Ιδού η Ρόδος...

Ο ρυθμιστικός παράγοντας που λέγεται Καρατζαφέρης έκανε πάλι την κίνηση του. Βλέποντας ότι κινδυνεύει να χάσει μέρος των στελεχών και φίλων του ΛΑΟΣ από το νέο πρόεδρο της ΝΔ και εκτιμώντας ταυτόχρονα ότι η πέρασή του στα κανάλια έχει μειωθεί το τελεταίο διάστημα λόγω πιθανής στήριξης της ΝΔ από την τέταρτη εξουσία (βλ. media) ζήτησε εκλογές το Μάρτιο! Βέβαια ο Σαμαράς, με την αυτοπεποίθηση μιας μεγάλης νίκης στο εσωτερικό που πριν λίγο καιρό έμοιαζε αδύνατη και με την επίγνωση της βαριάς ήττας στις γενικές εκλογές που απαιτεί χρόνο για την επούλωση των απωλειών, αρνήθηκε άμεσα την πρόταση. Αυτό που μένει όμως να αιωρείται είναι η αίσθηση της ρευστότητας.
Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να είναι μόλις 2 μήνες στο τιμόνι αλλά η εποχή παραμένει εξαιρετικά επικίνδυνη και αυτό το οσμίζονται οι ύαινες. Αν κάποιος ψηλαφίσει προσεκτικά το κοινωνικό τοπίο τότε θα δει για πρώτη φορά να ξεμυτίζουν μικροί και μεγάλοι αγώνες από το πουθενά. Και πουθενά εννοώντας τις φωτισμένες ηγεσίες της μικρής ή μεγάλης πολιτικής αριστεράς. Άνοιγμα διοδίων, διαδηλώσεις ωρομισθίων στην εκπαίδευση, συντονισμός και δράση των stagiers, συντονισμός και δράση των συμβασιούχων, απεργίες σε Wind και Vodafone, αγροτικές διεκδικήσεις, κινήματα πόλης, κινήσεις πολιτών για το περιβάλλον, τον πολιτισμό, καταλήψεις σε διάφορους χώρους, δημιουργία σωματείων στον ιδιωτικό τομέα και άλλα ακόμα. Όλα τα παραπάνω σημαίνουν μια μικρή νίκη, της ιδέας του αγώνα και της ενεργητικής αντίστασης. Αν τώρα όλα αυτά τα ρυάκια σχηματίσουν ένα ποτάμι ενωτικής, μαχητικής και ριζοσπαστικής αντίστασης τότε σίγουρα μπορούν να πνίξουν πολλές άγριες ύαινες. Το ζήτημα του συντονισμού και της κοινής δράσης, το ξεδίπλωμα αυτών των αγώνων είναι λοιπόν το επίδικο της εποχής μας. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα, καθώς λέει ο Αίσωπος...