Κείμενο παρέμβασης για όσα έγιναν στο μπλόκο στον Ισθμό

Κείμενο παρέμβασης του Δ. Κοδέλα για τα όσα έγιναν στον Ισθμό:

ΤΟ ΜΠΛΟΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΜΠΛΟΚΟΥ!

Σε μια περίοδο που οι αγρότες σε όλη την Ελλάδα είναι σε κινητοποιήσεις και οι αγρότες της Πελοποννήσου ζουν μια δραματική μείωση των εισοδημάτων τους, είναι σημαντική η συγκέντρωση και το μπλόκο που έγινε στον Ισθμό. Αξίζει λοιπόν να ανοίξει μια συζήτηση γύρω από το τι έγινε.
Οι διοργανωτές επέλεξαν με τηλεοπτικούς κυρίως τρόπους να ενημερώσουν για την συγκέντρωση. Ούτε λόγος για συνελεύσεις συνεταιρισμών, χωριών, για συνδιαμόρφωση αιτημάτων και μορφών πάλης.
Η συγκέντρωση και το μπλόκο την πρώτη μέρα είχαν πολύ κόσμο με βάση την ελλιπή προετοιμασία και την χρόνια αδράνεια στις περιοχές μας. Λίγο όμως, αν λάβουμε υπόψη την οξύτητα των προβλημάτων. Παρόλαυτά το αρκετά διαφορετικό ήταν η μεγάλη συμμετοχή νέων ανθρώπων, νέων αγροτών.
Η πρώτη μέρα κύλησε «ομαλά» με αγωνιστικές κορώνες, με συχνές τηλεοπτικές εμφανίσεις των μελών της «Συντονιστικής», με μεγάλη όμως ανοργανωσιά στο μπλόκο και συχνές τις φορές που ο κόσμος επενέβαινε να θέσει τα πράγματα με ένα πιο αγωνιστικό και δημοκρατικό τρόπο.
Την δεύτερη μέρα τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Δύσκολα εύρισκες κάποιον της συντονιστικής, πέραν ενός διαστήματος που ήρθαν να μας πουν να ανοίξουμε το μπλόκο γιατί μόνο τότε ο Χατζηδάκης είπε ότι θα συναντιόταν μαζί τους. Η ψηφοφορία των προτάσεων που είχαν τεθεί ήταν συντριπτικές υπέρ της συνέχισης του μπλόκου. Τότε τα μέλη της Συντονιστικής άλλαξαν ρότα. Από το «εδώ, όλοι μαζί θα αποφασίσουμε τι θα κάνουμε» οδηγηθήκαμε στο «η συντονιστική αποφάσισε άνοιγμα του μπλόκου στις 17.30 και όποιος θέλει να συνεχίσει ας μείνει εδώ μόνος του». Η αντίδραση και η γιούχα των αγροτών που μίλησαν για ξεπούλημα και για στημένο αγώνα ήταν σχεδόν καθολικές. Το ίδιο και η απόφαση να συνεχιστεί ο αγώνας. Όπως καταλαβαίνει ο καθένας όμως, όσο και να θέλαμε να κρατήσουμε το μπλόκο η κατάσταση ήταν έτσι δρομολογημένη και υπονομευμένη που ήταν εξαιρετικά δύσκολο να πετύχουμε. Στο μεταξύ μέλη του συντονιστικού οργίαζαν στις βραδινές τηλεοπτικές τους εμφανίσεις, χαρακτηρίζοντας όσους είχαν παραμείνει στο μπλόκο «μη αγρότες» και μάλιστα ανθρώπους που δεν είχαν εμφανιστεί την πρώτη μέρα! Καταλαβαίνετε την οργή όσων ήταν στο μπλόκο και γνώριζαν βέβαια την πραγματικότητα… Κάπως έτσι, συκοφαντήθηκε και εν συνεχεία άνοιξε το μπλόκο.
Κάποια συμπεράσματα.
Πρώτον, ο κόσμος βρέθηκε πολύ πιο μπροστά από τους θεσμικούς εκπροσώπους του. Στοιχειωδώς οργανωμένα αν είχε γίνει η προετοιμασία της κινητοποίησης θα μπορούσαμε να μιλάμε για άλλες πρωτόγνωρες καταστάσεις στην Πελοπόννησο.
Δεύτερον, ήταν μεγάλη η διάθεση των ανθρώπων του μπλόκου να συνεχίσουν και να κλιμακώσουν. Ήταν σημαντικό το κομμάτι ειδικά των νέων αγροτών που μιλούσε για ανυποχώρητο αγώνα. Επίσης εξαιρετική ήταν και η θέληση να μην σπάσει το μπλόκο όχι για να κερδίσουμε εμείς κάτι, αλλά σαν αλληλεγγύη στα υπόλοιπα αγροτικά μπλόκα όλης της χώρας. Θα είχε προφανώς αρνητική επίδραση στα άλλα μπλόκα και θετική στην κυβέρνηση να σπάσει το μπλόκο του Ισθμού.
Τρίτον, υπήρξαν αντανακλαστικά στην προσπάθεια της συντονιστικής να κλείσει άρον άρον το μπλόκο. Έγινε αντιπαράθεση. Υπήρξε διάθεση για αγώνα. Φτιάχτηκε άλλο συντονιστικό από τους παρόντες και όλες οι αποφάσεις πάρθηκαν μέσα από συνελεύσεις όπου συμμετείχαμε όλοι. Δημιουργήθηκε δηλαδή μια δημοκρατική διαδικασία.
Τέταρτον, φάνηκε πως το αγροτικό πρόβλημα δεν δημιουργείται μόνο από την ΚΑΠ και τις κυβερνήσεις (όλοι αυτοί, την δουλειά τους κάνουν) αλλά και από τους «εκπροσώπους» μας (που δεν κάνουν τη δουλειά που θα έπρεπε να κάνουν). Είναι συνένοχοι. Σκεφτείτε πως μόνο τα μέλη των συμβουλίων των συνεταιρισμών της Πελοποννήσου αν συμμετείχαν ο κόσμος θα ήταν υπερδιπλάσιος.
Πέμπτον, είναι σαφές πως στα δύσκολα χρόνια που έρχονται, αν εμείς δεν αλλάξουμε αντιλήψεις, αν εμείς δεν ανατρέψουμε το υπάρχον τέλμα, αν εμείς δεν ενδιαφερθούμε για εμάς, κανείς άλλος δεν θα το κάνει. Αν δεν κόψουμε αρνητικές συνήθειες (όπως το να περιμένουμε από την επιρροή των τοπικών βουλευτών να «κάνουν ενέργειες» για να πάρουμε κάτι που είναι δίκαιο να πάρουμε) τότε δεν θα είμαστε παραγωγοί, δεν θα είμαστε αγρότες αλλά νούμερα στα αποτελέσματα των εκλογών. Και η χώρα μας δεν θα είναι μια χώρα που παράγει, αλλά μια διαλυμένη χώρα, χωρίς παραγωγή, με ένα λαό ανίκανο να επιβιώσει μόνος του.
Ύστερα από όλα αυτά ευχαριστούμε πολύ τους «διοργανωτές» του μπλόκου του Ισθμού και ειδικά το Συντονιστικό (πρόεδροι Ενώσεων και άλλοι…) γιατί συναντηθήκαμε πολλοί άνθρωποι με ανησυχίες και ανησύχησαν κάποιοι που είχαν σχεδιάσει τα πράγματα να κυλήσουν ήσυχα. Δεν τους ζητάμε τίποτα, απλά όταν μας βλέπουν να κοκκινίζουν λίγο… Ο αγώνας συνεχίζεται. Χωρίς αυτούς. Όπως πάντα…

Υγ. Ο πληθυντικός που χρησιμοποιώ είναι απλά γιατί πιστεύω πως τα παραπάνω εκφράζουν και άλλους…

Δημήτρης Κοδέλας
mitsoskod@hotmail.com