Από τη Δευτέρα 3 Νοεμβρίου, οι κρατούμενοι των φυλακών Ναυπλίου και όλης της Ελλάδας κατεβαίνουν σε αποχή από το συσσίτιο, διαμαρτυρόμενοι για τις απάνθρωπες συνθήκες που επικρατούν στις ελληνικές φυλακές και διεκδικώντας μια σειρά αιτημάτων.
Είχαν ενημερώσει για αυτή τους την πρόθεση το Υπουργείο από τον Σεπτέμβριο, όμως ο Υπουργός όχι μόνο κώφευε επιδεικτικά, αλλά όλη την προηγούμενη εβδομάδα εξαπολύθηκε ένα πραγματικό κύμα τρομοκρατίας, με απανωτές μεταγωγές και απειλές προς τους κρατούμενους.
Όμως η καταστολή και το ξύλο δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματα.
"Οι μεταγωγές των βαρριά άρρωστων κρατουμένων να γίνονται με ασθενοφόρα και όχι με υπηρεσιακά τζιπ και δεμένοι πισθάγκωνα". Είναι ένα από τα αιτήματα των κρατουμένων, τραγικό μέσα στην απλότητά του, που καθρεφτίζει την βαρβαρότητα και τον παραλογισμό του "σωφρονιστικού" μας συστήματος.
Η Ελλάδα έχει τον υψηλότερο αριθμό κρατουμένων στην Ευρώπη. Ένας στους χίλιους κατοίκους αυτής της χώρας είναι στην φυλακή! Δεκατρείς χιλιάδες άνθρωποι έναντι δυόμισι χιλιάδων το 1978! Αποτέλεσμα της αυστηροποίησης των δικαστικών αποφάσεων και της λανθασμένης μεταχείρισης ιδιαιτέρων κατηγοριών παραβατών του νόμου (ανήλικοι, τοξικομανείς).
Αυτοί οι 13.000 χιλιάδες άνθρωποι στοιβάζονται σε φυλακές που κανονικά χωρούν 7.000! Ποσοστό πληρότητας 142 %!
Αποτέλεσμα αυτής της ασφυκτικής κατάστασης είναι η διαβίωση σ αυτά τα κολαστήρια να θυμίζει όχι απλώς τριτοκοσμικές εικόνες αλλά κυριολεκτικά Μεσαίωνα, με πολλούς κρατουμένους να κοιμούνται ακόμα και στο πάτωμα ή δίπλα στη λεκάνη της τουαλέτας!.
Η Πολιτεία επιμένει στο άβατο των φυλακών, αρνούμενη στον Δικηγορικό Σύλλογο, Στον Ιατρικό Σύλλογο και σε άλλους αρμόδιους φορείς την επίσκεψη στις φυλακές για την επιτόπου διαπίστωση των συνθηκών κράτησης! Κι αυτό σε μια εποχή όπου έρχονται βροχή οι καταγγελίες για έλλειψη ιατρικού προσωπικού, απαγόρευση εντύπων, βία και κακομεταχείριση κρατουμένων, αυθαίρετη στέρηση αδειών και άλλων ευεργετημάτων κλπ.
Μάλιστα το 1/3 των κρατουμένων δεν έχει καν καταδικαστεί, αφού είναι υπόδικοι (επίσης το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη).
Αυτη τη στιγμή, λίγα μέτρα από την πόρτα μας , και εδώ, στις Φυλακές Ναυπλίου, παίζεται ένα ανθρώπινο δράμα που αφορά όλους μας.
Οι κρατούμενοι υψώνουν τη φωνή τους και ζητούν τίποτα παραπάνω από το αυτονόητο.
- Να βελτιωθούν οι συνθήκες κράτησης με την αναγκαία ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εκπαίδευση και δημιουργική απασχόληση. Να σταματήσει η βία και ο εξευτελισμός.
- Αποσυμφόρηση των φυλακών. Να σταματήσει η συνεχώς εντεινόμενη αυστηροποίηση των δικαστικών αποφάσεων, εφαρμογή των μέτρων για εναλλακτικές μορφές έκτισης της ποινής, διαφορετική αντιμετώπιση των τοξικομανών και των ανηλίκων, να σταματήσει η κατάχρηση του μέτρου προσωρινής κράτησης (προφυλάκισης)..
- Έλεγχος των φυλακών από την κοινωνία. Να ανοίξουν οι φυλακές για τον Δικηγορικό Σύλλογο, για τον Ιατρικό Σύλλογο, για τα πολιτικά κόμματα, για κάθε αρμόδιο φορέα.
- Εξανθρωπισμό των συνθηκών κράτησης. Οι κρατούμενοι να εκτίουν την ποινή τους κοντά στον τόπο κατοικίας τους, διεύρυνση των επισκεπτηρίων και της επαφής με τους δικούς τους ανθρώπους.
16 ενότητες αιτημάτων έχουν οι κρατούμενοι. Εφικτές προτάσεις που αφορούν τον σεβασμό των δικαιωμάτων τους και την εφαρμογή της υφιστάμενης νομοθεσίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπενθυμίζει το αυτονόητο. Ότι δηλαδή, σύμφωνα με το νόμο, φυλακή σημαίνει στέρηση της ελευθερίας για κάποιο χρονικό διάστημα, και όχι ηθική και φυσική εξόντωση των ανθρώπων.
"Άνθρωποι είναι μέσα. Ζητάνε ένα κρεββάτι και ζεστό νερό για μπάνιο. Κι όμως αυτά τα στερούνται. Μοναδικός σκοπός της φυλακής είναι ο εξευτελισμός. Ταπεινώνει οποιονδήποτε μπει για οποιονδήποτε λόγο" (Γ. Δημητρόπουλος, πρώην κρατούμενος).
Οι κρατούμενοι έχουν ευρεία συμπαράσταση, από Κινήσεις και Πρωτοβουλίες για τα δικαιώματα των κρατουμένων, από τον Δικηγορικό Σύλλογο, τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ την απεργία πείνας θα πλαισιώσουν εκδηλώσεις αλληλεγγύης σε όλη τη διάρκειά της.
Επισκεφθείτε τον ιστότοπο του ΣΥΡΙΖΑ http://www.syriza.gr/ και της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων http://www.keli.gr/ για ευρύτερη ενημέρωση πάνω στα αιτήματα των κρατουμένων και την πορεία των κινητοποιήσεών τους.
Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ Αργολίδας
3 σχόλια:
Αναλυτικά τα αιτήματα των κρατουμένων μπορείτε να τα διαβάσετε σε προηγούμενη ανάρτησή μας:
http://aristerosxima.blogspot.com/2008/10/blog-post_15.html
Πρώτα βήματα για εξέγερση στις φυλακές
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΤΣΗ
Να μην τους αφήσουμε μόνους! Για τους έγκλειστους, λέω, στα κατ' ευφημισμόν σωφρονιστικά καταστήματα. Για τους κολασμένους, που από σήμερα επιχειρούν πρωτόγνωρη για την ευρύτητά της αγωνιστική κινητοποίηση σε όλες τις φυλακές της χώρας.
Πρώτο βήμα, η αποχή από το συσσίτιο. Αν θα κλιμακωθεί σε απεργία πείνας ή και σε εξέγερση, αφού η κατάσταση στις φυλακές είναι ήδη εκρηκτική, θα εξαρτηθεί από δύο τινά:
* Από τη στάση της κυβέρνησης, που είναι ώς τώρα αρνητική και δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Και
* Από την κοινωνική συμπαράσταση στους κρατουμένους, που μπορεί να πειθαναγκάσει την κυβέρνηση να αντιμετωπίσει σοβαρά και υπεύθυνα τα αιτήματά τους.
Ξεπερνούσαν τα 40 αυτά τα αιτήματα πριν από ένα μόλις μήνα. Συνοψίστηκαν σε 16 στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε την περασμένη Πέμπτη η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων (από τα κόμματα της Βουλής εκπροσωπήθηκε μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ με τους βουλευτές του Θ. Δρίτσα, Περ. Κοροβέση και Γ. Μπανιά). Αιτήματα που αφορούν γενικά την επιλεκτική σύνθεση του ποινικού πληθυσμού και τη μετατροπή των φυλακών σε κολαστήρια, με συνθήκες διαβίωσης απάνθρωπες και εξοντωτικές. Θα μπορούσαν, άρα, να συνοψιστούν περαιτέρω σε δύο και πελώρια:
Σωστή λειτουργία της Δικαιοσύνης. Και
πλήρης εφαρμογή του Σωφρονιστικού Κώδικα.
Η διασφάλιση της δημοκρατικής νομιμότητας είναι δηλαδή το ζητούμενο. Για την ποιότητα της δημοκρατίας μας πρόκειται. Και μας αφορά όλους.
Να γιατί η κοινωνική συμπαράσταση στους αγώνες των κρατουμένων δεν είναι μόνο (;) θέμα ανθρωπιστικό.
Και στην ποινική καταστολή έχουμε τα θλιβερά πρωτεία στην Ευρώπη:
* Το υψηλότερο ποσοστό κρατουμένων (ένας στους χίλιους κατοίκους της χώρας) σε πλήρη αναντιστοιχία με τα ποσοστά παραβατικότητας.
* Τη μεγαλύτερη συμφόρηση (ξεπερνάμε και την Τουρκία) στις φυλακές: 13.000 κρατούμενοι με χωρητικότητα για 7.500.
* Το υψηλότερο ποσοστό αλλοδαπών κρατουμένων (45%) και φυλακισμένων για αδικήματα σχετικά με τα ναρκωτικά (πάνω από τους μισούς). Και
* Το μεγαλύτερο ποσοστό προφυλακισμένων (το ένα τρίτο των εγκλείστων) που παραμένουν στις φυλακές διπλάσιο χρόνο από τον μέσο όρο στην Ευρώπη.
Την τελευταία δεκαετία σχεδόν τριπλασιάστηκε ο ποινικός πληθυσμός. Και, βέβαια, η λύση στο πρόβλημα του υπερκορεσμού δεν είναι να χτίζουμε συνεχώς νέες φυλακές, όπως έκαναν και κάνουν στην ίδια περίοδο όλες οι κυβερνήσεις. Εύλογη και προφανής λύση είναι η αποσυμφόρηση των φυλακών, με δραστική μείωση του ποινικού πληθυσμού. Που είναι απολύτως εφικτό:
1. Αν οι αλλοδαποί, φτωχοδιάβολοι της λαθρομετανάστευσης οι περισσότεροι, όταν οδηγούνται στο εδώλιο έχουν πλήρη νομική και δικονομική προστασία και δεν αντιμετωπίζονται ρατσιστικά από τις διωκτικές Αρχές και τα δικαστήρια.
2. Αν, επιτέλους, αντιμετωπιστεί ορθολογικά και τολμηρά το πρόβλημα των ναρκωτικών, με αποποινικοποίηση της χρήσης τους. Η πολιτική της καταστολής είναι αδιέξοδη αυταποδείκτως: Προπύργιά της είναι οι φυλακές, όπου η διακίνηση ναρκωτικών από εγκληματικά κυκλώματα οργιάζει και η χρήση τους τείνει να γενικευθεί, και
3. Αν ανακριτές και εισαγγελείς εφαρμόζουν το μέτρο της προσωρινής κράτησης με φειδώ και σύνεση και με αξιωματικό γνώμονα το τεκμήριο αθωότητος κάθε κατηγορουμένου.
Με επώδυνη εμπειρία προφυλάκισης ο εργατολόγος Χρήστος Νικολουτσόπουλος, που πλήρωσε ακριβότερα απ' όλους την περιβόητη Ζαχοπουλιάδα, διατυπώνει μια τολμηρή πρόταση στο συνταρακτικό βιβλίο του: «Οι δυο μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο μου -σημειώσεις της φυλακής» που μόλις κυκλοφόρησε:
«...κανένας δεν θα μπορεί να γίνει δικαστής ή εισαγγελέας προτού περάσει το τελευταίο σοβαρό τεστ στο πλαίσιο της εκπαίδευσής του: Αφού τελειώσει τη σχολή δικαστών και μάθει τις σπουδαίες θεωρίες περί απονομής δικαιοσύνης, θα πρέπει να περνάει τρεις μήνες σε ειδική πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού, φτιαγμένη ακριβώς όπως οι άλλες. Θα τρώει από το ίδιο φαγητό, θα στήνεται στις ουρές για να του πετάξουν την πλαστική καραβάνα, θα χέζει μπροστά στους άλλους, θα βλέπει τους δικούς του πίσω από τα διπλά βρώμικα τζάμια και θα μιλάει στα παιδιά του από το ψυχρό τηλέφωνο του επισκεπτηρίου, χωρίς να μπορεί να τ' αγκαλιάσει. Οσοι δεν αντέξουν, να πάνε σπίτι τους. Ομως όσοι αντέξουν, είναι βέβαιον ότι θα έχουν προσωπική αντίληψη τι σημαίνει φυλακή και σωφρονισμός των κρατουμένων. Ετσι, είναι σίγουρο ότι δεν θα μοιράζουν τα χρόνια φυλακής σαν καραμέλες και δεν θα προφυλακίζουν με το παραμικρό».
Το μόνο ανεμπόδιστο στα κολαστήρια είναι τα όνειρα...
Είναι και οι θάνατοι πίσω από τα κάγκελα. Πληθαίνουν από χρόνο σε χρόνο και πνίγονται στη σιωπή.
Γράφει ο Χρ. Νικολουτσόπουλος:
«Στον ένα μήνα, που έμεινα στο ψυχιατρείο των φυλακών, έζησα τρεις θανάτους. Οι δύο κρεμάστηκαν, ο τρίτος έπεσε από τον δεύτερο όροφο στο ισόγειο. Εγιναν και δεκατρείς απόπειρες μαζί με τη δική μου...».
Στο παράρτημα του βιβλίου φιλοξενεί συγκλονιστική επιστολή δεσμώτη με την υπογραφή «Δημήτρης» προς τη δική μας Ολγα Μπακομάρου, με τη γνωστή ευαισθησία και την τρυφερή γραφή.
Για την ανατριχιαστική κραυγή, λέει, που ξέσκισε τη θανατερή σιγή την απριλιάτικη νύχτα:
«Μάτκα πόποτς! Μάτκα πόποτς!» (Μάνα βοήθεια, μάνα βοήθεια...).
Στη δύσμοιρη μάνα η ύστατη σκέψη και εναγώνια επίκληση του δεκαπεντάχρονου αγοριού, που κρεμάστηκε απελπισμένο στην (άκου, άκου!) απομόνωση του ψυχιατρείου...
Για ψυχρές και ατιμώρητες δολοφονίες (πάνω από 50 πέρυσι) σε κτηνώδεις συνθήκες μίλησε στη συνέντευξη Τύπου ο Περ. Κοροβέσης.
Και γι' αυτή την ανείπωτη φρίκη ξεσηκώνονται από σήμερα οι φυλακισμένοι και προκαλούν την ανθρωπιά μας.
Να μη μείνουμε αδιάφοροι. Η σιωπή είναι συνενοχή...
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 03/11/2008
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ
Δελτίο Τύπου
Ο 1ΟΣ ΝΕΚΡΟΣ ΑΠΕΡΓΟΣ ΠΕΙΝΑΣ
www.keli.gr
Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008
Το όνομά του Νικόλαος Μπαρδάκης. Ήταν μόλις 32 χρονών. «Κάτοικος» φυλακών Γρεβενών βρέθηκε νεκρός στο κελί του. Μια «συνηθισμένη είδηση», δυστυχώς, σε μια συνηθισμένη τραγική πραγματικότητα. Ο Νικόλαος Μπαρδάκης είχε μεταχθεί στις φυλακές Πάτρας για δικαστική του υπόθεση. Επανήλθε στις φυλακές Γρεβενών την περασμένη Τρίτη, σε άσχημη, όπως ειπώθηκε, κατάσταση. Επειδή αρνήθηκε να περάσει από τις γνωστές εξευτελιστικές εξετάσεις τον τοποθέτησαν σε χώρο απομόνωσης. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, σε κωματώδη κατάσταση, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο των Γρεβενών. Περιέργως, την επομένη στη μία το μεσημέρι πήρε εξιτήριο. Το πρωί της επόμενης ημέρας βρέθηκε νεκρός στο κελί του, αβοήθητος. Όταν έφτασαν για να τον παραλάβουν ήταν ήδη αργά.
Ο Ν. Μπαρδάκης επιβεβαιώνεται πως ήταν απεργός πείνας.
Το «περιστατικό» αυτό δυστυχώς δεν είναι πρωτόγνωρο. Μόλις το περασμένο Σάββατο βρέθηκε νεκρός, επίσης, στο κελί του ο Δημοσθένης Βουβάκης στις φυλακές Χίου.
Την ίδια στιγμή και εν μέσω μιας τεράστιας απεργιακής κινητοποίησης χιλιάδων κρατουμένων, πυκνώνουν οι καταγγελίες ότι σε καμία φυλακή δεν υπάρχει επαρκής ιατρική παρακολούθηση. Σε αρκετά «σωφρονιστικά καταστήματα» οι απεργοί πείνας δεν έχουν δει γιατρό, ενώ σε ορισμένες άλλες, γιατροί έχουν υπερβεί τον εαυτό τους καθώς έχουν να κοιμηθούν πάνω από τρία 24ωρα.
Επίσης, αρκετοί κρατούμενοι καταγγέλλουν ότι τα νοσοκομεία δεν τους δέχονται ή τους βάζουν ορό και τους διώχνουν με τη δικαιολογία ότι δεν διαθέτουν κρεβάτια.
Κάθε ώρα που περνάει ολοένα και πληθαίνουν οι απεργοί πείνας που χάνουν τις αισθήσεις τους και χρήζουν άμεσης ιατρικής φροντίδας. Το υπουργείο Δικαιοσύνης πρέπει να απαντήσει άμεσα, πριν είναι αργά, στα απολύτως δίκαια αιτήματα των κρατουμένων.
Ο πρωτοφανής αγώνας στις ελληνικές φυλακές συνεχίζεται. Το κίνημα αλληλεγγύης ολοένα και μεγαλώνει. Οι κρατούμενοι θα νικήσουν.
Δημοσίευση σχολίου