Ανεβάζουμε την ομιλία του Ρούντι Ρινάλντι που εκφωνήθηκε στην Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Την ανεβάζουμε, όχι γιατί λέει κάτι ιδιαίτερα καινούριο, αλλά γιατί είναι από τις ελάχιστες τοποθετήσεις με αυτοκριτικά στοιχεία. Αυτό ζητούσε ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ και γι'αυτό έγινε η Πανελλαδική Σύσκεψη. Τα θέματά της ήταν ο απολογισμός των ευρωεκλογών (κι εκεί αναμέναμε όλοι αυτοκριτικές και άνοιγμα των προβλημάτων) και προτάσεις για τη συνέχεια (εκεί αναμέναμε συγκεκριμένες λύσεις). Συγκρίνετε την τοποθέτηση του Ρούντι Ρινάλντι με εκείνη του Αλέξη Τσίπρα. Δίκαια η τοποθέτηση του δεύτερου θεωρήθηκε προσβλητική (πολιτική ανάλυση... και τέρμα στην εσωστρέφεια) και εκτός θέματος (δείτε σχολιασμό της ΕΟΣ). Ελπίζουμε να δυναμώσουν οι υπαρκτές φωνές εντός ΣΥΝ που ζητούν έναν ΣΥΝ με διαφορετική συμπεριφορά απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και στον κόσμο του. Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ελπίζω αυτό το σώμα να βοηθήσει στο να μπορέσουμε να ξανακερδίσουμε την αξιοπιστία του κόσμου γύρω από το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ πραγματικά να παραμείνει μία ελπίδα. Απ' αυτήν την άποψη θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια. Δεν θα μιλήσω σαν να είμαστε σε μία συνέλευση, θα μιλήσω όσο πιο ουσιαστικά μπορώ.
Ξεκινάω με μία αυτοκριτική. Και αυτό που κάνω δεν είναι τυχαίο, που ξεκινάω από 'κει. Στην 2η πανελλαδική σύσκεψη που κάναμε πριν από μερικούς μήνες, το κλίμα που είχαμε να αντιμετωπίσουμε δεν ήταν καλό. Μπήκαμε μέσα στην πανελλαδική σύσκεψη προσπαθώντας να δημιουργήσουμε ένα κλίμα ούτως ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να πάει με άλλον αέρα σε μία πολιτική μάχη. Όταν αναρωτιόμασταν πώς να τοποθετηθούμε, υπήρχε η ανάγκη να κάνουμε και μία κριτική, γιατί ο «υπαρκτός ΣΥΡΙΖΑ» ήτανε κριτικός και τότε, παραδείγματος χάρη οι αποφάσεις της πρώτης συνδιάσκεψης δεν είχαν καν εφαρμοστεί και το δεύτερο ήταν το να δώσουμε έναν τόνο στο ότι πάμε να δώσουμε μία πολιτική μάχη και χρειάζεται συσπείρωση και ενότητα για να δοθεί η μάχη. Φάνηκε από την συνέχεια ότι αυτό δεν ήταν αρκετό.
Το τι ακολούθησε μέσα στον ενάμιση μήνα της προεκλογικής περιόδου και το τι κάναμε ή το τι δεν κάναμε, το τι έπρεπε να κάνουμε και δεν το κάναμε και το τι έγινε τότε, είναι πολύ σημαντικά θέματα που για κάθε υπεύθυνη αριστερή δύναμη, για κάθε αριστερό άνθρωπο, επιβάλλεται μία αυτοκριτική τοποθέτηση, αν είχε ευθύνες πάνω σε όλα αυτά που συνέβησαν είτε δεν συνέβησαν. Όσον αφορά εμάς, την ΚΟΕ, στα πλαίσια της Εκλογικής Επιτροπής, δηλώνουμε ότι δεν δώσαμε τη μάχη που έπρεπε να δοθεί και αυτό έγινε κυρίως για να μη δημιουργήσουμε προβλήματα, πιστεύαμε ότι μπορούσε να πάει καλά το εγχείρημα και έπρεπε να πάει καλά αυτό το εγχείρημα, και δεν πήγαμε να δημιουργήσουμε κι άλλη ένταση, και δεν είχαμε κατανοήσει πόσο σημαντικός ήταν αυτός ο πόλεμος που μας γινόταν από όλες τις πλευρές, διαρκώς, συνεπώς, ανελλιπώς. Και βεβαίως δεν είχαμε κατανοήσει και μία διαβρωτική κίνηση που υπήρχε μέσα στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σ' όλη αυτή την εκλογική προσπάθεια που υπήρχε και γι' αυτό θα μιλήσω μετά, μιλάνε κι άλλοι και καλό είναι να τα βάλουμε όλα και να βγουν όλα στο φως. Και επίσης, προσέξτε, δεν αντιληφθήκαμε και τη σημασία που είχε αυτό το πρόβλημα της «δυαρχίας» που εμφανίστηκε μέσα στην προεκλογική περίοδο, και δημιούργησε κι αυτό προβλήματα. Και εργαστήκαμε μέσα στο πλαίσια της Εκλογικής Επιτροπής, παίρνοντας προτάσεις, βλέποντας κριτικές, λειτουργώντας συνθετικά για να μπορέσει να πάει καλά. Αυτοκριτικά λέω ότι δεν έφτανε αυτό. Έπρεπε και τότε να το πω έτσι, πιο παραστατικά, να χτυπηθεί ένα χέρι στο τραπέζι, να ειπωθεί «σύντροφοι, δεν δίνονται έτσι μάχες, δεν κερδίζονται έτσι πόλεμοι», μ' αυτόν τον τρόπο πάμε για φούντο, σ' αυτή την κατάσταση και δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει. Και υπάρχει ένα γιατί, σύντροφοι, γιατί δεν είναι μόνο να κάνεις αυτοκριτική, είναι να λες «γιατί». Πιθανόν να είχαμε επηρεαστεί κι εμείς ότι θα 'χουμε ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα. Πιθανόν να είχαμε επηρεαστεί κι εμείς και να θέλαμε μία καλή εκλογική καταγραφή. Και αυτό το πράγμα δηλαδή, όταν λέμε ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ το πιο σημαντικό πράγμα είναι η σχέση του με την πραγματικότητα, είναι τι αισθητήρες είχαμε μέσα από την κοινωνία για το πώς θα πάμε στις εκλογές; Τι μας χάιδευε τα αυτιά; Ποια αντίληψη κυριαρχούσε; Η αντίληψη που κυριαρχούσε ήταν το θα 'χουμε ένα καλό εκλογική αποτέλεσμα, ότι θα πάμε καλά. Γιατί; Γιατί έτσι το λένε οι δημοσκοπήσεις της προηγούμενης χρονιάς ή οι δημοσκοπήσεις οι τωρινές ή γιατί έχουμε μάθει στις επιτυχίες, και θα 'χουμε άλλη μία επιτυχία. Κι ότι θα την έχουμε σχετικά εύκολα. Ενώ βοούσε, βοούσε, η ατμόσφαιρα με άλλα μηνύματα. Και το πιο σημαντικό είναι το αποτέλεσμα στις φοιτητικές εκλογές.. δεν τα λάβαμε υπόψη μας αυτά τα μηνύματα. Και βεβαίως είχαμε μία πολιτική τακτική, μια επικοινωνία, η οποία ήταν άνευρη, αυτά που είπε ο συντονιστής κι εγώ συμφωνώ για να μην πω άλλα πράγματα. Σ' αυτά πιστεύω ότι κάναμε τις κριτικές μας, αλλά δεν άκουγε κανείς. Οι αποφάσεις δεν παίρνονταν στην Κεντρική Εκλογική Επιτροπή, προχωρούσαν τα πράγματα όπως ήθελαν ορισμένοι κι αυτό είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να μας απασχολήσει. Αυτό είναι πιο ουσιαστικό, να μιλήσουμε συγκεκριμένα για το θέμα της δημοκρατίας ή της συλλογικής λειτουργίας και συγκρότησης του εγχειρήματός μας κι όχι γενικά και αφηρημένα. Κι απ' αυτή την άποψη νομίζω ότι υπάρχει ένα ζήτημα αυτοκριτικής της ΚΟΕ και το δηλώνουμε εδώ, δημόσια, μπροστά στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και νομίζω ότι κάθε αριστερή δύναμη πρέπει να μπορεί να τοποθετείται ουσιαστικά και υπεύθυνα βλέποντας και τις δικές της ευθύνες.
Αμέσως μετά το εκλογικό αποτέλεσμα πιστεύω ότι κρατήσαμε μια συνεπή, αποφασιστική στάση ξεκαθαρίσματος των ζητημάτων και τοποθετηθήκαμε έγκαιρα με όποιους τρόπους μπορούσαμε, και δώσαμε μάχη για να είναι ενωμένος, συσπειρωμένος ο ΣΥΡΙΖΑ για να μπορέσει να ανασυνταχτεί. Αλλά το να ανασυνταχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει πολλή δουλειά. Αυτό που ραγίσαμε για ένα χρόνο, ενάμιση, έτσι όπως το διαχειριστήκαμε, θέλει τουλάχιστον σκληρή δουλειά έξι μηνών, να το ξαναστηλώσεις. Να ξανακερδίσεις την εμπιστοσύνη. Δεν είναι το θέμα πώς θα πας στις εκλογές αν γίνουν γρήγορα.. ας το ξεχάσουμε λίγο αυτό. Δεν είναι λίγο, είναι σημαντικό θέμα, αλλά τέλος πάντων η αξιοπιστία του κόσμου έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία. Και θεωρώ ότι η ΚΟΕ προσπαθεί αυτή την περίοδο συνθετικά, υπερβαίνοντας και τον εαυτό και τις αντιλήψεις της, να δει έναν ΣΥΡΙΖΑ που να έχει πολιτική συγκρότηση, πολιτική λειτουργία, και μας ενδιαφέρει η ενότητα με συνιστώσες, ανένταχτους ανθρώπους, και εδώ υπάρχουν και δύο κείμενα. Και υπογράψαμε σε δύο κείμενα. Και αυτό δημιουργεί περιέργεια. Γιατί σε δύο κείμενα; Γιατί είναι διαφορετικές οι συσπειρώσεις που είχαν δημιουργηθεί, είναι διαφορετικές οι διαδικασίες ή ταυτόχρονες, και προσπαθείς να συνθέσεις. Και μακάρι τα πρακτικά πράγματα για το τι αλλαγές χρειάζεται τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ να παρθούνε από το σύνολο των συνιστωσών, μέσα και ο Συνασπισμός. Αυτό θα ήταν ένα τεράστιο βήμα για να πάμε μπροστά.
Τώρα, θεωρώ ότι κεντρικό πρόβλημα είναι η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την πραγματικότητα και την κρίση. Εκεί πρέπει να αναμετρηθούμε. Έχει σχέση ο ΣΥΡΙΖΑ με την πραγματικότητα; Είναι δεμένος με την πραγματικότητα; Ακουμπάει στην πραγματικότητα; Κάποιες στιγμές ακούμπησε. Αυτός ο λόγος που είπε, πριν από ενάμιση χρόνο, για το 16, για τη συνταγματική αναθεώρηση, για τους αγώνες κ.λπ., ακούμπησε. Αυτό σιγά-σιγά χάθηκε. Μετά εμφανιζόμασταν να λέμε για τα παράσημά μας και τους αγώνες που έχουμε κάνει, χωρίς να προβάλουμε τις προτάσεις μας. Να σας κάνω μία ερώτηση. Κάναμε πολλή φασαρία για το πρόγραμμα. Τι αξιοποιήσαμε απ' το πρόγραμμα; Ακούσατε πουθενά για το πρόγραμμα, σ' όλη την προεκλογική περίοδο; Ακούσατε να το δείχνουμε, έτσι, είτε το μεγάλο, είτε το μικρό, και να λέμε «να, το πρόγραμμά μας, έχουμε προτάσεις». Αυτές είναι οι προτάσεις, αυτά και τα λοιπά.. Ούτε αυτό δώσαμε. Και απλά λέγαμε ότι είμαστε στο Βοτανικό, είμαστε εκεί, στο Δεκέμβρη, είμαστε σ' όλα.. Αυτό δεν είναι πειστικό. Ο κόσμος ήθελε πολιτικές προτάσεις στην κατεύθυνση που έβαλε ο Καρατζαφέρης. Κι εκεί το χάσαμε. Το χάσαμε τελείως. Το χάσαμε. Και μας γινόταν πόλεμος και δεν αντιδράσαμε. Κι εδώ υπάρχουν ευθύνες. Γιατί; Γιατί; Και στο γιατί, εγώ έδωσα μία ερμηνεία. Γιατί τα μυαλά μας είχανε πάρει αέρα. Γιατί πιστεύαμε σε μία εύκολη επικράτηση. Γιατί θέλαμε εύκολα να ξεμπερδεύουμε με όλα τα θέματα. Και δημιουργήσαμε κι άλλα προβλήματα. Κι άλλα προβλήματα στο ίδιο το εγχείρημα. Και μετά αντί να δούμε τις ευθύνες, δημιούργησαν πολλαπλή, καταστροφική κρίση για τον ΣΥΡΙΖΑ. Και γίνανε συγκεντρώσεις στη Βαλτετσίου, και τρομοκρατήσαμε τον κόσμο, ότι «Αμάν, τι θα γίνει, φοβερός τριγμός στη Βαλτετσίου», με μια συγκέντρωση που έγινε από κάτω. Δημιουργήσαμε μπλοκάρισμα της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, να μην γίνουνε συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, να περιμένουμε τις αποφάσεις της πολιτικής επιτροπής, να αναβάλουμε αυτή τη διαδικασία μία εβδομάδα για να τελειώσει η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ, για να φτάσουμε σε κάτι άλλο. «Ελάτε το Σεπτέμβρη, να σας πούμε το εκλογικό πρόγραμμα, κι όσοι είσαστε πρόθυμοι, μπορεί και να προχωρήσουμε». Όχι σύντροφοι, όχι σύντροφοι. Να ψάξουμε, πιο συλλογικά να επεξεργαστούμε το θέμα.
Το πολιτικό σύστημα, ο Πρετεντέρης και τα λοιπά, έχουν ένα σύνθημα «Βυθίσατε τον ΣΥΡΙΖΑ», «διαλύστε τον ΣΥΡΙΖΑ». Και υπάρχει, προσέξτε, ένας λαός του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βρίσκεται σε όλες τις συνιστώσες, σε όλα τα κόμματα, και στον Συνασπισμό μέσα, που θέλει να υπερασπιστεί αυτή την κατάκτησή του που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ σαν ένα εγχείρημα μ' όλες τις αδυναμίες του. Εγώ θα το έλεγα «υπαρκτό ΣΥΡΙΖΑ», κατά τον υπαρκτό σοσιαλισμό, που πλέον έχει ξεπεράσει αυτά τα πράγματα, και πεισματικά, με μεγάλο πείσμα, κι εδώ ο κόσμος σήμερα, και το απόγευμα θα περάσει κι άλλος κόσμος από εδώ πέρα, κατακαλόκαιρο με 40 βαθμούς, να λέει ταυτόχρονα «δεν το εγκαταλείπουμε, δεν μπορεί να βυθιστεί, πρέπει να συνεχίσει αυτή την πορεία». Κι απ' αυτή την άποψη δηλαδή, αυτό το πείσμα εμένα με συγκινεί. Εμένα αυτό το πείσμα με συγκινεί. Λέω ότι πρέπει να δοθεί αυτή η μάχη. Οι μάχες πότε κερδίζονται, πότε δεν κερδίζονται. Και η παρακμή του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα έργο που δεν θέλω να το δω. Αλλά πρέπει να προστατευτούμε για να μην το δούμε αυτό το έργο. Πρέπει να προστατευτούμε συνολικά. Και προχωράω παραπέρα. Για την αξιοπιστία συμφωνώ έτσι όπως τα 'πε ο συντονιστής και πιστεύω ότι θέλουμε μία δουλειά εξάμηνη, να δώσουμε περιθώρια σ' αυτό το πράγμα και να πάμε λίγο πιο σχεδιασμένα και μελετημένα. Και λέω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να 'χει αποφάσεις και οι αποφάσεις να εφαρμόζονται. Προσέξτε κάτι. Θέλετε να πατάμε το χαζοκούτι και να βλέπουμε μισούς ανανεωτές, μισούς αριστερορευματίες, το βράδυ, στην τηλεόρασή μας; Αυτό το 'χουμε αποφασίσει εδώ και ενάμιση χρόνο να τελειώσει. Πότε θα τελειώσει σύντροφοι; Δεν μπορούμε, λέει, γιατί διαλέγουν αυτοί πού θα πάνε. Μπα; Μπα; Έτσι είναι; Δεν μπορεί η αριστερά να λύσει αυτό το θέμα; Να τη βράσω αυτή την αριστερά που δεν μπορεί να λύσει αυτό το πρόβλημα. Να τη βράσω. Φτάνει με τα τετελεσμένα. Φτάνει με το ο Συνασπισμός αποφασίζει, θέτει όρους κ.λπ. Θέλει κάτι πιο δημοκρατικό, πιο ευρύχωρο. Πιο ευρύχωρο γύρω από αυτό. Και εδώ χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ και οι διαδικασίες του. Κάνουμε μία συγκεκριμένη πρόταση, σήμερα, εδώ, μπροστά σ' όλον τον κόσμο. Και λέμε, δεν μπορεί να συνεχιστεί γύρω από την πολιτική γραμμή, η κατάσταση που υπάρχει μέχρι σήμερα. Ποια είναι η κατάσταση που υπάρχει μέχρι σήμερα; Η πολιτική γραμμή εκφωνείται, είτε από τον πρόεδρο Αλαβάνο, είτε από τον πρόεδρο Τσίπρα, είτε απ' την πολιτική γραμματεία του Συνασπισμού είτε σε τελική ανάλυση από τη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, κάποιες φορές. Και καμιά φορά τη μαθαίνουμε ακόμα και εμείς, από τα ΜΜΕ. Φτάνει αυτό. Τι μπορεί να το αντικαταστήσει; Προτείνουμε τη δημιουργία μιας επιτροπής εργασίας. Που να πάρουνε μέρος σ' αυτή την επιτροπή εργασίας, ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, κάποιος άλλος από την κοινοβουλευτική ομάδα, 3 άτομα, 3-4 άτομα από τη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, να παίρνουνε μέρος ο γραμματέας και ο πρόεδρος του Συνασπισμού, και σε αυτή την ομάδα εργασίας, να δεσμευτούνε όλοι να παρουσιάσουν τι λένε για την όλη κατάσταση. Και να 'χουν μια εισήγηση που να λέει: Πολιτική κατάσταση σήμερα. Κύριο: 1,2,3. Για το θέμα των συνεργασιών: 1,2,3. Για το θέμα 2 υπάρχει αυτή η άποψη, και εκείνη η άποψη. Για το θέμα της τακτικής μας: 1,2. Κι αυτό το πράγμα να εισηγηθεί, στη Γραμματεία, στο κεντρικό συντονιστικό, στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και να συνιστά μία πολιτική γραμμή και τακτική για την περίοδο. Δεν μπορώ να περιμένω να ακούσω την εισήγηση που θα γίνει το 2ο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου στο Διαρκές Συνέδριο του ΣΥΝ με θέματα αυτά και να πω α, ναι, έτσι θα πάμε. Ούτε μπορώ να μάθω ότι κεντρικός πολιτικός μας συνεργάτης είναι οι Οικολόγοι Πράσινοι, είτε γιατί το λέει η ανανεωτική πτέρυγα, είτε γιατί το λέει ο Συνασπισμός. Δεν θα το 'χουμε συζητήσει βρε παιδιά.
Τελειώνω με ένα θέμα ακόμα. Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και μία πτέρυγα που υπάρχει. Με την Ανανεωτική Πτέρυγα. Πιστεύω ότι χωράμε όλοι. Θα μπορεί η ανανεωτική πτέρυγα να έρχεται και στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ και να δεσμεύεται κι αυτή. Να λέει τις απόψεις της και να δεσμεύεται. Και μετά, όμως, θα υλοποιείται η γραμμή ΣΥΡΙΖΑ. Όχι η γραμμή αυτή που μας αρέσει εμάς. Και μας είπε ένας από Θεσσαλονίκη, ανανεωτής, που ήρθε στο βήμα εδώ πέρα, «Έτσι είμαστε εμείς, πολυτασικό κόμμα και λέμε δημόσια τις απόψεις μας»
Κι εγώ του απαντάω: η Αριστερά είναι κάτι διαφορετικό, που έμαθε από τα φόρουμ, τα κινήματα, από όλες τις εμπειρίες της αριστεράς να συζητάει δημοκρατικά, να καταλήγει κάπου, και να μεγαλώνει την ενότητα θέλησης και δράσης. Και όταν δίνει μία πολιτική μάχη, δεν μπορεί ο καθένας να λέει το μακρύ του και το κοντό του. Και δεν μπορεί κάποιος να καταπολεμάει την ίδια ιδέα, αυτή την οποία αυτή τη στιγμή τη δέχεται για να κερδίσει απλά θέσεις. Αυτό το πράγμα δεν μπορεί να συνεχιστεί. Δεν είναι αριστερό ρε παιδιά. Τελευταίο και τελείωσα, συγνώμη, ξέρω ότι μίλησα λίγο παραπάνω. Η Έλενα Πατρικίου έχει ένα άρθρο που δημοσίευσε η εφημερίδα Αριστερά! , κάνω και λίγη διαφήμιση, που έχει έναν υπότιτλο που εμένα με προβλημάτισε. Και λέει «ανάμεσα στη σοσιαλδημοκρατία και τον αριστερισμό, ίσως εμείς». Είναι γόνιμος υπότιτλος. Πρέπει να πούμε όχι στη σοσιαλδημοκρατία, δεν υπάρχει χώρος για σοσιαλδημοκρατικές προτάσεις αναμόρφωσης του νεοφιλελευθερισμού, και μπορεί να επιλέξουμε τον αριστερισμό σαν μία εύκολη λύση. Καταγγελία, καταγγελία, καταγγελία, και τίποτα άλλο. Ανάμεσα σ' αυτά τα δύο πράγματα, χρειάζεται η πολιτική και η τακτική. Και εδώ πιστεύω ότι έχουμε λίγους που μπορούνε να σκεφτούνε γι' αυτά και πρέπει όλος ο χώρος μας να μπορέσει να συνθέσει πολιτική και τακτική. Για να μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει πρωταγωνιστική δύναμη. Αυτό είναι το στοίχημα. Γιατί το στοίχημα δεν είναι με ποιον εύκολο τρόπο θα τη βγάλουμε την κρίση στην οποία έχουμε πέσει αυτή τη στιγμή για να πάμε στις επόμενες εκλογές. Σας ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου