Εθελουσία στην Τρόικα

Το ιστολόγιο θα το θυμομαστε δεν κάνει διακοπές και μας εφοδιάζει με ενδιαφέρουσες αναρτήσεις για τη Μ.Μ. εποχή (Μετά Μνημονίου).
Ακολουθεί μια ανάλυση για τους δημόσιους υπάλληλους στην Ελλάδα που αναδεικνύει και με αριθμούς το γνωστό, σε όσους δεν είναι τυφλοί από την προπαγάνδα των ΜΜΕ-Κυβέρνηση, ότι το πρόβλημα της χώρας δεν είναι οι πολλοί Δ.Υ. αλλά η πολλή υπομονή που δείχνουμε ως κυβερνώμενοι...Ως πότε;

Πηγή: axinos.wordpress.com (εκεί υπάρχουν και όλες οι παραπομπές για τα στοιχεία που αναφέρονται)

Τους 768.009 έφτασαν οι δημόσιοι υπάλληλοι που καταχώρησαν το ΑΦΜ τους στην ηλεκτρονική διεύθυνση του υπουργείου Εσωτερικών για τις ανάγκες της απογραφής. Από αυτούς, ως μόνιμοι υπάλληλοι του δημοσίου, δικαστικοί λειτουργοί κ.λπ. εγγράφηκαν 625.738 άνθρωποι, δηλαδή ποσοστό 82% του συνολικού αριθμού.

Από τους υπόλοιπους: 53.833 εργαζόμενοι (7%) καταχώρησαν το ΑΦΜ τους ως υπάλληλοι ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, ενώ ως υπάλληλοι ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου δηλώθηκαν 44.811 (6%). Ακόμη, ως συμβασιούχοι έργου εγγράφηκαν 14.345 (2%), αιρετοί δήλωσαν 12.609 (2%), επί θητεία 7.495 (1%), ενώ οι ωρομίσθιοι και ημερομίσθιοι έφτασαν τους 4.614 (1%).

Προσοχή: Στις 625.738 των μονίμων περιλαμβάνονται και οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ, οι ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ, τα ΣΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ και οι ΠΑΠΑΔΕΣ!!!

Πού είναι λοιπόν τα 1,5 με 2 εκατομμύρια που έλεγαν τα παπαγαλάκια του Μνημονίου και της κυβέρνησης;

Αλλά ας κάνουμε και μία συγκριτική ανάλυση. Δείτε στις χώρες της ΕΕ των 17 + ΗΠΑ + Ιαπωνία, το ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων επί του συνόλου του εργατικού δυναμικού:

1. Σουηδία 30,0 %
2. Δανία 29,0 %
3. Φιλανδία 22,4 %
4. Γαλλία 21,2 %
5. Βρετανία 17,8 %
6. Πορτογαλία 17,0 %
7. Βέλγιο 16,8 %
8. Λουξεμβούργο 14,9 %
9. Τσεχία 14,8 %
10. ΗΠΑ 14,7 %
11. Ιταλία 14,4 %
12. Ισπανία 13,0 %
13. Αυστρία 12,2 %
14. Πολωνία 12,1
15. Ελλάδα 11,4 %
16. Ιρλανδία 11,0 %
17. Ολλανδία 10,7 %
18. Γερμανία 10,2 %
19. Ιαπωνία 8,1 %

Αρκετά λοιπόν με αυτόν το μύθο!

Παραθέτουμε και μερικά αποσπάσματα από σχετικό κείμενο του οικονομολόγου και δημοσιογράφου Λ. Βατικιώτη (ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ):

[…] Είναι απορίας άξιο γιατί τα στελέχη του ΙΟΒΕ θεωρούν τόσο προφανή την προικοδότηση του πλήρως ιδιωτικοποιημένου τραπεζικού τομέα με 28 δισ. ευρώ από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και με 10 δισ. επιπλέον από το μνημόνιο της ντροπής, μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας! Αν για τις δημόσιες συγκοινωνίες ή την Ολυμπιακή η ανάγκη κρατικής επιδότησής τους αποτελούσε τεκμήριο αποτυχίας της κρατικής ιδιοκτησίας, γιατί δεν ισχύει το ίδιο και για τις τράπεζες; Γιατί δηλαδή δεν αποτελεί τεκμήριο αποτυχίας του ιδιωτικού τομέα;

[…] Άλλοι δε τομείς της ελληνικής οικονομίας, που χαρακτηρίστηκαν ως «φωτεινό παράδειγμα» από εισηγητή στην εκδήλωση του ΙΟΒΕ, όπως η ναυτιλία, στην πραγματικότητα δεν πληρώνουν κανένα φόρο. Το πλαίσιο λειτουργίας τους καθορίζεται από ένα αποικιακό καθεστώς 57 επίσημων φοροαπαλλαγών που καθιστά την Ελλάδα στην πραγματικότητα φορολογικό παράδεισο για τους εφοπλιστές. Ποιο είναι επομένως το όφελος για τα δημόσια οικονομικά από το «φωτεινό παράδειγμα» των εφοπλιστών; Γιατί δεν θεωρείται υποχρέωσή τους η συμβολή στα δημόσια οικονομικά;

[…] Τέλος σε ό,τι αφορά τους μισθούς που θεωρούνται υψηλοί, αρκεί να αναφέρουμε ότι με βάση στοιχεία που περιέχονται στην Έρευνα Εργατικού Δυναμικού της ΕΣΥΕ και αφορούν το δεύτερο τρίμηνο του 2008, το 25% των μισθωτών αμείβεται με καθαρές αποδοχές που δεν ξεπερνούν τα 750 ευρώ μηνιαίως. Ενώ ένα 30% επιπλέον με αποδοχές από 750 έως 1.000 ευρώ. Το 55% των εργαζομένων δηλαδή ζει με 1.000 (ή και λιγότερα) ευρώ μηνιαίως!

[…] Σε ό,τι αφορά τους συνταξιούχους, το 61% ζει με λιγότερα από 600 ευρώ, χωρίς μάλιστα να υπολογίζονται οι συνταξιούχοι του ΟΓΑ! Την ίδια ώρα που 1,1 εκατ. εργαζόμενοι ή το 25% δουλεύουν ανασφάλιστοι, η εισφοροδιαφυγή ετησίως φτάνει τα 8 δισ. και οι ανείσπρακτες οφειλές τα 7,5 δισ. ευρώ, με βάση το ίδιο το υπουργείο Εργασίας!

Ο γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ επομένως ας μην αναζητά στο ασφαλιστικό σύστημα την πηγή του δημοσιονομικού ελλείμματος. Οι βασικότερες αιτίες είναι η θεσμοθετημένη φοροδιαφυγή και η κατοχυρωμένη φοροαπαλλαγή. Από αυτά τα προνόμια πρέπει κατά συνέπεια να ξεκινήσει η «εσωτερική υποτίμηση» που επαγγέλλονται το ΔΝΤ και το ΙΟΒΕ, κι όχι από τους μισθούς και τις συντάξεις...