Του Γιώργου Παπαϊωάννου. Πολύς λόγος τελευταία για τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, τις θέσεις και τις ιδεολογικές αναφορές τους.
Ακόμα και μια αφίσα του 2010 ενάντια
στην Ευρωζώνη είναι είδηση μεγατόνων. Το ότι μια Κομμουνιστική Οργάνωση
έχει στο site της το σφυροδρέπανο και όχι π.χ. το τριφύλλι ή το δικέφαλο
αετό, όπως θα ήταν το φυσιολογικό, είναι συγκλονιστική αποκάλυψη.
Βέβαια, συνιστώσες δεν έχει μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ. Και επειδή δεν είναι δίκαιο μόνο τα στελέχη του τροϊκανού πολιτικού συστήματος να ξημεροβραδιάζονται χωμένα μέσα σε μπροσούρες, εφημερίδες και ιστοσελίδες, είπαμε να επιχειρήσουμε κι εμείς μια έρευνα.
Η Νέα Δημοκρατία αποτελεί ένα γαλαξία συνιστωσών με έντονες αντιπαραθέσεις και ιδεολογικές, πάντα, συγκρούσεις.
Ενδυναμωμένη, τελευταία, εμφανίζεται η συνιστώσα της άκρας Δεξιάς με επιφανή στελέχη, μεταξύ άλλων, τους Α. Γεωργιάδη, Μ. Βορίδη και Θ. Πλεύρη. Στο εσωτερικό τους, οξυμένη εμφανίζεται η διαμάχη για μια σειρά ζητήματα και οι γνωρίζοντες κάνουν λόγο για τουλάχιστον δύο φράξιες, αυτή της 21ης Απριλίου και αυτή των τεταρτοαυγουστιανών. Η συνιστώσα ΚΕΠ του Δημήτρη Αβραμόπουλου διατηρεί τις ρηξικέλευθες απόψεις της. Κατήγγειλε, στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, τα «παλιά πολιτικά κόμματα» Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ ως ξοφλημένα. Επανήλθε, μόλις είδε ότι η Ν.Δ. ανανεώθηκε και συνεισφέρει τώρα στο ελπιδοφόρο πλέον πολιτικό σύστημα.
Η συνιστώσα ΔΗ.ΣΥ. της Μπακογιάννη διακρίνεται για την ευελιξία της τακτικής της. Κατηγορούσε τον Α. Σαμαρά ότι «επενδύει με πρωτοφανή οπορτουνισμό στην κατάρρευση της Ελλάδας και στην καταστροφή, για να αντλήσει κομματικό όφελος» αλλά δεν δίστασε να συμπορευτεί με το μετωπικό σχήμα της Ν.Δ. όταν κατάλαβε ότι ο πρόεδρος του κόμματος αποφάσισε, ξαφνικά, να επενδύσει στη σωτηρία της χώρας.
Ο ίδιος ο Α. Σαμαράς είναι παράλληλα και επικεφαλής της συνιστώσας ΠΟΛ.ΑΝ. Οι αντιπαραθέσεις του, βασικά με τη μητσοτακική συνιστώσα, έμειναν σε καθαρό πολιτικό πλαίσιο, αν εξαιρέσει κανείς τις κατηγορίες για εξαγορά, το σύνθημα «αλήτη, προδότη Σαμαρά» που δονούσε τις προεκλογικές συγκεντρώσεις της Ν.Δ. το 1993 και λίγες επιθέσεις με πέτρες που οργανώθηκαν μάλλον από τη φράξια των αναρχομητσοτακικών.
Η ορθόδοξη συνιστώσα της Ν.Δ. με έντονες ανησυχίες για θεολογικά θέματα, συνδέθηκε με τη Μονή Βατοπεδίου, προσπαθώντας να συνδυάσει με πρωτότυπο τρόπο το χριστιανισμό με τον υλισμό. Δέχτηκε χτύπημα από το αστικό κράτος με τη σύλληψη του ιδεολογικού της μέντορα, Εφραίμ. Έκτοτε υπολειτουργεί.
Στο ΠΑΣΟΚ, ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε δεκάδες συνιστώσες στο παρελθόν οδήγησε σε εκρηκτικές καταστάσεις.
Οι «Εκσυγχρονιστές» διακρίθηκαν για τις μελέτες τους σχετικά με το χρηματιστικό κεφάλαιο στην Ελλάδα, προχωρώντας και σε σχετική πρακτική για να επιβεβαιώσουν τον παρασιτικό χαρακτήρα του.
Άλλη σημαντική συνιστώσα του ΠΑΣΟΚ μελέτησε μια νέα διάσταση του ένοπλου αγώνα, ανοίγοντας νέα θεωρητικά πεδία, αυτά των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Διακρίθηκε σε πρωτότυπες ακτιβιστικές ενέργειες, όπως η προμήθεια ενός υποβρυχίου που γέρνει, συμβολίζοντας έτσι την αστάθεια του γερμανικού ιμπεριαλισμού. Αγωνίζεται για την απελευθέρωση του Α. Τσοχατζόπουλου από τα μπουντρούμια του κράτους.
Οι «Διεθνιστές» του Γ. Παπανδρέου διατηρούν το ρόλο τους, με προχωρημένες απόψεις ενάντια στην εθνική κυριαρχία και άμεση σύνδεση με ξένα ανατρεπτικά κέντρα, κυρίως της Ουάσιγκτον.
Ο επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ, Ευ. Βενιζέλος, άλλαξε μέχρι και το επώνυμό του σε μια επίδειξη ιστορικής συνέχειας της συνιστώσας του με το Κόμμα Φιλελευθέρων του Ελευθέριου Βενιζέλου. Το δικό του όνομα συνδέθηκε, όμως, με τη «μικροαστική καταστροφή» καθώς, ως υπέρμαχος της προλεταριακής καθαρότητας, συνέβαλε αποφασιστικά στη φυσική εξάλειψη των ασταθών μεσαίων στρωμάτων. Τελευταία εμπνέεται από τη θεωρία της κομματικής μονολιθικότητας που τον οδήγησε στη διάλυση του Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος.
Τέλος, υπάρχουν και μια σειρά διακομματικές συνιστώσες που έχουν επιλέξει τον εισοδισμό και στα δύο κόμματα, προσπαθώντας να ενώσουν τα καλύτερα στοιχεία, τόσο από τη Ν.Δ., όσο και από το ΠΑΣΟΚ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η συνιστώσα της Siemens που προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί, έχοντας δεχτεί σημαντικό πλήγμα από την απουσία του… αυτοεξόριστου στη Γερμανία Μ. Χριστοφοράκου.
Βέβαια, συνιστώσες δεν έχει μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ. Και επειδή δεν είναι δίκαιο μόνο τα στελέχη του τροϊκανού πολιτικού συστήματος να ξημεροβραδιάζονται χωμένα μέσα σε μπροσούρες, εφημερίδες και ιστοσελίδες, είπαμε να επιχειρήσουμε κι εμείς μια έρευνα.
Η Νέα Δημοκρατία αποτελεί ένα γαλαξία συνιστωσών με έντονες αντιπαραθέσεις και ιδεολογικές, πάντα, συγκρούσεις.
Ενδυναμωμένη, τελευταία, εμφανίζεται η συνιστώσα της άκρας Δεξιάς με επιφανή στελέχη, μεταξύ άλλων, τους Α. Γεωργιάδη, Μ. Βορίδη και Θ. Πλεύρη. Στο εσωτερικό τους, οξυμένη εμφανίζεται η διαμάχη για μια σειρά ζητήματα και οι γνωρίζοντες κάνουν λόγο για τουλάχιστον δύο φράξιες, αυτή της 21ης Απριλίου και αυτή των τεταρτοαυγουστιανών. Η συνιστώσα ΚΕΠ του Δημήτρη Αβραμόπουλου διατηρεί τις ρηξικέλευθες απόψεις της. Κατήγγειλε, στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, τα «παλιά πολιτικά κόμματα» Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ ως ξοφλημένα. Επανήλθε, μόλις είδε ότι η Ν.Δ. ανανεώθηκε και συνεισφέρει τώρα στο ελπιδοφόρο πλέον πολιτικό σύστημα.
Η συνιστώσα ΔΗ.ΣΥ. της Μπακογιάννη διακρίνεται για την ευελιξία της τακτικής της. Κατηγορούσε τον Α. Σαμαρά ότι «επενδύει με πρωτοφανή οπορτουνισμό στην κατάρρευση της Ελλάδας και στην καταστροφή, για να αντλήσει κομματικό όφελος» αλλά δεν δίστασε να συμπορευτεί με το μετωπικό σχήμα της Ν.Δ. όταν κατάλαβε ότι ο πρόεδρος του κόμματος αποφάσισε, ξαφνικά, να επενδύσει στη σωτηρία της χώρας.
Ο ίδιος ο Α. Σαμαράς είναι παράλληλα και επικεφαλής της συνιστώσας ΠΟΛ.ΑΝ. Οι αντιπαραθέσεις του, βασικά με τη μητσοτακική συνιστώσα, έμειναν σε καθαρό πολιτικό πλαίσιο, αν εξαιρέσει κανείς τις κατηγορίες για εξαγορά, το σύνθημα «αλήτη, προδότη Σαμαρά» που δονούσε τις προεκλογικές συγκεντρώσεις της Ν.Δ. το 1993 και λίγες επιθέσεις με πέτρες που οργανώθηκαν μάλλον από τη φράξια των αναρχομητσοτακικών.
Η ορθόδοξη συνιστώσα της Ν.Δ. με έντονες ανησυχίες για θεολογικά θέματα, συνδέθηκε με τη Μονή Βατοπεδίου, προσπαθώντας να συνδυάσει με πρωτότυπο τρόπο το χριστιανισμό με τον υλισμό. Δέχτηκε χτύπημα από το αστικό κράτος με τη σύλληψη του ιδεολογικού της μέντορα, Εφραίμ. Έκτοτε υπολειτουργεί.
Στο ΠΑΣΟΚ, ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε δεκάδες συνιστώσες στο παρελθόν οδήγησε σε εκρηκτικές καταστάσεις.
Οι «Εκσυγχρονιστές» διακρίθηκαν για τις μελέτες τους σχετικά με το χρηματιστικό κεφάλαιο στην Ελλάδα, προχωρώντας και σε σχετική πρακτική για να επιβεβαιώσουν τον παρασιτικό χαρακτήρα του.
Άλλη σημαντική συνιστώσα του ΠΑΣΟΚ μελέτησε μια νέα διάσταση του ένοπλου αγώνα, ανοίγοντας νέα θεωρητικά πεδία, αυτά των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Διακρίθηκε σε πρωτότυπες ακτιβιστικές ενέργειες, όπως η προμήθεια ενός υποβρυχίου που γέρνει, συμβολίζοντας έτσι την αστάθεια του γερμανικού ιμπεριαλισμού. Αγωνίζεται για την απελευθέρωση του Α. Τσοχατζόπουλου από τα μπουντρούμια του κράτους.
Οι «Διεθνιστές» του Γ. Παπανδρέου διατηρούν το ρόλο τους, με προχωρημένες απόψεις ενάντια στην εθνική κυριαρχία και άμεση σύνδεση με ξένα ανατρεπτικά κέντρα, κυρίως της Ουάσιγκτον.
Ο επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ, Ευ. Βενιζέλος, άλλαξε μέχρι και το επώνυμό του σε μια επίδειξη ιστορικής συνέχειας της συνιστώσας του με το Κόμμα Φιλελευθέρων του Ελευθέριου Βενιζέλου. Το δικό του όνομα συνδέθηκε, όμως, με τη «μικροαστική καταστροφή» καθώς, ως υπέρμαχος της προλεταριακής καθαρότητας, συνέβαλε αποφασιστικά στη φυσική εξάλειψη των ασταθών μεσαίων στρωμάτων. Τελευταία εμπνέεται από τη θεωρία της κομματικής μονολιθικότητας που τον οδήγησε στη διάλυση του Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος.
Τέλος, υπάρχουν και μια σειρά διακομματικές συνιστώσες που έχουν επιλέξει τον εισοδισμό και στα δύο κόμματα, προσπαθώντας να ενώσουν τα καλύτερα στοιχεία, τόσο από τη Ν.Δ., όσο και από το ΠΑΣΟΚ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η συνιστώσα της Siemens που προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί, έχοντας δεχτεί σημαντικό πλήγμα από την απουσία του… αυτοεξόριστου στη Γερμανία Μ. Χριστοφοράκου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου