Η συζήτηση για το διήμερο απεργιακών κινητοποιήσεων έχει, προς μεγαλη χαρά των κυβερνόντων ξεφύγει από τα βασικά συμπεράσματα και πηγαίνει σε μια άνευ ουσίας συζήτηση που επικεντρώνεται στους "επιχειρησιακούς σχεδιασμούς" των υποκειμένων που έδρασαν την Πέμπτη. Οι φωτογραφίες ένθεν και ένθεν χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν για να επιβεβαιώσουν ήδη στημένα σενάρια, τα αυτιά κλείνουν, η λογική και το αυτονόητο χάνεται και η πολιτική συζήτηση διακοπές στο Σεραγεβο πάει. Θα επιδιώξουμε καποιους σχολιασμούς για τη μεγαλειώδη 48ωρη κινητοποίηση του λαού μας και για τα παρελειπόμενα:
1. Μιλάμε για ένα παλλαϊκό ξεσηκωμό που κινητοποιήθηκαν πέραν του συνηθισμένου εκατομμύρια πολίτες και με ποιοτικά στοιχεία (οργή, θυμός, παραδοσιακή βαση κομμάτων ενάντια στα κόμματά της, κ.α.) που τον διαφοροποιούν από άλλες κινητοποιήσεις. Ενώθηκαν όσοι αντικειμενικά ενώνονται από την επίθεση τρόικας-κυβέρνησης, δηλαδή άνεργοι, εργαζόμενοι μικρομεσαία στρώματα ακριβώς γιατί τους ενώνει το εύρος της επίθεσης.
2. Η άνευ προηγουμένου συμμετοχή του κόσμου στην πρώτη μέρα και η πολύ μεγάλη συμμετοχή στη δεύτερη δείχνει σημαντικά στοιχεία συνέχειας και επιμονής.
3. Η κυβέρνηση παρόλο που νιώθει τα σημάδια και την ανάσα των λαϊκών κινητοποιήσεων δεν έπεσε. Αν είχαμε δημοκρατία θα είχε πέσει. Όμως ως μια κυβέρνηση σε διατεταγμένη υπηρεσία δεν θα φύγει παρά μόνο όταν εξαντληθούν και τα ελαχιστα περιθώρια υλοποίησης του εγκληματικού έργου της.
4. Ο νεκρός εργάτης της 21ης Οκτώβρη είναι μάρτυρας αυτής της μεγαλειώδους κινητοποίησης και θύμα της ωμής κατασταλτικής βίας, η οποία οξύνεται ως ο μόνος εναπομείναν τρόπος διαχείρισης της λαϊκής δυσαρέσκειας και οργής. Υπόλογοι και υπεύθυνοι γι'αυτό είναι αποκλειστικά η κυβέρνηση. Η απώλεια πρέπει (ή θα έπρεπε) να οπλίσει με ακόμα μεγαλύτερη θέληση και οργή το λαϊκό κίνημα.
Συμπέρασμα: Πρέπει με κάθε τρόπο η κοινωνία να παραμείνει ενεργή, ενωμένη και κινητοποιούμενη με πολυποίκιλους τρόπους (ανυπακοή στα χαρατσια, καταλήψεις, απεργίες, πλατείες, συντονισμός φοέων και πολιτών, κ.α.) να συνεχιστεί η αντίσταση και να ανοίξει ο δρόμος για ένα παρατεταμένο λαϊκό ξεσηκωμό που θα διώξει κυβέρνηση-τρόϊκα και θα δημιουργήσει μια νέα κατάσταση βαθιά επηρεασμένη από τις διαθέσεις του λαού. Οι δυναμεις του κινήματος και της αριστερας σε αυτό θα έπρεπε να στοχεύουν και σε αυτό να κρίνονται.
Για τα παρελειπόμενα :
4. Και οι δύο μέρες επισκιάστηκαν από σκηνές βίας και τακτικισμούς που εμποδίζουν τον λαό αυτοπροσώπος να βρεθεί απέναντι στον στόχο του και τους συμβολισμούς του. Αποφασίζουν και δρουν αλλοι εξ' ονόματός του. Αυτό συνέβη την Τεταρτη όταν τα επεισόδια που προκλήθηκαν στη Βουλή από μερικές δεκάδες ανθρώπων "δικαιολόγησαν" τον χημικό πόλεμο που ακολούθησε αποκλείωντας χιλιάδες διαδηλωτές πολύ μακρια από τη Βουλή και διαλύοντας άδοξα τη συγκέντρωση.
5. Την Πέμπτη γίναμε μάρτυρες μιας ψευδεπίγραφης περικύκλωσης της Βουλής. Η περικύκλωση που οργάνωσαν οι "ανοργάνωτες" πλατείες τον Ιούνιο ήταν πολύ πιο περικύκλωση από της Πέμπτης που υποτίθεται υποστήριξε ένθερμα το οργανωμένο ΠΑΜΕ όπου δεν υπήρξε κανένας σχεδιασμός πραγματικής περικύκλωσης και αντίστοιχος συντονισμός (Σωμωτεία, οργανώσεις της αριστεράς, ΠΑΜΕ). Αφήστε που ΚΚΕ-ΣΥΝ καλούσαν σε περικύκλωση της Βουλής τη στιγμή που οι βουλευτές τους θα ήταν μέσα (είναι το γνωστό με το σκοινί που σου δίνει το σύστημα για να το κρεμάσεις...), δηλαδή θα ήταν με τους περικυκλωμένους και όχι με τους περικυκλωτές!
6. Η στάση του ΠΑΜΕ να περιφρουρήσει τον χώρο μπροστά από τη Βουλή απωθώντας τους υπόλοιπους διαδηλωτές στην πλατεία ήταν απαράδεκτη. Ο λαός και κυρίως σωματεία που τις προηγούμενες μέρες είχαν δώσει τον τόνο με απεργίες και καταλήψεις υπουργείων βρέθηκαν αποκλεισμένοι απέναντι στις αλυσίδες του ΠΑΜΕ αντί να βρεθούν μπροστά από την Βουλή και όσους την φυλάνε. Έλειψε έτσι μπροστα από τη Βουλή ο τόνος που θα δινόταν από τις αυθόρμητες διαμαρτυρίες, μούτζες, συνθήματα του απλού κόσμου, έλειψε ουσιαστικα η πληβειακή εκδήλωση των διαθέσεων του κόσμου που απέργησε.
7. Η αντίδραση ομάδων που βρέθηκαν στην πλατεία και επιτέθηκαν στο ΠΑΜΕ μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως δολοφονική και φασιστική. Όσο και να ενοχλείται κανείς από την εικόνα των παρατεταγμένων διαδηλωτών του ΠΑΜΕ απέναντι στον βασικό κορμό της πορείας, η τέτοιου τύπου αντίδραση (μαρμαροπόλεμος, μολότωφ) από τύχη δεν πρόσθεσε και άλλους νεκρούς ενώ προσέφερε ένα θαυμάσιο προς αξιοποίηση θέαμα στα ΜΜΕ. Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις διαδηλωτές από πρακράτος. Πάντως οι άνθρωποι που επιτέθηκαν με αυτό τον τρόπο στο ΠΑΜΕ ήταν λίγοι και πολύ λιγότεροι από το συνολικό όγκο ακόμα και του αναρχικού μπλοκ. Η υπεράσπιση της επίθεσης από αναρχικές ομαδες αποτελεί κορυφαίο λάθος γι'αυτές και δημιουργεί άσχημα προηγούμενα και στρεβλές συνειδήσεις.
8. Η διαχείριση της καταστασης από το ΚΚΕ ήταν από αμήχανη έως τραγική. Στην αρχή προσπάθησε να χαρακτηρίσει συνευπεύθυνο τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια προσπάθεια που συνεχίζεται με πολλούς τρόπους να χρησιμοποιήσει τα γεγονότα ώστε να εντείνει τις τακτικές διαχωρισμού του από την υπόλοιπη αριστερά τη στιγμή που και τα μέλη του νιώθουν πως είναι αναγκαίος ένας στοιχειώδης συντονισμός. Στη συνέχεια μίλησε για σχέδιο του παρακράτους το οποίο έχει στενές σχέσεις με το κράτος και την αστυνομία. Την ίδια στιγμή που το έλεγε αυτό τα κύρια πυρα του δεν έπεφταν στην κυβέρνηση. Δεν κατήγγειλε, δεν σήκωσε τον κόσμο αναποδα εναντια στην κυβέρνηση ως βασική υπεύθυνη των γεγονότων και της δολοφονίας από τα χημικα του 53 χρονου εργάτη. Αντίθετα οι τόνοι της καταγγελίας πέφτουν γενικα στο παρακράτος... Μάλιστα η Α. Παπαρήγα έφτασε στο σημείο να μιλά στη Βουλή επιλέγοντας "χαμηλούς τόνους" όπως είπε!!! ενώ η ιστορία παίρνει αστυνομικές διαστάσεις όταν ψάχνουμε να βρούμε ποιοί και πόσοι από τους "κουκουλοφόρους" είναι στο ΛΑΟΣ ή ασφαλίτες...! Μέχρι και ο Παπουτσής αντί το ΚΚΕ να έχει ήδη ζητήσει την παραίτησή του για το θάνατο από τα χημικά του εργάτη νιώθει άνετα και δηλώνει πως θα ελέγξει τις καταγγελίες του ΚΚΕ για το παρακράτος...!
Ερωτήματα:
1. Μπορεί όποιος γουστάρει να αποφασίζει πότε θα παίξει κυνηγητό με τους μπάτσους αγνοώντας ότι βρίσκεται σε μια διαδήλωση εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών; Αν νομίζει ότι έτσι θα ξυπνήσει τον κόσμο είχε ποτέ αυτή η δράση αυτό το αποτέλεσμα ή δημιουργεί συσσωρευμένα όρους απαισιοδοξίας, αναποτελεσματικότητας στον κόσμο ενώ ο ίδιος γιορτάζει τις έντονες στιγμές που έζησε; Τελικα εξυπηρετεί το κίνημα και την πρωτοβουλία των μαζών ή το καπελώνει και το διαλύει;
2. Μπορεί σε τέτοιες μέρες παλλαικού ξεσηκωμού μια συνδικαλιστική οργανωση να μονοπωλεί τη διαμαρτυρία και να επιβάλει το ποιός θα φτασει μέχρι ποιό σημείο; Τους έδωσε κανείς τέτοια εξουσιοδότηση; Το δικαίωμα διαμαρτυρίας μπροστά από τη Βουλή το κατέκτησε μόνος του ο κόσμος και κανείς δε μπορεί να του το στερήσει. Εαν κάποιος θέλει να συμμετέχει σε τέτοιες δράσεις διαμαρτυρίας υποχρεούται να δώσει χώρο στην έκφραση και στους υπόλοιπους.
3. Κύριοι του ΠΑΜΕ (και όλων των οργανώσεων και κομμάτων της αριστεράς) και κύριοι των αναρχικών οργανώσεων ο λαός έχει μιλήσει και είναι πιο μπροστά από εσάς. Ο λαός με τις πλατείες απαίτησε δημοκρατία, χώρους και τρόπους έκφρασης και συμμετοχής. Αυτό δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα αλλά και το κίνημα. Σταματήστε να τον αγνοείτε. Σταματήστε να τον υποτιμάτε. Σταματήστε να τον φιμώνεται. Σταματήστε να τον καπελώνετε. Σταματήστε να δράτε εξ' ονόματός του και δράστε μαζί του. Μην επιλέγετε εσείς γι'αυτόν αλλά αφήστε αυτόν να επιλέξει. Στην τελική, ο ξεσήκωμος, η εξέγερση, η επανάσταση δεν θα γίνει από εσάς. Θα γίνει κυρίως από τον λαό! Το ζήτημα είναι θα συμβαλουμε σε αυτόν ή περί άλλων θα τυρβάζουμε; Όλοι όσοι αντιλαμβανόμαστε την κρισιμότητα των στιγμών για την χώρα και για τον λαό και στην ανάγκη ενός παρατεταμένου λαϊκού ξεσηκωμού ας σταθούμε στοιχειωδώς στο ύψος των περιστάσεων. ΕΝΟΤΗΤΑ - ΑΓΩΝΑΣ - ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου