Η συνέντευξη του Π. Κοροβέση

Ο Π. Κοροβέσης σε συνέντευξή του στο Κανάλι 1 μίλησε για τα σκάνδαλα και τη σχέση τους με τον "καπιταλισμό-μαφία", την πιθανή σχέση της τότε συγκυβερνώσας αριστεράς με το σκάνδαλο Siemens και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ειδικά η αναφορά του σε πιθανό χρηματισμό της Αριστεράς προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων. Η αλήθεια είναι ότι το επιχείρημα του Π. Κοροβέση είναι αδύναμο (ότι η αριστερά δεν απάντησε σε 2 άρθρα που αναφέρονταν σε εμπλοκή της) και σίγουρα θα χρησιμοποιηθεί για να τσουβαλιαστεί η αριστερα με τα κατεξοχήν κόμματα της μιζας (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ). Πάντως, είτε υπήρξε είτε δεν υπήρξε χρηματισμός, μιλάμε για μια πολύ περίεργη περίοδο, όπου το βασικό σκάνδαλο για την αριστερά, είναι η συμμετοχή της στα κυβερνητικά σχήματα του '89...
Υγ. Για να κάνουμε και λίγο πλάκα, μάλλον πρόκειται για έναν επιχειρηματικό πόλεμο Κοροβέση με τη Siemens. Παρατηρήστε την σελίδα http://www.korovesis.gr/ όπου δεν υπάρχει πουθενά η πολυεθνική Siemens...

Ερ: Πως κρίνετε την υπόθεση Siemens;
ΠΚ: Είναι ένα σκάνδαλο, δομικό θα έλεγα, του μαφιόζικου καπιταλισμού. Δηλαδή ξέρουμε όλοι – ο καπιταλισμός, δεν είναι ο καλός καπιταλισμός του 19ου αιώνα ή του 20ου που έκανε εργοστάσια, έδινε δουλειές κλπ., τώρα είναι ένας...καπιταλισμός μαφία, ο οποίος αρπάζει το κέρδος και δημιουργεί φτώχια. Οπότε όλες οι μεγάλες εταιρείες, οι πολυεθνικές, δίνανε επισήμως μίζες, δηλαδή είμαι αυτόπτης μάρτυρας, είχα καλύψει ταξίδι του Ανδρέα Παπανδρέου, στη Σουηδία, όταν είχε επισκεφτεί την Eriksson και τα ίδια τα στελέχη της επιχείρησης προτείνανε μίζα στον Ανδρέα τον Παπανδρέου. Και αυτό γράφεται στις επίσημες μπροσούρες της εταιρείας. Δηλαδή στα διάφορα έντυπα που μας δώσανε, λέει ότι προβλέπεται μίζα 10 – 15% σε όποιο πρόσωπο μας διευκολύνει να πουλήσουμε τα προϊόντα μας, άρα λοιπόν είναι ένα δομικό σκάνδαλο του καπιταλισμού, μίζα που προβλέπεται από την εταιρεία άσχετα αν τώρα την πληρώνει ο Χριστοφοράκος, αλλά προβλέπεται επισήμως και το μέγα σκάνδαλο είναι ότι έχουν πάρει χρήματα ύστερα από τις πληροφορίες που έχουμε, το έχει γράψει και ο Νέτας και ο Μπέης στην «Ελευθεροτυπία» είναι μέσα και ΚΚΕ και ΣΥΝ, στην Κυβέρνηση Τζανετάκη και αυτά τα δύο κόμματα, δεν έχουν αντιδράσει. Άρα λοιπόν πρόκειται για μία διαφθορά όλου του πολιτικού συστήματος και δυστυχώς είναι μέσα και η αριστερά.

Ερ: Δεν είναι λοιπόν μόνο δικομματικό, δηλαδή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, το σκάνδαλο της Siemens…
ΠΚ: Όχι. Γιατί όπως έχει γράψει ο Βέτας και ο Βέτας είναι πάρα πολύ έγκυρος δημοσιογράφος, η κυβέρνηση Τζανετάκη – ήταν να προκηρυχτεί ένας διαγωνισμός διεθνής για τα τηλέφωνα κι όλα τα κόμματα που μετείχαν στην Οικουμενική Κυβέρνηση, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ο ενιαίος Συνασπισμός, η ΕΑΡ (Ελληνική Αριστερά) δηλαδή του Λεωνίδα Κύρκου, πήρανε χρήματα και δεν αντιδράσανε. Αυτό έχει γραφτεί εδώ και τουλάχιστον είκοσι μέρες, θα το ανακυκλώσω κι εγώ, αν δεν το έχω κάνει ήδη, αλλά δεν αντιδράσανε, δηλαδή ούτε ο Κύρκος αντέδρασε, ούτε οι επίγονοι του Φλωράκη.

Ερ: Θεωρείτε ότι υπάρχει σημαντικό πρόβλημα για τα δύο μεγάλα κόμματα σήμερα;
ΠΚ: Από τη μεριά των κομμάτων είναι, από τη μεριά της Siemens δεν είναι γιατί συλλειτουργούν όλα τα μεγαθήρια του κόσμου, έτσι λειτουργούν. Αν ψάξουμε να βρούμε στις μπροσούρες που μοιράζουν οι εταιρείες θα το βρούμε ότι κάπου μέσα προβλέπεται αυτό.

Ερ: Τη στάση της ελληνικής Δικαιοσύνης πως την κρίνετε;
ΠΚ: Της ελληνικής Δικαιοσύνης; Η Δικαιοσύνη, το έχουνε καταγγείλει και οι ίδιοι οι νομικοί και οι ίδιοι οι δικαστικοί κλπ, είναι ένα μέρος του συστήματος, είναι το πως νομιμοποιούμε την αδικία.

Ερ: Άρα να μην περιμένουμε αποκαλύψεις, να φτάσει το «μαχαίρι στο κόκαλο»…
ΠΚ: Όχι από την άποψη ότι είναι όλοι ένα. Το σύστημα είναι όλοι ένα. Μπορεί να υπάρχουν έντιμοι άνθρωποι στους δικαστικούς, στους πολιτικούς, παντού υπάρχουν έντιμοι άνθρωποι αλλά αυτές είναι οι μικρές μειοψηφίες που δεν αλλάζουν την πραγματικότητα. Απλά ακούγονται σα φωνές.

Ερ: Τώρα παρατηρείται το φαινόμενο, τα δύο μεγάλα κόμματα να έχουν μία φθορά, να είναι σε μεγάλο βαθμό ανυπόληπτα στα μάτια των Ελλήνων πολιτών, ταυτόχρονα όμως να η αριστερά να μην μπορεί να κερδίσει…
ΠΚ: Η αριστερά δεν μπορεί να κερδίσει από την άποψη ότι έχουμε ας πούμε τις δύο βασικές τάσεις της, ας πάρουμε το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ, που είναι σε βαθιά κρίση. Δηλαδή η κρίση που περνάει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι κρίση όλης της αριστεράς κι έχει δύο μορφές, η μία μορφή είναι η νέκρωση που είναι το ΚΚΕ, οπότε στη νέκρωση φαίνεται η κρίση, στην άλλη πλευρά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που είναι ζωντανός οργανισμός και τα προβλήματα που έχει, τα οποία εγώ τα θεωρώ θετικά, από ποια άποψη, ότι αν διαλυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσφέρει στην κοινωνία από την άποψη ότι δεν χρειάζεται να υπάρχει ένα σάπιο πράγμα, αν ανασυγκροτηθεί πάλι θα προσφέρει γιατί θα δημιουργηθεί μία νέα αριστερά. Άρα σε αυτό το κομμάτι της αριστεράς που είναι ακόμα ζωντανό τα προβλήματα είναι πιο έντονα και πιο καθαρά κι αν τα δούμε στο βάθος τους δεν είναι τόσο τραγικά όσο φαίνονται γιατί για πρώτη φορά στην ιστορία της αριστεράς, έχουμε αντίθετες τάσεις, πχ. Μαοϊκούς και Τροτσκιστές να συνεργάζονται, έχουμε σταλινικούς, το τμήμα αυτό που έφυγε από το ΚΚΕ, τη ΚΕΔΑ που αντιπροσωπεύει ο Θεωνάς, που σαν πολιτική αντίληψη δεν διαφέρουν από το ΚΚΕ, αλλά έχουν διαφορετική αντίληψη όσον αφορά τις συμμαχίες. Έχουμε «κάθε καρυδιάς καρύδι» της αριστεράς εκεί μέσα, με τάσεις συνεργασίας και όλοι αυτοί συνεργάζονται. Αυτοί που δεν συνεργάζονται είναι οι δύο ηγεσίες του ΣΥΝ, γιατί στην ουσία ο ΣΥΝ έχει δύο ηγεσίες, τους ανανεωτές και το αριστερό ρεύμα, οι οποίες στην ουσία, δεν είναι η βάσεις τους που τσακώνονται, είναι οι ηγεσίες τους. Δηλαδή έχουμε μία διαμάχη γραφειοκρατίας και επειδή ακριβώς είναι διαμάχη γραφειοκρατίας γι’ αυτό δεν φαίνεται εύκολη η λύση.

Ερ: Ο κος Αλαβάνος με τον κ. Τσίπρα τι έχουν να χωρίσουν;
ΠΚ: Κατ’ αρχήν ο Αλαβάνος είναι ένας πανέξυπνος πολιτικός, έχει μία ιδιοφυή πολιτική αντίληψη και είναι αυτός που στην ουσία είναι η μεγάλη προσωπικότητα για την άνοδο της αριστεράς. Εκεί πέρα έκανε το μοιραίο λάθος, κατά την άποψή μου, να βάλει κάποιο νεαρό, έξοχο κατά τα άλλα, πολύ καλό στο Δήμο της Αθήνας, ο οποίος βρέθηκε αντιμέτωπος με προβλήματα που δεν μπορεί να λύσει. Η ηγεσία του Τσίπρα και η ηγετική ομάδα του Τσίπρα είναι ανίκανη να λύσει ένα τόσο σύνθετο πρόβλημα και επομένως η διαμάχη των δύο ανδρών, στο βάθος νομίζω ότι είναι πολιτική, γιατί ο Τσίπρας νομίζει ότι πήρε τα χειμερινά ανάκτορα, στα οποία διορίστηκε διαχειριστής, αυτή είναι η διαφορά.

Ερ: Πιστεύετε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πάει με επικεφαλής τον Αλαβάνο στις επόμενες εκλογές;
ΠΚ: Νομίζω ότι ο Αλαβάνος – και μιλάω τελείως προσωπικά γιατί δεν ξέρω την άποψή του- κατάλαβε ότι το όλο παιχνίδι έχει ξεφύγει πια από τον ΣΥΝ και παίζεται σ’ ένα άλλο κέντρο που είναι αυτή η ένωση της αριστεράς κάτω από το όνομα του ΣΥΡΙΖΑ και πιστεύει ότι το παιχνίδι στο μέλλον θα παιχτεί εκεί. Νομίζω εγκατέλειψε τον ΣΥΝ από την άποψη ότι ήταν ένα από τα υλικά του ΣΥΡΙΖΑ, το μεγαλύτερο βέβαια, αλλά ήταν ένα αδρανές υλικό που δεν μπορούσε να προχωρήσει παραπέρα, οπότε ως ευφυής πολιτικός πήγε εκεί που υπάρχει αριστερά.

Ερ: Και λέτε ότι πρέπει αυτός να ηγηθεί στις επόμενες εκλογές…
ΠΚ: Οπωσδήποτε (σ.σ. πρέπει ο Αλαβάνος να ηγηθεί του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές). Δηλαδή με την έννοια ότι – υποτίθεται η αριστερά δεν έχει αρχηγούς, δεν είναι αρχηγοκενρικό κίνημα, δεν έχουμε κάποιο αρχηγό και είμαστε από κάτω, αλλά σίγουρα η ιστορία έχει ηγετικές φυσιογνωμίες, οπότε δεν μπορείς να τη μειώσεις και να πέσεις στο μέτριο. Και ο Αλαβάνος είναι ηγετική φυσιογνωμία, πώς να το κάνουμε.

Ερ: Βλέπετε να λύνονται μέχρι τις επόμενες εκλογές τα δομικά προβλήματα του ΣΥΝ – και κάποια μεταφερόμενα στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ακούγονται ήδη φωνές από στελέχη του χώρου για κίνδυνο να μείνει εκτός Βουλής ο ΣΥΡΙΖΑ…
ΠΚ: Για να είμαι απολύτως ειλικρινής το πράγμα είναι 50% - 50%. Υπάρχει κι ο κίνδυνος να μείνει εκτός Βουλής, υπάρχει κι ο κίνδυνος να διασπαστεί όλοι οι κίνδυνοι υπάρχουν αλλά εγώ ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων, των αισιόδοξων που λένε ότι «η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία», και υπάρχει και ο απαισιόδοξος που λέει «Παρόλα αυτά φιλαράκο, πεθαίνει και η ελπίδα».

Ερ: Πιστεύετε ότι η ανανεωτική πλευρά είναι πρόβλημα για το ΣΥΝ;
ΠΚ: Έχουν κάνει ένα μοιραίο λάθος πιστεύω, ότι δεν μπήκαν σαν συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ (σ.σ. οι ανανεωτικοί), στο σημείο που όλο αυτό το μεγάλο φάσμα της αριστεράς, που είναι δέκα, δώδεκα οργανώσεις πέρα από τους ανένταχτους, έχει μέσα το ΔΗΚΚΙ που το ΔΗΚΚΙ είναι και πατριωτικό, δηλαδή οι θέσεις που έχει στα λεγόμενα εθνικά θέματα κάλλιστα θα μπορούσε να ήταν και δεξιά. Το ανανεωτικό ρεύμα αν το πάρουμε στο βάθος του θα μπορούσε να ήταν μία παλιά κλασική σοσιαλδημοκρατία. Οπότε είναι πολύ πιο κοντά σ’ όλη την υπόλοιπη αριστερά απ’ ότι είναι το ΔΗΚΚΙ. Άρα λοιπόν θεωρητικά μπορούν. Θεωρητικά όλο αυτό το μεγάλο φάσμα μπορούν τουλάχιστον να ενωθούν σε δύο πράγματα. Το ένα είναι να αναγνώσουμε ποια είναι η πραγματικότητα και δεύτερον να δούμε τι δράσεις θα κάνουμε για να αλλάξουμε αυτή την πραγματικότητα. Αυτό θα μπορούσε να γίνει. Αλλά όταν υπάρχει υποχώρηση της πολιτικής σκέψης και ιδιαίτερα της φιλοσοφίας της πολιτικής, τότε τα πράγματα αποκτούν προσωπικό χαρακτήρα και βγαίνουν σαν προσωπικοί ανταγωνισμοί και εκεί είναι η δυσκολία. Ποιος είμαι εγώ; Ποιος είσαι εσύ; Δεν βρίσκεις άκρη έτσι.

Ερ: Μιλάτε για διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ μετά από αποχώρηση του ΣΥΝ ή για διάσπαση στο εσωτερικό του ΣΥΝ;
ΠΚ: Για διάσπαση του ΣΥΝ, ο υπόλοιπος χώρος είναι ενωμένος κι αυτό έχει αποδειχτεί τώρα με όλες αυτές τις διαδικασίες που έγιναν, είναι πολύχρονες, έχουν γίνει πολλές συζητήσεις κλπ, δηλαδή όλες οι μικρές οργανώσεις σε σύγκριση με τον ΣΥΝ βέβαια, κατάλαβαν ότι είχαν φτάσει σ’ ένα εσωτερικό αδιέξοδο και κάνανε την υπέρβαση να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και να ενωθούνε με τους άλλους. Αυτό είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα.

Ερ: ΣΥΡΙΖΑ χωρίς ΣΥΝ βλέπετε δηλαδή;
ΠΚ: Δύσκολα, από την άποψη ότι είναι μια κλασική συνιστώσα, αλλά εντούτοις αν υποθέσουμε ότι γίνει διάσπαση στον ΣΥΝ και μεταφερθεί και στον ΣΥΡΙΖΑ – λέμε μία επιστημονική φαντασία τώρα – οι δυνάμεις της αριστεράς που υπάρχουν πιθανότατα να συγκροτήσουν ένα άλλο σχήμα και αυτό το έχουμε ξαναδεί στην ιστορία τα κομμουνιστικά κόμματα ήταν σε ακμή, σε απολυταρχικά καθεστώτα και κάνανε μαζικές συλλήψεις στην ηγεσία, ξαναγεννιούνταν από τη βάση γιατί η αριστερά έχει πάρα πολλά στελέχη. Δηλαδή αυτή τη στιγμή αν υποθέσουμε ότι διαλυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εμφανιστούν κινήματα από Κοζάνη, Καβάλα που δεν τα ξέρουμε και να βγουν νέοι άνθρωποι που δεν τους ξέρουμε.