Τελείωσε σήμερα η γιορτή πορτοκαλιού στο Άργος, η οποία μάλλον ελάχιστα κατάφερε από τα διακηρυγμένα: «Στόχος της εκδήλωσης είναι η γνωριμία, η προβολή και η ανάδειξη του σημαντικότερου προϊόντος της Αργολίδας, του Πορτοκαλιού, καθώς και η εμψύχωση των πορτοκαλοπαραγωγών». Ειδικά όσον αφορά την "εμψύχωση", μάλλον εμψυχώθηκαν κάποιοι παράγοντες του Δήμου οι οποίοι θεώρησαν ότι κέρδισαν πόντους στους εσωκομματικούς διαξιφισμούς. Κατά τα άλλα, όταν η τοπική αυτοδιοίκηση δεν έχει κάνει την παραμικρή πρόταση στήριξης του προϊόντος τότε καταντά ολίγον γραφικό το τσαντίρ-θέαμα της πλατείας του Αγ. Πέτρου.
Ειδικά στις σημερινές συνθήκες θα είχε νόημα η αναβίωση του συνθήματος του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ (στις διαδηλώσεις που είχαν γίνει ενάντια στη συνάντηση των υπουργών Εργασίας της ΕΕ στο Ναύπλιο) "Στίψτε πορτοκάλια και όχι ανθρώπους"...
Τελειώνοντας η γιορτή και χωρίς διάθεση να ρίξουμε την ψυχολογία των πρόσφατα εμψυχωμένων παραγωγών δημοσιεύουμε άρθρο που δημοσιεύτηκε στο "δρόμο" του προηγούμενου Σαββάτου με θέμα τη γεωργία στην Αργολίδα και ειδικά την καλλιέργεια πορτοκαλιού:
Γεωργία σε συρρίκνωση, χωριά χωρίς αγρότες;
Δεν θα μπορούσε η Αργολίδα να έχει διαφορετική μοίρα από τις υπόλοιπες περιοχές της χώρας. Ένας κατ’εξοχήν αγροτικός νομός τείνει να γίνει νεκροταφείο δέντρων και τα χωριά του φαντάσματα
Ο νομός Αργολίδας οδηγείται στην εγκατάλειψη του πρωτογενή τομέα, μια διαδικασία που περνά μέσα από την εξόντωση της πλειονότητας των αγροτών και την εγκατάλειψη καλλιεργειών και ολόκληρων (κυρίως ορεινών και ημιορεινών) περιοχών.
Τα καπνά σταμάτησαν να καλλιεργούνται σε ορεινά χωριά όπου μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν αυτά που τόνωναν την τοπική τους οικονομία και κρατούσαν τους ανθρώπους εκεί. Η Προσύμνη, οι Λίμνες, το Αραχναίο είχαν να αντιμετωπίσουν, πέρα από όλες τις δυσκολίες που έχει η ζωή σε ένα χωριό απομακρυσμένο κατά 20 και 25 χλμ. αντίστοιχα από τα αστικά κέντρα του νομού (Άργος- Ναύπλιο), και την κατάρρευση της γεωργίας και της κτηνοτροφίας. Με τα καπνά ζούσαν πολλές οικογένειες», μας περιγράφει ένας κάτοικος από την Προσύμνη, ενώ στο καφενείο όλοι είναι αγανακτισμένοι για τις τιμές που έχει το λάδι. 2,20 ευρώ είναι τα κοφτικά (έξοδα συγκομιδής) και μέρος από τα έξοδα καλλιέργειας. Μεροκάματο δικό μου δεν βγαίνει. Δουλεύω τζάμπα», λέει ένας μεσήλικας ελαιοπαραγωγός και ένας άλλος, γύρω στα 60, συμπληρώνει ότι αν συνεχίσουν έτσι οι τιμές, οι ελιές θα μένουν πάνω στα δέντρα και θα μαζεύουμε μόνο όσο χρειαζόμαστε για το σπίτι».
Κατεβαίνοντας από τα ορεινά χωριά συναντά κανείς τον εύφορο αργολικό κάμπο, η αγωνία των παραγωγών όμως παραμένει η ίδια. Μεγάλο μέρος των πορτοκαλιών φεύγει για εξαγωγή σε τιμές που φέτος ήταν για τους περισσότερους παραγωγούς 11 λεπτά το κιλό (καθαρά). Άλλοι, που τα κρατάνε για αργά (με το ρίσκο ενός παγετού που θα κάψει την παραγωγή και με φθορές), περιμένουν να πάει η τιμή τουλάχιστον στα 25-26 λεπτά το κιλό (15-16 καθαρά). «Αν δεν φτάσουν μια τιμή αξιοπρεπή, δεν θα τα δώσω πουθενά. Θα τα αφήσω να πέσουν και θα φρεζάρω», μας αναφέρει ένας αγρότης από το χωριό Μάνεσι, και συνεχίζει: «Μπορεί να χάσω τη φετινή χρονιά και μαζί και κάποια χρήματα, αλλά εγώ τα πορτοκάλια μου τζάμπα δεν τα δίνω. Παράγουμε ένα προϊόν για διατροφή και δεν δέχομαι αυτό τον εξευτελισμό».
Και φυσικά υπάρχει το χρόνιο πρόβλημα της πληρωμής από τους εμπόρους. Τα «κανόνια» είναι πολλά. Πέρσι έκλεισε ένα εργοστάσιο, ακούγεται δε ότι ο ιδιοκτήτης άνοιξε νέο σε γειτονική βαλκανική χώρα. Οι παραγωγοί έχασαν τα λεφτά τους και οι εργαζόμενοι εκεί κάποιους μισθούς και τη δουλειά τους. Άλλοι έφτασε η φετινή περίοδος συγκομιδής και ακόμα δεν έχουν πληρωθεί για την περσινή παραγωγή, ενώ αρκετοί είναι και αυτοί που έχασαν οριστικά τα λεφτά τους, αφού οι ¶\αεριτζήδες» ανθούν στον χώρο της εμπορίας, αφήνοντας τους αγρότες με χρέη στις τράπεζες και στους γεωπόνους.
Ακόμα και αυτοί που εμπορεύονται στις λαϊκές της Αθήνας, οι οποίες μέχρι πριν κάποια χρόνια έδιναν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, κοπιάζουν αλλά δεν κερδίζουν τίποτα. Τελείωσαν οι εποχές που χρησιμοποιούσαμε μεγάλες τσάντες και γεμίζαμε πορτοκάλια. Πια, σου ζητάνε 2-3 κιλά. Τα δίνουμε με 30 λεπτά το κιλό και δεν τα παίρνουν», μας λέει ένας παραγωγός.
Το 1/3 από τους 300.000 τόνους πορτοκαλιών που παράγει η Αργολίδα οδηγείται σε εργοστάσια για χυμοποίηση. Εκεί οι βιομήχανοι τα αγοράζουν με 4 λεπτά το κιλό. Συγκρίνετε αυτή την τιμή με την τιμή που αγοράζουμε φρέσκους χυμούς στα ράφια των σούπερ μάρκετ… Ειδικά από φέτος που ξεκίνησε να ισχύει η αποσύνδεση της επιδότησης από την παραγωγή (βάσει της νέας ΚΑΠ) καταργείται και το τελευταίο κίνητρο του παραγωγού να στείλει τα πορτοκάλια για χυμοποίηση. Πολλοί τόνοι πορτοκαλιών παραμένουν χωρίς διέξοδο, συμπιέζοντας (λόγω υπερπροσφοράς στους τομείς των εξαγωγών και της εγχώριας διάθεσης) όλη την αγορά προς τα κάτω. Εμφανίζεται το παράδοξο να υπάρχει άφθονη πρώτη ύλη (πορτοκάλια) και να περιορίζεται η παραγωγή ελληνικού φρέσκου χυμού.
Φυσικά εδώ χρειάζεται προσοχή, γιατί μαζί με τους παραγωγούς που αντιλαμβάνονται το πρόβλημα της αποσύνδεσης της επιδότησης "στενοχωριούνται" και κάποιοι άλλοι που με ψευδή στοιχεία κατάφερναν τόσα χρόνια (με την ανοχή του κράτους) να ιδιοποιούνται μεγάλα ποσά της επιδότησης.
Οι συνεταιρισμοί, ενώ θα μπορούσαν να παίξουν έναν υποστηρικτικό ρόλο στον μικρομεσαίο αγρότη έχουν μετατραπεί, στην καλύτερη περίπτωση, σε αδρανείς γραφειοκρατίες και στη χειρότερη σε εκτροφεία διεφθαρμένων αγρο-παραγόντων απωθώντας τους παραγωγούς.
Επειδή η Αργολίδα καλλιεργείται με δενδρώδεις καλλιέργειες, η εγκατάλειψη δεν φαίνεται από έναν βιαστικό παρατηρητή, αφού τα χωράφια δεν είναι χέρσα αλλά έχουν δέντρα που κάθε άνοιξη ανθίζουν και κάθε φθινόπωρο γεμίζουν με καρπούς και τα οποία ως γνωστόν πεθαίνουν όρθια...
Ο ξαφνικός τους θάνατος έρχεται όταν η κερδοσκοπία στη γη οδηγεί πολλές περιοχές σε οικοπεδοποίηση προσφέροντας εισοδήματα στους πρώην κατόχους των χωραφιών που φυσικά δεν θα μπορούσαν να πάρουν αν καλλιεργούσαν τη γη τους υπ’ αυτές τις συνθήκες.
Ανθρωπος και γη
Η αγροτική γη στην Αργολίδα φτάνει τα 700.000 στρέμματα και είναι κατά 18,75% πεδινή, 23,76% ημιορεινή και κατά 57,49% ορεινή. Η έκταση της γης που καλλιεργείται με πορτοκάλια είναι 105.000 στρέμματα. Από τις 8.314 εκμεταλλεύσεις που κα λλιεργούνται με πορτοκάλια, οι 6.625, δηλαδή το 80%, είναι μικρότερες των 20 στρεμμάτων. Αυτό δείχνει από τη μια τον κατακερματισμό της γης, αλλά κυρίως τον μεγάλο αριθμό μικρομεσαίων αγροτών. Το 80% των εκμεταλλεύσεων κάτω των 20 στρεμμάτων αντιστοιχεί μόνο στο 50% (52.586 στρέμματα) της συνολικά καλλιεργούμενης με πορτοκάλια έκτασης.
Για έναν παραγωγό που καλλιεργεί 20 στρέμματα με πορτοκάλια παράγοντας 100.000 τόνους και τα διαθέτει για εξαγωγή, το καθαρό εισόδημα, σύμφωνα με υπολογισμούς παραγωγών, συνήθως είναι μικρότερο των 10.000 ευρώ, αναγκάζοντας την πλειονότητα των παραγωγών να απασχολούνται και σε άλλες εργασίες εποχικές ή μόνιμες.
Οι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες υπολογίζονται στις 5.000-5.500 και αποτελούν μόνο το 20-25% των αγροτών. Αν προχωρήσουν οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης σχετικά με το Μητρώο Αγροτών, το πιο πιθανό είναι να βρεθούν εκτός περίπου 15.000 αγρότες ή αλλιώς το 75% των απασχολούμενων.
Η απασχόληση στον κλάδο της γεωργίας-κτηνοτροφίας έχει μειωθεί δραματικά. Ήδη υπήρξε μια αγροτική «έξοδος» τη δεκαετία του ’90 όπου οι απασχολούμενοι στον κλάδο μειώθηκαν από το 37,1 % (1991) στο 28,2% (2001).
Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010
Ανανέωση της Όπερας της Πεντάρας ή συγκλονιστικό μιούζικαλ της εκατοπενηντάρας;
Κείμενο της Ν. Βαλαβάνη με αφορμή τις παραστάσεις, σκηνοθεσίας Ρόμπερτ Ουίλσον, Όπερα της Πεντάρας:ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΤΗΣ ΟΠΕΡΑΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ;
΄Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ ΤΗΣ ΕΚΑΤΟΠΕΝΗΝΤΑΡΑΣ;
Με αφορμή τις παραστάσεις σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Ουίλσον
στην Αθήνα
της Νάντιας Βαλαβάνη
Βαθιά μέσα στο Φλεβάρη έφτασε ο απόηχος των τεσσάρων παραστάσεων στην Αθήνα, όλων sold-out, της σκηνοθετημένης από τον Ουίλσον Όπερας της πεντάρας. Με αιχμή το εξωφρενικό εισιτήριο, απίθανα ακριβότερο απ’ ότι στο Βερολίνο ή άλλες ευρωπαϊκές πόλεις*, αλλά και τις εξίσου διθυραμβικές κριτικές.
Έχοντας σκάσει κι εγώ το 100ρικο μου, βγήκα από την παράσταση με εξαιρετικά ανάμικτες σκέψεις και αισθήματα.
Η Πτήση πάνω απ’ τον ωκεανό αλά Ουίλσον
Κανονικά δε θα έπρεπε. Είχα ήδη μια πρώτη γεύση σκηνοθεσίας Μπρεχτ αλά Ουίλσον, την πρώτη και μοναδική του μέχρι την Όπερα, στο Βερολίνο το 1998 - και τότε με το πάλαι ποτέ θέατρο του Μπρεχτ, το Μπερλίνερ Ανσάμπλ: Τον είχαν προσκαλέσει
ν΄ ανεβάσει την Πτήση πάνω απ’ τον ωκεανό, ένα ραδιοφωνικό διδακτικό θεατρικό έργο – άρα ελεύθερο από οποιαδήποτε σκηνική σύμβαση. Και τότε είχε δηλώσει «δεν έχω ποτέ μελετήσει ή ασχοληθεί με τον Μπρεχτ», αλλά όλοι του λένε ότι η σκηνοθετική του προσέγγιση είναι μπρεχτικά αποστασιοποιητική. Τα ίδια δήλωνε και στον ελληνικό τύπο 12 χρόνια αργότερα: Προφανώς ο χρόνος δεν τον έκανε μελετηρότερο. Θυμάμαι την τότε παράσταση σαν μια εικαστική έκρηξη, χρωμάτων και κινούμενων ταμπλώ-βιβάν, με αιωρούμενους ποδηλάτες και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί να περνάει από τη σκηνή, ένα οπτικό ποίημα. Όταν τερματίστηκε ο καταιγισμός των αισθήσεων, συνειδητοποίησα ότι δεν είχα προσέξει λέξη από το κείμενο του Μπρεχτ, «ραδιοφωνικά» εκπεμπόμενο πίσω απ’ το πανόραμα, ενώ η μουσική του Βάιλ είχε επίσης «διαλυθεί» μέσα στα κινούμενα χρώματα: Τελικά είχε επιτευχθεί όχι κάποια, έστω υπερβολική, «αποστασιοποίηση», αλλά ένα πλήρες «διαζύγιο» από το έργο…
Ένα συγκλονιστικό θέαμα στη σκηνή του «Παλλάς»
Τι είχα δει, λοιπόν, στη σκηνή του «Παλλάς»; Αναντίρρητα είχα ζήσει ξανά μια σημαντική σκηνική εμπειρία, περισσότερο «λειασμένη» και «πειθαρχημένη» από τεχνική άποψη απ’ ό,τι τότε στο Βερολίνο. Με τους ηθοποιούς του Μπερλίνερ Ανσάμπλ, μια πραγματική «μηχανή θεάτρου», να αποδεικνύουν για άλλη μια φορά τι είναι ικανοί να κάνουν. Σε ύφος «βωβού σινεμά και ψαλλιδοκοπτικής των αρχών του αιώνα ανάμεικτο με καρτούν αλά Σίμπσονς, ανδρόγυνη τόλμη στη φιγούρα του φονιά Μακχίθ, απόκοσμη χροιά στα λευκά πρόσωπα, μαριονετίστικες κινήσεις, χιούμορ και θεατρική εκτέλεση της μουσικής του Βάιλ» (Άννυ Κολτσιδοπούλου, Theatreworld.wordpress.com, 30.9.2009). Όλα με μια μηχανική ποιότητα, θα συμπλήρωνα, σαν ξεδίπλωμα ενός εξαιρετικά καλοκουρντισμένου μηχανισμού, με αναφορές ακόμα και στα «μηχανικά μπαλέτα» του Μπαουχάουζ όσο και στα γιαπωνέζικα μάνγκα, μ΄ έναν εκλεκτικισμό που μόνο μια μεταμοντέρνα ιδιοφυία σαν τον Ουίλσον θα μπορούσε τόσο αποτελεσματικά να συνδυάσει.
Είχα δει όμως Μπρεχτ;
Επειδή αισθάνομαι σαν να είμαι η μόνη στην Ελλάδα που πίσω από αυτό το «πολύπλοκο χάι τεκ σύμπαν» (Αντιγόνη Καράλη, Έθνος) μάταια αναζήτησα τη γνώριμη αναιδή, οξεία και διεισδυτική επίθεση Μπρεχτ και Βάιλ στις κοινωνικές σχέσεις της καπιταλιστικής πραγματικότητας, επιτρέψτε μου ν΄ αναφερθώ συνοπτικά σε κάποια σημεία στα οποία συγκλίνουν οι, επίσης διθυραμβικές, γερμανικές κριτικές κατά την πρεμιέρα της παράστασης στο Βερολίνο το 2007.
Design και ξεκουκούτσιασμα
Σύμφωνα με το Spiegel online (Χενρίκε Τόμσον, 28.9.2007), «το design κατέχει προγραμματική θέση. Ο Ρόμπερτ Ουίλσον σκηνοθέτησε την Όπερα της πεντάρας στο Μπερλίνερ Ανσάμπλ ως μιούζικαλ ρουτίνας με εφέ τύπου Μίκι Μάους. Τέτοιας κομψότητας Όπερα δεν έχουμε ξαναδεί. Από μουσική και παραστατική άποψη είναι η καλύτερη σκηνοθεσία της Όπερας της πεντάρας των τελευταίων χρόνων… Με τη σκηνοθεσία του Ουίλσον το Smash-Hit των Μπρεχτ και Βάιλ εισέρχεται επιτέλους στο μεγάλο εμπορικό θέατρο».
Το design, βέβαια, κυριαρχεί σε βάρος του περιεχομένου – όχι άδικα ο Ουίλσον έχει αποκληθεί «ποιητής του επιφανειακού». Έτσι σύμφωνα με τον Νικόλαους Μερκ (Nachkritik.de, 27.9.2007), «με τη στρατηγική του της αισθητικοποίησης και του στιλιζαρίσματος εξορκίζει κάθε περιεχόμενο… Ο Ουίλσον έφερε μαζί το πολυμίξερ του. Μέσα του μπορεί κανείς να βάλει ένα θεατρικό έργο… και το τελικό προϊόν να φαίνεται πάντα πανομοιότυπο. Είτε πρόκειται για Σέξπιρ είτε για Μίλερ ή Μπίχνερ ή Μπρεχτ: Τα πάντα φαντάζουν γελωτοποιά, στιλβωμένα, τέλεια…»
Την ίδια άποψη έχει και ο κριτικός της Sueddeutsche Zeitung (29-30.9.2007) Πέτερ Λάουντενμπαχ: «Ο Ουίλσον διαρρηγνύει τη συγκινητικά αφελή πίστη ότι η Όπερα της πεντάρας είναι πολιτικό έργο… Αφαιρεί το κουκούτσι απ’ το θεατρικό έργο, κι αυτό είναι το καλύτερο που μπορεί να του συμβεί. Το περιεχόμενο διαλύεται μέσα σε νούμερα όλο βιρτουοζιτέ, παρελαύνουσες φιγούρες του θεάτρου σκιών και σε όμορφες για το μάτι αλλαγές φωτισμού. Τα τζαζαρισμένα μουσικά «χτυπήματα» του Βάιλ και τα κυνικά καλαμπούρια του Μπρεχτ, που στη λίθινη εκείνη εποχή του πρώτου μισού του 20ου αιώνα επιδρούσαν σοκάροντας, γίνονται αντικείμενα της μοναδικής μεταχείρισης που θα μπορούσαν να τύχουν ακόμα σήμερα: Της επαγγελματικής διασκέδασης. Της πιο καθαρής βιομηχανίας του θεάματος.»
Και η Ιρένε Μπάτσινγκερ (Frankfurter Allgemeine Zeitung, 29.9.2007) υπερθεματίζει στην ίδια κατεύθυνση: «Ξεδοντιασμένη από τον Ουίλσον, που της έχει αφαιρέσει ανελέητα κάθε πολιτική αξίωση, η Όπερα της πεντάρας αναδύεται πλήρως ανανεωμένη και εκπληκτικά δροσερή μέσα απ’ την κομψή όσο και κυριαρχικά θυσιαστική μεταχείριση του: Ένας διασκεδαστικός μύθος των μεγαλουπόλεων από την εποχή που οι άνθρωποι κάπνιζαν αδιάκριτα παντού, έτρωγαν στο τραπέζι μέχρι να χορτάσουν χωρίς να υπολογίζουν θερμίδες και πήγαιναν στα μπορντέλα αντί ν΄ αναζητούν την απόλαυση τους στα κομπιούτερ.»
«Που πήγε το μαχαίρι;…»
Στο Tagespiegel.de (29.9.2007) έχουν όμως ακόμα ερωτηματικά: «Το πρεκαριάτο του Μπρεχτ ο Γουίλσον το αντιμετωπίζει σαν θεατρικό παιχνίδι με μαριονέτες και αναγκαία τίθεται ήδη το τόσο τυπικά γερμανικό ερώτημα: Τι απέμεινε απ’ το πολιτικό περιεχόμενο; Ο Μπρεχτ κι ο Βάιλ είχαν την αδιαντροπιά να σπάνε πλάκα στο έργο με την παθητική διαχείριση του κοινωνικού ζητήματος. Οι θεατές ένιωθαν καθυβρισμένοι – και τι μ΄ αυτό, παρακαλώ; Ο Ουίλσον δεν έστησε μια παράσταση για το πρεκαριάτο… ούτε για τη νομοθεσία Hartz IV… ούτε μια παράσταση ερωτική… Το όλο είναι μια πάρα πολύ μεγάλη δόση «ενιαίου έργου τέχνης» σε μεσαία επαγγελματική θερμοκρασία – ούτε καυτό ούτε παγωμένο… Και μπροστά στη σκηνή σκέφτεται κανείς: Που πήγε το μαχαίρι, η κοφτερή εξυπνάδα, η τραχιά ειρωνεία;»
Μακχίθ-βαμπ, κ.Πίτσαμ-καρχαρίας, Τζένι από γυαλί
Όλοι λίγο πολύ μένουν σύμφωνοι ότι αν από τους ηθοποιούς του Μπερλίνερ Ανσάμπλ ο Στέφαν Κουρτ ως ανδρόγυνος Μακχίθ είναι αξιοπερίεργος - μια «κούλ βαμπ», μια «ντόμινα» με «ξανθά, οντουλαρισμένα μαλλιά ως κλώνος της Μαρλένε Ντίτριχ, του Χανς Άλμπερς, του Γκούσταφ Γκρίντγκενς, μια αστραφτερή προνύμφη» (Tagespiegel.de) -, o σημαντικότερος ερμηνευτικά είναι ο Γίργκεν Χολτς ως κ.Πίτσαμ: Σύμφωνα με τον παραπάνω κριτικό, «αυτός [όχι ο Μακχίθ] είναι εδώ ο καρχαρίας με τα δόντια».
Η κριτικός του Spiegel online προχωρά περισσότερο: «Αν και ο Χολτς είναι βαμμένος με την ίδια λευκή κλοουνίσια μπογιά όπως κι οι υπόλοιποι, αν κι εκτελεί μέχρι κεραίας τις στιλιζαρισμένες χειρονομίες και στάσεις που του υπαγόρευσε ο Ουίλσον, μαζί του αισθανόμαστε ότι επιστρέφουμε σε μια σκηνοθεσία της Όπερας 30 χρόνια πριν. Ο Χολτς ως ένας απ’ τους ηθοποιούς που μεσουρανούσαν στις σκηνές της DDR προερχόμενος από τη σχολή των σκηνοθετών-μαθητών του Μπρεχτ όπως ο Μπένο Μπεσόν, ο Άντολφ Ντρέζεν και ο Χάινερ Μίλερ, έχει τον γνήσιο Μπρεχτ κατά κάποιο τρόπο χαραγμένο στα κόκαλα του. Μαζί του ακούει κανείς ακόμα τον τόνο των παλιότερων εποχών, τόσο αθυρόστομο όσο και ακριβή, με τις λέξεις να διατηρούν τη γεύση της κανονικής τους έννοιας. Με έναν ορισμένο τρόπο ο Χολτς υπονομεύει τη σκηνοθετική προσέγγιση του Ουίλσον και μας υπενθυμίζει αυτό που λείπει: Το ρέμπελο στοιχείο, τη βρωμιά, που η Όπερα της πεντάρας έκανε …πολιτικό.»
Όσο για την κορυφαία στιγμή της παράστασης, όλοι συμφωνούν ότι είναι το σόλο που τραγουδά η Άνγκελα Βίνκλερ ως Τζένι, έχοντας προδώσει για δεύτερη φορά τον Μακχίθ: Με φωνή τρεμουλιαστή, ξεδιπλώνοντας έναν ήχο σαν πριόνισμα, ένα θολό βιμπράτο. «Δεν καταλαβαίνεις λέξη από το τραγούδι, αλλά η φωνή της φαίνεται ν΄ αφομοιώνει τα πάντα και να δημιουργεί για λίγα λεπτά έναν ονειρικό κόσμο από γυαλί.»
«Δεν καταλαβαίνεις λέξη…»
Η ερμηνεία της Βίνκλερ στο «Τραγούδι του Σολομώντα» ήταν όντως συγκλονιστική. Το κλειδί, όμως, του σκηνοθετικού «αγγίγματος» της Όπερας αλά Ουίλσον βρίσκεται στη φρασούλα: «Δεν καταλαβαίνεις λέξη από το τραγούδι…» Να θυμηθούμε τη βασική υπόδειξη Μπρεχτ και συνθετών του για την ερμηνεία των θεατρικών τραγουδιών; Οι λέξεις να προφέρονται ξεκάθαρα, οι στίχοι να «ακούγονται», η μουσική κι η ερμηνεία να τους υπηρετούν, όχι το αντίθετο.
Συμφωνώ απολύτως με την ουσία της παρατήρησης της Σωτηρίας Ματζίρη, που μαζί με το Θόδωρο Παρασκευόπουλο έχουν πρώτοι μεταφράσει τα τραγούδια στα ελληνικά, ότι «ευτυχώς που (ο Ουίλσον) δεν αντιλήφθηκε ποτέ ότι η ελληνική μετάφραση των τραγουδιών, αποδίδοντας μονάχα την περίληψη τους και αυτό στο περίπου, μας στέρησε τη χαρά του μισού έργου» (Ελευθεροτυπία, 30.1.2010). Πιστεύω ωστόσο ότι αυτό δε θα τον στενοχωρούσε ιδιαίτερα. Την «καταστροφή στα ελληνικά» των τραγουδιών των Μπρεχτ-Βάιλ θα την προσέθετε μάλλον στο αυθόρμητο «αποτέλεσμα αποστασιοποίησης» που πετυχαίνει μέσω μιας καθαρά φορμαλιστικής σκηνοθετικής προσέγγισης.
Έτσι στην Αθήνα μείναμε να γιορτάζουμε την ανανέωση του μπρεχτικού πνεύματος μέσω του Ουίλσον, αφήνοντας τους πολύ πιο έμπειρους Γερμανούς να διατυπώνουν χωρίς ταλαντεύσεις, μαζί με το Spiegel online, το καθ’ ημάς ανείπωτο: «Το Βερολίνο βρήκε επιτέλους το Musical-Hit που τόσο καιρό περίμενε».
------------------------------------------------------------------------
* Όπως σημείωσε blogger, οι Μπρεχτ και Βάιλ μπορεί να έγραψαν την Όπερα της πεντάρας, αλλά στην Αθήνα ήρθε ως «όπερα της εκατοπενηντάρας»…
δημοσιεύτηκε στη σημερινή Αυγή.
Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010
Δεν φτάνει η φουρτούνα αρμενίζουμε και στραβά...
Είναι προφανές ότι έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση η οποία προσπαθεί να πάρει μέτρα που δεν τόλμησε καμία άλλη από την μεταπολίτευση ως τώρα και με μια κυβέρνηση η οποία έχει πλήρως και αδιαμαρτύρητα εκχωρήσει την οικονομική (τουλάχιστον) πολιτική στις Βρυξέλλες και το ΔΝΤ.
Από την άλλη η στάση της αριστεράς προβληματίζει στο κατά πόσο κατανοεί την συγκυρία, θέτει τις σωστές πολιτικές αιχμές και κινείται με έναν ενωτικό και κινηματικό τρόπο ώστε να προετοιμάσει έναν (αναγκαίο) κοινωνικό ξεσηκωμό.
Από την μια ο ΣΥΝ μέσω του προέδρου του τοποθετείται, σύμφωνα με σημερινή του δήλωση (ύστερα από συνάντηση με την ΓΣΕΕ) με την άποψη "δεν υπάρχει εθνικός δρόμος για την έξοδο από την κρίση.", ενώ λείπει η παραμικρή κριτική στην ΓΣΕΕ και προσωπικά στον Παναγόπουλο για την απαράδεκτη συναινετική στάση της. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, είναι προφανές ότι η αντιμετώπιση της κρίσης παραπέμπεται στη στιγμή αλλαγής συσχετισμών σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Επομένως ακόμα και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ περί εθνκοποίησης τραπεζών, αναδιανομής του πλούτου, ανατροπής της άδικης φορολογίας, ενίσχυσης του δημόσιου τομέα, παραπέμπεται σε ένα αόριστο μέλλον μιάς άλλης ΕΕ...
Ταυτόχρονα οι φορείς αυτής της άποψης κατηγορούν όποιον συνδιάζει τον διεθνή συντονισμό των αγώνων με αιτήματα για εδώ και τώρα ανυπακοή στις προσταγές της νεοφιλελεύθερης ΕΕ και για δημοψήφισμα για το Σύμφωνο Σταθερότητας ως εθνικιστικές-εθνοκεντρικές...
Σωστά ο Κ. Βεργόπουλος σε ερώτημα που του τέθηκε στον "δρόμο" του περασμένου Σαββάτου απάντησε:
"Υπάρχει όλη αυτή η συζήτηση για εθνοκεντρική Αριστερά και Αριστερά που είναι ευρωπαϊκή κ.τλ. Θα έχεις ακούσει παρόμοιες απόψεις...
Κάτι άκουσα, αλλά απορώ με την ηλιθιότητα του θέματος που ηγέρθη περί «εθνοκεντρικής». Δηλαδή πρέπει να είναι κανείς τελείως περιορισμένου ορίζοντα, ημίβλαξ, για να μιλάει με τέτοιους όρους. Οι αγώνες γίνονται σε κάθε χώρα, πώς θα γίνει; Σ όλη την ιστορία. Έστω κι αν μετά διεθνοποιηθούν. Δεν ξεκινάνε ταυτόχρονα παντού. Δε γίνεται αυτό το πράγμα. Ο καλύτερος τρόπος για να υπονομεύσεις έναν αγώνα είναι να ζητάς να γίνει ταυτόχρονα παντού."
Από την άλλη το ΚΚΕ από διαφορετική μεν σκοπιά υποτιμά το στοιχείο της επιβολής επιλογών από ΕΕ και ΔΝΤ προς την Ελλάδα, παραπέμπει τις λύσεις στην Λαϊκή Εξουσία... και συνεχίζει την άρνηση οποιουδήποτε συντονισμού με την υπόλοιπη αριστερά.
Τελικά είναι μόνο στραβός ο γυαλός ή στραβά αρμενίζουμε;
Από την άλλη η στάση της αριστεράς προβληματίζει στο κατά πόσο κατανοεί την συγκυρία, θέτει τις σωστές πολιτικές αιχμές και κινείται με έναν ενωτικό και κινηματικό τρόπο ώστε να προετοιμάσει έναν (αναγκαίο) κοινωνικό ξεσηκωμό.
Από την μια ο ΣΥΝ μέσω του προέδρου του τοποθετείται, σύμφωνα με σημερινή του δήλωση (ύστερα από συνάντηση με την ΓΣΕΕ) με την άποψη "δεν υπάρχει εθνικός δρόμος για την έξοδο από την κρίση.", ενώ λείπει η παραμικρή κριτική στην ΓΣΕΕ και προσωπικά στον Παναγόπουλο για την απαράδεκτη συναινετική στάση της. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, είναι προφανές ότι η αντιμετώπιση της κρίσης παραπέμπεται στη στιγμή αλλαγής συσχετισμών σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Επομένως ακόμα και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ περί εθνκοποίησης τραπεζών, αναδιανομής του πλούτου, ανατροπής της άδικης φορολογίας, ενίσχυσης του δημόσιου τομέα, παραπέμπεται σε ένα αόριστο μέλλον μιάς άλλης ΕΕ...
Ταυτόχρονα οι φορείς αυτής της άποψης κατηγορούν όποιον συνδιάζει τον διεθνή συντονισμό των αγώνων με αιτήματα για εδώ και τώρα ανυπακοή στις προσταγές της νεοφιλελεύθερης ΕΕ και για δημοψήφισμα για το Σύμφωνο Σταθερότητας ως εθνικιστικές-εθνοκεντρικές...
Σωστά ο Κ. Βεργόπουλος σε ερώτημα που του τέθηκε στον "δρόμο" του περασμένου Σαββάτου απάντησε:
"Υπάρχει όλη αυτή η συζήτηση για εθνοκεντρική Αριστερά και Αριστερά που είναι ευρωπαϊκή κ.τλ. Θα έχεις ακούσει παρόμοιες απόψεις...
Κάτι άκουσα, αλλά απορώ με την ηλιθιότητα του θέματος που ηγέρθη περί «εθνοκεντρικής». Δηλαδή πρέπει να είναι κανείς τελείως περιορισμένου ορίζοντα, ημίβλαξ, για να μιλάει με τέτοιους όρους. Οι αγώνες γίνονται σε κάθε χώρα, πώς θα γίνει; Σ όλη την ιστορία. Έστω κι αν μετά διεθνοποιηθούν. Δεν ξεκινάνε ταυτόχρονα παντού. Δε γίνεται αυτό το πράγμα. Ο καλύτερος τρόπος για να υπονομεύσεις έναν αγώνα είναι να ζητάς να γίνει ταυτόχρονα παντού."
Από την άλλη το ΚΚΕ από διαφορετική μεν σκοπιά υποτιμά το στοιχείο της επιβολής επιλογών από ΕΕ και ΔΝΤ προς την Ελλάδα, παραπέμπει τις λύσεις στην Λαϊκή Εξουσία... και συνεχίζει την άρνηση οποιουδήποτε συντονισμού με την υπόλοιπη αριστερά.
Τελικά είναι μόνο στραβός ο γυαλός ή στραβά αρμενίζουμε;
Έτσι θα θυμάμαι τον Γενάρη του 2010
Κυκλοφόρησε σήμερα το δεύτερο τεύχος της εφημερίδας "δρόμος".Διαβάστε:
· Απαιτούμε δεν επαιτούμε, του Μανώλη Γλέζου
· Τα goldman boys του ΠΑΣΟΚ, του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
· Να ανοίξει το μέτωπο των αγώνων, του Γιώργου Κατερίνη
· Χώρα υπό οικονομική κατοχή, της Αριάδνης Αλαβάνου
· Έτσι θα θυμάμαι τον Γενάρη του 2010, της Νάντιας Βαλαβάνη
· ΗΠΑ: Ένας χειμώνας με χιλιάδες Δεκέμβρηδες, του Γιώργου Tσίπρα
· ΗΣΑΠ: Το τρένο της αθλιότητας, του Νίκου Ταυρή
· 24 ώρες χωρίς εμάς, της Αλεξάνδρας Χριστακάκη
· Το «American History X» των Αμπελοκήπων, του Λεωνίδα Σακλαμπάνη
· Μυρμήγκια, του Μάριου Διονέλλη
· Ηλίας Παπαγιανόπουλος: Ευτυχώς τον συνάντησα, του Τάσου Μπίρα
· Συνομιλώντας με την Άλκη Ζέη, μια αποκαλυπτική συνέντευξη για τα χρόνια της ΕΠΟΝ, Συνέντευξη στην Έλενα Πατρικίου
· Οι άνθρωποι-αρουραίοι και ο Αλέν Μπαντιού, του Στέλιου Ελληνιάδη
· Ακόμα γράφουν: ο Κώστας Μελάς, η Αναστασία Μαρτσούκα, ο Βασίλης Δαλκαβούκης, ο Γρηγόρης Καλομοίρης, η Μαίρη Ευθυμιάτου, η Κατερίνα Παγουλάτου, ο Θεόφιλος Συχλετίδης, ο Βασίλης Τσάκος, η Ξένια Πηρούνια, ο Βασίλης Κεχαγιάς, ο Δημήτρης Αβυδηνός, ο Στάθης Γκότσης, η Μαρία Γασπαρινάτου, ο Κώστας Στοφόρος κ.α.
Μιλούν η Σύλβια Κοιλάκου, ο Παύλος Τουμανίδης κ.α.
Ο «δρόμος» κάθε Σάββατο στα περίπτερα...
Στη συνέχεια δημοσιεύουμε το ποίημα της Ν. Βαλαβάνη που δημοσιεύεται στο οπισθόφυλλο του σημερινού δρόμου:
· Απαιτούμε δεν επαιτούμε, του Μανώλη Γλέζου
· Τα goldman boys του ΠΑΣΟΚ, του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
· Να ανοίξει το μέτωπο των αγώνων, του Γιώργου Κατερίνη
· Χώρα υπό οικονομική κατοχή, της Αριάδνης Αλαβάνου
· Έτσι θα θυμάμαι τον Γενάρη του 2010, της Νάντιας Βαλαβάνη
· ΗΠΑ: Ένας χειμώνας με χιλιάδες Δεκέμβρηδες, του Γιώργου Tσίπρα
· ΗΣΑΠ: Το τρένο της αθλιότητας, του Νίκου Ταυρή
· 24 ώρες χωρίς εμάς, της Αλεξάνδρας Χριστακάκη
· Το «American History X» των Αμπελοκήπων, του Λεωνίδα Σακλαμπάνη
· Μυρμήγκια, του Μάριου Διονέλλη
· Ηλίας Παπαγιανόπουλος: Ευτυχώς τον συνάντησα, του Τάσου Μπίρα
· Συνομιλώντας με την Άλκη Ζέη, μια αποκαλυπτική συνέντευξη για τα χρόνια της ΕΠΟΝ, Συνέντευξη στην Έλενα Πατρικίου
· Οι άνθρωποι-αρουραίοι και ο Αλέν Μπαντιού, του Στέλιου Ελληνιάδη
· Ακόμα γράφουν: ο Κώστας Μελάς, η Αναστασία Μαρτσούκα, ο Βασίλης Δαλκαβούκης, ο Γρηγόρης Καλομοίρης, η Μαίρη Ευθυμιάτου, η Κατερίνα Παγουλάτου, ο Θεόφιλος Συχλετίδης, ο Βασίλης Τσάκος, η Ξένια Πηρούνια, ο Βασίλης Κεχαγιάς, ο Δημήτρης Αβυδηνός, ο Στάθης Γκότσης, η Μαρία Γασπαρινάτου, ο Κώστας Στοφόρος κ.α.
Μιλούν η Σύλβια Κοιλάκου, ο Παύλος Τουμανίδης κ.α.
Ο «δρόμος» κάθε Σάββατο στα περίπτερα...
Στη συνέχεια δημοσιεύουμε το ποίημα της Ν. Βαλαβάνη που δημοσιεύεται στο οπισθόφυλλο του σημερινού δρόμου:
ΕΤΣΙ ΘΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ ΓΕΝΑΡΗ ΤΟΥ 2010
Τότε που στο μεγάλο κύμα κρύου στην Ουαλία, τη Daisy
οι πρώην ανθρακωρύχοι έκαιγαν για θέρμανση
εγκυκλοπαίδειες και άλλους τόμους συμπαγείς που κάνουν
εξαιρετική φωτιά και τα βιβλιοπωλεία μεταχειρισμένων
ξεπουλούσαν. Ασυγχώρητοι οπαδοί
του Πέπε Καρβάλιο ίσως. Ή απλώς υπέκυψαν
στον αδυσώπητο υπολογισμό: ένα κιλό βιβλία
100 φορές φθηνότερο από ένα κιλό κάρβουνο
Τότε που την Πρωτοχρονιά απ΄ τη Βαυαρία
ξεκίνησε η λειτουργία της ELENA, υπολογιστή
με φακέλους 40 εκατομμυρίων μισθωτών
πότε έλειψαν απ’ τη δουλειά από αρρώστια ή άλλη αιτία
πότε τους απηύθυνε προειδοποίηση ο προϊστάμενος
πότε επέδειξαν απρεπή ή παράνομη εργασιακή συμπεριφορά
πότε συμμετείχαν σε απεργιακή κινητοποίηση
κάθε φακελωμένος 56 σελίδες ερωτήματα
Μεταφεμινισμός; Φυσικά φαινόμενα
ή κοινωνικές καταστροφές αδιάκριτα βαφτισμένα
με γυναικεία ονόματα
Τότε που στο Πορτ-ο-Πρενς η 15χρονη Φαμπιέν Σερισμά
κυνηγός «ευκαιριών» στα καταστήματα - ένα σαπουνάκι
μια χτένα, ένα βάζο, ένα σουτιέν –
να το πουλήσει στο δρόμο μερικά σεντς παραπάνω
και το βράδυ να πάει σχολείο
κειτόταν πλάι στα χαλάσματα
με δυο αστυνομικές σφαίρες στο κεφάλι
(στις λεηλασίες έτρεχε με τρία πλαστικά καδράκια
αγκαλιά, στη φωτογραφία σιωπηλοί αδιάψευστοι μάρτυρες
κάτω απ’ το σώμα της)
«Ήταν πολύ έξυπνη», είπε ο πατέρας της
«Το κεφάλι της ήταν γνώσεις γεμάτο»
Τότε που στην Αθήνα «κοράκια
από ομίλους διεθνών πειρατικών κεφαλαίων» και ευρωπαίοι
υπάλληλοι και τραπεζίτες δια βίου εξασφαλισμένοι
κόβανε μισθούς-κατοστάρικα
υγεία-παιδεία-τέχνη ήδη κουρέλια, μια άσκηση-Φρανκεστάϊν
με εκατομμύρια ανθρώπους για πειραματόζωα
καθορίζοντας την ανθρώπινη θυσία
μέσα από τα δημόσια οικονομικά
Και τα μέσα πληροφορούσανε ολημερίς
τα θύματα, dead men and women walking: πόσο αναγκαία
και αναπόφευκτη είναι η θυσία τους
Παγερή ανάσα στο σβέρκο, σπασμοί στην καρδιά, υποχωρήσεις
απρόσκοπτες, καταγγελίες «επικοινωνιακές», πολλαπλασιαστής
ξεχασμένων ευκαιριών και χαμένων δυνατοτήτων, ν΄ αφεθείς
στα αισθήματα της στιγμής, ανάγκες, ανταλλαγές ύβρεων
και σκέψεων, ιδιοκατασκευές, εγχείρημα ανασυγκρότησης,
περιστάσεις έγκυες γεγονότων ή απλώς
με κοιλιά πρησμένη απ’ την αβιταμίνωση, θα ‘πρεπε
να σηκωθούνε και οι πέτρες, ανακατάληψη
μιας ελπίδας διφορούμενης, φίλοι παλιοί και σύντροφοι
καινούργιοι, σταυροί και ασπασμοί στο μέτωπο…
Έτσι θα θυμάμαι το Γενάρη του 2010
Τότε που στο μεγάλο κύμα κρύου στην Ουαλία, τη Daisy
οι πρώην ανθρακωρύχοι έκαιγαν για θέρμανση
εγκυκλοπαίδειες και άλλους τόμους συμπαγείς που κάνουν
εξαιρετική φωτιά και τα βιβλιοπωλεία μεταχειρισμένων
ξεπουλούσαν. Ασυγχώρητοι οπαδοί
του Πέπε Καρβάλιο ίσως. Ή απλώς υπέκυψαν
στον αδυσώπητο υπολογισμό: ένα κιλό βιβλία
100 φορές φθηνότερο από ένα κιλό κάρβουνο
Τότε που την Πρωτοχρονιά απ΄ τη Βαυαρία
ξεκίνησε η λειτουργία της ELENA, υπολογιστή
με φακέλους 40 εκατομμυρίων μισθωτών
πότε έλειψαν απ’ τη δουλειά από αρρώστια ή άλλη αιτία
πότε τους απηύθυνε προειδοποίηση ο προϊστάμενος
πότε επέδειξαν απρεπή ή παράνομη εργασιακή συμπεριφορά
πότε συμμετείχαν σε απεργιακή κινητοποίηση
κάθε φακελωμένος 56 σελίδες ερωτήματα
Μεταφεμινισμός; Φυσικά φαινόμενα
ή κοινωνικές καταστροφές αδιάκριτα βαφτισμένα
με γυναικεία ονόματα
Τότε που στο Πορτ-ο-Πρενς η 15χρονη Φαμπιέν Σερισμά
κυνηγός «ευκαιριών» στα καταστήματα - ένα σαπουνάκι
μια χτένα, ένα βάζο, ένα σουτιέν –
να το πουλήσει στο δρόμο μερικά σεντς παραπάνω
και το βράδυ να πάει σχολείο
κειτόταν πλάι στα χαλάσματα
με δυο αστυνομικές σφαίρες στο κεφάλι
(στις λεηλασίες έτρεχε με τρία πλαστικά καδράκια
αγκαλιά, στη φωτογραφία σιωπηλοί αδιάψευστοι μάρτυρες
κάτω απ’ το σώμα της)
«Ήταν πολύ έξυπνη», είπε ο πατέρας της
«Το κεφάλι της ήταν γνώσεις γεμάτο»
Τότε που στην Αθήνα «κοράκια
από ομίλους διεθνών πειρατικών κεφαλαίων» και ευρωπαίοι
υπάλληλοι και τραπεζίτες δια βίου εξασφαλισμένοι
κόβανε μισθούς-κατοστάρικα
υγεία-παιδεία-τέχνη ήδη κουρέλια, μια άσκηση-Φρανκεστάϊν
με εκατομμύρια ανθρώπους για πειραματόζωα
καθορίζοντας την ανθρώπινη θυσία
μέσα από τα δημόσια οικονομικά
Και τα μέσα πληροφορούσανε ολημερίς
τα θύματα, dead men and women walking: πόσο αναγκαία
και αναπόφευκτη είναι η θυσία τους
Παγερή ανάσα στο σβέρκο, σπασμοί στην καρδιά, υποχωρήσεις
απρόσκοπτες, καταγγελίες «επικοινωνιακές», πολλαπλασιαστής
ξεχασμένων ευκαιριών και χαμένων δυνατοτήτων, ν΄ αφεθείς
στα αισθήματα της στιγμής, ανάγκες, ανταλλαγές ύβρεων
και σκέψεων, ιδιοκατασκευές, εγχείρημα ανασυγκρότησης,
περιστάσεις έγκυες γεγονότων ή απλώς
με κοιλιά πρησμένη απ’ την αβιταμίνωση, θα ‘πρεπε
να σηκωθούνε και οι πέτρες, ανακατάληψη
μιας ελπίδας διφορούμενης, φίλοι παλιοί και σύντροφοι
καινούργιοι, σταυροί και ασπασμοί στο μέτωπο…
Έτσι θα θυμάμαι το Γενάρη του 2010
Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010
Ρε, για δες κάτι κομμουνιστές...
Διαβάσαμε την παρακάτω ανακοίνωση και μείναμε έκπληκτοι από το θράσος του ΚΚΕ στην Αχαϊα. Και καλά το να στοχοποιούν την ΚΟΕ είναι συνηθισμένο. Στον υπερβάλλοντα ζήλο τους όμως να ρίξουν λάσπη με κάθε τρόπο στην ΚΟΕ στάθηκαν άτυχοι. Η ατυχία τους έγκειται στο ότι στοχοποίησαν τον Β. Χατζηλάμπρου, που όποιος τον γνωρίζει (και στην Αχαϊα τον γνωρίζουν πάρα πολλοί) καταλαβαίνει περι τι ανθρώπου πρόκειται. Ατύχησαν οι "σύντροφοι". Συγχαρητήρια στους εμπνευστές της προβοκάτσιας. Σε άλλες εποχές θα ήταν ιδανικοί βοηθοί παρακρατικών μηχανισμών ενάντια στους κομμουνιστές...
Διαβάστε την ανακοίνωση της ΚΟΕ και τις παραπομπές:
Δελτίο τύπου για την συκοφαντική επίθεση του ΠΑΜΕ Πάτρας στο στέλεχος της ΚΟΕ Β. Χατζηλάμπρου, 24/2/2010
Η φραστική επίθεση του ΠΑΜΕ Πάτρας στο στέλεχος της ΚΟΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, νομαρχιακό σύμβουλο Αχαΐας με την «Αριστερά στην Αυτοδιοίκηση», εργαζόμενο συνδικαλιστή, Βασίλη Χατζηλάμπρου, είναι μνημείο μίσους και συκοφαντίας.
Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε στην ιδιαίτερη ποιότητα ορισμένων τοπικών στελεχών του ΠΑΜΕ στην Πάτρα που κάνει αμήχανα ακόμη και τα μέλη του ΚΚΕ.
Θα μπορούσαμε να επιμείνουμε στα παράλογα ψέματα και στους ανατριχιαστικούς χαρακτηρισμούς των δύο συνεχόμενων ανακοινώσεων (19/2/2010 και 23/2/2010) του ΠΑΜΕ Πάτρας, όπου μεταξύ άλλων χαρακτηρίζουν τον Β.Χατζηλάμπρου «συνδαιτυμόνα των εργατοπατέρων», «εργατοπατέρα-απεργοσπάστη», «λαμόγιο» και «λέρα», «δοσίλογο της εργατικής τάξης», «σύγχρονο προδότη – κουκουλοφόρο». Η κατηγορία του ΠΑΜΕ είναι ότι ο Β. Χατζηλάμπρου τη μέρα της απεργίας ορίστηκε «προσωπικό ασφαλείας» για να κάνει απεργοσπασία. Η αλήθεια είναι ότι ο Β. Χατζηλάμπρου αρχικά είχε ρεπό, και το άλλαξε ώστε να δηλώσει απεργός.
Θα μπορούσαμε λοιπόν να κοινοποιήσουμε: (α) την ανακοίνωση του ακτινολογικού τμήματος όπου εργάζεται ο Β.Χ., (β) το βιβλίο παρουσίας του ακτινολογικού, (γ) την ανακοίνωση για το ποιοι είναι προσωπικό ασφαλείας τη μέρα της απεργίας. Όλα αυτά αποδεικνύουν το μέγεθος της συκοφάντησης, και φυσικά οι συντάκτες της ανακοίνωσης τα γνωρίζουν από μέλη του ΚΚΕ – εργαζόμενους στο νοσοκομείο.
Θέλουμε όμως να σταθούμε στο γεγονός ότι αυτή η συκοφαντική επίθεση εξελίσσεται σε μια περίοδο όπου απαιτείται η μέγιστη δυνατή συσπείρωση των εργαζόμενων ενάντια στη σφαγή των δικαιωμάτων που εκτελούν η κυβέρνηση και οι Βρυξέλλες. Οι χρεοκοπημένες πρακτικές των χυδαίων επιθέσεων και της συκοφαντίας πάνε χέρι χέρι με την πολιτική της διάσπασης των εργαζόμενων, της εξασθένισης του κινήματός τους, της υπόκλισης μπροστά στα κυβερνητικά σχέδια.
Αυτή την πολιτική ήθελε να υπηρετήσει η συγκεκριμένη επιχείρηση της τοπικής ηγετικής ομάδας του ΚΚΕ, λίγες μέρες πριν την πανεργατική απεργία;
Όλος ο εργαζόμενος κόσμος φωνάζει για ένα μεγάλο μέτωπο αντίστασης και αλληλεγγύης, αλλά δυστυχώς κάποιοι επιλέγουν συνειδητά να είναι χρήσιμοι όχι στο εργατικό κίνημα, αλλά στα ιδιοτελή πολιτικά τους σχέδια, και τελικά στην κυβέρνηση και στην εργοδοσία.
Καλούμε την Γραμματεία του ΠΑΜΕ Πάτρας να συντάξει νέα ανακοίνωση και να ζητήσει δημόσια συγγνώμη για την συκοφάντηση του Β.Χατζηλάμπρου, ανακαλώντας τους ψευδείς ισχυρισμούς και τους συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς της τελευταίας ανακοίνωσης.
Καλούμε τα μέλη του ΚΚΕ, ανεξάρτητα από υπαρκτές πολιτικές διαφωνίες και διαφορετικές εκτιμήσεις να βάλουν φρένο στον επικίνδυνο κατήφορο μιας τοπικής ηγετικής ομάδας που προκαλεί θλίψη.
Επισυνάπτουμε:
Την ανακοίνωση αριστερών κομμάτων και οργανώσεων για την επίθεση στον Β. Χατζηλάμπρου.
Το δελτίο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Αχαΐας.
Το δελτίο τύπου της ΚΟΕ Αχαΐας.
Κείμενο υπογραφών συναδέλφων του Β. Χατζηλάμπρου (θα αναρτηθεί στις 25/2/2010).
Πρόχειρο ενημερωτικό σημείωμα που εξηγεί τους βαθύτερους λόγους της συκοφαντικής εκστρατείας της τοπικής ομάδας του ΚΚΕ ενάντια στην ΚΟΕ και στον Β. Χατζηλάμπρου.
Διαβάστε την ανακοίνωση της ΚΟΕ και τις παραπομπές:
Δελτίο τύπου για την συκοφαντική επίθεση του ΠΑΜΕ Πάτρας στο στέλεχος της ΚΟΕ Β. Χατζηλάμπρου, 24/2/2010
Η φραστική επίθεση του ΠΑΜΕ Πάτρας στο στέλεχος της ΚΟΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, νομαρχιακό σύμβουλο Αχαΐας με την «Αριστερά στην Αυτοδιοίκηση», εργαζόμενο συνδικαλιστή, Βασίλη Χατζηλάμπρου, είναι μνημείο μίσους και συκοφαντίας.
Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε στην ιδιαίτερη ποιότητα ορισμένων τοπικών στελεχών του ΠΑΜΕ στην Πάτρα που κάνει αμήχανα ακόμη και τα μέλη του ΚΚΕ.
Θα μπορούσαμε να επιμείνουμε στα παράλογα ψέματα και στους ανατριχιαστικούς χαρακτηρισμούς των δύο συνεχόμενων ανακοινώσεων (19/2/2010 και 23/2/2010) του ΠΑΜΕ Πάτρας, όπου μεταξύ άλλων χαρακτηρίζουν τον Β.Χατζηλάμπρου «συνδαιτυμόνα των εργατοπατέρων», «εργατοπατέρα-απεργοσπάστη», «λαμόγιο» και «λέρα», «δοσίλογο της εργατικής τάξης», «σύγχρονο προδότη – κουκουλοφόρο». Η κατηγορία του ΠΑΜΕ είναι ότι ο Β. Χατζηλάμπρου τη μέρα της απεργίας ορίστηκε «προσωπικό ασφαλείας» για να κάνει απεργοσπασία. Η αλήθεια είναι ότι ο Β. Χατζηλάμπρου αρχικά είχε ρεπό, και το άλλαξε ώστε να δηλώσει απεργός.
Θα μπορούσαμε λοιπόν να κοινοποιήσουμε: (α) την ανακοίνωση του ακτινολογικού τμήματος όπου εργάζεται ο Β.Χ., (β) το βιβλίο παρουσίας του ακτινολογικού, (γ) την ανακοίνωση για το ποιοι είναι προσωπικό ασφαλείας τη μέρα της απεργίας. Όλα αυτά αποδεικνύουν το μέγεθος της συκοφάντησης, και φυσικά οι συντάκτες της ανακοίνωσης τα γνωρίζουν από μέλη του ΚΚΕ – εργαζόμενους στο νοσοκομείο.
Θέλουμε όμως να σταθούμε στο γεγονός ότι αυτή η συκοφαντική επίθεση εξελίσσεται σε μια περίοδο όπου απαιτείται η μέγιστη δυνατή συσπείρωση των εργαζόμενων ενάντια στη σφαγή των δικαιωμάτων που εκτελούν η κυβέρνηση και οι Βρυξέλλες. Οι χρεοκοπημένες πρακτικές των χυδαίων επιθέσεων και της συκοφαντίας πάνε χέρι χέρι με την πολιτική της διάσπασης των εργαζόμενων, της εξασθένισης του κινήματός τους, της υπόκλισης μπροστά στα κυβερνητικά σχέδια.
Αυτή την πολιτική ήθελε να υπηρετήσει η συγκεκριμένη επιχείρηση της τοπικής ηγετικής ομάδας του ΚΚΕ, λίγες μέρες πριν την πανεργατική απεργία;
Όλος ο εργαζόμενος κόσμος φωνάζει για ένα μεγάλο μέτωπο αντίστασης και αλληλεγγύης, αλλά δυστυχώς κάποιοι επιλέγουν συνειδητά να είναι χρήσιμοι όχι στο εργατικό κίνημα, αλλά στα ιδιοτελή πολιτικά τους σχέδια, και τελικά στην κυβέρνηση και στην εργοδοσία.
Καλούμε την Γραμματεία του ΠΑΜΕ Πάτρας να συντάξει νέα ανακοίνωση και να ζητήσει δημόσια συγγνώμη για την συκοφάντηση του Β.Χατζηλάμπρου, ανακαλώντας τους ψευδείς ισχυρισμούς και τους συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς της τελευταίας ανακοίνωσης.
Καλούμε τα μέλη του ΚΚΕ, ανεξάρτητα από υπαρκτές πολιτικές διαφωνίες και διαφορετικές εκτιμήσεις να βάλουν φρένο στον επικίνδυνο κατήφορο μιας τοπικής ηγετικής ομάδας που προκαλεί θλίψη.
Επισυνάπτουμε:
Την ανακοίνωση αριστερών κομμάτων και οργανώσεων για την επίθεση στον Β. Χατζηλάμπρου.
Το δελτίο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Αχαΐας.
Το δελτίο τύπου της ΚΟΕ Αχαΐας.
Κείμενο υπογραφών συναδέλφων του Β. Χατζηλάμπρου (θα αναρτηθεί στις 25/2/2010).
Πρόχειρο ενημερωτικό σημείωμα που εξηγεί τους βαθύτερους λόγους της συκοφαντικής εκστρατείας της τοπικής ομάδας του ΚΚΕ ενάντια στην ΚΟΕ και στον Β. Χατζηλάμπρου.
Όσοι δεν γνωρίζετε τον Β. Χατζηλάμπρου, δείτε ένα βίντεο από τις κλογές του 2007
Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010
Το ΔΙΚΑΙΩΜΑ στο ...θέατρο
Έξυπνη και πρωτότυπη μορφή προώθησης της απεργίας από την ομάδα ΔΙΚΑΙΩΜΑ σε θέατρο της Αθήνας:
Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010
7 κρίσιμα ερωτήματα προς την κυβέρνηση
Ο Αλέκος Αλαβάνος σε εκδήλωση στην οποία συμμετείχε διατύπωσε 7 σημαντικά και κρίσιμα ερωτήματα προς την κυβέρνηση. Αξίχει να τα διαβάσετε:Το Σύμφωνο Σταθερότητας οδηγεί την οικονομία της χώρας με επικίνδυνες ταχύτητες σε κατάρρευση και το Κοινωνικό Κράτος σε αποδόμηση; Γι’ αυτό η ακύρωση του στην πράξη πρέπει να αποτελέσει το κέντρο της πάλης των ελλήνων εργαζομένων με την εξασφάλιση της αλληλεγγύης όλου του ευρωπαϊκού εργατικού κινήματος.
Όμως, ακόμα και μέσα στη λογική της κυβέρνησης Παπανδρέου, να κινηθεί πειθήνια μέσα στα πλαίσια του Συμφώνου Σταθερότητας, υπάρχουν σοβαρότατα ερωτήματα για την άνευ όρων παράδοση των ελληνικών ομολόγων στη βορά των επενδυτικών Τραπεζών και των κερδοσκοπικών κεφαλαίων. Κλειδί εδώ είναι η σχέση με την Goldman Sachs και μέσω αυτής με την κερδοσκοπία. Και η μη διερεύνηση άλλων επιλογών για να εξασφαλίσουν πολύ μικρότερα επιτόκια και να αποφευχθεί η ακραία κρίση αξιοπιστίας για την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας. Δύο πιθανότητες υπάρχουν. Από τη μια η κυβέρνηση προχώρησε κατευθείαν και συνειδητά στη φάκα για την οικονομία της χώρας. Και από την άλλη συνέβαλε σε ένα στημένο παιχνίδι χρεοκοπίας της Ελλάδας ώστε να δικαιολογηθεί όλη αυτή η επίθεση ενάντια στις κοινωνικές κατακτήσεις.
Η κυβέρνηση οφείλει να δώσει απαντήσεις στα παρακάτω επτά ερωτήματα :
Γιατί ανέθεσε την πώληση των ομολόγων του περασμένου μήνα στην Goldman Sachs, που είναι γνωστή για τις σχέσεις της με τα hedge funds, σύμφωνα με ανακοίνωση και της ίδιας της Eurostat, που κερδοσκοπούν σε βάρος της χώρας μας και τις παράνομες πρακτικές της για τη συγκάλυψη του χρέους;
Υπήρξε συνάντηση του Gary Cohn, κεντρικού στελέχους της Goldman, με τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, και μάλιστα δύο φορές; Για ποιόν σκοπό;
Με ποια κρατικά στελέχη συναντήθηκαν πριν λίγες βδομάδες οι εκπρόσωποι του Paulson Hedge Fund, ενός από τα πιο επιθετικά funds ενάντια στα ελληνικά ομόλογα και το ευρώ, που ήρθαν στην Αθήνα συνοδευόμενοι από στελέχη της Goldman Sachs;
Γιατί νέος επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους ανέλαβε ο κ. Χριστοδούλου, ο οποίος είναι πρώην στέλεχος της Goldman Sachs σε θέματα Παγκοσμίων Αγορών και Παραγώγων;
Η προμήθεια των 85 εκατομμυρίων ευρώ που πήρε η Goldman Sachs για την τελευταία έκδοση των ομολόγων είναι εξασφαλισμένο ότι δεν χρησιμοποιήθηκε για την εξαγορά υψηλόβαθμων κρατικών στελεχών του οικονομικού τομέα; Μπορεί να το εγγυηθεί αυτό η κυβέρνηση;
Γιατί η κυβέρνηση ακολουθεί τη διαδικασία «Auction» με συντονιστή την Goldman Sachs και τις 21 τράπεζες που αυτή συνεργάζεται και δεν επιδιώκει την διαδικασία «Private Placement» με αναζήτηση κεφαλαίων με επιτόκια συγκρινόμενα με τα γερμανικά, χωρίς τα τεράστια spread;
Γιατί η κυβέρνηση για την προώθηση των ομολόγων δεν χρησιμοποιεί αμιγώς Κρατικές Τράπεζες της Ελλάδας ώστε να εξασφαλιστεί απέναντι στην κερδοσκοπία ιδιωτικών τραπεζών και funds;
Για να γίνουν κατανοητά κάποια πράγματα που αναφέρει για τα Hedge funds και την κερδοσκοπία διαβάστε το άρθρο του Α. Αλαβάνου "Η Ελλάδα στο κέντρο της γης" που περιέχεται στον Δρόμο του περασμένου Σαββάτου.
Όμως, ακόμα και μέσα στη λογική της κυβέρνησης Παπανδρέου, να κινηθεί πειθήνια μέσα στα πλαίσια του Συμφώνου Σταθερότητας, υπάρχουν σοβαρότατα ερωτήματα για την άνευ όρων παράδοση των ελληνικών ομολόγων στη βορά των επενδυτικών Τραπεζών και των κερδοσκοπικών κεφαλαίων. Κλειδί εδώ είναι η σχέση με την Goldman Sachs και μέσω αυτής με την κερδοσκοπία. Και η μη διερεύνηση άλλων επιλογών για να εξασφαλίσουν πολύ μικρότερα επιτόκια και να αποφευχθεί η ακραία κρίση αξιοπιστίας για την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας. Δύο πιθανότητες υπάρχουν. Από τη μια η κυβέρνηση προχώρησε κατευθείαν και συνειδητά στη φάκα για την οικονομία της χώρας. Και από την άλλη συνέβαλε σε ένα στημένο παιχνίδι χρεοκοπίας της Ελλάδας ώστε να δικαιολογηθεί όλη αυτή η επίθεση ενάντια στις κοινωνικές κατακτήσεις.
Η κυβέρνηση οφείλει να δώσει απαντήσεις στα παρακάτω επτά ερωτήματα :
Γιατί ανέθεσε την πώληση των ομολόγων του περασμένου μήνα στην Goldman Sachs, που είναι γνωστή για τις σχέσεις της με τα hedge funds, σύμφωνα με ανακοίνωση και της ίδιας της Eurostat, που κερδοσκοπούν σε βάρος της χώρας μας και τις παράνομες πρακτικές της για τη συγκάλυψη του χρέους;
Υπήρξε συνάντηση του Gary Cohn, κεντρικού στελέχους της Goldman, με τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, και μάλιστα δύο φορές; Για ποιόν σκοπό;
Με ποια κρατικά στελέχη συναντήθηκαν πριν λίγες βδομάδες οι εκπρόσωποι του Paulson Hedge Fund, ενός από τα πιο επιθετικά funds ενάντια στα ελληνικά ομόλογα και το ευρώ, που ήρθαν στην Αθήνα συνοδευόμενοι από στελέχη της Goldman Sachs;
Γιατί νέος επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους ανέλαβε ο κ. Χριστοδούλου, ο οποίος είναι πρώην στέλεχος της Goldman Sachs σε θέματα Παγκοσμίων Αγορών και Παραγώγων;
Η προμήθεια των 85 εκατομμυρίων ευρώ που πήρε η Goldman Sachs για την τελευταία έκδοση των ομολόγων είναι εξασφαλισμένο ότι δεν χρησιμοποιήθηκε για την εξαγορά υψηλόβαθμων κρατικών στελεχών του οικονομικού τομέα; Μπορεί να το εγγυηθεί αυτό η κυβέρνηση;
Γιατί η κυβέρνηση ακολουθεί τη διαδικασία «Auction» με συντονιστή την Goldman Sachs και τις 21 τράπεζες που αυτή συνεργάζεται και δεν επιδιώκει την διαδικασία «Private Placement» με αναζήτηση κεφαλαίων με επιτόκια συγκρινόμενα με τα γερμανικά, χωρίς τα τεράστια spread;
Γιατί η κυβέρνηση για την προώθηση των ομολόγων δεν χρησιμοποιεί αμιγώς Κρατικές Τράπεζες της Ελλάδας ώστε να εξασφαλιστεί απέναντι στην κερδοσκοπία ιδιωτικών τραπεζών και funds;
Για να γίνουν κατανοητά κάποια πράγματα που αναφέρει για τα Hedge funds και την κερδοσκοπία διαβάστε το άρθρο του Α. Αλαβάνου "Η Ελλάδα στο κέντρο της γης" που περιέχεται στον Δρόμο του περασμένου Σαββάτου.
Ο Δρόμος στους δρόμους του Ναυπλίου
Παρέμβαση οργάνωσαν χθες Κυριακή μέλη της ΚΟΕ και φίλοι της νέας εφημερίδας Δρόμος στην πλ. Συντάγματος στο Ναύπλιο. Πίσω από το τραπεζάκι με τους Δρόμους τα ηχεία έπαιζαν το διαφημιστικό σποτ της εφημερίδας, ήχους από το Bella Ciao και το Luna Rossa ενώ κατά διαστήματα ακούγονταν συνθήματα για την απεργία της Τετάρτης.Εμείς κ. Πρωθυπουργέ δεν θα σας δανείσουμε...
Την τρίτη φορά που το διαβάσαμε αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Το κείμενο (μην ανυπομονείται να το διαβάσετε γιατί θα ξενερώσετε) φαίνεται να μην είναι ειρωνικό αλλά ειλικρινές. Πραγματικά υπό 
μιαν έννοια θα μπορούσαμε -σαν διεθνιστές- να στηρίξουμε την άποψη της γυναίκας αυτής. Και να βρούμε μάλιστα και επιπλέον επιχειρήματα Πχ. Αν οι εργαζόμενοι δώσουμε λεφτά από το υστέρημά μας είναι πολύ πιθανό μέρος τους να φτάσει σε εργαζόμενους. Για παράδειγμα μέρος από τα 2,5 δις που χρειάζονται για να αγοροάσουμε τις φρεγάτες του Σαρκοζί θα πάει στους εργαζόμενους της Γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας. Ή τα Eurofighter τα κατασκευάζουν φυσικά εργαζόμενοι οι οποίοι κάτι θα τσιμπήσουν από τα λεφτά που θα πάρει η Μέρκελ.
Και για να σοβαρευτούμε, κυρά Γιώργαινα θα σου πούμε ένα μυστικό. Τα λεφτά μας πάλι θα τα φάνε οι πολεμικές βιομηχανίες, οι κρατικοδίατοι εθνικοί εργολάβοι και οι διεθνείς νταβατζήδες του χρέους μας. Συγγνώμη αν σε σοκάρουμε με τις απόψεις μας αλλά πρέπει να σου πούμε την αλήθεια. Και γι'αυτό δεν λές στην κακομοίρα την μητέρα σου να κατέβει την Τετάρτη στην απεργία μήπως και σώσει τίποτα από τη σύνταξή της;
Παρακάτω σας παραθέτουμε την επιστολή της γυναίκας προς τον Γ.Π. για την οποία γίνεται λόγος (την βρήκαμε στο http://thelonapo.blogspot.com/2010/02/blog-post_19.html ). Πιθανολογούμε ότι είναι η γυναίκα του Θοδωρή Πάγκαλου, ίσως και ο ίδιος, ποιός ξέρει...:
"Εγώ κ. Πρωθυπουργέ, εγώ θα σας δανείσω ! Ατόκως και για όσο χρόνο χρειαστεί. Γιατί πιστεύω στον έντιμο αγώνα σας κι ας μην είμαι ΠΑΣΟΚ.
Γιατί πλήρωσα στη Βενετία για να δώ, εκεί, το δισκοπότηρο της πατρίδας των παππούδων μου , της Τραπεζούντας, , γι’αυτό.
Για τα άλογα του Ιπποδρόμου της Κωνσταντινούπολης στον Άγιο Μάρκο, για τη Νίκη της Σαμοθράκης στο Λούβρο, για το Ναό της Περγάμου στο Βερολίνο, για τα γύψινα ομοιώματα στο Μουσείο της Ακρόπολης.
Εγώ θα σας δανείσω απ΄το μισθό μου και η Δέσποινα που είναι δεξιά και μου θύμισε πως οι ελληνίδες έλιωναν τα κοσμήματά τους για να τα κάνουν βόλια για την ιδέα της ελεύθερης πατρίδας.
Μαζί νομίζω όλοι οι πρόσφυγες, όλοι οι έλληνες θα σας δανείσουμε, όσο μπορούμε ο καθένας, για να μειώσουμε τη ζημιά και να μη βλέπουμε πια τη χαιρέκακη ικανοποίηση αυτών που καθοδήγησαν και ζουν ακόμη από τις αρπαγές του πολιτισμού μας, από την διάβρωσή μας με τις μίζες τους, αυτών που με κυνισμό και απληστία σήμερα οργανώνουν τις νέες λεηλασίες.
Σας παρακαλώ ζητείστε πρώτα από τους Έλληνες να βοηθήσουμε την πατρίδα μας , με τους δικούς μας όρους, με τα δικά μας Μαθηματικά και με την δική μας Ψυχή.
Ζητείστε δάνειο απο τους ευπατρίδες, απο τους εύπορους αλλά και απο τους μισθωτούς και από τη μητέρα μου που είναι συνταξιούχος του ΟΓΑ.Είμαι βέβαιη πως είμαστε όλοι εδώ.
Σας ευχαριστώ"
Επίσης προσυπογράφουμε το σχόλιο του giorgos:
giorgos είπε...
Είναι ειρωνικό το κείμενο, έτσι;
Αν είναι σοβαρό νομίζω είναι η μεγαλύτερη απόδειξη του τι σημαίνει καραγκιόζης-κορόιδο Έλληνας που μια ζωή θα του κλέβουν τα λεφτά και θα λέει ευχαριστώ.
Τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές μας έφτασε επιστολή της μητέρας της κυρίας προς τον κ. Παπανδρέου:
"Κύριε Παπανδρέου ΄Γ είμαι η μήτέρα της γυναίκας που με επιστολή της ζητά να μου πάρετε τη σύνταξη. Απλά ήθελα να σας ενημερώσω ότι δεν δίνω ούτε ένα λεπτό από τα λεφτά μου για να μπαλώσετε τις τρύπες που ανοίξατε. Η μόνη περίπτωση για να σας δώδω την πενιχρή μου σύνταξη είναι να σας τη δανείσω με επιτόκιο 6,5 %, όπως δανειστήκατε από αλλού. Άντε για εσάς 6%. Keep walking."
μιαν έννοια θα μπορούσαμε -σαν διεθνιστές- να στηρίξουμε την άποψη της γυναίκας αυτής. Και να βρούμε μάλιστα και επιπλέον επιχειρήματα Πχ. Αν οι εργαζόμενοι δώσουμε λεφτά από το υστέρημά μας είναι πολύ πιθανό μέρος τους να φτάσει σε εργαζόμενους. Για παράδειγμα μέρος από τα 2,5 δις που χρειάζονται για να αγοροάσουμε τις φρεγάτες του Σαρκοζί θα πάει στους εργαζόμενους της Γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας. Ή τα Eurofighter τα κατασκευάζουν φυσικά εργαζόμενοι οι οποίοι κάτι θα τσιμπήσουν από τα λεφτά που θα πάρει η Μέρκελ.Και για να σοβαρευτούμε, κυρά Γιώργαινα θα σου πούμε ένα μυστικό. Τα λεφτά μας πάλι θα τα φάνε οι πολεμικές βιομηχανίες, οι κρατικοδίατοι εθνικοί εργολάβοι και οι διεθνείς νταβατζήδες του χρέους μας. Συγγνώμη αν σε σοκάρουμε με τις απόψεις μας αλλά πρέπει να σου πούμε την αλήθεια. Και γι'αυτό δεν λές στην κακομοίρα την μητέρα σου να κατέβει την Τετάρτη στην απεργία μήπως και σώσει τίποτα από τη σύνταξή της;
Παρακάτω σας παραθέτουμε την επιστολή της γυναίκας προς τον Γ.Π. για την οποία γίνεται λόγος (την βρήκαμε στο http://thelonapo.blogspot.com/2010/02/blog-post_19.html ). Πιθανολογούμε ότι είναι η γυναίκα του Θοδωρή Πάγκαλου, ίσως και ο ίδιος, ποιός ξέρει...:
"Εγώ κ. Πρωθυπουργέ, εγώ θα σας δανείσω ! Ατόκως και για όσο χρόνο χρειαστεί. Γιατί πιστεύω στον έντιμο αγώνα σας κι ας μην είμαι ΠΑΣΟΚ.
Γιατί πλήρωσα στη Βενετία για να δώ, εκεί, το δισκοπότηρο της πατρίδας των παππούδων μου , της Τραπεζούντας, , γι’αυτό.
Για τα άλογα του Ιπποδρόμου της Κωνσταντινούπολης στον Άγιο Μάρκο, για τη Νίκη της Σαμοθράκης στο Λούβρο, για το Ναό της Περγάμου στο Βερολίνο, για τα γύψινα ομοιώματα στο Μουσείο της Ακρόπολης.
Εγώ θα σας δανείσω απ΄το μισθό μου και η Δέσποινα που είναι δεξιά και μου θύμισε πως οι ελληνίδες έλιωναν τα κοσμήματά τους για να τα κάνουν βόλια για την ιδέα της ελεύθερης πατρίδας.
Μαζί νομίζω όλοι οι πρόσφυγες, όλοι οι έλληνες θα σας δανείσουμε, όσο μπορούμε ο καθένας, για να μειώσουμε τη ζημιά και να μη βλέπουμε πια τη χαιρέκακη ικανοποίηση αυτών που καθοδήγησαν και ζουν ακόμη από τις αρπαγές του πολιτισμού μας, από την διάβρωσή μας με τις μίζες τους, αυτών που με κυνισμό και απληστία σήμερα οργανώνουν τις νέες λεηλασίες.
Σας παρακαλώ ζητείστε πρώτα από τους Έλληνες να βοηθήσουμε την πατρίδα μας , με τους δικούς μας όρους, με τα δικά μας Μαθηματικά και με την δική μας Ψυχή.
Ζητείστε δάνειο απο τους ευπατρίδες, απο τους εύπορους αλλά και απο τους μισθωτούς και από τη μητέρα μου που είναι συνταξιούχος του ΟΓΑ.Είμαι βέβαιη πως είμαστε όλοι εδώ.
Σας ευχαριστώ"
Επίσης προσυπογράφουμε το σχόλιο του giorgos:
giorgos είπε...
Είναι ειρωνικό το κείμενο, έτσι;
Αν είναι σοβαρό νομίζω είναι η μεγαλύτερη απόδειξη του τι σημαίνει καραγκιόζης-κορόιδο Έλληνας που μια ζωή θα του κλέβουν τα λεφτά και θα λέει ευχαριστώ.
Τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές μας έφτασε επιστολή της μητέρας της κυρίας προς τον κ. Παπανδρέου:
"Κύριε Παπανδρέου ΄Γ είμαι η μήτέρα της γυναίκας που με επιστολή της ζητά να μου πάρετε τη σύνταξη. Απλά ήθελα να σας ενημερώσω ότι δεν δίνω ούτε ένα λεπτό από τα λεφτά μου για να μπαλώσετε τις τρύπες που ανοίξατε. Η μόνη περίπτωση για να σας δώδω την πενιχρή μου σύνταξη είναι να σας τη δανείσω με επιτόκιο 6,5 %, όπως δανειστήκατε από αλλού. Άντε για εσάς 6%. Keep walking."
Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010
Να μην ξεχάσω να πάρω δρόμο...
Η εβδομαδιαία εφημερίδα «Δρόμος» ξεκινά το ταξίδι της.Η εβδομαδιαία εφημερίδα «Δρόμος» ξεκινά το ταξίδι της. Αναζητήστε τη στα περίπτερα το Σάββατο 20/2 και κάθε Σάββατο.
Στο πρώτο φύλλο του δρόμου θα βρείτε:
• Συνέντευξη του Τζορτζ Γκάλογουεϊ, Βρετανού βουλευτή, και επικεφαλής της πρωτοβουλίας Viva Palestina
• Μια αδημοσίευτη συνέντευξη του Χάουαρντ Ζιν στο Στέλιο Ελληνιάδη
• Συνέντευξη του Τάσου Πορφύρη στον Σταμάτη Μαυροειδή
Διαβάστε ακόμα:
• Φως στα σκοτάδια, του Ευτύχη Μπιτσάκη
• Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο; του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
• Επιστροφή στην Τέταρτη Εξουσία, του Βασίλη Μουλόπουλου
• Η Ελλάδα στο κέντρο της γης, του Αλέκου Αλαβάνου
• PIGS PONG, του Νίκου Κουνενή
• Ο trendy φασισμός, του Λεωνίδα Σακλαμπάνη
Ανταποκρίσεις:
Θολό τοπίο στις διαπραγματεύσεις, της Ανδρούλας Γεωργιάδου από την Κύπρο
8.500 εργάτες στους δρόμους της Άγκυρας, του Οντέρ Ονέρ από την Τουρκία
Κι ακόμα κείμενα γράφουν οι:
Αριάδνη Αλαβάνου, Μάριος Διονέλλης, Γιάννης Θεωνάς, Γιώργος Κατερίνης, Δημήτρης Κοδέλας, Βιβιάννα Μεταλληνού, Βαγγέλης Μπέκας, Μαρία Ξυλούρη, Κατερίνα Παγουλάτου, Σπύρος Παναγιώτου, Ματίνα Παπαχριστούδη, Λάμπρος Πολύζος, Νέστορας Πουλάκος, Ρούντι Ρινάλντι, Μιχάλης Σιάχος, Τασία Σταματοπούλου, Γιώργος Τσίπρας.
Σκιτσάρουν ο Πάνος Μαραγκός, ο Πέτρος Ζερβός και ο Latuff.
από το http://www.inews.gr/20/i-evdomadiaia-efimerida-dromos-xekina-to-taxidi-tis.htm
Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010
Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010
Ας καταρρεύσει το πρόστυχο!
Με όλα αυτά που γίνονται τελευταία έχουμε αρχίσει και γινόμαστε ειδικοί στα οικονομολογικά (σε λίγο θα βγάζουμε την ΑΣΟΕ για πλάκα). Διαβάστε στο παρακάτω άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ΠΑΣΑ το πώς λειτουργεί ο μαγικός κόσμος του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού στον οποίο βασιλεύουν οι κερδοσκόποι... Δημοσιονομικά για ηλίθιους (ή τι θα θέλατε να ξέρατε για τα ομόλογα και δεν σας το λένε)
Ας υποθέσουμε ότι ένα κράτος της Ευρωζώνης, πχ η Εγωλάνδη, χρειάζεται χρήματα για να καλύψει τις υποχρεώσεις του. Υποχρεώσεις από προηγούμενα δάνεια, υποχρεώσεις για την λειτουργία της κρατικής του μηχανής, υποχρεώσεις για συντάξεις και κεφάλαια για δημόσιες επενδύσεις στην υγεία, την παιδεία ή την πρόνοια.
Επειδή ανήκει στην Ευρωζώνη, δεν έχει την δυνατότητα να τυπώσει χρήμα για να καλύψει αυτές του τις υποχρεώσεις (τα χαρτονομίσματα έρχονται τυπωμένα από την ΕΚΤ από την μια τους όψη και τυπώνεται η άλλη τοπικά). Η πολιτική Συνθήκη Σταθερότητας που ισχύει στην Ευρωζώνη, απαγορεύει όμως τον δανεισμό πάνω από κάποιο όριο. Συγκεκριμένα, επιβάλει κάθε χρόνο αυτές οι ανάγκες δανεισμού να μην ξεπερνούν το 3% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) της Εγωλάνδης και το συνολικό χρέος που μπορεί να συσωρεύσει ένα κράτος της ζώνης δεν πρέπει να ξεπερνάει το 60% του ΑΕΠ. Το γιατί πρέπει να ισχύει αυτό το 3% και το 60% έχει μια επίσημη δικαιολογία: To χρήμα στο σύγχρονο σύστημα γεννιέται κυρίως από τα χρέη (δημόσια και ιδιωτικά- δες το αποκαλυπτικό ντοκυμαντέρ ”Το χρήμα ως χρέος” με κλικ εδώ). Για να μη διαμορφώνεται, σκέφτηκαν, η προσφορά και η ζήτησή του από τους κερδοσκόπους, ας μπει όριο στα χρέη των κρατών και όλα θα είναι εντάξει…
Αυτό που δεν είπαν είναι ότι ο πιο πάνω συλλογισμός μπορεί να ισχύει σε περίοδο ανόδου των οικονομιών και δεν μπορεί να ισχύει σε περιόδους ύφεσης. Και αυτό που δεν μας είπαν ακόμα είναι το γεγονός ότι ο περιορισμός των δημοσίων επενδύσεων από την Εγωλάνδη, είτε σε άνθηση είτε σε ύφεση της οικονομίας, επιβάλει μεγάλοι τομείς της οικονομίας όπως η υγεία ή η παιδεία, να μη μπορούν να αναπτυχθούν από το δημόσιο, αφήνοντας έτσι το περιθώριο να τους αναπτύξει το ιδιωτικό κεφάλαιο. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…
Έστω ότι το 2010 η Εγωλάνδη πρέπει να δανειστεί 59δις€ για να τα βγάλει πέρα. Κάνει το υπουργείο ένα ταμειακό πρόγραμμα (τόσα θα πάρω τόσα θα δώσω, πόσα μου λείπουν) και προγραμματίζει να εκδόσει ομόλογα. Κάθε ομόλογο έχει μια διάρκεια (τρίμηνη, ετήσια, τρίχρονη, πενταετή ή δεκαετή) και ένα επιτόκιο που καθορίζει τον τόκο που θα εισπράξει αυτός που θα το αγοράσει για να δανείσει την Εγωλάνδη. Στο πως καθορίζεται αυτό το επιτόκιο στήνεται το “παιχνίδι”.
Η Εγωλάνδη (για την ακρίβεια όλες οι χώρες της Ευρωζώνης) έχουν ένα σύμβουλο που αναλαμβάνει να συντονίσει την έκδοση των ομολόγων τους, την Goldman Sachs. Για την Εγωλάνδη, η Goldman Sachs έχει επιλέξει αυθαίρετα 21 Ιδιωτικές Τράπεζες, ντόπιες και ξένες, που θα αγοράσουν τα ομόλογα από το κράτος καθορίζοντας οι ίδιες το επιτόκιο που θέλουν, και ενδεχομένως θα τα μεταπουλήσουν μετά στην δευτερογεννή αγορά κρατικών ομολόγων. Για να είναι σίγουρες οι 21 Τράπεζες πως θα πάρουν πίσω τα χρήματα που δανείζουν, θα ασφαλίσουν το δάνειο που κάνουν στην Εγωλάνδη, δεν διακινδυνεύουν επί της ουσίας τίποτα. Για τον καθορισμό του ασφαλιστικού κινδύνου, δηλαδή του ασφάλιστρου που θα πληρώσουν, έχουν την Fitch και την Moodies. Η Fitch και η Moodies μαντεύουν το μέλλον, προβλέπουν απεργίες, κατακλυσμούς και έσοδα και καθορίζουν περίπου αυθαίρετα και ανεξέλεγκτα την “πιστοληπτική ικανότητα” της Εγωλάνδης σε ΑΑΒ ή ΒΒΒ ή όπως τέλος πάντων τις φωτίζει ο θεός του χρήματος. (Το ότι η Fitch και η Moodies δεν πρόβλεψαν την κρίση που ξέσπασε από το σκάσιμο της φούσκας του αμερικανικού real estate και των ενυπόθηκων δανείων ήταν ένα μικρό άτύχημα, η γυάλα που προβλέπουν το μέλλον τους είχε παράσιτα…)
Τα ερωτήματα που θα μπορούσε κάποιος να κάνει είναι δυο:
1. Γιατί η Goldman Sachs και όχι κάποιος άλλος και
2. Γιατί αυτές οι 21 Τράπεζες να καθορίζουν το επιτόκιο και όχι κάποιος άλλος που μπορεί να δανείσει χρήματα;
Για κάθε έκδοση ομολόγου, η Goldman Sachs λαμβάνει μια αμοιβή. Έτσι πχ για τα 6δις€ που δανείστηκε η Εγωλάνδη τον Ιανουάριο, η Goldman Sachs εισέπραξε 85εκ€. (Οι κακές γλώσσες λένε ότι κράτησε ο Goldman για τα μικροέξοδά του τα 65€ και τα υπόλοιπα 20€ τα μοίρασε ο Sachs. Σε ποιούς, ας τα βρεί κανένας εισαγγελέας).
Επιπρόσθετα, οι διοικήσεις και των 21 Τραπεζών που καθορίζουν τα επιτόκια δανεισμού δεν ελέγχονται από κανένα θεσμοθετημένο όργανο της ΕΕ. Ή για να είμαστε ακριβείς, ελέγχονται από ένα πολύπλοκο δίκτυο πολυεθνικών συμφερόντων που ορίζουν τις διοικήσεις τους που ενδιαφέρεται για σπουδαία πράγματα. Για παράδειγμα, για την σχέση του ευρώ ως προς το δολάριο η το γιεν, για το πως θα καλυφτούν από τις μητρικές των 21 Τραπεζών τα ελλείματα του Αμερικάνικου δημοσίου που διεξάγει πολλούς πόλεμους ταυτόχρονα ή για το πόσο ανταγωνιστικά θέλει η Μέρκελ τα προϊόντα της στην Αμερικανική Αγορά αυτοκινήτων.
Και πάνω σε αυτόν τον μηχανισμό δανεισμού της Εγωλάνδης, διάτρητο όσο το κόσκινο της θείας Μαριγώς και βρώμικο όσο ο Ασωπός ποταμός, στήνεται ένα πολιτικό παιγχνίδι πιέσεων είτε για το από που θα περάσουν οι αγωγοί πετρελαίου είτε για το πόσα χρόνια θα πρέπει να μείνει κάποιος σε ένα επάγγελμα πριν βγει στην σύνταξη και αν θα πάρει ο συνταξιούχος μισό μισθό για να φάει αρνί το Πάσχα.
Ως ηλίθιος ιθαγενής της Εγωλάνδης, θα ήθελα να διατυπώσω μια απορία:
Γιατί συνεχίζουμε να δανειζόμαστε από τον μηχανισμό Goldman Sachs-21 Τραπεζών; Μη και δεν υπάρχουν άλλοι πρόθυμοι ραντιέρηδες* να μας δανείσουν σήμερα με τα επιτόκια της Γερμανίας;
Μα έτσι θα καταρρεύσει το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι η απάντηση των οικονομολόγων που η δουλειά τους είναι να δικαιολογούν το υπέροχο σύστημα με τις δυσνόητες έννοιες και πολύπλοκα γραφικά αλλά και η απάντηση των γραφειοκρατών των Βρυξελών, που η δουλειά τους είναι να υπερασπίζονται το ευρώ από… τους κερδοσκόπους.
Ε, ας καταρρεύσει το πρόστυχο! Θα καταρρεύεσει το Σύμφωνο που κρατάει σταθερό ένα σύστημα που δεν σχεδιάστηκε για να προστατεύει το ευρώ από τους κερδοσκόπους αλλά να προστατεύει τους κερδοσκόπους και τους πολιτικούς τους προστάτες (και προστατευόμενους) από κάθε αμφισβήτηση του ρόλου τους. Και ας καταρρεύσει επειδή κανένας δεν με ρώτησε αν το ήθελα αυτό το “σύμφωνο” όταν το συμφωνούσαν στην Λισαβώνα και όχι κάποιο άλλο σύμφωνο Κοινωνικής Συνοχής και Αλληλεγγύης…
Ερυθρόδερμος (αυτόχθων ιθαγενής της Εγωλάνδης)
(*) ραντιέρης: Ιδιώτης τοκογλύφος που πριν από την εφεύρεση των εμπορικών τραπεζών δάνειζε τους αγρότες στην Ελληνική ύπαιθρο με όρους αντίστοιχους των 21 Τραπεζών.
Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010
Αίμα αντί για …δήλωση
Ανακοίνωση της ΚΟΕ στις 12/2 για τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής: Αίμα αντί για …δήλωση
Η Σύνοδος Κορυφής στις Βρυξέλλες είχε ένα και μόνο αποτέλεσμα: Η ελληνική κυβέρνηση αγόρασε μια δήλωση «πολιτικής υποστήριξης», υπογράφοντας την οικονομική κατοχή της χώρας από την Κομισιόν, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Τα ανταλλάγματα αυτής της ιδιοτελούς «υποστήριξης» δεν είναι απλά η σκληρή εφαρμογή του Προγράμματος Σταθερότητας, αλλά η σαφής απαίτηση για συμπληρωματικά μέτρα, πολύ χειρότερα. Ο κατήφορος δεν έχει τελειωμό.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός με μια μνημειώδη δήλωση αναξιοπρέπειας, είπε ότι «δεν το κρύβει, αφαιρέθηκε ένα κομμάτι της κυριαρχίας μας». Δεν είπε όμως ότι ο ίδιος δούλεψε συνειδητά σε αυτή την κατεύθυνση, αποδίδοντας ταυτόχρονα το βαρύ φόρο αίματος της εργαζόμενης κοινωνίας που ζητούσαν οι αγορές.
Η τριμερής οικονομική κατοχή της χώρας, ήδη στέλνει διαγγέλματα: Κι άλλες μειώσεις μισθών, απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, μειώσεις και στον ιδιωτικό τομέα, κατάργηση του 14ου μισθού, αύξηση του ΦΠΑ, πλήρης απελευθέρωση απολύσεων, εργασιακή ζούγκλα, διάλυση ασφαλιστικού, φορολογική αφαίμαξη για τους πολλούς, φορολογική ασυλία για τους λίγους. Η προετοιμασία για ειδικό τοποτηρητή τον Λ. Παπαδήμο, προετοιμάζει και το σενάριο μιας κυβέρνησης «εκτάκτου ανάγκης», στρατιωτικού οικονομικού νόμου, άμεσης άσκησης εξουσίας από τις αγορές και τους τραπεζίτες.
Οι ισχυροί εταίροι αποδεικνύουν την ποιότητα της «ευρωπαϊκής οικογένειας», της «αλληλεγγύης» και της θέσης που επιφυλάσσουν στη χώρα μας, όταν τις μέρες που μετατρέπουν την Ελλάδα σε πειραματόζωο αντιδραστικών πολιτικών, απαιτούν την αγορά των γαλλικών φρεγατών ή την εξόφληση των γερμανικών εταιρειών. Το γερμανικό Spiegel λέει την πικρή αλήθεια μιλώντας για προτεκτοράτο. Και φυσικά η «δήλωση πολιτικής υποστήριξης» δεν γίνεται εξαιτίας μιας αργοπορημένης μελό αγάπης, αλλά από τον φόβο για ακόμη χειρότερα μετά από μια ελληνική κατάρρευση.
Μια πρωθυπουργία Παπανδρέου δεν θα μπορούσε να αφήσει τον Λευκό Οίκο εκτός της οικονομικής διακυβέρνησης της Ελλάδας. Η Σύνοδος Κορυφής στέλνει την ελληνική οικονομία στην κηδεμονία του ΔΝΤ. Ο υπεύθυνος για πολλαπλές εθνικές χρεοκοπίες μηχανισμός του ΔΝΤ, έρχεται, διαθέτοντας –κατά τον Γ. Παπανδρέου- την απαραίτητη τεχνογνωσία για τις ραγδαίες περικοπές μισθών και συντάξεων. Ο Γ. Παπανδρέου έχει ακούσει για την Αργεντινή;
Η Σύνοδος Κορυφής, παρά τη διατεταγμένη προβολή της ως «βοήθεια» προς την Ελλάδα, αποτελεί το σφράγισμα μιας πολιτικής τεράστιου κοινωνικού κόστους. Αυτή η πολιτική κάνει αμφίβολη έως αδύνατη την όποια έξοδο από την κρίση.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός παρέδωσε κυνικά τον ολοκληρωτικό έλεγχο της οικονομικής πολιτικής στην ΕΚΤ και στο ΔΝΤ, ανταλλάσσοντάς τον όχι με άμεση οικονομική διευκόλυνση, όχι με ευνοϊκούς όρους δανεισμού από την ΕΚΤ, αλλά με μια «δήλωση» που θα «δώσει σήμα» στις αγορές. Αυτή η εξέλιξη αποτελεί μνημείο αναξιοπρέπειας, κοινωνικής ανευθυνότητας, εκδικητικότητας για έναν λαό που πλήρωσε και πληρώνει ακριβότερα από άλλους τη συμμετοχή στο Σύμφωνο Σταθερότητας.
από το koel.gr
Ο Έλληνας πρωθυπουργός με μια μνημειώδη δήλωση αναξιοπρέπειας, είπε ότι «δεν το κρύβει, αφαιρέθηκε ένα κομμάτι της κυριαρχίας μας». Δεν είπε όμως ότι ο ίδιος δούλεψε συνειδητά σε αυτή την κατεύθυνση, αποδίδοντας ταυτόχρονα το βαρύ φόρο αίματος της εργαζόμενης κοινωνίας που ζητούσαν οι αγορές.
Η τριμερής οικονομική κατοχή της χώρας, ήδη στέλνει διαγγέλματα: Κι άλλες μειώσεις μισθών, απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, μειώσεις και στον ιδιωτικό τομέα, κατάργηση του 14ου μισθού, αύξηση του ΦΠΑ, πλήρης απελευθέρωση απολύσεων, εργασιακή ζούγκλα, διάλυση ασφαλιστικού, φορολογική αφαίμαξη για τους πολλούς, φορολογική ασυλία για τους λίγους. Η προετοιμασία για ειδικό τοποτηρητή τον Λ. Παπαδήμο, προετοιμάζει και το σενάριο μιας κυβέρνησης «εκτάκτου ανάγκης», στρατιωτικού οικονομικού νόμου, άμεσης άσκησης εξουσίας από τις αγορές και τους τραπεζίτες.
Οι ισχυροί εταίροι αποδεικνύουν την ποιότητα της «ευρωπαϊκής οικογένειας», της «αλληλεγγύης» και της θέσης που επιφυλάσσουν στη χώρα μας, όταν τις μέρες που μετατρέπουν την Ελλάδα σε πειραματόζωο αντιδραστικών πολιτικών, απαιτούν την αγορά των γαλλικών φρεγατών ή την εξόφληση των γερμανικών εταιρειών. Το γερμανικό Spiegel λέει την πικρή αλήθεια μιλώντας για προτεκτοράτο. Και φυσικά η «δήλωση πολιτικής υποστήριξης» δεν γίνεται εξαιτίας μιας αργοπορημένης μελό αγάπης, αλλά από τον φόβο για ακόμη χειρότερα μετά από μια ελληνική κατάρρευση.
Μια πρωθυπουργία Παπανδρέου δεν θα μπορούσε να αφήσει τον Λευκό Οίκο εκτός της οικονομικής διακυβέρνησης της Ελλάδας. Η Σύνοδος Κορυφής στέλνει την ελληνική οικονομία στην κηδεμονία του ΔΝΤ. Ο υπεύθυνος για πολλαπλές εθνικές χρεοκοπίες μηχανισμός του ΔΝΤ, έρχεται, διαθέτοντας –κατά τον Γ. Παπανδρέου- την απαραίτητη τεχνογνωσία για τις ραγδαίες περικοπές μισθών και συντάξεων. Ο Γ. Παπανδρέου έχει ακούσει για την Αργεντινή;
Η Σύνοδος Κορυφής, παρά τη διατεταγμένη προβολή της ως «βοήθεια» προς την Ελλάδα, αποτελεί το σφράγισμα μιας πολιτικής τεράστιου κοινωνικού κόστους. Αυτή η πολιτική κάνει αμφίβολη έως αδύνατη την όποια έξοδο από την κρίση.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός παρέδωσε κυνικά τον ολοκληρωτικό έλεγχο της οικονομικής πολιτικής στην ΕΚΤ και στο ΔΝΤ, ανταλλάσσοντάς τον όχι με άμεση οικονομική διευκόλυνση, όχι με ευνοϊκούς όρους δανεισμού από την ΕΚΤ, αλλά με μια «δήλωση» που θα «δώσει σήμα» στις αγορές. Αυτή η εξέλιξη αποτελεί μνημείο αναξιοπρέπειας, κοινωνικής ανευθυνότητας, εκδικητικότητας για έναν λαό που πλήρωσε και πληρώνει ακριβότερα από άλλους τη συμμετοχή στο Σύμφωνο Σταθερότητας.
από το koel.gr
Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010
Ευρωπαϊκό προτεκτοράτο
Καταιγιστικές οι εξελίξεις τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Κυρήχθηκε με τον πιο επίσημο τρόπο ο πόλεμος του Γιωργάκη (ο οποίος εξελίσεται σε μέγιστο πολιτικό απατεώνα με master στην δουλοπρέπεια) και των Βρυξελλών ενάντια στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Σχετικά με την στήριξη των Ευρωπαίων διαβάστε σημερινό άρθρο της Κύρας Αδάμ στην Ελευθεροτυπία. Όχι δεν είναι αριστερίστρια απλά αναφέρει κάποια πράγματα που χρειάζονται μόνο απλή λογική.
Επίσης ρίχτε μια ματιά στο Βαθύ Κόκκινο και σε μια παρέμβαση που πραγματοποιήθηκε σήμερα μπροστά στη Βουλή .
Από την ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ
Τα τελευταία εικοσιτετράωρα η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καθώς η χώρα έχει καταστεί ο οικονομικός αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης, με το έλλειμμά της να ταράζει πλέον σοβαρά το ίδιο το ευρώ και την αξία του.
ΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ενδιαφέρον της Γαλλίας και της Γερμανίας «για τη διάσωση της Ελλάδας» δεν βασίζεται σε «φιλελληνικό ενδιαφέρον», αλλά στην αγωνιώδη προσπάθειά τους να μην επεκταθεί «η ελληνική νόσος» αδυναμίας δανεισμού με «λογικό επιτόκιο» και σε άλλες αδύναμες ευρωπαϊκές χώρες (σ.σ. το «Club mediterrane» όπως λένε τώρα με κακεντρέχεια οι Αμερικανοί, αναφερόμενοι στα προβλήματα της Πορτογαλίας, της Ισπανίας, της Ελλάδας, της Ιταλίας και, στο βάθος του ορίζοντα, της Γαλλίας).
ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ με μεγαλύτερη ευκολία, η Βόνη, με μεγαλύτερη δυσκολία, αφού πρέπει να πείσει τον κυβερνητικό συνασπισμό αλλά και τους Γερμανούς φορολογούμενους, προσανατολίζονται να βοηθήσουν την Ελλάδα, προσφέροντας πιθανώς τις εγγυήσεις τους για τον άμεσο ελληνικό δανεισμό. Κατ' αυτόν τον τρόπο εκτιμάται ότι θα «ηρεμήσουν οι αγορές», θα πέσουν τα spreads και έτσι δεν θα αντιμετωπίσουν δυσκολίες δανεισμού και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, «ισχυρές» και μη.
ΩΣΤΟΣΟ, η αλήθεια είναι ότι τόσο η Γαλλία όσο και η Γερμανία θα απαιτήσουν «τα αντισταθμιστικά οφέλη» τους για την παροχή μιας τέτοιας «διευκόλυνσης», τα οποία στρέφονται βεβαίως στα προσφερόμενα οπλικά συστήματα των δύο χωρών: για παράδειγμα, 40 αεροσκάφη Γιουροφάιτερ ή γαλλικά Ραφάλ, 15 γαλλικά ελικόπτερα Σούπερ Πούμα, 6 γαλλικές φρεγάτες ή και γερμανικά τανκς... Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι τη στιγμή που ο Γ. Παπανδρέου βρισκόταν χθες στα Ηλύσια Πεδία, στην Αθήνα ο αναπληρωτής υπουργός ΥΕΘΑ Π. Μπεγλίτης διαβεβαίωνε το πρακτορείο Ρόιτερ ότι η Ελλάδα θα προχωρήσει στην αγορά 6 γαλλικών φρεγατών, παρά την οικονομική στενότητα... Την ίδια σχεδόν στιγμή, ο κ. Παπανδρέου διαβεβαίωνε στο Παρίσι ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να «πάρει και πρόσθετα μέτρα»...
ΣΗΜΕΡΑ εξάλλου στις Βρυξέλλες, οι «27» ίσως αποφασίσουν να ανοίξουν τη συζήτηση για τη συμπλήρωση της Συνθήκης με «την οικονομική διακυβέρνηση της Ε.Ε.». Με άλλα λόγια, να συμφωνήσουν στην «Κοινή Οικονομική Πολιτική», που εκτός από την τήρηση του Συμφώνου Σταθερότητας θα περιλαμβάνει και άγνωστους μέχρι τώρα μηχανισμούς ελέγχου και επιτήρησης και κυρίως επιβολής κυρώσεων. Στόχος και πάλι να «ηρεμήσουν οι αγορές» και να διευκολυνθεί ο δανεισμός των προβληματικών χωρών της ευρωζώνης.
ΟΠΩΣ και να 'χει το πράγμα, όποιο μέτρο βοήθειας και αν ληφθεί, η Ελλάδα, λόγω της οικονομικής κατάστασής της, θα περάσει στον «σκληρότατο πυρήνα» της Ε.Ε. (Γαλλίας - Γερμανίας), όχι ως «ισότιμο μέλος» αλλά εν είδει «ευρωπαϊκού προτεκτοράτου» τους. Μια τέτοια εξάρτηση δεν θα περιορίζεται, φυσικά, μόνον στον οικονομικό τομέα, αλλά σε όλους τους τομείς, μεταξύ των οποίων και η εξωτερική πολιτική με περιορισμό της ελληνικής «αυτοτέλειας», π.χ. στο θέμα της προοπτικής πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. ή όχι...
Επίσης ρίχτε μια ματιά στο Βαθύ Κόκκινο και σε μια παρέμβαση που πραγματοποιήθηκε σήμερα μπροστά στη Βουλή .Από την ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ
Τα τελευταία εικοσιτετράωρα η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καθώς η χώρα έχει καταστεί ο οικονομικός αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης, με το έλλειμμά της να ταράζει πλέον σοβαρά το ίδιο το ευρώ και την αξία του.
ΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ενδιαφέρον της Γαλλίας και της Γερμανίας «για τη διάσωση της Ελλάδας» δεν βασίζεται σε «φιλελληνικό ενδιαφέρον», αλλά στην αγωνιώδη προσπάθειά τους να μην επεκταθεί «η ελληνική νόσος» αδυναμίας δανεισμού με «λογικό επιτόκιο» και σε άλλες αδύναμες ευρωπαϊκές χώρες (σ.σ. το «Club mediterrane» όπως λένε τώρα με κακεντρέχεια οι Αμερικανοί, αναφερόμενοι στα προβλήματα της Πορτογαλίας, της Ισπανίας, της Ελλάδας, της Ιταλίας και, στο βάθος του ορίζοντα, της Γαλλίας).
ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ με μεγαλύτερη ευκολία, η Βόνη, με μεγαλύτερη δυσκολία, αφού πρέπει να πείσει τον κυβερνητικό συνασπισμό αλλά και τους Γερμανούς φορολογούμενους, προσανατολίζονται να βοηθήσουν την Ελλάδα, προσφέροντας πιθανώς τις εγγυήσεις τους για τον άμεσο ελληνικό δανεισμό. Κατ' αυτόν τον τρόπο εκτιμάται ότι θα «ηρεμήσουν οι αγορές», θα πέσουν τα spreads και έτσι δεν θα αντιμετωπίσουν δυσκολίες δανεισμού και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, «ισχυρές» και μη.
ΩΣΤΟΣΟ, η αλήθεια είναι ότι τόσο η Γαλλία όσο και η Γερμανία θα απαιτήσουν «τα αντισταθμιστικά οφέλη» τους για την παροχή μιας τέτοιας «διευκόλυνσης», τα οποία στρέφονται βεβαίως στα προσφερόμενα οπλικά συστήματα των δύο χωρών: για παράδειγμα, 40 αεροσκάφη Γιουροφάιτερ ή γαλλικά Ραφάλ, 15 γαλλικά ελικόπτερα Σούπερ Πούμα, 6 γαλλικές φρεγάτες ή και γερμανικά τανκς... Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι τη στιγμή που ο Γ. Παπανδρέου βρισκόταν χθες στα Ηλύσια Πεδία, στην Αθήνα ο αναπληρωτής υπουργός ΥΕΘΑ Π. Μπεγλίτης διαβεβαίωνε το πρακτορείο Ρόιτερ ότι η Ελλάδα θα προχωρήσει στην αγορά 6 γαλλικών φρεγατών, παρά την οικονομική στενότητα... Την ίδια σχεδόν στιγμή, ο κ. Παπανδρέου διαβεβαίωνε στο Παρίσι ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να «πάρει και πρόσθετα μέτρα»...
ΣΗΜΕΡΑ εξάλλου στις Βρυξέλλες, οι «27» ίσως αποφασίσουν να ανοίξουν τη συζήτηση για τη συμπλήρωση της Συνθήκης με «την οικονομική διακυβέρνηση της Ε.Ε.». Με άλλα λόγια, να συμφωνήσουν στην «Κοινή Οικονομική Πολιτική», που εκτός από την τήρηση του Συμφώνου Σταθερότητας θα περιλαμβάνει και άγνωστους μέχρι τώρα μηχανισμούς ελέγχου και επιτήρησης και κυρίως επιβολής κυρώσεων. Στόχος και πάλι να «ηρεμήσουν οι αγορές» και να διευκολυνθεί ο δανεισμός των προβληματικών χωρών της ευρωζώνης.
ΟΠΩΣ και να 'χει το πράγμα, όποιο μέτρο βοήθειας και αν ληφθεί, η Ελλάδα, λόγω της οικονομικής κατάστασής της, θα περάσει στον «σκληρότατο πυρήνα» της Ε.Ε. (Γαλλίας - Γερμανίας), όχι ως «ισότιμο μέλος» αλλά εν είδει «ευρωπαϊκού προτεκτοράτου» τους. Μια τέτοια εξάρτηση δεν θα περιορίζεται, φυσικά, μόνον στον οικονομικό τομέα, αλλά σε όλους τους τομείς, μεταξύ των οποίων και η εξωτερική πολιτική με περιορισμό της ελληνικής «αυτοτέλειας», π.χ. στο θέμα της προοπτικής πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. ή όχι...
Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010
Απεργία 10 Φλεβάρη-Να τα πάρουν πίσω!
Σήμερα ξεκινάει ένας κύκλος κινητοποιήσεων ενάντια στο αντιλαϊκό τσουνάμι της κυβέρνησης Παπανδρέου-Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο πλαίσιο αυτό δημοσιεύουμε και το παρακάτω κείμενο της Συμπαράταξης Αριστερών Προοδευτικών του Συλλόγου Δασκάλων Ναυπλίας-Ερμιονίδας.
Πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης
της μείωσης των μισθών και των επιδομάτων
της κατεδάφισης του ασφαλιστικού
της αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης
της σύνδεσης αξιολόγησης/μισθού
της διεύρυνσης του θεσμού της ωρομισθίας
της σύνδεσης σχολείου/επιχειρηματικότητας
της δια βίου κατάρτισης και εντατικοποίησης
της υποχρηματοδότησης της Παιδείας...
Η κυβέρνηση του Πασοκ, με φόρα κεκτημένη από τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ...Καραμανλή, ΣΑΡΩΝΕΙ στην κυριολεξία κάθε κεκτημένο δικαίωμα των δημοσίων υπαλλήλων και κατ’ επέκταση των εκπαιδευτικών. Η πραγματική κυβέρνηση των Βρυξελλών ζητάει τον ουρανό με τ’ άστρα και οι εντολοδόχοι τους σπεύδουν να σκύψουν χαμηλότερα. Οι Αλμούνια, Τρισέ και Σια, οι οίκοι αξιολόγησης/διεθνείς κερδοσκόποι, οι τράπεζες, ΔΝΤ, ΕΚΤ κλπ. οδηγούν τη χώρα-πειραματόζωο στη χρεοκοπία. Με τον ξέφρενο ρυθμό των δελτίων των 8, οι μεν και οι δε επιχειρούν να αλλάξουν πραγματικά την εικόνα της χώρας, αρχίζοντας κοινωνικό πόλεμο στους Δημοσίους Υπαλλήλους.Το παγκοσμίως αποτυχημένο κοινωνικό μοντέλο του νεοφιλελευθερισμού βαφτίζεται φάρμακο για την κρίση. Όποιος έχει αντίθετη άποψη είναι ανεύθυνος, βολεμένος, ρετιρέ...
Στο ζήτημα της Παιδείας το "περίφημο" πρόγραμμα σταθερότητας αναφέρει συγκεκριμένα:
Ελάχιστες προσλήψεις (3 χιλιάδες), μείωση αναπληρωτών (κατά 7-8 χιλιάδες) και προσλήψεις μόνο μέσω ΑΣΕΠ! Δηλαδή τεράστια κενά που αναπόφευκτα θα καλυφθούν με ωρομίσθιους.
Καμία αύξηση μισθού για αμοιβές άνω των 2.000 ευρώ, μείωση 10% της δαπάνης για επιδόματα στο δημόσιο τομέα, αύξηση 1,2-1,5% για τους "τυχερούς"! Αποτέλεσμα πραγματική μείωση μισθών τουλάχιστον 5% για όλους τους εκπαιδευτικούς.
Στο ασφαλιστικό διατηρούνται όλες οι εκρηκτικές ρυθμίσεις Σιούφα-Ρέππα-Πετραλιά όπως μείωση των συντάξεων στο 70% του μισθού ως το 2013, αυξήσεις κατά 6μηνα των ορίων ηλικίας, εξίσωση προς τα πάνω των ορίων συνταξιοδότησης, συνενώσεις ταμείων, μείωση δαπανών... Ταυτόχρονα αφήνουν τα ταμεία να καταρρεύσουν προκειμένου να προωθήσουν την ιδιωτική ασφάλιση. Άλλωστε η καταβολή του εφάπαξ και των συντάξεων καθυστερεί πλέον χαρακτηριστικά, δημιουργώντας τεράστια πίεση στους συνταξιούχους.
Τέλος, με το νομοσχέδιο Καλλικράτης και τις κατευθύνσεις της υπουργού Παιδείας το σχολείο "ανοίγει" τις πύλες του στον επιχειρηματικό κόσμο, το αγκάθι της χρηματοδότησης περνάει από το κράτος στην τοπική αυτοδιοίκηση και οικονομία και το πρόγραμμα σπουδών καθορίζεται όχι από το καθολικό δικαίωμα στη μόρφωση αλλά από τις καθολικές απαιτήσεις της αγοράς εργασίας...
Μπροστά σε αυτή την καταιγίδα η αντίδραση όλων μας μπορεί και πρέπει να φέρει τα πάνω κάτω. Η απεργία της 10ης Φεβρουαρίου είναι μια πρώτη ευκαιρία να σπάσουμε τη σιωπή. Να βρούμε το νήμα του 2006. Να ξαναβρούμε την αξιοπρέπεια στον αγώνα μας!
ΣΑΠ-Συμπαράταξη Αριστερών Προοδευτικών Δασκάλων Συλλόγου Ναυπλίας-Ερμιονίδας
Πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης
της μείωσης των μισθών και των επιδομάτων
της κατεδάφισης του ασφαλιστικού
της αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης
της σύνδεσης αξιολόγησης/μισθού
της διεύρυνσης του θεσμού της ωρομισθίας
της σύνδεσης σχολείου/επιχειρηματικότητας
της δια βίου κατάρτισης και εντατικοποίησης
της υποχρηματοδότησης της Παιδείας...
Η κυβέρνηση του Πασοκ, με φόρα κεκτημένη από τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ...Καραμανλή, ΣΑΡΩΝΕΙ στην κυριολεξία κάθε κεκτημένο δικαίωμα των δημοσίων υπαλλήλων και κατ’ επέκταση των εκπαιδευτικών. Η πραγματική κυβέρνηση των Βρυξελλών ζητάει τον ουρανό με τ’ άστρα και οι εντολοδόχοι τους σπεύδουν να σκύψουν χαμηλότερα. Οι Αλμούνια, Τρισέ και Σια, οι οίκοι αξιολόγησης/διεθνείς κερδοσκόποι, οι τράπεζες, ΔΝΤ, ΕΚΤ κλπ. οδηγούν τη χώρα-πειραματόζωο στη χρεοκοπία. Με τον ξέφρενο ρυθμό των δελτίων των 8, οι μεν και οι δε επιχειρούν να αλλάξουν πραγματικά την εικόνα της χώρας, αρχίζοντας κοινωνικό πόλεμο στους Δημοσίους Υπαλλήλους.Το παγκοσμίως αποτυχημένο κοινωνικό μοντέλο του νεοφιλελευθερισμού βαφτίζεται φάρμακο για την κρίση. Όποιος έχει αντίθετη άποψη είναι ανεύθυνος, βολεμένος, ρετιρέ...
Στο ζήτημα της Παιδείας το "περίφημο" πρόγραμμα σταθερότητας αναφέρει συγκεκριμένα:
Ελάχιστες προσλήψεις (3 χιλιάδες), μείωση αναπληρωτών (κατά 7-8 χιλιάδες) και προσλήψεις μόνο μέσω ΑΣΕΠ! Δηλαδή τεράστια κενά που αναπόφευκτα θα καλυφθούν με ωρομίσθιους.
Καμία αύξηση μισθού για αμοιβές άνω των 2.000 ευρώ, μείωση 10% της δαπάνης για επιδόματα στο δημόσιο τομέα, αύξηση 1,2-1,5% για τους "τυχερούς"! Αποτέλεσμα πραγματική μείωση μισθών τουλάχιστον 5% για όλους τους εκπαιδευτικούς.
Στο ασφαλιστικό διατηρούνται όλες οι εκρηκτικές ρυθμίσεις Σιούφα-Ρέππα-Πετραλιά όπως μείωση των συντάξεων στο 70% του μισθού ως το 2013, αυξήσεις κατά 6μηνα των ορίων ηλικίας, εξίσωση προς τα πάνω των ορίων συνταξιοδότησης, συνενώσεις ταμείων, μείωση δαπανών... Ταυτόχρονα αφήνουν τα ταμεία να καταρρεύσουν προκειμένου να προωθήσουν την ιδιωτική ασφάλιση. Άλλωστε η καταβολή του εφάπαξ και των συντάξεων καθυστερεί πλέον χαρακτηριστικά, δημιουργώντας τεράστια πίεση στους συνταξιούχους.
Τέλος, με το νομοσχέδιο Καλλικράτης και τις κατευθύνσεις της υπουργού Παιδείας το σχολείο "ανοίγει" τις πύλες του στον επιχειρηματικό κόσμο, το αγκάθι της χρηματοδότησης περνάει από το κράτος στην τοπική αυτοδιοίκηση και οικονομία και το πρόγραμμα σπουδών καθορίζεται όχι από το καθολικό δικαίωμα στη μόρφωση αλλά από τις καθολικές απαιτήσεις της αγοράς εργασίας...
Μπροστά σε αυτή την καταιγίδα η αντίδραση όλων μας μπορεί και πρέπει να φέρει τα πάνω κάτω. Η απεργία της 10ης Φεβρουαρίου είναι μια πρώτη ευκαιρία να σπάσουμε τη σιωπή. Να βρούμε το νήμα του 2006. Να ξαναβρούμε την αξιοπρέπεια στον αγώνα μας!
ΣΑΠ-Συμπαράταξη Αριστερών Προοδευτικών Δασκάλων Συλλόγου Ναυπλίας-Ερμιονίδας
Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010
Συνάντηση για δημιουργία στην Αργολίδα επιτροπής ΑΚΡΙΒΕΙΑ/ΑΝΕΡΓΙΑ-STOP.
Η κατάσταση δεν πάει άλλο! Η κυβέρνηση αυτή όπως και η προηγούμενη προσπαθούν να μας πάρουν όχι από το περίσσευμα αλλά από το υστέρημα. Είναι φανερό πως την κρίση και τα αποτελέσματα των πολιτικών που εφαρμόστηκαν τόσα χρόνια θα την πληρώσουμε εμείς. Ή καλύτερα, θα την πληρώσουμε ΠΑΛΙ εμείς.Πρέπει να πούμε ΟΛΟΙ ένα «φτάνει πια»! Να σταματήσουμε να γκρινιάζουμε μόνο, να ξεπεράσουμε τον φόβο που σκορπούν τα ΜΜΕ, να σταματήσουμε να νιώθουμε αδύναμοι και μόνοι.
Ήρθε η ώρα και στην Αργολίδα του «δεν κινείται τίποτα» κάποιοι επιτέλους να κινηθούμε. Να σπάσουμε τη σιωπή. Να βρούμε τρόπους να συζητήσουμε συλλογικά τα προβλήματά μας και να πάρουμε πρωτοβουλίες που να μας ανακουφίζουν, να έχουμε αποτελέσματα και νίκες, να ανακτήσουμε την αξιοπρέπειά μας και την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας.
Σας καλούμε σε μια πρώτη συνάντηση για να δημιουργήσουμε και στην Αργολίδα επιτροπή ΑΚΡΙΒΕΙΑ-ΑΝΕΡΓΙΑ STOP. Να συντονιστούμε με την πανελλαδική κίνηση των επιτροπών και να θέσουμε στο επίκεντρο του προβληματισμού και της δράσης μας τα προβλήματα των πολιτών του νομού μας.
Στη συνάντηση αυτή δεν περισσεύει κανείς. Τα προβλήματα είναι κοινά για όλους και μόνο αν κινηθούμε όλοι μαζί μπορούμε να αποδράσουμε από το γκρίζο τοπίο και να δημιουργήσουμε την ελπίδα για τη δικιά μας και τις επόμενες γενιές.
Η πρώτη συνάντηση θα γίνει την Τετάρτη 10/2 στις 19.30 στον κοινωνικό χώρο «Δον Κιχώτης» στο Άργος (Καλαμαρά 4, στο δρόμο απέναντι από το Εμπορικό Επιμελητήριο).
Οι Επιτροπές ΑΚΡΙΒΕΙΑ-STOP συντονίζουν τη δράση τους μέσα από την ιστοσελίδα www.akribeia-stop.gr
Για περισσότερες πληροφορίες: 6946901764, 6936730668
Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010
Μέτωπο ανατροπής και αλληλεγγύης
Το κείμενο που παρουσίασε σήμερα ο Αλέκος Αλαβάνος το οποίο συνυπογράφουν 40 άνθρωποι της αριστεράς (από την ΕΟΣ. Επίσης οπτικοακουστικό υλικό μπορείτε να βρείτε εδώ και εδώ):
ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
• ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΜΕ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
• ΓΙΑ ΕΝΑ «ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ»
Στις σημερινές συνθήκες «επιτροπείας» της χώρας από τις Βρυξέλλες και τους κερδοσκόπους των «αγορών», γίνεται ακόμα επιτακτικότερη ανάγκη απ’ ότι μέχρι σήμερα η παρουσία και δράση μιας ριζοσπαστικής αριστεράς που θα αξιοποιήσει, θα διευρύνει, θα αναπτύξει εκείνα τα χαρακτηριστικά που, τα τελευταία χρόνια, την έκαναν, σε κάποιες στιγμές, να πρωταγωνιστεί στις εξελίξεις.
Η ριζοσπαστική αριστερά στήριξε και εξέφρασε αυθεντικά κινήματα του λαού και της νεολαίας. Το κίνημα για το άρθρο 16 σήμανε την αρχή του τέλους της κυβέρνησης της ΝΔ με την κατάρρευση της συνταγματικής αναθεώρησης. Ο Δεκέμβρης της μαθητικής νεολαίας έφερε έναν απελευθερωτικό άνεμο από την Ελλάδα στην Ευρώπη, μέχρι και τα πέρατα του πλανήτη. Γνήσια κινήματα «από τα κάτω» για τους δημόσιους χώρους και για την προστασία του περιβάλλοντος έφεραν σε πολλές περιπτώσεις αποτελέσματα.
Οι εργαζόμενοι που βρέθηκαν να αγωνίζονται για τη δουλειά και τη ζωή τους και οι αγρότες
που βγήκαν στα μπλόκα για να υπερασπιστούν την ύπαρξη τους, ξέρουν ότι μπορούν να υπολογίζουν στην υποστήριξη και την αλληλεγγύη της αριστεράς. Με πρωτοβουλίες της ριζοσπαστικής αριστεράς τα ζωντανά κινήματα εμφανίστηκαν και βρήκαν θερμή στήριξη μέσα στην γκρίζα αίθουσα του Κοινοβουλίου.
Αυτά είναι τα «εγκλήματα», που δεν μας συγχώρησε ποτέ το σύστημα. Εμείς θα τα ξανακάνουμε, και μάλιστα με την ένταση που απαιτεί η εποχή. Μπορούμε. Έχουμε διδαχθεί από τις επιτυχίες και τις αποτυχίες. Γνωρίζουμε πια πώς να διαμορφώνουμε την ημερήσια διάταξη της πολιτικής ζωής. Νοιώθουμε σιγουριά από την εκπληκτική δημιουργική δύναμη και την πρωτοβουλία που διαθέτει ο κόσμος της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Να βαδίσουμε το δρόμο της αλληλεγγύης,
της ρήξης και της ανατροπής.
Έχουμε πλήρη συνείδηση της δίνης στην οποία έχουν φέρει τη χώρας μας οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Οικονομικά, μαζί με άλλες χώρες της περιφέρειας, ο «αδύναμος κρίκος» σε μια Ευρώπη που ολόκληρη παραπαίει στο πλαίσιο μιας παγκόσμιας παρατεταμένης και πολύπλευρης καπιταλιστικής κρίσης. Της πιο οξείας κρίσης που βιώσαμε στη διάρκεια της ζωής μας. Οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής, περιβαλλοντικής, πολιτιστικής.
Στο μεγάλο ιστορικό δίλημμα που επαναδιατυπώνεται με σύγχρονους όρους και δραματικό τρόπο, εμείς επιλέγουμε: Είμαστε με τον κόσμο της εργασίας, με τους φτωχούς, με τους αποκλεισμένους, με όσους αντιστέκονται πολιτικά και ηθικά.
Γνωρίζουμε ότι η ελπίδα για τον λαό δε θα γεννηθεί με τις ευλογίες ή την ανοχή των κυρίαρχων δυνάμεων. Θα αντιμετωπίσουμε, όλοι μαζί ως ριζοσπαστική αριστερά, την επίθεση των διαπλεκόμενων μηχανισμών εξουσίας και πληροφόρησης. Έχουμε τη θέληση να αντισταθούμε στο αυταρχικό κράτος.
Αντιλαμβανόμαστε τον φόβο που τους προκαλεί μια Αριστερά η οποία έχει την ικανότητα να μπλοκάρει με τον στοχασμό και τη δράση της τα γρανάζια του πολιτικού τους συστήματος και να εγκαινιάζει μια νέα, αντικαπιταλιστική οικονομική και πνευματική διαδρομή για τη χώρα.
Nα κατακτήσουμε την πολιτική ηγεμονία
Απέναντι μας έχουμε μια κυβέρνηση η οποία με την στήριξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης απέδειξε ότι είναι έτοιμη για κάθε ενδοτισμό στις διεθνείς μαφίες των «αγορών». Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εξαπολύει σήμερα την σφοδρότερη αντιλαϊκή, αντεργατική επίθεση των τελευταίων δεκαετιών.
Στις συνθήκες αυτές χρειάζεται μία αντιπολίτευση και μία συνολική δράση,
Δομική : να αντιπαρατεθούμε με τις δομές, τα στερεότυπα και τις προτεραιότητες του κατεστημένου.
Κινηματική : να ενεργοποιήσουμε την κοινωνία, κρατώντας ανοιχτές τις πόρτες της σε κάθε πρωτοβουλία κριτικής και αντίστασης, χωρίς γραφειοκρατικές υποδείξεις «πολιτικής ορθότητας», κερδίζοντας τη μάχη του δρόμου.
Ενωτική : να συνενώσουμε σ’ ένα ορμητικό δημοκρατικό ποτάμι όλους τους παραπόταμους, τα ρυάκια, τις πηγές αντίστασης σε χώρους δουλειάς, σπουδών και δημιουργίας χωρίς να απαιτούμε πιστοποιητικά αριστερών φρονημάτων, αλληλέγγυοι με όλους όσοι είναι διατεθειμένοι να σταθούν ο ένας πλάι στον άλλον.
Στοχαστική και ανατρεπτική : να προωθήσουμε έναν σαφή στρατηγικό στόχο, ένα πρόγραμμα βαθύτατων αλλαγών, που αμφισβητεί άμεσα και έμπρακτα την θεσμοποιημένη κοινωνική αδικία και στη θέση της να αντιπροτείνουμε μια δημιουργική πορεία ισότητας, δημοκρατίας και αλληλεγγύης.
Οραματική : στην προοπτική για τον Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα!
Το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι ο γόρδιος δεσμός.
Καλούμε τις δυνάμεις της εργασίας και της νεολαίας να τον κόψουν.
Όλοι βλέπουμε πια ότι κομβικό στοιχείο για την πορεία της χώρας μας είναι η εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας. Η επιλογή της δημοσιονομικής σταθερότητας σε βάρος των αναγκών των εργαζομένων και σε βάρος της ανάπτυξης οδηγεί την οικονομία σε πάγωμα, την κοινωνία στην φτώχεια και την ανεργία, τις γυναίκες στο περιθώριο και την εξάρτηση, τις προσδοκίες της νεολαίας στη ματαίωση.
Καμιά πρόοδος δεν πρόκειται να υπάρξει στη χώρα μας με έναν ευρωπαϊσμό υποταγής στις «αγορές», στους «οίκους αξιολόγησης» και στις Βρυξέλλες. Και καμιά αξιοπρέπεια δεν απομένει σε μια χώρα που μπαίνει με μοιρολατρία και ηττοπάθεια στο καθεστώς «αυστηρής επιτήρησης» που επιβάλλουν οι εντεταλμένοι των αμαρτωλών και εκδικητικών ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών ομίλων.
Το κυβερνητικό Πρόγραμμα Σταθερότητας υλοποιεί ακριβώς την γραμμή του Συμφώνου Σταθερότητας.
Μπορούμε εδώ, στην Ελλάδα, όπως και στην Πορτογαλία, την Ιρλανδία, την Ισπανία κι αλλού, να δώσουμε αποφασιστικό πλήγμα στη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Η Ελλάδα δεν είναι μόνη. Μπορεί η μάχη μας ενάντια στους αναξιοπρεπείς, σκληρά ταξικούς, εξοντωτικούς όρους της «επιτήρησης» να εγγραφεί στους στόχους των κοινών ευρωπαϊκών κοινωνικών αγώνων και στις συλλογικότητες, μέσα κι έξω από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς .
Το έδειξαν ήδη οι αγρότες, που δίνουν αγώνα ύπαρξης ενώ θα μπορούσαν να αποτελέσουν ζωτικό τμήμα της άλλης ανάπτυξης που χρειάζεται η Ελλάδα κι η Ευρώπη. Το συνειδητοποιούν οι εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα που απεργούν στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, τη Γερμανία και αλλού. Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες στον ιδιωτικό τομέα.
Μπορεί αυτή η μάχη μας να δώσει συνέχεια στις προσπάθειες που εκφράστηκαν με το «όχι» των ευρωπαϊκών λαών στο Ευρωσύνταγμα. Μπορεί να ενισχύσει μια προσπάθεια δημιουργίας κοινών μετώπων πάλης με τους εργαζόμενους και την αριστερά των άλλων χωρών, φέρνοντας ένα απελευθερωτικό μήνυμα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μπορεί να κορυφωθεί με Δημοψήφισμα για την απελευθέρωση της κοινωνίας από τις εντολές του Συμφώνου Σταθερότητας.
ΣΥΡΙΖΑ και δημοκρατία
Το έχουμε βιώσει από πικρές εμπειρίες στην ιστορία του εργατικού κινήματος. Για να υπάρξει ένα απελευθερωτικό εγχείρημα, χρειάζεται ένας χώρος ελευθερίας. Για να πραγματοποιηθεί ένας δημοκρατικός στόχος, χρειάζεται ένα προωθημένο δημοκρατικό και συγχρόνως αποτελεσματικό μέσο.
Είμαστε αποφασιστικά ταγμένοι υπέρ ενός ΣΥΡΙΖΑ πολύπλευρου, ενωτικού, με δημοκρατική συγκρότηση και δημοκρατική λειτουργία.
Γιατί η Δημοκρατία είναι η απεριόριστη δυνατότητα μαζικής, αλλά και ατομικής συμμετοχής στη δράση, τον σχεδιασμό και την υλοποίηση της πολιτικής που θα επιτρέψει την είσοδο στο προσκήνιο όλων εκείνων που αυτή την στιγμή παραμένουν στο περιθώριο απογοητευμένοι.
Γιατί η Δημοκρατία είναι η μόνη προστασία από τους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς.
Γιατί μόνο η Δημοκρατία μπορεί να εγγυηθεί σε έναν ευρύ αριστερό χώρο τις συντροφικές σχέσεις των μελών και των φίλων, μπορεί να εγγυηθεί την δημιουργία τοπικών οργανώσεων με πλήρεις ευθύνες, με συλλογικά σώματα που να φέρουν την τελική αρμοδιότητα για τον καθορισμό την πολιτικής μας, όπως είναι και το καθολικό αίτημα του κόσμου της αριστεράς
Απευθυνόμαστε σε όλη την αριστερά
Έχουμε συναντηθεί σε κοινές δράσεις για τα εργασιακά δικαιώματα, για τον αντιμπεριαλιστικό και αντιπολεμικό αγώνα, για το αντιρατσιστικό κίνημα και τις ελευθερίες, για την ειρήνη, με ποικίλες δυνάμεις εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Είναι καιρός να συναντηθούμε ξανά, με δυναμισμό, χωρίς προκαταλήψεις σε κοινές πολιτικές δράσεις και σχέδια. Οι προγραμματικές μας θέσεις με αιχμή τα 15 σημεία, ανοιχτές σε συνεχή επικαιροποίηση, προσδιορίζουν τα όρια των συνεργασιών μας.
Είμαστε έτοιμοι να συναντηθούμε με ολόκληρη την ριζοσπαστική αριστερά, με συντρόφισσες και συντρόφους του ΚΚΕ και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που έχουν διαρκή και γόνιμη παρουσία στο κίνημα.
Μπορούμε να συναντηθούμε με τις γυναίκες που αγωνίζονται για τα δικά τους αιτήματα, τα οποία οφείλει η ριζοσπαστική αριστερά να προωθήσει ακόμη περισσότερο.
Μπορούμε να συναντηθούμε με φίλες και φίλους αυθεντικών ριζοσπαστικών οικολογικών πρωτοβουλιών.
Αισθανόμαστε σύντροφοι με ένα πολύ μεγάλο τμήμα του σοσιαλιστικού χώρου που διαφωνεί με τις κεντρικές πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης. Κάθε βήμα αποστασιοποίησης τους από την πολιτική της κυβέρνησης είναι ένα βήμα ουσιαστικής προσέγγισης προς την αριστερά.
Πολιτιστική και ηθική επανάσταση
Αισθανόμαστε περήφανοι γιατί συμβάλαμε, ως ριζοσπαστική αριστερά, ώστε η νεολαία της εποχής μας σε σημαντικό βαθμό να μη είναι γενιά του ατομισμού, του ανταγωνισμού, της παραίτησης, όπως έδειξε η πρόσφατη αγωνιστική της στάση και ιστορία.
Αισθανόμαστε όμως την ανάγκη να δούμε τις δικές μας ευθύνες για το γεγονός ότι πρωτοποριακά στοιχεία των κινημάτων, επαναστατικά πνεύματα, αντισυμβατικές παρουσίες στράφηκαν προς αδιέξοδες κατευθύνσεις ή επέστρεψαν στη σιωπή τους.
Θα αισθανθούμε και πάλι περήφανοι, αν συμβάλουμε ώστε η γενιά των 500 ευρώ να γράψει την δική της ιστορία.
Η αντισυστημικότητά μας κρίνεται στην πράξη, στη συμπεριφορά και στη διάρκεια. Κρίνεται στην ικανότητα να επανακτήσουμε το ηθικό πλεονέκτημα. Ένας χώρος στον οποίο διεισδύουν οι κώδικες, οι αξίες και τα κριτήρια του αντιπάλου δεν μπορεί να διεκδικήσει να είναι εναλλακτικός πόλος για τους νέους. Χρειάζεται ρήξη, κριτική, προωθητική σύνθεση, όραμα.
Θεωρούμε κεντρική προτεραιότητα την ανάδειξη του χώρου μας ως χώρου αξιών, αλληλεγγύης, συντροφικότητας, συμμετοχής, συλλογικότητας, ελευθερίας, αυτενέργειας.
Η πολιτική αριστερά μπορεί να ανθίσει μόνο μέσα σε ένα περιβάλλον διαλόγου, συζητήσεων, παραγωγής ιδεών, αναγέννησης της μαρξιστικής σκέψης, αναζωογόνησης των ιδεών του γυναικείου κινήματος, αφομοίωσης νέων ρευμάτων κοινωνικής κριτικής, επιστημονικών αναζητήσεων, ελεύθερης καλλιτεχνικής δραστηριότητας, πολιτισμού.
Μόνο μια τέτοια αριστερά έχει το ηθικό πλεονέκτημα και τα εργαλεία να απευθυνθεί στη νεολαία. Μόνο μια τέτοια αριστερά μπορεί, μαζί με τις πιο πρωτοπόρες δυνάμεις της εργασίας, της διανόησης και της τέχνης να ρίξει το σπόρο για τον κόσμο ενός πραγματοποιήσιμου, ποιοτικά εντελώς διαφορετικού μέλλοντος.
«Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής»
Καλούμε όσους συμμερίζονται παρόμοιες ανησυχίες, απόψεις, ιδανικά να βρεθούμε σε μια κοινή πορεία προκειμένου να αναδείξουμε και πάλι τη δύναμη και την αποτελεσματικότητα της ενότητας και της αλληλεγγύης. Να «πάμε πίσω στο μέλλον», στην ενότητα που αδέλφωνε, στη σύμπνοια που δικαίωνε, στην πρωτοβουλία που συγκλόνιζε.
Παίρνουμε την πρωτοβουλία να θέσουμε ως θέμα συζήτησης τη συγκρότηση ενός κοινού τόπου συνάντησης, ανταλλαγής ιδεών, δημοκρατίας, αλληλεγγύης και θετικών δράσεων. Την ευρύτατη συμπαράταξη δυνάμεων μέσα από μετωπικές δράσεις.
Στόχος μας ένα «Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής». Στηριγμένο στον ενωμένο ξανά κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Ανοικτό στον ευρύτερο αριστερό και προοδευτικό χώρο. Φιλόξενο σε όσους από το χώρο του ΠΑΣΟΚ έχουν τις ίδιες αγωνίες. Ένα Μέτωπο αξιόμαχο, ικανό για σκληρές μάχες ενάντια στους ισχυρότερους αντίπαλους. Ένα Μέτωπο ικανό να εκφράζει την κοινωνική πλειοψηφία.
Ξέρουμε ότι είναι δύσκολο. Δεν είναι αδύνατο όμως. Πηγάζει από την ιστορία της ελληνικής αριστεράς, από τα λαϊκά της εγχειρήματα και τις ενωτικές της παραδόσεις.
Για την αλλαγή της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Για την κοινωνική απελευθέρωση που δεν είναι ουτοπία, αλλά ανάγκη.
Αθήνα, 8 Φεβρουαρίου 2010
Αγγελόπουλος Βένιος, Καθηγητής Ε.Μ.Π.
Αθανασιάδου Μυρσίνη, Φιλόλογος – Διευθύντρια Λυκείου
Αλαβάνος Αλέκος, Μέλος ΣΥΡΙΖΑ Χαλανδρίου
Αντωνίου Περικλής, Ολυμπιακή Αεροπορία
Βαλαβάνη Νάντια, Συγγραφέας
Γαλάνης Νίκος, Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ
Γεωργακάκη Ροδή, Αντιδήμαρχος Ελληνικού
Δεμέστιχας Γρηγόρης, Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ
Θεοδόση Αυγή, Τραπεζοϋπάλληλος
Θεωνάς Γιάννης, Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ
Καβουριάρης Μάκης, Πανεπιστημιακός
Καλατζόπουλος Γιώργος, Δημόσιος Υπάλληλος
Καραβάς Αντώνης, Γιατρός, ΕΙΝΑΠ Ερυθρού Σταυρού
Κοίλιας Βασίλης, Πρόεδρος Ιατρικής Εταιρείας Άρτας
Κοροβέσης Περικλής, Συγγραφέας – Δημοσιογράφος
Κούρκουλας Θανάσης, Κίνηση «Απελάστε τον Ρατσισμό»
Κυριακάκης Βασίλης, Δημοτικός Σύμβουλος Λαμίας
Λατζανάκη Μαρία, Φοιτήτρια Ιατρικής Ηρακλείου
Μαντζουράνης Σωκράτης, Ολυμπιακή Αεροπορία
Μεσσίνης Μιχάλης, Μουσουργός
Μπενέκου Παναγιώτα, Φοιτήτρια Φαρμακευτικής Πάτρας
Μπόλαρη Μαρία, ΣΥΡΙΖΑ Αθήνας
Νικολάου Κώστας, Συνδικαλιστής Χρηματοπιστωτικού Τομέα
Νταβανέλλος Αντώνης, Γραμματέας ΕΣΗΕΑ, Συντονιστής Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ
Παπαδημητρίου Ευθύμης, Καθηγητής Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Παπαδημητρίου Μάνια, Ηθοποιός - Σκηνοθέτις
Παπαπέτρου Γιώργος, Μέλος Δ.Σ. Συνδέσμου Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αγωνιστών
Παπουλής Κώστας (Γέρος) , Εκπαιδευτικός – Πολιτικός Μηχανικός
Πατρικίου Έλενα, Ιστορικός – Σκηνοθέτις
Πλωμαρίτης Στρατής, Νομαρχιακός Σύμβουλος Θεσσαλονίκης
Προκόβας Γιάννης, Γιατρός
Ρινάλντι Ρούντι, Εκδότης Εφημερίδας «Δρόμος»
Σαπουνάς Γιώργος, Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ
Σερεμέτης Δημήτρης, Αν. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου
Στρατινάκης Γιώργος, ΣΥΡΙΖΑ Περιστερίου
Τραχανατζής Στάθης, Αντιπρόεδρος Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Αθήνας
Τρίκκας Τάσος, Δημοσιογράφος
Τσακνιάς Δήμος, Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ
Φίλιος Φίλιππος, Πρώην Δήμαρχος Ιωαννίνων
Χατζηλάμπρου Βασίλης, Νομαρχιακός Σύμβουλος Αχαΐας
ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
• ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΜΕ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
• ΓΙΑ ΕΝΑ «ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ»
Στις σημερινές συνθήκες «επιτροπείας» της χώρας από τις Βρυξέλλες και τους κερδοσκόπους των «αγορών», γίνεται ακόμα επιτακτικότερη ανάγκη απ’ ότι μέχρι σήμερα η παρουσία και δράση μιας ριζοσπαστικής αριστεράς που θα αξιοποιήσει, θα διευρύνει, θα αναπτύξει εκείνα τα χαρακτηριστικά που, τα τελευταία χρόνια, την έκαναν, σε κάποιες στιγμές, να πρωταγωνιστεί στις εξελίξεις.
Η ριζοσπαστική αριστερά στήριξε και εξέφρασε αυθεντικά κινήματα του λαού και της νεολαίας. Το κίνημα για το άρθρο 16 σήμανε την αρχή του τέλους της κυβέρνησης της ΝΔ με την κατάρρευση της συνταγματικής αναθεώρησης. Ο Δεκέμβρης της μαθητικής νεολαίας έφερε έναν απελευθερωτικό άνεμο από την Ελλάδα στην Ευρώπη, μέχρι και τα πέρατα του πλανήτη. Γνήσια κινήματα «από τα κάτω» για τους δημόσιους χώρους και για την προστασία του περιβάλλοντος έφεραν σε πολλές περιπτώσεις αποτελέσματα.
Οι εργαζόμενοι που βρέθηκαν να αγωνίζονται για τη δουλειά και τη ζωή τους και οι αγρότες
που βγήκαν στα μπλόκα για να υπερασπιστούν την ύπαρξη τους, ξέρουν ότι μπορούν να υπολογίζουν στην υποστήριξη και την αλληλεγγύη της αριστεράς. Με πρωτοβουλίες της ριζοσπαστικής αριστεράς τα ζωντανά κινήματα εμφανίστηκαν και βρήκαν θερμή στήριξη μέσα στην γκρίζα αίθουσα του Κοινοβουλίου.
Αυτά είναι τα «εγκλήματα», που δεν μας συγχώρησε ποτέ το σύστημα. Εμείς θα τα ξανακάνουμε, και μάλιστα με την ένταση που απαιτεί η εποχή. Μπορούμε. Έχουμε διδαχθεί από τις επιτυχίες και τις αποτυχίες. Γνωρίζουμε πια πώς να διαμορφώνουμε την ημερήσια διάταξη της πολιτικής ζωής. Νοιώθουμε σιγουριά από την εκπληκτική δημιουργική δύναμη και την πρωτοβουλία που διαθέτει ο κόσμος της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Να βαδίσουμε το δρόμο της αλληλεγγύης,
της ρήξης και της ανατροπής.
Έχουμε πλήρη συνείδηση της δίνης στην οποία έχουν φέρει τη χώρας μας οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Οικονομικά, μαζί με άλλες χώρες της περιφέρειας, ο «αδύναμος κρίκος» σε μια Ευρώπη που ολόκληρη παραπαίει στο πλαίσιο μιας παγκόσμιας παρατεταμένης και πολύπλευρης καπιταλιστικής κρίσης. Της πιο οξείας κρίσης που βιώσαμε στη διάρκεια της ζωής μας. Οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής, περιβαλλοντικής, πολιτιστικής.
Στο μεγάλο ιστορικό δίλημμα που επαναδιατυπώνεται με σύγχρονους όρους και δραματικό τρόπο, εμείς επιλέγουμε: Είμαστε με τον κόσμο της εργασίας, με τους φτωχούς, με τους αποκλεισμένους, με όσους αντιστέκονται πολιτικά και ηθικά.
Γνωρίζουμε ότι η ελπίδα για τον λαό δε θα γεννηθεί με τις ευλογίες ή την ανοχή των κυρίαρχων δυνάμεων. Θα αντιμετωπίσουμε, όλοι μαζί ως ριζοσπαστική αριστερά, την επίθεση των διαπλεκόμενων μηχανισμών εξουσίας και πληροφόρησης. Έχουμε τη θέληση να αντισταθούμε στο αυταρχικό κράτος.
Αντιλαμβανόμαστε τον φόβο που τους προκαλεί μια Αριστερά η οποία έχει την ικανότητα να μπλοκάρει με τον στοχασμό και τη δράση της τα γρανάζια του πολιτικού τους συστήματος και να εγκαινιάζει μια νέα, αντικαπιταλιστική οικονομική και πνευματική διαδρομή για τη χώρα.
Nα κατακτήσουμε την πολιτική ηγεμονία
Απέναντι μας έχουμε μια κυβέρνηση η οποία με την στήριξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης απέδειξε ότι είναι έτοιμη για κάθε ενδοτισμό στις διεθνείς μαφίες των «αγορών». Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εξαπολύει σήμερα την σφοδρότερη αντιλαϊκή, αντεργατική επίθεση των τελευταίων δεκαετιών.
Στις συνθήκες αυτές χρειάζεται μία αντιπολίτευση και μία συνολική δράση,
Δομική : να αντιπαρατεθούμε με τις δομές, τα στερεότυπα και τις προτεραιότητες του κατεστημένου.
Κινηματική : να ενεργοποιήσουμε την κοινωνία, κρατώντας ανοιχτές τις πόρτες της σε κάθε πρωτοβουλία κριτικής και αντίστασης, χωρίς γραφειοκρατικές υποδείξεις «πολιτικής ορθότητας», κερδίζοντας τη μάχη του δρόμου.
Ενωτική : να συνενώσουμε σ’ ένα ορμητικό δημοκρατικό ποτάμι όλους τους παραπόταμους, τα ρυάκια, τις πηγές αντίστασης σε χώρους δουλειάς, σπουδών και δημιουργίας χωρίς να απαιτούμε πιστοποιητικά αριστερών φρονημάτων, αλληλέγγυοι με όλους όσοι είναι διατεθειμένοι να σταθούν ο ένας πλάι στον άλλον.
Στοχαστική και ανατρεπτική : να προωθήσουμε έναν σαφή στρατηγικό στόχο, ένα πρόγραμμα βαθύτατων αλλαγών, που αμφισβητεί άμεσα και έμπρακτα την θεσμοποιημένη κοινωνική αδικία και στη θέση της να αντιπροτείνουμε μια δημιουργική πορεία ισότητας, δημοκρατίας και αλληλεγγύης.
Οραματική : στην προοπτική για τον Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα!
Το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι ο γόρδιος δεσμός.
Καλούμε τις δυνάμεις της εργασίας και της νεολαίας να τον κόψουν.
Όλοι βλέπουμε πια ότι κομβικό στοιχείο για την πορεία της χώρας μας είναι η εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας. Η επιλογή της δημοσιονομικής σταθερότητας σε βάρος των αναγκών των εργαζομένων και σε βάρος της ανάπτυξης οδηγεί την οικονομία σε πάγωμα, την κοινωνία στην φτώχεια και την ανεργία, τις γυναίκες στο περιθώριο και την εξάρτηση, τις προσδοκίες της νεολαίας στη ματαίωση.
Καμιά πρόοδος δεν πρόκειται να υπάρξει στη χώρα μας με έναν ευρωπαϊσμό υποταγής στις «αγορές», στους «οίκους αξιολόγησης» και στις Βρυξέλλες. Και καμιά αξιοπρέπεια δεν απομένει σε μια χώρα που μπαίνει με μοιρολατρία και ηττοπάθεια στο καθεστώς «αυστηρής επιτήρησης» που επιβάλλουν οι εντεταλμένοι των αμαρτωλών και εκδικητικών ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών ομίλων.
Το κυβερνητικό Πρόγραμμα Σταθερότητας υλοποιεί ακριβώς την γραμμή του Συμφώνου Σταθερότητας.
Μπορούμε εδώ, στην Ελλάδα, όπως και στην Πορτογαλία, την Ιρλανδία, την Ισπανία κι αλλού, να δώσουμε αποφασιστικό πλήγμα στη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Η Ελλάδα δεν είναι μόνη. Μπορεί η μάχη μας ενάντια στους αναξιοπρεπείς, σκληρά ταξικούς, εξοντωτικούς όρους της «επιτήρησης» να εγγραφεί στους στόχους των κοινών ευρωπαϊκών κοινωνικών αγώνων και στις συλλογικότητες, μέσα κι έξω από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς .
Το έδειξαν ήδη οι αγρότες, που δίνουν αγώνα ύπαρξης ενώ θα μπορούσαν να αποτελέσουν ζωτικό τμήμα της άλλης ανάπτυξης που χρειάζεται η Ελλάδα κι η Ευρώπη. Το συνειδητοποιούν οι εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα που απεργούν στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, τη Γερμανία και αλλού. Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες στον ιδιωτικό τομέα.
Μπορεί αυτή η μάχη μας να δώσει συνέχεια στις προσπάθειες που εκφράστηκαν με το «όχι» των ευρωπαϊκών λαών στο Ευρωσύνταγμα. Μπορεί να ενισχύσει μια προσπάθεια δημιουργίας κοινών μετώπων πάλης με τους εργαζόμενους και την αριστερά των άλλων χωρών, φέρνοντας ένα απελευθερωτικό μήνυμα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μπορεί να κορυφωθεί με Δημοψήφισμα για την απελευθέρωση της κοινωνίας από τις εντολές του Συμφώνου Σταθερότητας.
ΣΥΡΙΖΑ και δημοκρατία
Το έχουμε βιώσει από πικρές εμπειρίες στην ιστορία του εργατικού κινήματος. Για να υπάρξει ένα απελευθερωτικό εγχείρημα, χρειάζεται ένας χώρος ελευθερίας. Για να πραγματοποιηθεί ένας δημοκρατικός στόχος, χρειάζεται ένα προωθημένο δημοκρατικό και συγχρόνως αποτελεσματικό μέσο.
Είμαστε αποφασιστικά ταγμένοι υπέρ ενός ΣΥΡΙΖΑ πολύπλευρου, ενωτικού, με δημοκρατική συγκρότηση και δημοκρατική λειτουργία.
Γιατί η Δημοκρατία είναι η απεριόριστη δυνατότητα μαζικής, αλλά και ατομικής συμμετοχής στη δράση, τον σχεδιασμό και την υλοποίηση της πολιτικής που θα επιτρέψει την είσοδο στο προσκήνιο όλων εκείνων που αυτή την στιγμή παραμένουν στο περιθώριο απογοητευμένοι.
Γιατί η Δημοκρατία είναι η μόνη προστασία από τους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς.
Γιατί μόνο η Δημοκρατία μπορεί να εγγυηθεί σε έναν ευρύ αριστερό χώρο τις συντροφικές σχέσεις των μελών και των φίλων, μπορεί να εγγυηθεί την δημιουργία τοπικών οργανώσεων με πλήρεις ευθύνες, με συλλογικά σώματα που να φέρουν την τελική αρμοδιότητα για τον καθορισμό την πολιτικής μας, όπως είναι και το καθολικό αίτημα του κόσμου της αριστεράς
Απευθυνόμαστε σε όλη την αριστερά
Έχουμε συναντηθεί σε κοινές δράσεις για τα εργασιακά δικαιώματα, για τον αντιμπεριαλιστικό και αντιπολεμικό αγώνα, για το αντιρατσιστικό κίνημα και τις ελευθερίες, για την ειρήνη, με ποικίλες δυνάμεις εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Είναι καιρός να συναντηθούμε ξανά, με δυναμισμό, χωρίς προκαταλήψεις σε κοινές πολιτικές δράσεις και σχέδια. Οι προγραμματικές μας θέσεις με αιχμή τα 15 σημεία, ανοιχτές σε συνεχή επικαιροποίηση, προσδιορίζουν τα όρια των συνεργασιών μας.
Είμαστε έτοιμοι να συναντηθούμε με ολόκληρη την ριζοσπαστική αριστερά, με συντρόφισσες και συντρόφους του ΚΚΕ και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που έχουν διαρκή και γόνιμη παρουσία στο κίνημα.
Μπορούμε να συναντηθούμε με τις γυναίκες που αγωνίζονται για τα δικά τους αιτήματα, τα οποία οφείλει η ριζοσπαστική αριστερά να προωθήσει ακόμη περισσότερο.
Μπορούμε να συναντηθούμε με φίλες και φίλους αυθεντικών ριζοσπαστικών οικολογικών πρωτοβουλιών.
Αισθανόμαστε σύντροφοι με ένα πολύ μεγάλο τμήμα του σοσιαλιστικού χώρου που διαφωνεί με τις κεντρικές πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης. Κάθε βήμα αποστασιοποίησης τους από την πολιτική της κυβέρνησης είναι ένα βήμα ουσιαστικής προσέγγισης προς την αριστερά.
Πολιτιστική και ηθική επανάσταση
Αισθανόμαστε περήφανοι γιατί συμβάλαμε, ως ριζοσπαστική αριστερά, ώστε η νεολαία της εποχής μας σε σημαντικό βαθμό να μη είναι γενιά του ατομισμού, του ανταγωνισμού, της παραίτησης, όπως έδειξε η πρόσφατη αγωνιστική της στάση και ιστορία.
Αισθανόμαστε όμως την ανάγκη να δούμε τις δικές μας ευθύνες για το γεγονός ότι πρωτοποριακά στοιχεία των κινημάτων, επαναστατικά πνεύματα, αντισυμβατικές παρουσίες στράφηκαν προς αδιέξοδες κατευθύνσεις ή επέστρεψαν στη σιωπή τους.
Θα αισθανθούμε και πάλι περήφανοι, αν συμβάλουμε ώστε η γενιά των 500 ευρώ να γράψει την δική της ιστορία.
Η αντισυστημικότητά μας κρίνεται στην πράξη, στη συμπεριφορά και στη διάρκεια. Κρίνεται στην ικανότητα να επανακτήσουμε το ηθικό πλεονέκτημα. Ένας χώρος στον οποίο διεισδύουν οι κώδικες, οι αξίες και τα κριτήρια του αντιπάλου δεν μπορεί να διεκδικήσει να είναι εναλλακτικός πόλος για τους νέους. Χρειάζεται ρήξη, κριτική, προωθητική σύνθεση, όραμα.
Θεωρούμε κεντρική προτεραιότητα την ανάδειξη του χώρου μας ως χώρου αξιών, αλληλεγγύης, συντροφικότητας, συμμετοχής, συλλογικότητας, ελευθερίας, αυτενέργειας.
Η πολιτική αριστερά μπορεί να ανθίσει μόνο μέσα σε ένα περιβάλλον διαλόγου, συζητήσεων, παραγωγής ιδεών, αναγέννησης της μαρξιστικής σκέψης, αναζωογόνησης των ιδεών του γυναικείου κινήματος, αφομοίωσης νέων ρευμάτων κοινωνικής κριτικής, επιστημονικών αναζητήσεων, ελεύθερης καλλιτεχνικής δραστηριότητας, πολιτισμού.
Μόνο μια τέτοια αριστερά έχει το ηθικό πλεονέκτημα και τα εργαλεία να απευθυνθεί στη νεολαία. Μόνο μια τέτοια αριστερά μπορεί, μαζί με τις πιο πρωτοπόρες δυνάμεις της εργασίας, της διανόησης και της τέχνης να ρίξει το σπόρο για τον κόσμο ενός πραγματοποιήσιμου, ποιοτικά εντελώς διαφορετικού μέλλοντος.
«Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής»
Καλούμε όσους συμμερίζονται παρόμοιες ανησυχίες, απόψεις, ιδανικά να βρεθούμε σε μια κοινή πορεία προκειμένου να αναδείξουμε και πάλι τη δύναμη και την αποτελεσματικότητα της ενότητας και της αλληλεγγύης. Να «πάμε πίσω στο μέλλον», στην ενότητα που αδέλφωνε, στη σύμπνοια που δικαίωνε, στην πρωτοβουλία που συγκλόνιζε.
Παίρνουμε την πρωτοβουλία να θέσουμε ως θέμα συζήτησης τη συγκρότηση ενός κοινού τόπου συνάντησης, ανταλλαγής ιδεών, δημοκρατίας, αλληλεγγύης και θετικών δράσεων. Την ευρύτατη συμπαράταξη δυνάμεων μέσα από μετωπικές δράσεις.
Στόχος μας ένα «Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής». Στηριγμένο στον ενωμένο ξανά κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Ανοικτό στον ευρύτερο αριστερό και προοδευτικό χώρο. Φιλόξενο σε όσους από το χώρο του ΠΑΣΟΚ έχουν τις ίδιες αγωνίες. Ένα Μέτωπο αξιόμαχο, ικανό για σκληρές μάχες ενάντια στους ισχυρότερους αντίπαλους. Ένα Μέτωπο ικανό να εκφράζει την κοινωνική πλειοψηφία.
Ξέρουμε ότι είναι δύσκολο. Δεν είναι αδύνατο όμως. Πηγάζει από την ιστορία της ελληνικής αριστεράς, από τα λαϊκά της εγχειρήματα και τις ενωτικές της παραδόσεις.
Για την αλλαγή της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Για την κοινωνική απελευθέρωση που δεν είναι ουτοπία, αλλά ανάγκη.
Αθήνα, 8 Φεβρουαρίου 2010
Αγγελόπουλος Βένιος, Καθηγητής Ε.Μ.Π.
Αθανασιάδου Μυρσίνη, Φιλόλογος – Διευθύντρια Λυκείου
Αλαβάνος Αλέκος, Μέλος ΣΥΡΙΖΑ Χαλανδρίου
Αντωνίου Περικλής, Ολυμπιακή Αεροπορία
Βαλαβάνη Νάντια, Συγγραφέας
Γαλάνης Νίκος, Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ
Γεωργακάκη Ροδή, Αντιδήμαρχος Ελληνικού
Δεμέστιχας Γρηγόρης, Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ
Θεοδόση Αυγή, Τραπεζοϋπάλληλος
Θεωνάς Γιάννης, Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ
Καβουριάρης Μάκης, Πανεπιστημιακός
Καλατζόπουλος Γιώργος, Δημόσιος Υπάλληλος
Καραβάς Αντώνης, Γιατρός, ΕΙΝΑΠ Ερυθρού Σταυρού
Κοίλιας Βασίλης, Πρόεδρος Ιατρικής Εταιρείας Άρτας
Κοροβέσης Περικλής, Συγγραφέας – Δημοσιογράφος
Κούρκουλας Θανάσης, Κίνηση «Απελάστε τον Ρατσισμό»
Κυριακάκης Βασίλης, Δημοτικός Σύμβουλος Λαμίας
Λατζανάκη Μαρία, Φοιτήτρια Ιατρικής Ηρακλείου
Μαντζουράνης Σωκράτης, Ολυμπιακή Αεροπορία
Μεσσίνης Μιχάλης, Μουσουργός
Μπενέκου Παναγιώτα, Φοιτήτρια Φαρμακευτικής Πάτρας
Μπόλαρη Μαρία, ΣΥΡΙΖΑ Αθήνας
Νικολάου Κώστας, Συνδικαλιστής Χρηματοπιστωτικού Τομέα
Νταβανέλλος Αντώνης, Γραμματέας ΕΣΗΕΑ, Συντονιστής Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ
Παπαδημητρίου Ευθύμης, Καθηγητής Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Παπαδημητρίου Μάνια, Ηθοποιός - Σκηνοθέτις
Παπαπέτρου Γιώργος, Μέλος Δ.Σ. Συνδέσμου Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αγωνιστών
Παπουλής Κώστας (Γέρος) , Εκπαιδευτικός – Πολιτικός Μηχανικός
Πατρικίου Έλενα, Ιστορικός – Σκηνοθέτις
Πλωμαρίτης Στρατής, Νομαρχιακός Σύμβουλος Θεσσαλονίκης
Προκόβας Γιάννης, Γιατρός
Ρινάλντι Ρούντι, Εκδότης Εφημερίδας «Δρόμος»
Σαπουνάς Γιώργος, Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ
Σερεμέτης Δημήτρης, Αν. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου
Στρατινάκης Γιώργος, ΣΥΡΙΖΑ Περιστερίου
Τραχανατζής Στάθης, Αντιπρόεδρος Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Αθήνας
Τρίκκας Τάσος, Δημοσιογράφος
Τσακνιάς Δήμος, Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ
Φίλιος Φίλιππος, Πρώην Δήμαρχος Ιωαννίνων
Χατζηλάμπρου Βασίλης, Νομαρχιακός Σύμβουλος Αχαΐας
Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010
Κάλεσμα συνδικαλιστών: "Όλοι στον δρόμο"
Κάλεσμα συνδικαλιστών για την απεργία της Τετάρτης και κριτική στην ΓΣΕΕ που λειτουργεί σαν Γραφείο Τύπου της κυβέρνησης:
ΚΑΤΩ ΤΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ - ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΩΡΑ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ
ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 10 ΦΛΕΒΑΡΗ - ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ
Το πρόγραμμα σταθερότητας της κυβέρνησης, συμπληρωμένο και με τις πρόσφατες εξαγγελίες Παπανδρέου δεν αφήνει περιθώρια για πολλά λόγια. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εξαπάτησε ανοιχτά τους εργαζόμενους και εφαρμόζει το προεκλογικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διάλεξε το δρόμο του διασυρμού της χώρας, το δρόμο της υποταγής στις αγορές, δηλαδή στις απαιτήσεις του διεθνούς κεφαλαίου, των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, των διεθνών οίκων (μηδενικής) ανοχής. Το ΠΑΣΟΚ είναι στην κυβέρνηση, οι πλούσιοι, οι τράπεζες, οι μεγαλοεργολάβοι , τα αρπακτικά στην εξουσία. Ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του περιφέρονται στα διεθνή μέσα ενημέρωσης προσπαθώντας να πείσουν τη σύγχρονη κομαντατούρα της Κομισιόν ότι θα πολεμήσουν τους εργαζόμενους και το λαό.
Δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε. Ή οι εργαζόμενοι θα ξεσηκωθούμε αλλάζοντας την πορεία της χώρας, σπάζοντας τα δεσμά της επιτήρησης και της δημοσιονομικής τρομοκρατίας ή θα βουλιάξουμε στην εξαθλίωση και τη χρεωκοπία όλου του εργαζόμενου κόσμου.
Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έχει διαλέξει στρατόπεδο. Έχει μετατρέψει τη ΓΣΕΕ σε γραφείο τύπου της κυβέρνησης και ιδιότυπο παράλληλο υπουργείο εργασίας. Είτε απουσιάζει είτε καταγγέλλει όλες τις τελευταίες εργατικές κινητοποιήσεις. Νομιμοποιεί διαρκώς το μπαμπούλα της κρίσης και κηρύσσει τη σύνεση και την υποταγή του εργαζόμενου κόσμου. Η μη κήρυξη απεργίας στις 10 Φλεβάρη μαζί με την ΑΔΕΔΥ είναι διατεταγμένη προσπάθεια να υποστηριχτεί η κυβερνητική στοχοποίηση των εργαζόμενων στο δημόσιο τομέα ώστε να χτυπηθούν οι εργαζόμενοι στο σύνολό τους.
Όλοι στους δρόμους! Πανεργατικός ξεσηκωμός για να αποσυρθεί το κυβερνητικό σχέδιο.
Σωτηρίου Ελένη - Μέλος Δ.Σ. Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας, Πραμαντιώτης Χρήστος - Μέλος Δ.Σ. Ένωσης Συντακτών Περιοδικού - Ηλεκτρονικού Τύπου, Παπαϊωάννου Γιώργος - Μέλος Δ.Σ. Ένωσης Επαγγελματιών Λογιστών Πρωτεύουσας, Κουκίδης Γιώργος - Μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Εργαζομένων A.C.S., Οικονομοπούλου Παναγιώτα - Γραμματέας Συλλόγου Εργαζομένων στην Proton Ασφαλιστική, Γρετσίστας Βασίλης - Ταμίας Συλλόγου Εργαζομένων ΚΕΘΕΑ, Ευθυμιάτου Μαίρη - Μέλος Γενικού Συμβουλίου Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών, Λούσης Γρηγόρης - Μέλος Συνέλευσης Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου, Κυριακίδης Νίκος - Πρόεδρος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας, Χατζοπούλου Ελένη - Μέλος Δ.Σ. Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας, Σαββίδης Γιάννης - Μέλος Δ.Σ. Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Πάτρας, Ούρδας Θανάσης - Μέλος Δ.Σ. Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Πάτρας, Βάρδας Σπύρος - Πρόεδρος Σωματείου εργαζομένων στον επισιτισμό ν. Αχαΐας, Δρόσου Ευαγγελία - Μέλος Δ.Σ. Σωματείου εργαζομένων στον επισιτισμό ν. Αχαΐας, Καββαδία Έφη - Πρόεδρος Σωματείου εργαζομένων στις ταχυμεταφορικές εταιρείες Ν. Αχαΐας "Η Ένωση", Μελιτσόπουλος Σπύρος - Μέλος τοπικού συμβουλίου του Περιφερειακού τμήματος Πάτρας του σωματείου Εργαζομένων στον Όμιλο Επιχειρήσεων INTRACOM, Πεταλά Ντίνα - Πρόεδρος Σωματείου προσωπικού ΜΙΣΚΟ “Η ΕΝΟΤΗΤΑ”, Διαμαντόπουλος Μάκης - Αντιπρόεδρος Σωματείου Εργαζόμενων Προσωπικού Ασφαλείας ν. Αχαΐας, Γκαμαλέτσος Νίκος - Μέλος Δ.Σ. Σωματείου Εργαζομένων Επιχείρησης Παλαιολόγου, Κυριακάκης Βασίλης - Μέλος Δ.Σ. Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων - Κέντρων Υγείας Φθιώτιδας και μέλος Δ.Σ. Ιατρικού Συλλόγου Φθιώτιδας, Γιακουμής Τάσος - Μέλος Δ.Σ. Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αχαΐας, Παπαποστόλου Αποστόλης - Μέλος Δ.Σ. Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αχαΐας, Τριανταφύλλου Γιάννης - Πρόεδρος Συλλόγου Εργαζομένων Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Παρασκευοπούλου Λουκία - Πρόεδρος ΕΜΔΥΔΑΣ Κεντρικής και Δυτικής Θεσσαλίας, Κλεφτοδήμος Δημήτρης - Πρόεδρος Δ.E. ΕΜΔΥΔΑΣ - τμήμα Νομαρχίας Αθηνών και μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Υπαλλήλων Νομαρχίας Αθηνών, Τζαφέρης Γιώργος - Μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Υπαλλήλων Νομαρχίας Πειραιά και Δ.Σ. Ομοσπονδίας Συλλόγων Υπαλλήλων Νομαρχιακών Υπαλλήλων Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδας, Κατσούλας Στάθης - Μέλος Συντονιστικού Ωρομισθίων Εκπαιδευτικών, Μπαμπούλα Αδαμαντία. Μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Εργαζομένων στην ιδιωτική εκπαίδευση ν. Αττικής «ο Βύρωνας», Μανεσιώτης Διαμαντής – πρόεδρος ΕΛΜΕ Λακωνίας, Ντρέκη Δήμητρα - Γραμματέας ΕΛΜΕ Ρεθύμνου, Ψιμούλη Χρυσούλα - Γραμματέας ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων Ζεφυρίου Φυλής, Λάμπρου Βύρων - Γραμματέας ΕΛΜΕ ν. Καβάλας, Παπαδάκη Δέσποινα - Γραμματέας Συλλόγου Αδιορίστων Ηρακλείου, Μανωγιαννάκη Ελένη - Μέλος Συλλόγου Αδιορίστων Ηρακλείου, Νικηφοράκη Μαρία - Ταμίας Συλλόγου Αδιορίστων Ηρακλείου, Μπάκα Κατερίνα - Μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Αδιορίστων Ρεθύμνου, Σταμούλης Γιώργος - Αντιπρόεδρος Σωματείου Αδιορίστων Εκπαιδευτικών και Ιδιωτικών Λειτουργών Αιτωλοακαρνανίας, Μιχαλόπουλος Παναγιώτης - Πρόεδρος Συλλόγου Έκτακτου Εκπαιδευτικού Προσωπικού Τ.Ε.Ι. Πάτρας “ΑΡΤΙΝ ΔΑΝΕΛΙΑΝ”, Γιαννίκου Γιούλα – Μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Δασκάλων Νηπιαγωγών Πάτρας, Σιάχος Χρήστος – Μέλος Δ.Σ. Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας
από το site www.koel.gr
ΚΑΤΩ ΤΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ - ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΩΡΑ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΦΩΝΟΥ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ
ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 10 ΦΛΕΒΑΡΗ - ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ
Το πρόγραμμα σταθερότητας της κυβέρνησης, συμπληρωμένο και με τις πρόσφατες εξαγγελίες Παπανδρέου δεν αφήνει περιθώρια για πολλά λόγια. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εξαπάτησε ανοιχτά τους εργαζόμενους και εφαρμόζει το προεκλογικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διάλεξε το δρόμο του διασυρμού της χώρας, το δρόμο της υποταγής στις αγορές, δηλαδή στις απαιτήσεις του διεθνούς κεφαλαίου, των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, των διεθνών οίκων (μηδενικής) ανοχής. Το ΠΑΣΟΚ είναι στην κυβέρνηση, οι πλούσιοι, οι τράπεζες, οι μεγαλοεργολάβοι , τα αρπακτικά στην εξουσία. Ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του περιφέρονται στα διεθνή μέσα ενημέρωσης προσπαθώντας να πείσουν τη σύγχρονη κομαντατούρα της Κομισιόν ότι θα πολεμήσουν τους εργαζόμενους και το λαό.
Δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε. Ή οι εργαζόμενοι θα ξεσηκωθούμε αλλάζοντας την πορεία της χώρας, σπάζοντας τα δεσμά της επιτήρησης και της δημοσιονομικής τρομοκρατίας ή θα βουλιάξουμε στην εξαθλίωση και τη χρεωκοπία όλου του εργαζόμενου κόσμου.
Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έχει διαλέξει στρατόπεδο. Έχει μετατρέψει τη ΓΣΕΕ σε γραφείο τύπου της κυβέρνησης και ιδιότυπο παράλληλο υπουργείο εργασίας. Είτε απουσιάζει είτε καταγγέλλει όλες τις τελευταίες εργατικές κινητοποιήσεις. Νομιμοποιεί διαρκώς το μπαμπούλα της κρίσης και κηρύσσει τη σύνεση και την υποταγή του εργαζόμενου κόσμου. Η μη κήρυξη απεργίας στις 10 Φλεβάρη μαζί με την ΑΔΕΔΥ είναι διατεταγμένη προσπάθεια να υποστηριχτεί η κυβερνητική στοχοποίηση των εργαζόμενων στο δημόσιο τομέα ώστε να χτυπηθούν οι εργαζόμενοι στο σύνολό τους.
Όλοι στους δρόμους! Πανεργατικός ξεσηκωμός για να αποσυρθεί το κυβερνητικό σχέδιο.
Σωτηρίου Ελένη - Μέλος Δ.Σ. Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας, Πραμαντιώτης Χρήστος - Μέλος Δ.Σ. Ένωσης Συντακτών Περιοδικού - Ηλεκτρονικού Τύπου, Παπαϊωάννου Γιώργος - Μέλος Δ.Σ. Ένωσης Επαγγελματιών Λογιστών Πρωτεύουσας, Κουκίδης Γιώργος - Μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Εργαζομένων A.C.S., Οικονομοπούλου Παναγιώτα - Γραμματέας Συλλόγου Εργαζομένων στην Proton Ασφαλιστική, Γρετσίστας Βασίλης - Ταμίας Συλλόγου Εργαζομένων ΚΕΘΕΑ, Ευθυμιάτου Μαίρη - Μέλος Γενικού Συμβουλίου Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών, Λούσης Γρηγόρης - Μέλος Συνέλευσης Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου, Κυριακίδης Νίκος - Πρόεδρος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας, Χατζοπούλου Ελένη - Μέλος Δ.Σ. Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας, Σαββίδης Γιάννης - Μέλος Δ.Σ. Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Πάτρας, Ούρδας Θανάσης - Μέλος Δ.Σ. Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Πάτρας, Βάρδας Σπύρος - Πρόεδρος Σωματείου εργαζομένων στον επισιτισμό ν. Αχαΐας, Δρόσου Ευαγγελία - Μέλος Δ.Σ. Σωματείου εργαζομένων στον επισιτισμό ν. Αχαΐας, Καββαδία Έφη - Πρόεδρος Σωματείου εργαζομένων στις ταχυμεταφορικές εταιρείες Ν. Αχαΐας "Η Ένωση", Μελιτσόπουλος Σπύρος - Μέλος τοπικού συμβουλίου του Περιφερειακού τμήματος Πάτρας του σωματείου Εργαζομένων στον Όμιλο Επιχειρήσεων INTRACOM, Πεταλά Ντίνα - Πρόεδρος Σωματείου προσωπικού ΜΙΣΚΟ “Η ΕΝΟΤΗΤΑ”, Διαμαντόπουλος Μάκης - Αντιπρόεδρος Σωματείου Εργαζόμενων Προσωπικού Ασφαλείας ν. Αχαΐας, Γκαμαλέτσος Νίκος - Μέλος Δ.Σ. Σωματείου Εργαζομένων Επιχείρησης Παλαιολόγου, Κυριακάκης Βασίλης - Μέλος Δ.Σ. Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων - Κέντρων Υγείας Φθιώτιδας και μέλος Δ.Σ. Ιατρικού Συλλόγου Φθιώτιδας, Γιακουμής Τάσος - Μέλος Δ.Σ. Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αχαΐας, Παπαποστόλου Αποστόλης - Μέλος Δ.Σ. Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αχαΐας, Τριανταφύλλου Γιάννης - Πρόεδρος Συλλόγου Εργαζομένων Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Παρασκευοπούλου Λουκία - Πρόεδρος ΕΜΔΥΔΑΣ Κεντρικής και Δυτικής Θεσσαλίας, Κλεφτοδήμος Δημήτρης - Πρόεδρος Δ.E. ΕΜΔΥΔΑΣ - τμήμα Νομαρχίας Αθηνών και μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Υπαλλήλων Νομαρχίας Αθηνών, Τζαφέρης Γιώργος - Μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Υπαλλήλων Νομαρχίας Πειραιά και Δ.Σ. Ομοσπονδίας Συλλόγων Υπαλλήλων Νομαρχιακών Υπαλλήλων Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδας, Κατσούλας Στάθης - Μέλος Συντονιστικού Ωρομισθίων Εκπαιδευτικών, Μπαμπούλα Αδαμαντία. Μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Εργαζομένων στην ιδιωτική εκπαίδευση ν. Αττικής «ο Βύρωνας», Μανεσιώτης Διαμαντής – πρόεδρος ΕΛΜΕ Λακωνίας, Ντρέκη Δήμητρα - Γραμματέας ΕΛΜΕ Ρεθύμνου, Ψιμούλη Χρυσούλα - Γραμματέας ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων Ζεφυρίου Φυλής, Λάμπρου Βύρων - Γραμματέας ΕΛΜΕ ν. Καβάλας, Παπαδάκη Δέσποινα - Γραμματέας Συλλόγου Αδιορίστων Ηρακλείου, Μανωγιαννάκη Ελένη - Μέλος Συλλόγου Αδιορίστων Ηρακλείου, Νικηφοράκη Μαρία - Ταμίας Συλλόγου Αδιορίστων Ηρακλείου, Μπάκα Κατερίνα - Μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Αδιορίστων Ρεθύμνου, Σταμούλης Γιώργος - Αντιπρόεδρος Σωματείου Αδιορίστων Εκπαιδευτικών και Ιδιωτικών Λειτουργών Αιτωλοακαρνανίας, Μιχαλόπουλος Παναγιώτης - Πρόεδρος Συλλόγου Έκτακτου Εκπαιδευτικού Προσωπικού Τ.Ε.Ι. Πάτρας “ΑΡΤΙΝ ΔΑΝΕΛΙΑΝ”, Γιαννίκου Γιούλα – Μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Δασκάλων Νηπιαγωγών Πάτρας, Σιάχος Χρήστος – Μέλος Δ.Σ. Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας
από το site www.koel.gr
Οι Έλληνες πρέπει να αντιπαλέψουν τη νεοφιλελεύθερη Ε.Ε.
Ένα πολύ χρήσιμο και επίκαιρο άρθρο του Κώστα Δουζινά που δημοσιεύτηκε στην Guardian και το βρήκαμε μεταφρασμένο από την Αριάδνη Αλαβάνου στο μπλογκ της ΠΑΣΑ:
Οι Έλληνες πρέπει να αντιπαλέψουν τη νεοφιλελεύθερη Ευρωπαϊκή Ένωση
του Κώστα Δουζίνα (καθηγητή δικαίου, Νομική Σχολή, Birkbeck College, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου)
Guardian, 4/2/2010
Η Ελλάδα καταδικάζεται στη γνωστή αντιδημοκρατική θεραπεία που είναι χειρότερη απ’ την ασθένεια — και οι εργαζόμενοι πληρώνουν για άλλη μια φορά
Ο Πολ Μπρέμερ, ο πρώτος μεταπολεμικός Αμερικανός διοικητής του Ιράκ, επέβαλε στο ρημαγμένο Ιράκ μια οικονομική πολιτική που ο Economist αποκάλεσε καθεστώς που “ονειρεύονται όλοι οι καπιταλιστές”. Δύσκολα θα μπορούσε να βρει κανείς μια καλύτερη φράση για να περιγράψει τα μέτρα του προγράμματος “σταθερότητας” που υποβλήθηκε από την Ελλάδα και εγκρίθηκε εχθές [3/2] από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Το πρόγραμμα προβλέπει μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού της χώρας από το τρέχον 12,7% επί του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος στο 2,8% το 2012 και υπόσχεται άμεσες περικοπές στους προϋπολογισμούς των υπουργείων κατά 10%, πάγωμα των προσλήψεων στον δημόσιο τομέα, κατάργηση των ποικίλων φορολογικών εκπτώσεων και αύξηση της έμμεσης φορολογίας. Σαν να μην ήταν αρκετά όλα αυτά, ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ανήγγειλε την Τρίτη, με ένα δραματικό διάγγελμα προς το έθνος, κι άλλα πρωτοφανή μέτρα λιτότητας, στα οποία περιλαμβάνονται άμεσες αυξήσεις του φόρου των καυσίμων, αύξηση του συντάξιμου ορίου ηλικίας και περικοπές των επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων που φτάνουν στο 10% του μισθού για τους περισσότερους και μέχρι 40% για τους ακαδημαϊκούς. Όπως στη Βρετανία, τα πανεπιστήμια είναι τα πρώτα που θα πληγούν, αφού τα θεωρούν μια δευτερεύουσα πολυτέλεια, παρά τη διατυμπανιζόμενη “οικονομία της γνώσης”.
Όλα αυτά θα εφαρμοστούν στην πιο φτωχή χώρα της παλιάς Ευρώπης που έχει ποσοστό ανεργίας των νέων της τάξης του 25%, οικονομική στασιμότητα και ενώ οι παραδοσιακοί κλάδοι της ναυτιλίας, του τουρισμού και της οικοδομής δέχονται τεράστιες πιέσεις. Αυτά τα μέτρα θα ολοκληρώσουν ένα φαύλο οικονομικό κύκλο αυξανόμενης ανεργίας, συρρικνούμενων φορολογικών εσόδων και κερδοσκοπικής αγοραίας αποτίμησης της οικονομικής πολιτικής. Θα βυθίσουν τη χώρα από την τρέχουσα κατάσταση βαθιάς κρίσης σε μια διαρκή ύφεση χωρίς ορατή διέξοδο.
“Η Ελλάδα είναι στο μάτι του κερδοσκοπικού κυκλώνα”, είπε ο Παπανδρέου στο διάγγελμά του. Αναφερόταν στη μείωση της πιστοληπτικής αξιολόγησης της Ελλάδας εκ μέρους τριών ανεύθυνων ιδιωτικών εταιρειών και την επακόλουθη αγοραία κερδοσκοπία στα ελληνικά ομόλογα για τη χρηματοδότηση του ελλείμματος, που οδήγησαν τα επιτόκια κρατικού δανεισμού σε μια αύξηση άνω του 4% από την τιμή αναφοράς. Πρόκειται για μια επανάληψη, σε ακόμη μεγαλύτερη έκταση, της επίθεσης του Σόρος στο νόμισμα της Βρετανίας, το 1992, που το οδήγησε σε μια ταπεινωτική έξοδο από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών και της κερδοσκοπικής επίθεσης στο βρετανικό τραπεζικό σύστημα το 2008. Σηματοδοτεί μια ζοφερή κατάσταση πραγμάτων που γίνεται αποδεκτή από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις κυβερνήσεις: ελάχιστα κερδοσκοπικά hegde funds έχοντας ισοπεδώσει μεγάλες τράπεζες στοιχηματίζουν τώρα στη χρεοκοπία μιας ολόκληρης χώρας, ελπίζοντας να το καταφέρουν μέσω των τοποθετήσεών τους στην υποτίμηση των ελληνικών ομολόγων.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι οικογένειες Παπανδρέου και Καραμανλή, οι άρχουσες δυναστείες της μεταπολεμικής Ελλάδας, έχουν αξιοποιήσει το σύστημα ευνοιοκρατίας και την απασχόληση στον δημόσιο τομέα για να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη, αυξάνοντας σε τεράστιο βαθμό τον δημόσιο τομέα και το χρέος του. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μεγάλη φοροδιαφυγή, η διαφθορά και οι πελατειακές σχέσεις έχουν συμβάλει ουσιαστικά στα σημερινά δεινά. Αλλά η θεραπεία είναι πολύ χειρότερη από την ασθένεια και θα γίνει εις βάρος των συνήθων θυμάτων: των μισθωτών, των στρωμάτων που έχουν χαμηλά εισοδήματα, των αγροτών που βρίσκονται στα όρια της επιβίωσης και των ανέργων.
Γενικότερα, η Ελλάδα γίνεται το πειραματόζωο σε μια νέα φάση νεοφιλελεύθερου σωφρονισμού στον απόηχο της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης. Τα μέτρα δημοσιονομικής και φορολογικής “σταθερότητας” αποτελούν έκφραση του άκρως θαυμαζόμενου οικονομικού δόγματος που οδήγησε στην καταστροφή του 2008, αλλά ακόμη κυριαρχεί στη σκέψη των Ευρωπαίων πολιτικών ηγετών. Η ιδιωτικοποίηση, η απορρύθμιση και η μαύρη μαγεία της μετατροπής των πάντων σε παράγωγα χρηματιστικά εργαλεία θεωρητικά έχουν απορριφθεί από τους παλιούς πιστούς, αλλά ακόμη είναι κυρίαρχες στα περιβάλλοντα των ελιτίστικων σχολών διοίκησης επιχειρήσεων και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ο Ομπάμα εφάρμοσε το περασμένο έτος μια δημοσιονομική πολιτική τόνωσης της οικονομίας 787 δισεκατομμυρίων δολαρίων, η οποία περιλαμβάνει φορολογικές μειώσεις, επέκταση των επιδομάτων ανεργίας και αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση, την υγεία, την υποδομή και την ενέργεια. Η ευρωπαϊκή Ελλάδα καταδικάζεται στη δημοσιονομική λιμοκτονία. Το δημόσιο χρέος της Ιαπωνίας ανέρχεται στο 225% του ΑΕΠ και χρηματοδοτείται μέσω εσωτερικού δανεισμού, μόλις το 6% βρίσκεται σε ξένα χέρια. Η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να δανείζεται από τις ξένες αγορές, πληρώνοντας τόκο που μόνο τοκογλυφικός θα μπορούσε να αποκληθεί. Ο επίτροπος οικονομικών Χοακίν Αλμούνια μίλησε με κυνική σαφήνεια για το στόχο του προγράμματος “σταθερότητας”, λέγοντας ότι η Ελλάδα χρειάζεται κι άλλες “μεταρρυθμίσεις του συστήματος των συντάξεων, της υγείας, των εργασιακών σχέσεων”. Πρόκειται για μια αναίσχυντη προσπάθεια να χρησιμοποιήσει ένα σχετικά μικρό πρόβλημα χρέους για να αλλάξει δραστικά την ταξική ισορροπία και την ισορροπία κράτους-κοινωνίας σε μια χώρα που είναι γνωστή για τη ριζοσπαστική πολιτική και τα μαχητικά συνδικάτα της.
Η νομιμοποίηση της Ευρωπαϊκή Ένωσης βασίζεται στις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης και την αλληλεγγύης. Ο Τζόζεφ Στίγκλιτς θύμισε, μέσα απ’ αυτές τις σελίδες, στους Ευρωπαίους τις παραδόσεις τους , προτείνοντας την έκδοση ενός ευρωομολόγου για να βοηθηθεί η Ελλάδα και άλλες χρεωμένες οικονομίες. Ένα τέτοιο άμεσο καταπραϋντικό μέτρο θα λειτουργούσε ως από μηχανής θεός, αλλά το νεοφιλελεύθερο φάντασμα έχει εκτοπίσει το θεό από τη μηχανή.
Υπάρχει άλλη μία, ακόμη πιο ανησυχητική πτυχή σ’ αυτές τις καταστροφικές εξελίξεις. Ο Παπανδρέου εξελέγη τέσσερις μήνες πριν βάσει ενός προγράμματος ανακατανομής [του πλούτου] και κοινωνικής δικαιοσύνης. Σήμερα δέχεται να κάνει το ακριβώς αντίθετο. Αυτή είναι μια μεγάλη επίθεση στην πολιτική και η πιο σαφής έκφραση του νεοφιλελεύθερου μίσους για τη δημοκρατία. Ο επίτροπος Αλμούνια συμβούλευσε τους Έλληνες πολιτικούς και το κοινό να στηρίξουν τα μέτρα, προσθέτοντας μια ελάχιστα κρυμμένη απειλή η οποία αποκάλυψε την λατρεία των αγορών και την υποκρισία ως προς τη ρυθμιστική ανικανότητα. Οι αγορές μπορούν να κερδοσκοπούν ανενόχλητες εις βάρος των ελληνικών ομολόγων, οδηγώντας το κόστος του δανεισμού σε δυσβάσταχτα επίπεδα, μόνο και μόνο επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει ως ανώτατο όριο στο δημόσιο έλλειμμα το μη ρεαλιστικό 3%. Το αποτέλεσμα είναι ότι η Ελλάδα πιέζεται από τη μια μεριά από την ΕΕ και από την άλλη από τις αγορές. Αυτή είναι μια θύελλα που την προκαλούν οι ίδιοι. Οι πολιτικοί και οι ευρωκράτες έχουν αποδεχθεί το ρόλο των ασήμαντων παικτών σε μια οικονομία-καζίνο που έχει τοποθετηθεί πάνω από την πολιτική.
Η βίαιη εκπτώχευση πολύ μεγάλου αριθμού ανθρώπων, η εντατική ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών και των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας μέσω της δραστικής μείωσης του δημόσιου τομέα και η ένταση της εξάρτησης από τις ξένες αγορές για την εξυπηρέτηση του χρέους ισοδυναμούν με απώλεια κυριαρχίας που είναι παρόμοια μ’ αυτή ενός κράτους υπό κατοχή, ισοδυναμούν με μια εκτεταμένη αναδιάταξη των εθνικών περιουσιακών στοιχείων προς όφελος του κεφαλαίου και με μια βαθιά κρίση νομιμοποίησης της ΕΕ.
Οι Έλληνες είναι υπερήφανος λαός. Βομβαρδίζονται συνεχώς και αδιαλείπτως από τα ΜΜΕ , την κυβέρνηση και ευεπηρέαστους ακαδημαϊκούς που αποσκοπούν να τους κάνουν να πιστέψουν πως είναι υπεύθυνοι για τις αποτυχίες ενός συστήματος υπέρ του οποίου ουδείς ψήφισε ποτέ. Εδώ στη Βρετανία χρησιμοποιούμε επίσης τη φράση “δεν υπάρχει άλλη λύση”. Όμως πάντα υπάρχει άλλη λύση. Η σημερινή δύσκολη κατάστασή τους θέτει τους Έλληνες στην πρώτη γραμμή μιας ευρύτερης επίθεσης βασισμένης στις ευρωπαϊκές αρχές της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης, που πάντα είχαν μια δόση ρητορείας αλλά τώρα παραβιάζονται σε όλο το εύρος τους. Το ιδανικό θα ήταν η κυβέρνηση να ξεχάσει την ψεύτικη ορθοδοξία που καθιστά την Ελλάδα τόσο κυρίαρχη όσο είναι το Ιράκ και να καλέσει στη δημιουργία ενός εθνικού μετώπου αντίστασης στη βάρβαρη επίθεση. Μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να διεγείρει την εθνική υπερηφάνεια και μια αίσθηση αδικίας. Θα μπορούσε να εκτρέψει τον ελληνικό εθνικισμό από την πρόσφατη ακραία, δεξιά, ξενοφοβική παθολογία του προς κάτι πλησιέστερο προς την ελληνική παράδοση: την υπεράσπιση της δημοκρατίας. Η Ισλανδία κάλεσε σε δημοψήφισμα για να αποφασίσει την αποπληρωμή του χρέους της. Το ίδιο θα έπρεπε να κάνει και η Ελλάδα.
Αυτό είναι απίθανο να συμβεί ωστόσο, επειδή το κυβερνών κόμμα είναι κι αυτό δέσμιο των παλιών πελατειακών σχέσεων και του νεοφιλελευθερισμού. Η απουσία μιας κυβερνητικής αντίδρασης δίνει πιο μεγάλη διάσταση στο ρόλο της Αριστεράς, μιας από τις πιο ισχυρές στην Ευρώπη. Η Αριστερά έχει την ιστορική ευθύνη να κινητοποιήσει το κοινό των Ελλήνων ενάντια σ’ αυτό το τσουνάμι της αντιδημοκρατικής ηλιθιότητας και αδικίας. Οι Έλληνες έχουν δείξει πως ξέρουν να αντιστέκονται, από την κλασική Αντιγόνη μέχρι τον αθηναϊκό Δεκέμβρη του 2008. Ήδη οι αγρότες έχουν μπλοκάρει τους δρόμους που οδηγούν στο βορρά και στη Βουλγαρία, κάνοντας τον Μπαρόζο να απειλεί με νομικά μέτρα. Οι δημόσιοι υπάλληλοι απεργούν και έχει προκηρυχθεί γενική απεργία προς το τέλος του τρέχοντος μήνα.
Επίσης, η Αριστερά οφείλει να κινητοποιήσει την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Εάν η επίθεση στους Βρετανούς ανθρακωρύχους και στα συνδικάτα τους ήταν το εμβληματικό γεγονός του πρώιμου νεοφιλελευθερισμού, η επίθεση στην Ελλάδα είναι η αρχή της δεύτερης φάσης του. Εάν πέσει η Ελλάδα, οι αγορές, αναμφίβολα, θα επιτεθούν στην Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία και μετά στη Βρετανία, με την ευρωπαϊκή Επιτροπή, σαν άλλο Πόντιο Πιλάτο, να νίπτει τας χείρας της, παίζοντας το ρόλο ενός τραγικού χορού. Το μέλλον της δημοκρατίας και της κοινωνικής Ευρώπης βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση – οι Έλληνες πρέπει να αγωνιστούν για λογαριασμό όλων μας.
(Μετάφραση: Αριάδνη Αλαβάνου)
Οι Έλληνες πρέπει να αντιπαλέψουν τη νεοφιλελεύθερη Ευρωπαϊκή Ένωση
του Κώστα Δουζίνα (καθηγητή δικαίου, Νομική Σχολή, Birkbeck College, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου)
Guardian, 4/2/2010
Η Ελλάδα καταδικάζεται στη γνωστή αντιδημοκρατική θεραπεία που είναι χειρότερη απ’ την ασθένεια — και οι εργαζόμενοι πληρώνουν για άλλη μια φορά
Ο Πολ Μπρέμερ, ο πρώτος μεταπολεμικός Αμερικανός διοικητής του Ιράκ, επέβαλε στο ρημαγμένο Ιράκ μια οικονομική πολιτική που ο Economist αποκάλεσε καθεστώς που “ονειρεύονται όλοι οι καπιταλιστές”. Δύσκολα θα μπορούσε να βρει κανείς μια καλύτερη φράση για να περιγράψει τα μέτρα του προγράμματος “σταθερότητας” που υποβλήθηκε από την Ελλάδα και εγκρίθηκε εχθές [3/2] από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Το πρόγραμμα προβλέπει μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού της χώρας από το τρέχον 12,7% επί του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος στο 2,8% το 2012 και υπόσχεται άμεσες περικοπές στους προϋπολογισμούς των υπουργείων κατά 10%, πάγωμα των προσλήψεων στον δημόσιο τομέα, κατάργηση των ποικίλων φορολογικών εκπτώσεων και αύξηση της έμμεσης φορολογίας. Σαν να μην ήταν αρκετά όλα αυτά, ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ανήγγειλε την Τρίτη, με ένα δραματικό διάγγελμα προς το έθνος, κι άλλα πρωτοφανή μέτρα λιτότητας, στα οποία περιλαμβάνονται άμεσες αυξήσεις του φόρου των καυσίμων, αύξηση του συντάξιμου ορίου ηλικίας και περικοπές των επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων που φτάνουν στο 10% του μισθού για τους περισσότερους και μέχρι 40% για τους ακαδημαϊκούς. Όπως στη Βρετανία, τα πανεπιστήμια είναι τα πρώτα που θα πληγούν, αφού τα θεωρούν μια δευτερεύουσα πολυτέλεια, παρά τη διατυμπανιζόμενη “οικονομία της γνώσης”.
Όλα αυτά θα εφαρμοστούν στην πιο φτωχή χώρα της παλιάς Ευρώπης που έχει ποσοστό ανεργίας των νέων της τάξης του 25%, οικονομική στασιμότητα και ενώ οι παραδοσιακοί κλάδοι της ναυτιλίας, του τουρισμού και της οικοδομής δέχονται τεράστιες πιέσεις. Αυτά τα μέτρα θα ολοκληρώσουν ένα φαύλο οικονομικό κύκλο αυξανόμενης ανεργίας, συρρικνούμενων φορολογικών εσόδων και κερδοσκοπικής αγοραίας αποτίμησης της οικονομικής πολιτικής. Θα βυθίσουν τη χώρα από την τρέχουσα κατάσταση βαθιάς κρίσης σε μια διαρκή ύφεση χωρίς ορατή διέξοδο.
“Η Ελλάδα είναι στο μάτι του κερδοσκοπικού κυκλώνα”, είπε ο Παπανδρέου στο διάγγελμά του. Αναφερόταν στη μείωση της πιστοληπτικής αξιολόγησης της Ελλάδας εκ μέρους τριών ανεύθυνων ιδιωτικών εταιρειών και την επακόλουθη αγοραία κερδοσκοπία στα ελληνικά ομόλογα για τη χρηματοδότηση του ελλείμματος, που οδήγησαν τα επιτόκια κρατικού δανεισμού σε μια αύξηση άνω του 4% από την τιμή αναφοράς. Πρόκειται για μια επανάληψη, σε ακόμη μεγαλύτερη έκταση, της επίθεσης του Σόρος στο νόμισμα της Βρετανίας, το 1992, που το οδήγησε σε μια ταπεινωτική έξοδο από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών και της κερδοσκοπικής επίθεσης στο βρετανικό τραπεζικό σύστημα το 2008. Σηματοδοτεί μια ζοφερή κατάσταση πραγμάτων που γίνεται αποδεκτή από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις κυβερνήσεις: ελάχιστα κερδοσκοπικά hegde funds έχοντας ισοπεδώσει μεγάλες τράπεζες στοιχηματίζουν τώρα στη χρεοκοπία μιας ολόκληρης χώρας, ελπίζοντας να το καταφέρουν μέσω των τοποθετήσεών τους στην υποτίμηση των ελληνικών ομολόγων.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι οικογένειες Παπανδρέου και Καραμανλή, οι άρχουσες δυναστείες της μεταπολεμικής Ελλάδας, έχουν αξιοποιήσει το σύστημα ευνοιοκρατίας και την απασχόληση στον δημόσιο τομέα για να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη, αυξάνοντας σε τεράστιο βαθμό τον δημόσιο τομέα και το χρέος του. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μεγάλη φοροδιαφυγή, η διαφθορά και οι πελατειακές σχέσεις έχουν συμβάλει ουσιαστικά στα σημερινά δεινά. Αλλά η θεραπεία είναι πολύ χειρότερη από την ασθένεια και θα γίνει εις βάρος των συνήθων θυμάτων: των μισθωτών, των στρωμάτων που έχουν χαμηλά εισοδήματα, των αγροτών που βρίσκονται στα όρια της επιβίωσης και των ανέργων.
Γενικότερα, η Ελλάδα γίνεται το πειραματόζωο σε μια νέα φάση νεοφιλελεύθερου σωφρονισμού στον απόηχο της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης. Τα μέτρα δημοσιονομικής και φορολογικής “σταθερότητας” αποτελούν έκφραση του άκρως θαυμαζόμενου οικονομικού δόγματος που οδήγησε στην καταστροφή του 2008, αλλά ακόμη κυριαρχεί στη σκέψη των Ευρωπαίων πολιτικών ηγετών. Η ιδιωτικοποίηση, η απορρύθμιση και η μαύρη μαγεία της μετατροπής των πάντων σε παράγωγα χρηματιστικά εργαλεία θεωρητικά έχουν απορριφθεί από τους παλιούς πιστούς, αλλά ακόμη είναι κυρίαρχες στα περιβάλλοντα των ελιτίστικων σχολών διοίκησης επιχειρήσεων και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ο Ομπάμα εφάρμοσε το περασμένο έτος μια δημοσιονομική πολιτική τόνωσης της οικονομίας 787 δισεκατομμυρίων δολαρίων, η οποία περιλαμβάνει φορολογικές μειώσεις, επέκταση των επιδομάτων ανεργίας και αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση, την υγεία, την υποδομή και την ενέργεια. Η ευρωπαϊκή Ελλάδα καταδικάζεται στη δημοσιονομική λιμοκτονία. Το δημόσιο χρέος της Ιαπωνίας ανέρχεται στο 225% του ΑΕΠ και χρηματοδοτείται μέσω εσωτερικού δανεισμού, μόλις το 6% βρίσκεται σε ξένα χέρια. Η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να δανείζεται από τις ξένες αγορές, πληρώνοντας τόκο που μόνο τοκογλυφικός θα μπορούσε να αποκληθεί. Ο επίτροπος οικονομικών Χοακίν Αλμούνια μίλησε με κυνική σαφήνεια για το στόχο του προγράμματος “σταθερότητας”, λέγοντας ότι η Ελλάδα χρειάζεται κι άλλες “μεταρρυθμίσεις του συστήματος των συντάξεων, της υγείας, των εργασιακών σχέσεων”. Πρόκειται για μια αναίσχυντη προσπάθεια να χρησιμοποιήσει ένα σχετικά μικρό πρόβλημα χρέους για να αλλάξει δραστικά την ταξική ισορροπία και την ισορροπία κράτους-κοινωνίας σε μια χώρα που είναι γνωστή για τη ριζοσπαστική πολιτική και τα μαχητικά συνδικάτα της.
Η νομιμοποίηση της Ευρωπαϊκή Ένωσης βασίζεται στις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης και την αλληλεγγύης. Ο Τζόζεφ Στίγκλιτς θύμισε, μέσα απ’ αυτές τις σελίδες, στους Ευρωπαίους τις παραδόσεις τους , προτείνοντας την έκδοση ενός ευρωομολόγου για να βοηθηθεί η Ελλάδα και άλλες χρεωμένες οικονομίες. Ένα τέτοιο άμεσο καταπραϋντικό μέτρο θα λειτουργούσε ως από μηχανής θεός, αλλά το νεοφιλελεύθερο φάντασμα έχει εκτοπίσει το θεό από τη μηχανή.
Υπάρχει άλλη μία, ακόμη πιο ανησυχητική πτυχή σ’ αυτές τις καταστροφικές εξελίξεις. Ο Παπανδρέου εξελέγη τέσσερις μήνες πριν βάσει ενός προγράμματος ανακατανομής [του πλούτου] και κοινωνικής δικαιοσύνης. Σήμερα δέχεται να κάνει το ακριβώς αντίθετο. Αυτή είναι μια μεγάλη επίθεση στην πολιτική και η πιο σαφής έκφραση του νεοφιλελεύθερου μίσους για τη δημοκρατία. Ο επίτροπος Αλμούνια συμβούλευσε τους Έλληνες πολιτικούς και το κοινό να στηρίξουν τα μέτρα, προσθέτοντας μια ελάχιστα κρυμμένη απειλή η οποία αποκάλυψε την λατρεία των αγορών και την υποκρισία ως προς τη ρυθμιστική ανικανότητα. Οι αγορές μπορούν να κερδοσκοπούν ανενόχλητες εις βάρος των ελληνικών ομολόγων, οδηγώντας το κόστος του δανεισμού σε δυσβάσταχτα επίπεδα, μόνο και μόνο επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει ως ανώτατο όριο στο δημόσιο έλλειμμα το μη ρεαλιστικό 3%. Το αποτέλεσμα είναι ότι η Ελλάδα πιέζεται από τη μια μεριά από την ΕΕ και από την άλλη από τις αγορές. Αυτή είναι μια θύελλα που την προκαλούν οι ίδιοι. Οι πολιτικοί και οι ευρωκράτες έχουν αποδεχθεί το ρόλο των ασήμαντων παικτών σε μια οικονομία-καζίνο που έχει τοποθετηθεί πάνω από την πολιτική.
Η βίαιη εκπτώχευση πολύ μεγάλου αριθμού ανθρώπων, η εντατική ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών και των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας μέσω της δραστικής μείωσης του δημόσιου τομέα και η ένταση της εξάρτησης από τις ξένες αγορές για την εξυπηρέτηση του χρέους ισοδυναμούν με απώλεια κυριαρχίας που είναι παρόμοια μ’ αυτή ενός κράτους υπό κατοχή, ισοδυναμούν με μια εκτεταμένη αναδιάταξη των εθνικών περιουσιακών στοιχείων προς όφελος του κεφαλαίου και με μια βαθιά κρίση νομιμοποίησης της ΕΕ.
Οι Έλληνες είναι υπερήφανος λαός. Βομβαρδίζονται συνεχώς και αδιαλείπτως από τα ΜΜΕ , την κυβέρνηση και ευεπηρέαστους ακαδημαϊκούς που αποσκοπούν να τους κάνουν να πιστέψουν πως είναι υπεύθυνοι για τις αποτυχίες ενός συστήματος υπέρ του οποίου ουδείς ψήφισε ποτέ. Εδώ στη Βρετανία χρησιμοποιούμε επίσης τη φράση “δεν υπάρχει άλλη λύση”. Όμως πάντα υπάρχει άλλη λύση. Η σημερινή δύσκολη κατάστασή τους θέτει τους Έλληνες στην πρώτη γραμμή μιας ευρύτερης επίθεσης βασισμένης στις ευρωπαϊκές αρχές της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης, που πάντα είχαν μια δόση ρητορείας αλλά τώρα παραβιάζονται σε όλο το εύρος τους. Το ιδανικό θα ήταν η κυβέρνηση να ξεχάσει την ψεύτικη ορθοδοξία που καθιστά την Ελλάδα τόσο κυρίαρχη όσο είναι το Ιράκ και να καλέσει στη δημιουργία ενός εθνικού μετώπου αντίστασης στη βάρβαρη επίθεση. Μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να διεγείρει την εθνική υπερηφάνεια και μια αίσθηση αδικίας. Θα μπορούσε να εκτρέψει τον ελληνικό εθνικισμό από την πρόσφατη ακραία, δεξιά, ξενοφοβική παθολογία του προς κάτι πλησιέστερο προς την ελληνική παράδοση: την υπεράσπιση της δημοκρατίας. Η Ισλανδία κάλεσε σε δημοψήφισμα για να αποφασίσει την αποπληρωμή του χρέους της. Το ίδιο θα έπρεπε να κάνει και η Ελλάδα.
Αυτό είναι απίθανο να συμβεί ωστόσο, επειδή το κυβερνών κόμμα είναι κι αυτό δέσμιο των παλιών πελατειακών σχέσεων και του νεοφιλελευθερισμού. Η απουσία μιας κυβερνητικής αντίδρασης δίνει πιο μεγάλη διάσταση στο ρόλο της Αριστεράς, μιας από τις πιο ισχυρές στην Ευρώπη. Η Αριστερά έχει την ιστορική ευθύνη να κινητοποιήσει το κοινό των Ελλήνων ενάντια σ’ αυτό το τσουνάμι της αντιδημοκρατικής ηλιθιότητας και αδικίας. Οι Έλληνες έχουν δείξει πως ξέρουν να αντιστέκονται, από την κλασική Αντιγόνη μέχρι τον αθηναϊκό Δεκέμβρη του 2008. Ήδη οι αγρότες έχουν μπλοκάρει τους δρόμους που οδηγούν στο βορρά και στη Βουλγαρία, κάνοντας τον Μπαρόζο να απειλεί με νομικά μέτρα. Οι δημόσιοι υπάλληλοι απεργούν και έχει προκηρυχθεί γενική απεργία προς το τέλος του τρέχοντος μήνα.
Επίσης, η Αριστερά οφείλει να κινητοποιήσει την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Εάν η επίθεση στους Βρετανούς ανθρακωρύχους και στα συνδικάτα τους ήταν το εμβληματικό γεγονός του πρώιμου νεοφιλελευθερισμού, η επίθεση στην Ελλάδα είναι η αρχή της δεύτερης φάσης του. Εάν πέσει η Ελλάδα, οι αγορές, αναμφίβολα, θα επιτεθούν στην Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία και μετά στη Βρετανία, με την ευρωπαϊκή Επιτροπή, σαν άλλο Πόντιο Πιλάτο, να νίπτει τας χείρας της, παίζοντας το ρόλο ενός τραγικού χορού. Το μέλλον της δημοκρατίας και της κοινωνικής Ευρώπης βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση – οι Έλληνες πρέπει να αγωνιστούν για λογαριασμό όλων μας.
(Μετάφραση: Αριάδνη Αλαβάνου)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
linkwithin
