ελληνική οικονομία και η ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης, έφεραν σημαντικές ανατροπές στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου. Σύμφωνα, άλλωστε, και με δικές σας δηλώσεις, η κρίση δεν είναι αποκλειστικά οικονομική. Είναι κρίση ηθική και κοινωνική. Κατά την εκτίμησή μας είναι και κρίση του κοινοβουλευτισμού.
Έτσι, για παράδειγμα, το τελευταίο διάστημα τα περισσότερα νομοσχέδια δεν έχουν έρθει με τις προβλεπόμενες διαδικασίες από τον Κανονισμό της Βουλής, αλλά με την διαδικασία του κατεπείγοντος.
Ακόμη, η ψήφιση του Ν. 3845/2010 («Μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης») θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί με ενισχυμένη πλειοψηφία από τη Βουλή και συγκεκριμένα, με την πλειοψηφία των 3/5 της Βουλής, όπως ορίζει ακριβώς το άρθρο 28 παράγραφος 2 του Συντάγματος.
Στη συνέχεια, με τροπολογία που κατατέθηκε την επόμενη ημέρα της ψήφισης του Ν.3845/2010 αφαιρέθηκε η καθοριστική αρμοδιότητα του Ελληνικού Κοινοβουλίου να επικυρώνει οποιοδήποτε μνημόνιο, συμφωνία και σύμβαση που θα υπογράφει πλέον εν λευκώ ο Υπουργός των Οικονομικών με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Δ.Ν.Τ. και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Πρόσφατα ψηφίστηκε ο Ν.3846/2010 («Εγγυήσεις για την εργασιακή ασφάλεια και άλλες διατάξεις»), παρά τις σημαντικότατες ενστάσεις της Επιστημονικής Διεύθυνσης της Βουλής.
Το Μνημόνιο, εκτός της ευρείας εξουσιοδότησης που δίνει για περαιτέρω ρυθμίσεις μέσω Προεδρικών διαταγμάτων, αποτελεί τη βάση για δραστικότατους περιορισμούς ανθρώπινων δικαιωμάτων, κλονίζει τον κοινωνικό ιστό, ωθεί ευάλωτες κατηγορίες στον κοινωνικό αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση.
Η πρόσφατη απόφαση της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου- συμβουλευτικού οργάνου της Πολιτείας σε θέματα προστασίας των δικαιωμάτων του Ανθρώπου- διατύπωσε τις έντονες ανησυχίες της για την «υπαρκτή διατάραξη των κοινωνικών ισορροπιών σε βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με πολλαπλές, αλυσιδωτές και παράλληλες επιπτώσεις στην εγγύηση απόλαυσης των κοινωνικών δικαιωμάτων μέσω της διακινδύνευσης των ατομικών δικαιωμάτων και το αντίστροφο». Ταυτόχρονα ήγειρε θέμα αντισυνταγματικότητας, αφού διακυβεύονται βασικές αρχές του Συντάγματος και τίθεται υπό αμφισβήτηση ο δικαιοκρατικός χαρακτήρας της ελληνικής Πολιτείας.
Οι τελευταίες εξελίξεις, με την παρουσίαση του σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος για τις εργασιακές σχέσεις και η προγραμματισμένη κατάθεση σχεδίου νόμου για το ασφαλιστικό σύστημα, είναι προτάσεις που δεν κινούνται απλώς στα όρια της συνταγματικότητας, αλλά αλλοιώνουν με πρόδηλο τρόπο βασικά χαρακτηριστικά του πολιτεύματος μας. Ενδεικτικά, η ανάγνωση και μόνον του προαναφερόμενου σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος γεννά το ερώτημα αν οι ρυθμίσεις του μπορούν να χαρακτηριστούν ως «ειδικές» σε σχέση με τον εξουσιοδοτικό νόμο, ώστε να επιτρέπεται σύμφωνα με το άρθρο 43 παρ. 2 Συντ. η υιοθέτησή τους με κανονιστική σας πράξη.
Οι περιορισμένες αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας φαίνεται να δυσκολεύουν τον εκ μέρους σας έλεγχο του σεβασμού των θεμελιωδών (εθνικών και διεθνών) αρχών που θίγονται από τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες και σε καμία περίπτωση δεν σας εισηγούμαι τη πρόκληση θεσμικής κρίσης.
Θα ήθελα όμως να επισημάνω ότι ως ρυθμιστής του πολιτεύματος έχετε τη δυνατότητα να ελέγξετε την τήρηση και να εξασφαλίσετε την εφαρμογή του Συντάγματος τουλάχιστον ως προς τις διαδικασίες που αυτό προβλέπει .
Παίρνω, λοιπόν, το θάρρος να σας προτείνω, πριν υπογράψετε το Προεδρικό Διάταγμα για τις εργασιακές σχέσεις, να αναμείνετε την έκδοση του Πρακτικού Επεξεργασίας του από το ΣτΕ.
Μάλιστα, εισηγούμαι να ζητήσετε από τον Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, έστω δια του αρμόδιου υπουργού, να παραπεμφθεί το σχέδιο του διατάγματος προς επεξεργασία σε σχηματισμό της ολομέλειας κατ΄ άρθρο 15 του π.δ. 18/1989, προκειμένου να εξεταστούν τα σπουδαιότατα νομικά ζητήματα που το σχέδιο αυτό θέτει.
Είναι, εξάλλου αυτονόητο, ότι η προθεσμία που τυχόν θα ταχθεί για την επεξεργασία του προεδρικού διατάγματος θα πρέπει να ανταποκρίνεται στην βαρύτητα των ζητημάτων που το ΣτΕ οφείλει να αντιμετωπίσει και να μην οδηγεί στην καταστρατήγηση του άρθρου 95 παρ. 1 περ. δ του Συντάγματος.
Με εξαιρετική τιμή
Αλέξης Τσίπρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου