1. Οι μεταρρυθμίσεις στην Aυτοδιοίκηση και η απουσία απολογισμού
Από
το 1981 μέχρι σήμερα το ΠΑΣΟΚ προχώρησε σε διάφορες μεταρρυθμίσεις στην
πρωτοβάθμια Aυτοδιοίκηση, οι οποίες μερικά χρόνια αργότερα είτε
ακυρώνονται, είτε τροποποιούνται, συνήθως από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ!
Υπάρχει, όμως, μια σταθερά στις μεταρρυθμίσεις αυτές: Η διαρκής προσπάθεια για συνενώσεις των δήμων και η κατάργηση των κοινοτήτων. Αυτό ξεκίνησε αρχικά μέσα από τα σχέδια για τις εθελοντικές συνενώσεις των δήμων και κοινοτήτων στη δεκαετία του 80, με λιγοστά αποτελέσματα, και στη συνέχεια το 1997-1999 με την εφαρμογή του Προγράμματος Καποδίστριας (νόμος 2539/1997), με το οποίο είχαμε την κατάργηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των κοινοτήτων και την αναγκαστική συνένωσή τους σε δήμους. Στη μεταρρύθμιση αυτή είχε, μεταξύ των άλλων, προβληθεί ότι με τη σύσταση των νέων δήμων, που θα προκύψουν από τις αναγκαστικές συνενώσεις, θα υπάρξει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και λιγότερος τοπικισμός.
Και ενώ κανένας απολογισμός δεν έγινε για το Πρόγραμμα Ι. Καποδίστριας, η κυβέρνηση προχώρησε εσπευσμένα στην ψήφιση του σχεδίου «Καλλικράτης», (νόμος 3852/2010), με το οποίο «σάρωσε» και εξαφάνισε τόσο την πρωτοβάθμια όσο και τη δευτεροβάθμια (Νομαρχιακή) Αυτοδιοίκηση, καταπατώντας βάναυσα τη διοικητική αυτοτέλεια των υπαρχόντων ΟΤΑ, εφόσον τους κατάργησε χωρίς να ρωτηθούν και σε πολλές περιπτώσεις παρά την εκφρασμένη αντίθετη βούλησή τους.
Κάθε συζήτηση για μεταρρυθμίσεις στην Tοπική Aυτοδιοίκηση προϋποθέτει απολογισμό, του τι έγινε μέχρι σήμερα. Δεν μπορεί, μέσα σε μια νύκτα να καταργείται η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και να ιδρύεται η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, χωρίς να έχει γίνει η παραμικρή συζήτηση για το θέμα, ιδίως για το πώς λειτούργησε η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, από το 1995 μέχρι το 2010.
Υπάρχει, όμως, μια σταθερά στις μεταρρυθμίσεις αυτές: Η διαρκής προσπάθεια για συνενώσεις των δήμων και η κατάργηση των κοινοτήτων. Αυτό ξεκίνησε αρχικά μέσα από τα σχέδια για τις εθελοντικές συνενώσεις των δήμων και κοινοτήτων στη δεκαετία του 80, με λιγοστά αποτελέσματα, και στη συνέχεια το 1997-1999 με την εφαρμογή του Προγράμματος Καποδίστριας (νόμος 2539/1997), με το οποίο είχαμε την κατάργηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των κοινοτήτων και την αναγκαστική συνένωσή τους σε δήμους. Στη μεταρρύθμιση αυτή είχε, μεταξύ των άλλων, προβληθεί ότι με τη σύσταση των νέων δήμων, που θα προκύψουν από τις αναγκαστικές συνενώσεις, θα υπάρξει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και λιγότερος τοπικισμός.
Και ενώ κανένας απολογισμός δεν έγινε για το Πρόγραμμα Ι. Καποδίστριας, η κυβέρνηση προχώρησε εσπευσμένα στην ψήφιση του σχεδίου «Καλλικράτης», (νόμος 3852/2010), με το οποίο «σάρωσε» και εξαφάνισε τόσο την πρωτοβάθμια όσο και τη δευτεροβάθμια (Νομαρχιακή) Αυτοδιοίκηση, καταπατώντας βάναυσα τη διοικητική αυτοτέλεια των υπαρχόντων ΟΤΑ, εφόσον τους κατάργησε χωρίς να ρωτηθούν και σε πολλές περιπτώσεις παρά την εκφρασμένη αντίθετη βούλησή τους.
Κάθε συζήτηση για μεταρρυθμίσεις στην Tοπική Aυτοδιοίκηση προϋποθέτει απολογισμό, του τι έγινε μέχρι σήμερα. Δεν μπορεί, μέσα σε μια νύκτα να καταργείται η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και να ιδρύεται η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, χωρίς να έχει γίνει η παραμικρή συζήτηση για το θέμα, ιδίως για το πώς λειτούργησε η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, από το 1995 μέχρι το 2010.
2. «Αποτελεσματικότητα» - σύγχυση αρμοδιοτήτων
Στην Ελλάδα, από τα μεταπολιτευτικά τουλάχιστον χρόνια, υπάρχει μια διάχυτη αίσθηση, ότι «κάτι δεν πάει καλά» στην κρατική διοίκηση και στην τοπική Αυτοδιοίκηση. Την άποψη αυτή προβάλλουν, μεταξύ των άλλων, ορισμένοι δημοσιογράφοι και πολιτικοί. Όμως, συνήθως, δεν αναφέρεται συγκεκριμένα και με επιχειρήματα τι είναι αυτό «που δεν πάει καλά» και ποιες είναι οι αιτίες αυτής της κατάστασης.
Στην Ελλάδα, από τα μεταπολιτευτικά τουλάχιστον χρόνια, υπάρχει μια διάχυτη αίσθηση, ότι «κάτι δεν πάει καλά» στην κρατική διοίκηση και στην τοπική Αυτοδιοίκηση. Την άποψη αυτή προβάλλουν, μεταξύ των άλλων, ορισμένοι δημοσιογράφοι και πολιτικοί. Όμως, συνήθως, δεν αναφέρεται συγκεκριμένα και με επιχειρήματα τι είναι αυτό «που δεν πάει καλά» και ποιες είναι οι αιτίες αυτής της κατάστασης.