10 ΣΗΜΕΙΑ ΜΙΑΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ, ΛΑΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

ΜΕΤΩΠΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ, 18.4.2010

ΟΜΙΛΙΑ ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΑ ΣΠΑΤΑ

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ.
10 ΣΗΜΕΙΑ ΜΙΑΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ, ΛΑΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

«H κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει το συντομότερο δυνατό. Πριν ο δρόμος της καταστροφής που ανοίγει για τη χώρα γίνει χωρίς επιστροφή. Πριν όλη την Ελλάδα και τον κόσμο της εργασίας της τον παρασύρει η δίνη της ανασφάλειας, της παρακμής, της ανεργίας, της ανέχειας, της κατάθλιψης, του τέλματος.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει το συντομότερο δυνατό γιατί υπάρχει άμεσα άλλη, πραγματοποιήσιμη πολιτική για τη χώρα, που απαιτεί όμως άλλη κοινωνική πλειοψηφία. Απαιτεί άλλη λαϊκή κυβέρνηση που:

Πρώτο: Πιστεύει και προστατεύει τη λαϊκή κυριαρχία, που αποτέλεσε εξάλλου το θεμελιακό ιδρυτικό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ. Δεν εξαπατά παρουσιάζοντας άλλο εκλογικό πρόγραμμα και εφαρμόζοντας το αντίθετό του. Κι αν βρεθεί σε ανάγκη μιας τέτοιας στροφής, ζητά νέες εκλογές ή θέτει τη νέα πολιτική σε δημοψήφισμα.

Δεύτερο: Πιστεύει στον λαό. Κι αν βρεθεί σε δύσκολη θέση, απέναντι σε πιέσεις από μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις, επιδιώκει η ίδια την παλλαϊκή κινητοποίηση, στηρίζεται στους δρόμους και τη νεολαία. Προστατεύει τα κοινωνικά δικαιώματα, κι αν η περίοδος είναι δύσκολη, ζητά την αλληλεγγύη, την καλύτερη δυνατή απόδοση από τον κόσμο της εργασίας, δίνοντας του όμως ένα όραμα ως προοπτική κι όχι ένα βούρκο όπως τώρα.

Τρίτο: Πιστεύει στην αλήθεια. Δεν διστάζει να καταγγείλει ανοικτά την ανομία, το πλιάτσικο, την ληστεία, την απληστία των λεγομένων διεθνών «αγορών» που έχουν φτάσει σε τοκογλυφικά ύψη τα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας όταν ακόμη και η μητρόπολη του πλανητικού καπιταλισμού ΗΠΑ παραπέμπει σε δίκη για απάτη και αισχροκέρδεια την Goldman Sachs, κεντρικό σύμβουλο μέχρι πριν λίγο των ελληνικών κυβερνήσεων, και την Paulson Ηedge Fund, κεντρικό κερδοσκόπο με τα ασφάλιστρα και τα επιτόκια των δανείων προς την Ελλάδα.

Τέταρτο: Πιστεύει στην Ελλάδα. Δεν τη διασύρει σε όλο τον κόσμο με μια αυτοκτονική, αυτοκαταστροφική, παθητική και ανόητη στάση υποταγής. Μπορεί να πει με απλά λόγια «Αν είναι να σπείρετε δυστυχία στο λαό, πάρτε το ευρώ σας και γεια σας» και θα δει την επόμενη μέρα τη Μέρκελ, τον Μπαρόζο, τον Σαρκοζί να παρακαλάν και να προσφέρουν άτοκες ενισχύσεις στην Ελλάδα, γιατί αποχώρηση μιας χώρας από την Ευρωζώνη είναι η αρχή του τέλους της.

Πέμπτο: Πιστεύει στην παραγωγική ανάπτυξη της χώρας. Για τη δημοσιονομική αποκατάσταση αντί να στραφεί ενάντια στον κόσμο της εργασίας στρέφεται ενάντια στις εισαγωγές, τις αντιπαραγωγικές δαπάνες. Πρώτα από όλα ενάντια στους περιττούς εξοπλισμούς. Δεν αγοράζει από τη Μέρκελ υποβρύχια που γέρνουν. Δεν αγοράζει από τον Σαρκοζί φρεγάτες και την ίδια στιγμή να στήνεται ο πρωθυπουργός έξω από τα Ιλίσια Πεδία, ζητιάνος, με απλωμένο το χέρι.

Έκτο: Πιστεύει στο Κοινωνικό Κράτος. Αρνείται, για οποιαδήποτε σκοπιμότητα, να καταργήσει κατακτημένα με αγώνες και αίμα δικαιώματα των εργαζομένων. Δεν μπορεί να αντέξει ότι θα γραφτεί το όνομα του πρωθυπουργού και των υπουργών στην ιστορία ως της πιο αντεργατικής κυβέρνησης, περισσότερο και από τις δικτατορίες του Πάγκαλου, του Μεταξά και του Παπαδόπουλου. Κι αν αισθάνεται την ανικανότητά της να προστατεύσει το Κοινωνικό κράτος προτιμάει να παραιτηθεί με τιμή, παρά να κυβερνήσει μέσα στην ατιμία.

Έβδομο: Πιστεύει στην κοινωνική δικαιοσύνη. Δεν προκαλεί. Σέβεται τον συνταξιούχο που χρειάζεται ασφάλεια, τον ώριμο εργαζόμενο που θέλει να ζήσει την οικογένεια του με αξιοπρέπεια, το νέο που ψάχνει με σπαραγμό μια θέση εργασίας. Και την αποφασιστικότητά της τη στρέφει ενάντια στο μεγάλο κατεστημένο. Δεν ιεροσυλεί κλέβοντας 100 ευρώ από τον συνταξιούχο και δίνοντας στις μεγάλες τράπεζες, φυσικούς αυτουργούς της κρίσης, 28 δισεκατομμύρια.

Όγδοο: Πιστεύει στη δύναμη του συλλογικού, στον δημόσιο χώρο. Τολμάει να χρησιμοποιήσει ως κεντρικό μοχλό ένα ριζικά νέο δημόσιο τομέα, διαφανή, δημοκρατικό, ανοιχτό στον κοινωνικό έλεγχο για την εξάλειψη της διαφθοράς, σύγχρονο, αποτελεσματικό. Πρώτα από όλα προχωρά σε εθνικοποιήσεις τραπεζών για δημιουργία ενός ισχυρού τραπεζικού πόλου.

Ένατο: Πιστεύει στο ανθρώπινο δυναμικό. Δεν μπορεί να ανεχτεί το ένα στα δύο μαγαζιά στους εμπορικούς δρόμους να έχει την επιγραφή «ενοικιάζεται». Τη μια στις δύο μικρές τουριστικές επιχειρήσεις σε πλειστηριασμό. Τη μία στις δύο αγροτικές εκμεταλλεύσεις σε απελπισία. Αντί για δημοσιονομική θεραπεία σοκ με αρνητική ανάπτυξη, επιδιώκει θετική ανάπτυξη με βαθμιαία δημοσιονομική αποκατάσταση.

Δέκατο: Πιστεύει και υπηρετεί τη νέα γενιά. Αρνείται να καταδικάσει τις νέες και τους νέους των είκοσι, τριάντα και σαράντα ετών στον εξευτελισμό και τις παρακλήσεις για μια θέση εργασίας, σε ανεργία, σε αβεβαιότητα, στις ουσίες, στην παραβατικότητα, στον ρατσισμό. Τους θέτει στο επίκεντρο της πολιτικής της. Και ταυτόχρονα θέτει από σήμερα τις βάσεις για ένα νέο, οραματικό πρότυπο ανάπτυξης, με επίκεντρο τη Νεολαία, την Παιδεία, την Τεχνολογία.»
από ΕΟΣ