Με αφορμή την παρουσίαση που διοργανώνεται το Σάββατο στο Δον Κιχώτη, δημοσιεύουμε το παρακάτω ποίημα που περιέχεται στο βιβλίο της Ν. Βαλαβάνη " Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΟΧΗ" (το βρήκαμε εδώ):
ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΠΡΕΧΤ
ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΕΥΓΈΝΕΙΑ
Στον υπέργειο σιδηρόδρομο
στην στάση Bellevue του Βερολίνου
μες στο βαγόνι
με προσπέρασε ένας άνεργος και άστεγος
που σιωπηλά πουλούσε το περιοδικό τους
Αν και παγωνιά, όλο-όλο ένα μπουφάν φορούσε
Καθώς το τρένο εκείνη τη στιγμή
στη στάση σταματούσε, του έδωσα
ό,τι βρισκόταν πρόχειρο στην τσέπη
του παλτού μου -
ένα μάρκο, χωρίς να πάρω το περιοδικό που κόστιζε δυο -
επιπροσθέτως μετατρέποντάς τον σε ζητιάνο
Το πήρε
Την ώρα όμως που του βαγονιού την πόρτα
προσπάθησα ν’ ανοίξω
με πρόλαβε και μου την άνοιξε εκείνος
πάντα σιωπηλός
κλίνοντας μ’ ευγένεια το κεφάλι
Αυτή του η χειρονομία
μ’ έκανε να περπατήσω
χωρίς να βλέπω
κάτω απ’ το χιόνι
όλο το δρόμο μέχρι την Ακαδημία των Τεχνών
και την έκθεση της για τον Μπέρτολτ Μπρεχτ
Ντρεπόμουνα που υπήρχα
Η κατάσταση του κι η δική μου
είναι το κύκνειο άσμα της χιλιετίας, βέβαια
Και δεν εννοώ το μάλλινο παλτό
ή το μπουφάν στο χιόνι.
II
Καθισμένος στο Café Bauer
με σιγανή μουσική δωματίου
να χαϊδεύει τ’ αυτιά
πίνοντας ζεστή σοκολάτα
και γράφοντας ποιήματα
εύκολο είναι να είσαι άνθρωπος
ευγενικός: όπως εγώ
Δύσκολο είναι να είσαι
περπατώντας μ’ ένα μπουφάν
στο σούρουπο του χιονιού
με άδεια κοιλιά και δίχως
ένα καταφύγιο για τη νύχτα
Πρέπει να είσαι;
Βερολίνο, Café Bauer, 9.3.1998
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου