Έργα και ημέρες του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου

Στο μπλογκ του ΣΥΡΙΖΑ Αργολίδας δημοσιεύτηκε το παρακάτω πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Η. Παπαδόπουλου. Αποκαλυπτικό για τον τρόπο λειτουργίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου με τα περισσότερα προβλήματα να αφορούν και τη δική μας σχολή στο Ναύπλιο:

Έργα και ημέρες του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου

Τον Δεκέμβριο του 2007, έδωσα καταταρκτήριες εξετάσεις για το τμήμα Ιστορίας Αρχαιολογίας και διαχείρισης Πολιτισμικών αγαθών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Λίγο καιρό μετά, με ειδοποίησαν από τη σχολή, ότι ήμουν ένας από τους επιτυχόντες.

Τις περιόδους της εξεταστικής, λοιπόν, πηγαίνοντας στην Καλαμάτα για να δίνω μαθήματα, και βλέποντας την πραγματικότητα που επικρατούσε στην Σχολή, άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι κάτι δεν πήγαινε καλά..

Μέχρι τη στιγμή που ξέσπασε το μεγάλο πρόβλημα, που θα αναφερθεί παρακάτω, τα κακώς κείμενα για εμένα ήταν τα εξής:

Το ...;. εκσυγχρονιστικότατο ...;.. δόγμα «κάθε πόλη και πανεπιστήμιο, κάθε χωριό και σχολή», για να ικανοποιήσουμε τις τοπικές κοινωνίες (που νοικιάζουν τα άδεια τους διαμερίσματα και γεμίζουν τις καφετέριες και τις ταβέρνες τους) και μετά εγκατάλειψη και ...;. ό,τι κάτσει ...;.. έχει εφαρμοστεί σε όλο του το μεγαλείο στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.

Ιδρύθηκε ένα πανεπιστήμιο με σημαντικότατες ελλείψεις στις εγκαταστάσεις του, στην γενικότερη υποδομή του, στους καθηγητές, στην σίτιση και στέγαση των φοιτητών του.

Πιο συγκεκριμένα, στην Καλαμάτα οι καθηγητές στην πλειοψηφία τους είναι συμβασιούχοι και πολλοί από αυτούς αλλάζουν κάθε χρόνο, με σοβαρό αντίκτυπο τόσο στην ποιότητα της διδασκαλίας (συνέπεια της συνεχούς αλλαγής των διδασκόντων), όσο και οικονομικό, αφού οι νέοι καθηγητές κάθε χρόνο προτείνουν και νέα βιβλία. Αυτό συνεπάγεται ότι οι φοιτητές παλαιότερων ετών που χρωστούν κάποιο ή κάποια μαθήματα, αναγκάζονται έπειτα από κάθε αλλαγή να αγοράζουν τα νέα συγγράμματα με δικά τους έξοδα.

Επιπλέον, και λόγω του ότι η πρόσληψη ή η ανανέωση της σύμβασης των (συμβασιούχων) καθηγητών αποφασίζεται κάθε χρόνο από τη διοικούσα επιτροπή, καθίσταται φανερό ότι οι τελευταίοι έχουν σαφώς μειωμένη ανεξαρτησία κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.

Αυτή η κατάσταση, η οποία θα μπορούσε ίσως να δικαιολογηθεί ως έκτακτη κατά τα πρώτα 1-2 χρόνια λειτουργίας του Πανεπιστημίου έχει πια παγιωθεί, προσφέροντας μία ιδιαίτερα ενισχυμένη εξουσία στη διοικούσα επιτροπή του πανεπιστημίου έναντι των επί μέρους τμημάτων, αφού οι αποφάσεις λαμβάνονται από αυτή και όχι από γενικές συνελεύσεις των μονίμων καθηγητών και των εκπροσώπων των φοιτητών των επιμέρους τμημάτων, όπως θα έπρεπε.

Λόγω αυτού του ιδιάζοντος τρόπου λειτουργίας, που ισχύει συνολικά για το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, με εξαίρεση το τμήμα της Κορίνθου, που έχει μόνιμους καθηγητές και έχει αυτονομηθεί, κατά την προσωπική άποψη του γράφοντος, η πραγματική εξουσία βρίσκεται στη Διοικούσα επιτροπή του Πανεπιστημίου και όχι στις επί μέρους γενικές Συνελεύσεις Τμήματος.

Ένα παράδειγμα τώρα για τον τρόπο λήψης αποφάσεων: με πρόσφατη απόφαση της Σχολής, άλλαξε το πρόγραμμα σπουδών και καταργήθηκαν ορισμένα μαθήματα. Για τους φοιτητές παλαιότερων ετών, που έχουν εισαχθεί με τον παλιό οδηγό σπουδών, πριν δηλαδή από τη νέα αυτή ρύθμιση, αποφασίστηκε ότι θα εξεταστούν σε όσα από τα καταργημένα αυτά μαθήματα χρωστάνε ακόμα, τα οποία πλέον ονομάζονται μη αντιστοιχιζόμενα';';. Με ποιους όρους; Τα μαθήματα αυτά δε θα αναγράφονται στο πρόγραμμα της εξεταστικής, ούτε θα υπάρχει δυνατότητα ενημέρωσης των φοιτητών αλλά και κάθε ενδιαφερόμενου πολίτη, για την ημερομηνία και τον τόπο εξέτασης, παρά μόνο με προσωπική επικοινωνία -ύστερα από πρωτοβουλία των φοιτητών-με τον καθηγητή που θα εξετάζει το αντίστοιχο μάθημα.

Μιλάμε δηλαδή για πλήρη καταστρατήγηση της αρχής της δημοσιότητας που υποχρεωτικά και όχι προαιρετικά διέπει τις πράξεις της διοίκησης, και που επιτρέπει στον καθένα να έχει τις αμφιβολίες του για την αδιάβλητη διεξαγωγή των εν λόγω εξετάσεων.

Δεύτερο παράδειγμα: με πρόσφατη απόφαση εισάχθη ο νεολογισμός του κατ΄ επιλογήν - υποχρεωτικού μαθήματος .. !! .. που αφορά το μάθημα των Αγγλικών και το μάθημα των ηλεκτρονικών υπολογιστών, τα οποία είναι μεν επιλεγόμενα, αλλά σε περίπτωση μη δήλωσής τους και επιτυχίας σε αυτά, είναι αδύνατη η λήψη του πτυχίου...;!!!

Και φτάνω τώρα στη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι: στον πρόσφατο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ για την πρόσληψη εκπαιδευτικών, οι απόφοιτοι του τμήματος δεν έγιναν δεκτοί. Οι επίσημες διαβεβαιώσεις ενός δημοσίου Πανεπιστημίου αποδείχτηκαν μία μεγάλη απάτη, αφού το site, αλλά και ο οδηγός σπουδών της Σχολής γράφουν: (αντιγραφή λέξη προς λέξη)

«Οι πτυχιούχοι του τμήματος έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ για την πρόσληψη εκπαιδευτικών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση .»

Από τότε που έγινε γνωστό ότι οι απόφοιτοι του τμήματός μου δε γίνονται δεκτοί στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και μέχρι σήμερα, το τμήμα βρίσκεται σε κατάληψη.

Στην συνήθη ελληνική πραγματικότητα δεν είναι εύκολο να καταλάβεις ούτε καν που ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Η εκδοχή που κυκλοφορεί ευρέως είναι ότι το πρόβλημα συνίσταται στο όνομα του τμήματος, αφού η σχολή, λόγω της προσθήκης στον τίτλο της διαχείριση πολιτισμικών αγαθών ';'; δεν θεωρείται καθαρό'; ιστορικό -αρχαιολογικό ΄ τμήμα. Πρόκειται για μία θέση ελάχιστα πειστική, αφού απόφοιτοι τμημάτων που επίσης δεν είναι καθαρά '; ιστορικά - αρχαιολογικά, όπως το ιστορικό -αρχαιολογικό της Κομοτηνής, έχουν δικαίωμα συμμετοχής στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ.

Άλλωστε στη σχολή διδάσκονται όλα τα απαραίτητα φιλολογικά, ιστορικά και παιδαγωγικά μαθήματα.

Ακόμα και αν δεχτούμε όμως, ότι το πρόβλημα του τμήματος είναι το όνομα, αυτό απλώς κάνει πιο βαριές τις ευθύνες όσων από τον οδηγό σπουδών και το site του τμήματος διαβεβαίωναν ότι « είναι το μόνο τμήμα που περιλαμβάνει το καινοτόμο γνωστικό αντικείμενο της Πολιτισμικής Διαχείρισης και με αυτόν τον τρόπο δίνεται η ευκαιρία στους πτυχιούχους του τμήματος να διευρύνουν τις δυνατότητες εξευρέσεως εργασίας σε περισσότερους επαγγελματικούς τομείς.»

Πιο πειστική είναι η εξήγηση ότι η αρμόδια για την διασφάλιση των δικαιωμάτων του τμήματος επιτροπή (η διοικούσα δηλαδή) δεν προχώρησε στις απαραίτητες διαδικαστικές - γραφειοκρατικές ενέργειες για την διασφάλιση των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων.

Αυτό προκύπτει από προσωπική μου έρευνα. Ο ΑΣΕΠ με απάντηση που μου έδωσε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου αποποιείται κάθε ευθύνης και παραπέμπει ευθέως στο Υπουργείο Παιδείας.

Το αρμόδιο τμήμα του Υπουργείου Παιδείας (τηλεφωνικώς και όχι εγγράφως) απάντησε ότι γίνονται ενέργειες και αν ...;. δεν γίνουν εκλογές ...; ...; δεν αλλάξει πάλι ο Υπουργός ...; ...; και είμαστε συνεχώς πάνω από το κεφάλι τους ...;.. είναι πολύ πιθανόν να έχει λυθεί το πρόβλημα μέχρι τον επόμενο ΑΣΕΠ!!

Την ίδια στιγμή οι μέχρι τώρα απόφοιτοι του τμήματος, έχουν αφιερώσει τέσσερα (τουλάχιστον) χρόνια από τη ζωή τους και οι γονείς τους έχουν δαπανήσει ένα ιδιαίτερα σημαντικό χρηματικό ποσό για να πάρουν ένα πτυχίο (δημοσίου) Πανεπιστημίου που, παρά τις κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις, του δεν προσφέρει κανένα επαγγελματικό δικαίωμα.

Προκύπτουν δηλαδή βαρύτατες ευθύνες για όσους -ες έχουν επιφορτιστεί με τη διοίκηση του Πανεπιστημίου.

Επειδή όμως όσοι-ες έχουν τη διοίκηση δεν διαχειρίζονται το μαγαζάκι του πατέρα τους, αλλά ένα Δημόσιο Πανεπιστήμιο, προκύπτουν και βαρύτατες πολιτικές ευθύνες για όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών.

Η νεοφιλελεύθερη πολιτική που έχει ακολουθηθεί τα τελευταία χρόνια, με την μείωση δαπανών, την είσοδο των εταιρειών στα Πανεπιστήμια και την γενικότερη παράδοση της παιδείας στην αγορά, έχει φέρει πραγματικά τα Πανεπιστήμια μας στα πρόθυρα της διάλυσης.

Στην περίπτωση μας αυτό έχει συνδυαστεί με τη στρέβλωση του Δημόσιου τομέα στην χώρα μας, τον οποίο οι κυρίαρχες πολιτικά δυνάμεις δεν αντιλαμβάνονται ως μέσο ικανοποίησης των αναγκών του λαού, αλλά των ευνοούμενων τους, ως μια ρουσφετολογική μηχανή πελατειακών σχέσεων και εκμαυλισμού συνειδήσεων.

Υπερασπιζόμενοι λοιπόν το τι σημαίνει στην πραγματικότητα δημόσιος τομέας, πιστεύω ότι πρέπει να δημοσιοποιήσουμε πλατιά το θέμα, να αποκαλύψουμε τις ευθύνες όλων των εμπλεκομένων και να δημιουργήσουμε ένα πλατύ κίνημα αλληλεγγύης στους φοιτητές του Ιστορικού - Αρχαιολογικού της Καλαμάτας που τόσο δοκιμάζονται αυτή τη στιγμή.

Ναύπλιο 11/2/2009

Ηλίας Παπαδόπουλος