Πριν λίγες μέρες συζητήθηκε στη Βουλή ο προϋπολογισμός του τρέχοντος –πια- έτους. Στον τοπικό τύπο διαβάσαμε τις τοποθετήσεις των βουλευτών του νομού (*). Ακολουθούν κάποιοι σχολιασμοί σε αποσπάσματα ενδεικτικά των τοποθετήσεών τους.
Στην τοποθέτησή της, η Έλσα Παπαδημητρίου αναφέρει:
«Παρά τα αναχώματα, μικρονοϊκής αντιπολιτευτικής πρακτικής οι τομείς της Παιδείας, της Υγείας, του Πολιτισμού και του Περιβάλλοντος έχουν μπει σε ανοδική τροχιά και θα αποδώσουν καρπούς!».
Οι «μεγαλονοϊκές» παρατηρήσεις της κ. Βουλευτού προκαλούν, ιδιαίτερα την χρονική περίοδο που γίνονται:
· Για την Παιδεία δεν χρειάζεται να γίνει αναφορά στους χιλιάδες «μικρονοϊκούς» νέους που αντιστάθηκαν στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και στο νόμο-πλαίσιο που ιδιωτικοποιούν την εκπαίδευση.
· Για την Υγεία, την ικανοποίηση της κ. Βουλευτού αμφισβητούν τα στοιχεία του επιτρόπου της ΕΕ κ. Κυπριανού, ο οποίος τονίζει τη μοναδικότητα της Ελλάδας να έχει αφενός τις χαμηλότερες δημόσιες δαπάνες για την υγεία ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ -χαμηλότερες ακόμα και από την Τουρκία- και αφετέρου, να παρουσιάζει μετά τις ΗΠΑ το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό ιδιωτικών δαπανών για την υγεία. Ειδικότερα, το ποσοστό των ιδιωτικών δαπανών για την υγεία στην Ελλάδα ανέρχεται στο 5,8% του ΑΕΠ, ενώ οι δημόσιες δαπάνες δεν ξεπερνούν το 4,3%. Από τα επίσημα στοιχεία της Κομισιόν για την τελευταία δεκαετία, προκύπτει ραγδαία αύξηση των ιδιωτικών δαπανών από 3,5% του ΑΕΠ το 1996 σε 5,8% το 2005, την ώρα που οι αντίστοιχες δημόσιες δαπάνες αυξήθηκαν ελάχιστα: Από 3,9% του ΑΕΠ το 1996 σε 4,3% το 2005.
· Στον Πολιτισμό, η ανοδική τροχιά που διαπιστώνει η κ βουλευτής αφορά μάλλον την ανοδική πορεία των αποχαρακτηρισμών αρχαιολογικών χώρων και της κακοδιαχείρησης εκατομμυρίων ευρώ από τον εκλεκτό του κ. Καραμανλή, κ. Ζαχόπουλο.
· Για το Περιβάλλον σίγουρα απέδωσαν ήδη καρπούς τα εντυπωσιακά αντιπυρικά μέτρα της κυβέρνησης, η ετοιμότητα, η πληρότητα και ο συντονισμός του κρατικού μηχανισμού που θαυμάσαμε όλοι οι Έλληνες και ζήλεψαν οι υπόλοιπες χώρες το περασμένο καλοκαίρι.
Στη συνέχεια η κ. Βουλευτής επιχαίρει την κυβέρνηση για τις προσπάθειες που κάνει στο θέμα της μετανάστευσης, καταδικάζοντας τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Αναφέρει:
«Η Ευρώπη,…, που αναγνωρίζεται από όλους ως περιοχή σταθερότητας και ευημερίας, αποτελεί σήμερα εξαιρετικά θετικό προορισμό για τους πολίτες πολλών από τις μειονεκτούσες περιοχές σε ανάπτυξη, ποιότητα ζωής, δυνατότητα για επιβίωση και αποτελεί τόπο αναζήτησης ασύλου ατόμων που πασχίζουν να εγκαταλείψουν πατρίδες συγκρούσεων ή απλά κυβέρνησης με ανοχή ή και ενθάρρυνση συνθηκών καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.»
Δυστυχώς, επειδή η πολιτική συνδέεται άρρηκτα με τα αποτελέσματα που έχει στην πραγματικότητα και δεν αποτελεί στρογγυλεμένες αφηγήσεις, η κατάσταση είναι «λίγο» διαφορετική.
Είναι γνωστό ότι από το 2001 η πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων είναι ουσιαστικά να μην δέχονται αιτήσεις ασύλου. Την περίοδο 2003-2006 έγιναν περίπου 40000 αιτήσεις ασύλου, εκδόθηκαν 30265 αποφάσεις από τις οποίες θετικές για την χορήγησή του ήταν μόνο 410! Τους πρώτους 8 μήνες του 2007 έγιναν 14594 αιτήσεις για πολιτικό άσυλο και χορηγήθηκε μόνο σε 16! Την ίδια στιγμή, κατά παράβαση της Συνθήκης της Γενεύης, με ευθύνη των ελληνικών αρχών γίνεται απίστευτα δύσκολο έως αδύνατο για πολλούς πρόσφυγες να κάνουν αίτηση ασύλου. Οι πλειοψηφία των αιτούντων πολικό άσυλο προέρχονται από Ιράκ, Πακιστάν, Αφγανιστάν, Κουρδιστάν, Μπαγκλαντές. Αυτή λοιπόν είναι η παράνομη κατά το διεθνές δίκαιο και απαράδεκτη ηθικά αντιμετώπιση από τις ελληνικές και ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στους πρόσφυγες. Ο «εξαιρετικά θετικός προορισμός» (βλ. Ευρώπη) που σε μεγάλο βαθμό έχει συμβάλλει στη οικονομική, κοινωνική και εθνική διάλυση αυτών των χωρών, επιφυλάσσει συνεχείς εκπλήξεις στους λαούς τους.
Τις τελευταίες μέρες συνωστίζονται στο λιμάνι της Πάτρας σε καταυλισμούς, με παραπήγματα από χαρτόκουτα και πλαστικά, περίπου 2000 μετανάστες από Αφγανιστάν, Ιράκ και Κουρδιστάν. Η Πάτρα, παρότι εδώ και χρόνια συγκεντρώνει μετανάστες που προσπαθούν πηδώντας σε καράβια ή μέσα σε κοντέινερ να συνεχίσουν προς Ιταλία, παραμένει χωρίς σταθμό φιλοξενίας προσφύγων. Να θυμίσουμε ότι η διεθνής νομοθεσία προβλέπει την παροχή στέγης, τροφής, και ιατροφαρμακευτικής βοήθειας σε έναν αιτούντα άσυλο, μέχρι την οριστική απόφαση για την αναγνώρισή του ή όχι ως πρόσφυγα. Οι πρόσφυγες δεν έχουν μόνο να αντιμετωπίσουν τους ΝΑΤΟ-Ευρω-Αμερικάνους κατακτητές (Ιράκ, Αφγανιστάν…) ούτε μόνο τους υπό την ανοχή της Δύσης Τούρκους στρατηγούς (βλ. Κουρδιστάν). Έχουν ακόμα να υποστούν τη βάναυση περιστολή των δικαιωμάτων τους όταν αναζητούν λίγη ελπίδα στον «εξαιρετικά θετικό προορισμό» της Ευρώπης διασχίζοντας, όσοι δεν πνίγηκαν στο ταξίδι, την εξωτική Ελλάδα.
Στη συνέχεια η κ. Βουλευτής αναφερόμενη στην ξενοφοβία αναφέρει:
«Ένας λαός που κατάφερε να επιβιώσει, χωρίς ποτέ να «μολυνθεί» από τη σύγχρονη κοινωνική ασθένεια-ίσως και επιδημία – του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, παρουσιάζει την τελευταία δεκαετία ανησυχητικές τάσεις προς αυτή την κατεύθυνση.»
Η υπαρκτή αύξηση της επίδρασης ρατσιστικών ιδεολογημάτων στην ελληνική κοινωνία συνοδεύεται από την ρατσιστική κρατική πολιτική. Αρνητικά σχόλια έχουμε αποσπάσει το τελευταίο διάστημα από μέλη της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, από εκπροσώπους της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, αρνητική είναι η έκθεση του Ευρωπαϊκού Δείκτη Ενσωμάτωσης Μεταναστών (ΜΙPEX) αναφορικά με τις επιδόσεις της χώρας μας στη μεταναστευτική νομοθεσία και πολιτική για την κοινωνική ένταξη των νομίμων μεταναστών και, τέλος, η έκθεση της διεθνούς ανθρωπιστικής οργάνωσης Pro Asyl για περιστατικά κακομεταχείρισης από τις αρχές.
Αυτά βέβαια επιβεβαιώνονται από την εξόφθαλμη κρατική αδράνεια και ατιμωρησία σε περιπτώσεις ρατσιστικής βίας, είτε αυτή προέρχεται από κρατικές αρχές είτε από φασιστικές συμμορίες. Χαρακτηριστικές, οι συχνές επιθέσεις φασιστικών ομάδων στην Αθήνα σε Πακιστανούς. Εισβολές οπλισμένων τραμπούκων στα σπίτια τους, τραυματισμοί, και η αστυνομία να καταγράφει το γεγονός σαν μια απλή συμπλοκή χωρίς να κάνει την παραμικρή έρευνα. Κι ας μην πει κάποιος ότι φταίνε μόνο οι συγκεκριμένοι αστυνομικοί, γιατί μάλλον η Πακιστανική κοινότητα πληρώνει την επιμονή της να διαλευκανθεί η υπόθεση της απαγωγής Πακιστανών από την CIA με τη συνδρομή και ντόπιων αρχών.
Η ρατσιστική κρατική πολιτική επιβεβαιώνεται και από το πρωτοφανούς απανθρωπιάς άρθρο 84 του νόμου Αβραμόπουλου (3386/2005), που απαγορεύει(!) την παροχή υπηρεσιών υγείας σε παράνομους μετανάστες στις περιπτώσεις μη έκτακτης νοσηλείας τους. Απειλεί μάλιστα με ποινικές και πειθαρχικές κυρώσεις όσους γιατρούς παραβιάζουν την απαγόρευση αυτή. Χρησιμοποιώντας την ορολογία της κ. βουλευτού, φορέας του μικροβίου του ρατσισμού είναι το κράτος και προσπαθεί να το μεταδώσει στην ελληνική κοινωνία.
Παραδείγματα που αποδεικνύουν μια ξενοφοβική και ρατσιστική κρατική μεταχείριση των μεταναστών είναι πολλά ακόμα. Από την άρνηση να δοθεί η ελληνική ιθαγένεια σε παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν στην χώρα μας, μέχρι την γραφειοκρατία, τα πιο ακριβά παράβολα της Ευρώπης και την ανασφάλιστη εργασία.
Επίσης να θυμίσουμε μια φράση που ξέφυγε, αλλά καταγράφηκε από κάμερες, του «μολυσμένου» με το ρατσιστικό ιό κ. Αλογοσκούφη, ο οποίος ανέφερε «κυρίες και κύριοι θα μπορούσαμε να το κλείσουμε αυτό, γιατί έτσι κι αλλιώς δείχνει έναν αράπη αντί να δείχνει έναν άνθρωπο.» (βλέπε http://www.youtube.com/watch?v=Z4ELGtB63mE).
Μόνη όαση, ο φιλόξενος κ. Μαγγίνας και οι Ινδοί του…
Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Μανιάτης επικεντρώθηκε σε 2 ζητήματα: α. έρευνα και τεχνολογία και β. περιβάλλον.
Αναφέρει: «Στη σελίδα 104 περιλαμβάνεται η σκανδαλώδης, η προκλητική, η εγκληματική θα μπορούσα να πω ομολογία ότι οι δαπάνες για έρευνα, καινοτομία, δημιουργικότητα θα μειωθούν σε σχέση με το 2006 σε ποσοστό πάνω από 40%»… «Από το 2004 οι δαπάνες για έρευνα και τεχνολογία βρίσκονται καθηλωμένες στο ύψος του 0,6% του ΑΕΠ.».
Η τελευταία παρατήρηση αν και σωστά μιλά για το χαμηλό ποσοστό δαπανών σε Έρευνα και Τεχνολογία, αποφεύγει να τα συγκρίνει με τις σχετικές δαπάνες της προηγούμενης κυβέρνησης, αφού κι αυτές ήταν εξίσου «εγκληματικά» χαμηλές. Αυτό βέβαια είναι κάτι αναμενόμενο. Η έρευνα δεν μπορεί παρά να αντιστοιχίζεται στις κοινωνικές ανάγκες και στις παραγωγικές δυνατότητες. Οι κυβερνήσεις του δικομματισμού που, εκσυγχρονιστικά ή μεταρρυθμιστικά, μετέτρεψαν την χώρα σε διεθνές κέντρο διαμετακομιστικού εμπορίου, χρηματοπιστωτικών και ασφαλιστικών συναλλαγών, τουριστικού αποικισμού, συνεδρίων, υπεργολαβιών, κλπ, ανατινάσσοντας τον παραγωγικό ιστό, είναι λογικό να υποτιμούν «εγκληματικά» την ανάγκη έρευνας. Για παράδειγμα, αυτό σημαίνει πως αν, εδώ και χρόνια, είναι ειλημμένη (στις Βρυξέλλες και στον ΠΟΕ) η απόφαση για λιγότερη γεωργία και λιγότερους αγρότες, αυτό θα έχει συνέπειες και στις κρατικές δαπάνες για έρευνα στον αγροτικό τομέα. Αν επίσης κερδοφόρες επιχειρήσεις που ασχολούνται με την τεχνολογία αιχμής (βλ. ΟΤΕ) εκχωρούνται σε ιδιώτες, επίσης αυτό αφαιρεί ένα σημαντικό και κρίσιμο κομμάτι έρευνας.
Το επόμενο στάδιο της απόσυρσης του κράτους από την έρευνα είναι οι εταιρείες να αποτελούν τον βασικό χρηματοδότη -και κατά συνέπεια να ελέγχουν και να καθοδηγούν- την όποια έρευνα στα πανεπιστήμια, παρά τις εδώ και χρόνια μεγάλες κινητοποιήσεις φοιτητών και ακαδημαϊκών. Συνεπώς, αν το ένα σκέλος της έρευνας είναι «πόσα λεφτά για έρευνα;» το δεύτερο είναι «ποια έρευνα, που να εξυπηρετεί ποιες ανάγκες;». Κι αυτό αναφέρετε, γιατί στην εποχή μας που η επιστημονική έρευνα διεθνώς δέχεται τον ασφυκτικό εναγκαλισμό από το κεφάλαιο και τις πολυεθνικές, έχει τεράστια αξία να έχεις ιδρύματα και ερευνητικά κέντρα, που αξιόπιστα και μακριά από τις επιταγές της αγοράς να μπορούν να δώσουν απαντήσεις σε σύγχρονα διλήμματα και ανάγκες. Δυστυχώς, και τα δύο κόμματα έχουν δείξει πως την ανάπτυξη της χώρας, της παραγωγής και της έρευνας τη βλέπουν συνυφασμένη με τις επιταγές της παγκοσμιοποίησης και της αγοράς.
Στη συνέχεια σχετικά με το περιβάλλον αναφέρει:
«Στην ίδια διαβόητη σελίδα 104 περιλαμβάνεται η δεύτερη σκανδαλώδης ομολογία για απώλεια μέσα στο 2008 του 53% των εξασφαλισμένων κονδυλίων για την προστασία του περιβάλλοντος.»
Με αφορμή αυτή τη διατύπωση θα μπορούσαμε να φέρουμε στη μνήμη μας τις σκανδαλώδεις και όντως «εγκληματικές» (πάνω από 70 νεκροί και 2,5 εκ στρέμματα καμμένα ύστερα από τις καλοκαιρινές πυρκαγιές) διαχρονικές παραλείψεις, και των δυο μεγάλων κομμάτων όσον αφορά την προστασία του περιβάλλοντος. Εξίσου σκανδαλώδες λοιπόν, είναι ότι ούτε ένα από τα εγκεκριμένα 33 εκ ευρώ του Ταμείου Συνοχής που προορίζονταν για την δασική προστασία από το 2000 ως σήμερα δεν απορροφήθηκε από καμία από τις δύο τελευταίες κυβερνήσεις. Και ο κατάλογος των παραλείψεων που αφορούν το περιβάλλον είναι μακρύς, αν αναλογιστούμε τις χρόνιες καθυστερήσεις στη σύνταξη δασικών χαρτών, δασολογίου, τη μη δημιουργία ενιαίου φορέα δασοπροστασίας κλπ. Σε αυτό αν προστεθούν οι δεκάδες χωματερές που άφησε το 2004 η προηγούμενη κυβέρνηση και συνεχίζει να διατηρεί η σημερινή, η ανυπαρξία ολοκληρωμένης πολιτικής για το νερό –πρόβλημα που βοά από τη δεκαετία του ’80- βγάζει κανείς το συμπέρασμα πως κανένα από τα δυο μεγάλα κόμματα δεν είχε και έχει σαν βασική προτεραιότητα την προστασία του περιβάλλοντος.
Τέλος, ο βουλευτής αναφέρεται στο ζήτημα του Εθνικού Χωροταξικού Σχεδιασμού:
« Μετά τη δημοσιοποίηση του κειμένου που έδωσε για διαβούλευση στο Εθνικό Συμβούλιο Χωροταξίας ο κ. Σουφλιάς, το ΠΑΣΟΚ ζήτησε την άμεση απόσυρσή του, αφού πρόκειται για ένα κείμενο αναπτυξιακά απαράδεκτο και παρωχημένο και επιστημονικά ατεκμηρίωτο και γεμάτο ασάφειες. Σε συνέντευξη τύπου, μάλιστα, καταθέσαμε συγκεκριμένες προτάσεις».
Είναι εντυπωσιακό το πώς το ΠΑΣΟΚ θέλει να παρουσιαστεί σαν θεματοφύλακας του περιβάλλοντος. Μάλιστα ο Σ. Κούβελης (υπ. Τομέα Περιβάλλοντος) στην συνέντευξη τύπου που αναφέρεται και ο βουλευτής μας, δήλωνε: «…η προστασία του περιβάλλοντος και η ανάπτυξη της χώρας, ξέρετε πολύ καλά την πολιτική του ΠΑΣΟΚ για το θέμα αυτό, είναι δυο πράγματα που πηγαίνουν χέρι-χέρι. Πιστεύουμε στην πράσινη ανάπτυξη και στην αειφόρο ανάπτυξη και δυστυχώς βλέπουμε ότι από την πλευρά της κυβέρνησης η αντιμετώπιση του περιβάλλοντος και πάλι είναι σημειακή και πάλι θεωρείται ένα βαρίδι κι ένα εμπόδιο στην ανάπτυξη και αντιμετωπίζεται σαν ένας τομέας χωριστός από όλα τα υπόλοιπα.». Επειδή αυτά ακούγονται από τα χείλη εκπροσώπων ενός κόμματος που κυβέρνησε περίπου 18 χρόνια χωρίς ίχνος αυτοκριτικής για τα πεπραγμένα του και αντίθετα ωραίοι λογισμοί ή νεολογισμοί (βλ. πράσινη ανάπτυξη…) προσπαθούν να εμφανιστούν σαν συνέχεια του έργου τους, ας θυμηθούμε κάποια μόνο σημεία.
Να η βιώσιμη, πράσινη και αειφόρος ανάπτυξη, όπως περιγράφηκε πριν μόλις 6 χρόνια (12/3/2002) από την υπουργό ΠΕΧΩΔΕ κ. Βάσω Παπανδρέου στη Βουλή: «Οι πολιτικές μας όλες πρέπει να έχουν την περιβαλλοντική διάσταση, που να μην βρίσκεται όμως σε αντίθεση προς άλλες διαστάσεις της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της χώρας μας…». Άμεσο αποτέλεσμα αυτής της λογικής ήταν η δημιουργία των Π.Ο.Τ.Α. (Περιοχή Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης). Χαρακτηριστικό παράδειγμα υλοποίησης αποτελεί η ΠΟΤΑ Μεσσηνίας που αφορά επένδυση του εφοπλιστή Κωσταντακόπουλου στην Πύλο. Η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (που την «ξέρουμε πολύ καλά» όπως είπε παραπάνω ο κ. Κουβέλης) με την ΠΟΤΑ, ήταν να χαρίσει γη και ύδωρ στον επιχειρηματία. Η επένδυση αφορά πάνω από 4000 στρέμματα με χιλιάδες κλίνες, γήπεδα γκολφ, πισίνες, κλπ. Οι διατάξεις για τις ΠΟΤΑ προβλέπουν σκανδαλώδεις, «αναπτυξιακά απαράδεκτες» και «επιστημονικά ατεκμηρίωτες» ρυθμίσεις: Μεγάλες κρατικές επιχορηγήσεις, το πρωτοφανές οι επενδυτές να μπορούν να προβούν σε αναγκαστικές απαλλοτριώσεις (όπως και το κράτος) για να ολοκληρώσουν τις εκτάσεις τους, περιλαμβάνει είτε συνορεύει με περιοχές NATOURA. Μάλιστα, κάτοικοι που προσέφυγαν στο ΣτΕ στις 10/01/2008 δικαιώθηκαν και κρίθηκε αντισυνταγματική η διάταξη του νόμου 2545/97 που έδινε τη δυνατότητα να χαρακτηρισθεί μια περιοχή ως ΠΟΤΑ ακόμα και χωρίς να έχει προηγηθεί χωροταξικός σχεδιασμός, ιδίως όταν η ΠΟΤΑ εγκαθίσταται σε αξιόλογες περιβαλλοντικά ευαίσθητες περιοχές, παράκτιες, δασικές, κλπ.
Και στο νομό, οι διαρκείς παρανομίες στα ΞΕΝΙΑ καθώς και τα «στολίδια στην άμμο» της Καραθώνας αποτελούν εμπνεύσεις της ΠΑΣΟΚικής διακυβέρνησης που φυσικά προωθήθηκαν και συνεχίστηκαν επι κυβέρνησης ΝΔ. Και όπως πάντα οι τότε διαμαρτυρόμενοι (δημιουργία ΕΤΑ, ξεπούλημα φιλέτων, είσοδος στο χρηματιστήριο…) γίνονται τώρα υπέρμαχοι και οι τότε υπέρμαχοι μετατρέπονται σε όψιμα διαμαρτυρόμενους.
Τέλος, δεν έγινε κατορθωτό να βρεθεί η ομιλία του άλλου βουλευτή της ΝΔ, του κ. Μανώλη. Το βέβαιο είναι πως το αντάρτικο για το ασφαλιστικό ακολούθησε η ψήφιση του αντιλαϊκού προϋπολογισμού για το 2008. Ως γνωστόν, όλα τα πράγματα έχουν και τα όριά τους…
* Δημοσιεύτηκαν οι τοποθετήσεις της κ. Παπαδημητρίου και του κ. Μανιάτη στο «Αργειακόν Βήμα» την Τετάρτη 26/12/2008.
Δ. Κοδέλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου