Δίκαιη η εξέγερση της νεολαίας! Εμπρηστής η κυβέρνηση!

Δίκαιη η εξέγερση της νεολαίας! Εμπρηστής η κυβέρνηση!

Η δολοφονία του νεαρού μαθητή μπορεί να εξέπληξε για την ωμότητα με την οποία εκτελέσθηκε, όμως είναι η λογική συνέχεια εκατοντάδων εικόνων που βγαίνουν συνεχώς στη δημοσιότητα και αφορούν βασανισμούς, εξευτελισμούς και αυθαιρεσίες αστυνομικών, ειδικά σε κεντρικά τμήματα μεγάλων πόλεων, που συνοδεύεται με προκλητική ατιμωρησία. Το ίδιο μπορεί να εξέπληξε και η καθολική, άμεση και βίαιη πολλές φορές, αντίδραση μεγάλων κομματιών της νεολαίας. Όμως κι αυτή η συμπεριφορά εκκολαπτόταν για χρόνια από τις πολιτικές και των δύο μεγάλων κομμάτων:

- στην εργασία, με τα όνειρα και τις ελπίδες της νέας γενιάς να δολοφονούνται καθημερινά στους μισθούς των 500ευρώ, στην μαύρη εργασία, στην προσωρινότητα και την ανασφάλεια, στους χιλιάδες υποψήφιους για λίγες δεκάδες θέσεις. Με την παιδική φτώχεια να φτάνει το 23% (1 στα 4 παιδιά), τις τράπεζες να πριμοδοτούνται με 28 δις και τη νεολαία να είναι το βασικό θύμα της κρίσης: περικοπές στους μισθούς, ελαστικοποίηση, απολύσεις, εκβιασμοί.

- στο σχολείο, με τα όνειρα και τις ελπίδες να δολοφονούνται καθημερινά σε ένα αυταρχικό, καταπιεστικό, εντατικοποιημένο, ανταγωνιστικό, αγχώδες και συχνά ανούσιο σχολείο. Ο αυθορμητισμός και η αγωνιστικότητα των μαθητών συναντά συνεχώς τις βρισιές του υπ Παιδείας (μειοψηφίες, τραμπούκοι, συμμορίες, υποκινούμενοι), χαρακτηρισμοί που υιοθετούνται και από τα γνωστά παπαγαλάκια των ΜΜΕ, αλλά και που αναπαράγονται από απερίγραπτους αρθρογράφους και στον τοπικό τύπο. Ζητάνε 5% για την παιδεία και τους δίνουν τα μισά (2,5% το 2009), ζητάνε βελτίωση της δημόσιας παιδείας και τους δίνουν διάλυση και ιδιωτικοποίηση.

- στους δρόμους, όπου όποτε κι αν βγήκαν οι μαθητές και οι φοιτητές φωνάζοντας για μια άλλη ζωή, δέχτηκαν τη βίαιη καταστολή. Το μίσος των κατασταλτικών μηχανισμών δε μπορεί παρά να τροφοδοτήσει και το αντίστροφο μίσος από τους νέους, και αυτό να εκφραστεί σε μια συγκυρία σαν τη σημερινή.

Αυτή η λοβοτομημένη γενιά, πνιγμένη από τη δυσωδία του Βατοπαιδίου και της siemens, απογοητευμένη από τους θεσμούς, προσπαθεί με το δικό της τρόπο να θρηνήσει τον νέο άνθρωπο που τόσο άνετα ο σερίφης-αστυνομικός πυροβόλησε. Η σφαίρα μπορεί να ήταν στην καρδιά καθένα μας, ο γιος της τραγικής μάνας μπορούσε να είναι παιδί καθένα μας.

Ηθικός αυτουργός για τη δολοφονία αλλά και για τις καταστροφές που ακολούθησαν είναι αποκλειστικά η κυβέρνηση. Αντί να αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία, κοροϊδεύει. Ζητά από τους νέους να πάνε σπίτια τους αρκούμενοι στο θεατρικό της παραίτησης Παυλόπουλου και της μη αποδοχής της από τον πρωθυπουργό. Τους ζητά να εμπιστευτούν την αναξιόπιστη και βουτηγμένη στα σκάνδαλα κυβέρνηση Καραμανλή, να απονείμει δικαιοσύνη! Δεν ζητάει καμία συγγνώμη. Έτσι εξοργίζει ακόμα περισσότερο τους νέους και διαμορφώνει τους ιδανικότερους όρους για τις ανεξέλεγκτες καταστάσεις που ζούμε. Κατάφερε να μην τα σπάνε μόνο οι «γνωστοί-άγνωστοι» αλλά χιλιάδες εξοργισμένοι νέοι (κι ας μην θέλει να το δει και να το ερμηνεύσει αυτό η κ. Παπαρήγα). Το δίλημμα δεν είναι με το κράτος και την έννομη τάξη ή με τους κουκουλοφόρους. Γιατί όσο υπάρχει αυτό το κράτος, με αυτούς τους κυβερνώντες, και αυτή την πολιτική, τόσο θα δημιουργούνται με γεωμετρική πρόοδο κουκουλοφόροι, νέοι που θα σπάνε τράπεζες, αστυνομικά τμήματα που θα περικυκλώνονται.

Μοναδική διέξοδος είναι να τιμωρηθεί ο ένοχος και να μην συγκαλυφθεί και αυτό το έγκλημα. Να παραιτηθεί ο Παυλόπουλος. Να φύγει η αιματοβαμμένη κυβέρνηση της φτώχειας, του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου, της διαφθοράς και της καταστολής. Να αγωνιστούμε για μια μεγάλη στροφή στην κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου, με τον σάπιο δικομματισμό στο περιθώριο, με την αριστερά και τις αξίες της πρωταγωνιστές, με τις πραγματικές ανάγκες της νεολαίας στο επίκεντρο των πολιτικών επιλογών.

Δημήτρης Κοδέλας

mitsoskod@hotmail.com