Η απεργία πείνας και η Νομική

Το ζήτημα της Νομικής έχει διχάσει πολλούς μέσα στην αριστερά. Εμείς θα θέσουμε το ζήτημα όχι με όρους πολιτικούς αλλά ψυχολογικούς. Με το άκουσμα της είδησης για κατάληψη της Νομικής και με αναμενόμενη όλη την υστερία που στήθηκε από ΜΜΕ, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ το πρώτο συναίσθημα που νιώσαμε ήταν αιφνιδιασμός, αλληλεγγύη προς τους μετανάστες οι οποίοι ήταν ο αδύναμος κρίκος της υπόθεσης και αδυναμία στοιχειώδους απόκρουσης των διαρκών επιθέσεων (τηλεοπτικών, πολιτικών, σωματικών,..). Αυτό που καταλάβαμε από τον κόσμο είναι ότι η προπαγάνδα των ΜΜΕ έπιασε σε πολύ πλατιά ακροατήρια. Οι καθοδηγούμενες ερμηνείες/απόψεις που εκπορεύνταν από τα ΜΜΕ υιοθετούνταν πολύ εύκολα από τον κόσμο κατορθώνοντας μια συντηρητική αντιμετώπιση του ζητήματος (μετανάστες, άσυλο, "νομιμότητα") και μια μετατόπιση της συζήτησης από τα ζητήματα της κρίσης/δεν πληρώνω... 

Μια συγκλονιστική πρωτοβουλία απεργίας πείνας 300 μεταναστών που το λογικό είναι, τουλάχιστον στην ηθική/ανθρωπιστική κλίμακα, να κέρδιζε σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας αντιμετωπίζεται πλέον τουλάχιστον επιφυλακτικά. 

Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα είναι το κατά πόσο επιχειρείται να συνδεθεί το μεταναστευτικό ζήτημα και η απεργία πείνας των μεταναστών με τη συγκυρία (μνημόνιο, τρόικα, ...) και με τις αντιστάσεις που υπάρχουν (Δεν πληρώνω, απεργίες,...). Αν αυτό δε μπορεί κανείς να το "απαιτεί" από τους απεργούς τότε η στάση της "επιτροπής αλληλεγγύης" φαίνεται να αντιμετωπίζει το ζήτημα ξεκομμένα από την υπόλοιπη "πολιτική επικαιρότητα" στερώντας την όποια σύνδεση με άλλους αγώνες και απομονώνοντας το ζήτημα σε θέμα δικαιωμάτων. 

Διαβάστε δυο κείμενα για το θέμα : Δεν παίζουμε με το μεταναστευτικό (Ρούντι Ρινάλντι), Οι μετανάστες, το άσυλο και η αριστερά (Πέτρου Παπακωνσταντίνου).

Όπως και να έχει, η αλληλεγγύη προς τους μετανάστες είναι δεδομένη. Ειδικά μετά τα γεγονότα σε Τυνησία και Αίγυπτο αποκαλύπτεται πλέον σε όλους η καταπιεστική φύση πολλών καθεστώτων, η στήριξή τους από ΗΠΑ-ΕΕ, η εξαθλίωση των πολλών σε αντίθεση με την ευημερία λίγων, η ανάγκη των λαών για αλλαγή. Οι αιτίες των εξεγέρσεων είναι ταυτόχρονα και οι αιτίες τεράστων μεταναστευτικών ρευμάτων που δεν ανακόπτονται ούτε με φράκτες, ούτε με Δουβλίνα, ούτε με καταστολή.