Εδώ και λίγες μέρες άλλη μία χώρα της Λατινικής Αμερικής βρίσκεται σε τροχιά αλλαγής. Το Φαραμπούντο Μαρτί (FMLN), πρώην αντάρτικο κόμμα, κέρδισε τις εκλογές και θα επιδιώξει εθνική ενότητα, σε μια χώρα που έχει μετρήσει 70.000 νεκρούς στο δωδεκάχρονο εμφύλιο πόλεμό της(1980-1992). Μπορεί η περίπτωση του προέδρου Mauricio Funes να μην είναι αντίστοιχη των Τσάβες, Μοράλες αλλά οπωσδήποτε η νίκη της Αριστεράς είναι ένα βήμα θετικό για το πάμφτωχο Ελ Σαλβαδόρ...
Από το blog Camino del Fuego
FMLN:Ξεκάθαρες διαχωριστικές γραμμές
Έχουν τρελαθεί τα διεθνή μμε από το πρωί. Οι πρώην αντάρτες ανεβαίνουν νικητές τα σκαλιά του Κοινοβουλίου στο Ελ Σαλβαδόρ αφού το Φαραμπούντο Μαρτί (FMLN) πήρε το 51,2% των ψήφων κερδίζοντας τις εκλογές και αφήνοντας πίσω το δεξιό ARENA το οποίο απέσπασε το 48%.
Η νίκη σχηματικά είναι από τις ιστορικότερες σε ολόκληρη την Λατινική Αμερική, καθώς ένα αριστερό πρώην αντάρτικο το οποίο βρέθηκε σε πλήρη ένοπλη αντιπαράθεση με την Δεξιά για 12 χρόνια (1980-92) ανεβαίνει στην εξουσία για πρώτη φορά. Η χώρα που αποτέλεσε την βιαιότερη μικρογραφία του Ψυχρού Πολέμου στον πλανήτη, αλλάζει σελίδα, ας ελπίσουμε οριστικά.
Ο νέος Πρόεδρος, Mauricio Funes στην νικητήρια ομιλία του μίλησε για «ενότητα και συμφιλίωση» σε μια χώρα που οι πληγές του Εμφυλίου παραμένουν ανοιχτές. Η δεξιά της οποίας όλα τα μεγάλα κόμματα συνασπίστηκαν με το ARENA –που βρισκόταν στην εξουσία συνεχώς από το 1989- αναγνώρισε την ήττα της.
FMLN-Για πρώτη φορά στην εξουσία.Πέραν της ιστορικότητας βεβαίως της νίκης, το ερώτημα τώρα είναι προς τα πού θα στραφεί η πολιτική του FMLN. Είχαμε γράψει ότι δεν πρόκειται για κάποια ριζοσπαστική ρηξικέλευθη ατζέντα και πολλοί πιστεύουν ότι η χώρα θα κινηθεί απλώς σε μετριοπαθέστερο καπιταλισμό χωρίς να συμπράξει στα όποια σχέδια των «ατάκτων» της περιοχής (Βενεζουέλα, Βολιβία).
Κινδυνολογώντας μιλάμε για μία νίκη μονόφθαλμων εναντίον τυφλών. Ο Φούνες λέει ότι δεν θα πειράξει τις βασικές παραμέτρους στις σχέσεις της χώρας με τις ΗΠΑ, αλλά κάτι τέτοιο δεν συμβαδίζει καθόλου ούτε με τις υποσχέσεις περί δικαιότερης εσωτερικής πολιτικής, ούτε με τις αντίστοιχες περί ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής.
Πιθανότατα να πρέπει να δοθεί και μια ευκαιρία όμως στον «μονόφθαλμο», αν αυτός αποδειχτεί τέτοιος. Όσο γενικόλογο και γεμάτο υποσχέσεις και αν είναι πάντως το πρόγραμμα του Farabundo Marti, δεν μπορεί να είναι χειρότερο από αυτό του ακραιφνώς νεοφιλελεύθερου ARENA που σμπαράλιασε οικονομικά και κοινωνικά την χώρα για τα καλά εδώ και είκοσι χρόνια.
Η χρονική συγκυρία για το FMLN είναι αρνητικότατη: το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας, η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει συθέμελα την ευάλωτη δολαριοποιημένη οικονομία, κανείς -εν μέσω της κρίσης- δεν αγοράζει τα προϊόντα προς εξαγωγή, η πόλωση αριστεράς-δεξιάς είναι στην πρώτη γραμμή της πολιτικής αντιπαράθεσης, το οργανωμένο και μη έγκλημα βασιλεύει, οι περισσότεροι Salvadorenos εξαρτώνται από τα εμβάσματα των μεταναστών συγγενών τους στις ΗΠΑ, ενώ το βαθύ κράτος της δεξιάς θα χρειαστεί ισχυρότατη πολιτική βούληση και πιθανώς πολλά χρόνια για να εξαρθρωθεί.
Δεν είναι όμως η πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην Λατινική Αμερική τα τελευταία χρόνια που αναλαμβάνει εν μέσω τέτοιων δυσκολιών.
Το αν ο Funes αποδειχτεί άλλος ένας λαϊκιστής που πάτησε πάνω στο αίμα της αριστεράς, ή φανεί αντάξιος των περιστάσεων και των προσδοκιών που το ιστορικό παρελθόν του FMLN έχουν δημιουργήσει, θα φανεί σύντομα, καθώς οι διαχωριστικές γραμμές στην άσκηση πολιτικής σε μία τόσο πολωμένη και άνιση κοινωνικά χώρα δεν μπορεί παρά να είναι αρκετά ξεκάθαρες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου