Είναι προφανές ότι έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση η οποία προσπαθεί να πάρει μέτρα που δεν τόλμησε καμία άλλη από την μεταπολίτευση ως τώρα και με μια κυβέρνηση η οποία έχει πλήρως και αδιαμαρτύρητα εκχωρήσει την οικονομική (τουλάχιστον) πολιτική στις Βρυξέλλες και το ΔΝΤ.
Από την άλλη η στάση της αριστεράς προβληματίζει στο κατά πόσο κατανοεί την συγκυρία, θέτει τις σωστές πολιτικές αιχμές και κινείται με έναν ενωτικό και κινηματικό τρόπο ώστε να προετοιμάσει έναν (αναγκαίο) κοινωνικό ξεσηκωμό.
Από την μια ο ΣΥΝ μέσω του προέδρου του τοποθετείται, σύμφωνα με σημερινή του δήλωση (ύστερα από συνάντηση με την ΓΣΕΕ) με την άποψη "δεν υπάρχει εθνικός δρόμος για την έξοδο από την κρίση.", ενώ λείπει η παραμικρή κριτική στην ΓΣΕΕ και προσωπικά στον Παναγόπουλο για την απαράδεκτη συναινετική στάση της. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, είναι προφανές ότι η αντιμετώπιση της κρίσης παραπέμπεται στη στιγμή αλλαγής συσχετισμών σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Επομένως ακόμα και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ περί εθνκοποίησης τραπεζών, αναδιανομής του πλούτου, ανατροπής της άδικης φορολογίας, ενίσχυσης του δημόσιου τομέα, παραπέμπεται σε ένα αόριστο μέλλον μιάς άλλης ΕΕ...
Ταυτόχρονα οι φορείς αυτής της άποψης κατηγορούν όποιον συνδιάζει τον διεθνή συντονισμό των αγώνων με αιτήματα για εδώ και τώρα ανυπακοή στις προσταγές της νεοφιλελεύθερης ΕΕ και για δημοψήφισμα για το Σύμφωνο Σταθερότητας ως εθνικιστικές-εθνοκεντρικές...
Σωστά ο Κ. Βεργόπουλος σε ερώτημα που του τέθηκε στον "δρόμο" του περασμένου Σαββάτου απάντησε:
"Υπάρχει όλη αυτή η συζήτηση για εθνοκεντρική Αριστερά και Αριστερά που είναι ευρωπαϊκή κ.τλ. Θα έχεις ακούσει παρόμοιες απόψεις...
Κάτι άκουσα, αλλά απορώ με την ηλιθιότητα του θέματος που ηγέρθη περί «εθνοκεντρικής». Δηλαδή πρέπει να είναι κανείς τελείως περιορισμένου ορίζοντα, ημίβλαξ, για να μιλάει με τέτοιους όρους. Οι αγώνες γίνονται σε κάθε χώρα, πώς θα γίνει; Σ όλη την ιστορία. Έστω κι αν μετά διεθνοποιηθούν. Δεν ξεκινάνε ταυτόχρονα παντού. Δε γίνεται αυτό το πράγμα. Ο καλύτερος τρόπος για να υπονομεύσεις έναν αγώνα είναι να ζητάς να γίνει ταυτόχρονα παντού."
Από την άλλη το ΚΚΕ από διαφορετική μεν σκοπιά υποτιμά το στοιχείο της επιβολής επιλογών από ΕΕ και ΔΝΤ προς την Ελλάδα, παραπέμπει τις λύσεις στην Λαϊκή Εξουσία... και συνεχίζει την άρνηση οποιουδήποτε συντονισμού με την υπόλοιπη αριστερά.
Τελικά είναι μόνο στραβός ο γυαλός ή στραβά αρμενίζουμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου