Παπανδρέου: Από τους Μάνο - Ανδριανόπουλο στην Έλενα Παναρίτη

Στην "Εποχή" της Κυριακής, ο Γεράσιμος Μπαλαούρας έχει ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με την Έλενα Παναρίτη η οποία τοποθετήθηκε από τον Γ.Π. στη δεύτερη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας. Μάλιστα όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενες αναρτήσεις μας (δείτε εδώ και εδώ) αυτό είναι συνέχεια της σύνθεσης του οικονομικού επιτελείου του Γ. Π. από τραπεζικούς (με ιδιαίτερη έμφαση στα στελέχη της Eurobank).Η απάντηση του ΠΑΣΟΚ υποθέτουμε θα είναι η γνωστή, ότι δηλαδή είναι σημαντικό να συμμετέχουν στα ψδ στελέχη που προέρχονται από επιχειρήσεις και διεθνείς οργανισμούς... Είναι άλλη μια επιβεβαίωση του ότι η αγορά καθοδηγεί την πολιτική. Άλλο ένα σημείο των καιρών, της επιχειρηματικής πολιτικής...
Και μια συντροφική παρατήρηση για την "Εποχή": Σύντροφοι, επειδή η εφημερίδα σας είναι πολύ αξιόλογη και με πολύ ενδιαφέροντα άρθρα, την αδικείτε βάζοντας κρατικές ή ιδιωτικές διαφημίσεις. Για παράδειγμα, στο τελευταίο τεύχος στην τελευταία σελίδα υπάρχει διαφήμιση της "Νέας Ολυμπιακής" του Βγενόπουλου, κάτι που προκαλεί άσχημα σχόλια και συναισθήματα σε πολλούς (είμαστε σίγουροι) αναγνώστες σας. Τα ίδια ισχύουν και για άλλες εφημερίδες της Αριστεράς ("Αυγή", "Ριζοσπάστης",...)

ΠΑΝΑΡΙΤΗ: ΕΙΣΑΓΟΜΕΝΟ ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
ΑΠΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΑΙ ΦΟΥΤΖΙΜΟΡΙ στην ΕΛΛΑΔΑ
Παπανδρέου: Από τους Μάνο - Ανδριανόπουλο στην Έλενα Παναρίτη
Ο Γ. Παπανδρέου συνεχίζει να μας εκπλήσσει. Στις εκλογές του 2000 εξέπληξε τους πάντες κατεβάζοντας στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ τους ακραίους νεοφιλελεύθερους Στ. Μάνο και Α. Ανδριανόπουλο. Τότε κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε. Ούτε οι λαϊκιστές, ούτε οι συνδικαλιστές. Μόνο κάποιες γκρίνιες σε ελεγχόμενες παρέες.
Αυτή τη φορά ο Γ. Παπανδρέου έστρεψε την προσοχή του από τους εγχώριους φωστήρες σε εισαγόμενους. Επέλεξε την κ. Έλενα Παναρίτη, ως δεύτερη στο ψηφοδέλτιο επικρατείας, ενώ διαχεόμενες φήμες τη φέρνουν να καταλαμβάνει και υπουργείο. Η υποδοχή που της έγινε από εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοπτικούς σταθμούς ήταν ενθουσιώδης. Όπως σε όλους τους διαπρεπείς Έλληνες και Ελληνίδες της διασποράς. Από τον αρχηγό της CIA Tenet, έως τον ναύαρχο του ΝΑΤΟ Stavridis.

Η κ. Παναρίτη, πράγματι, έχει πλούσιο βιογραφικό. Και ακαδημαϊκών σπουδών και επαγγελματικής εμπειρίας.

Από τους τίτλους των βιβλίων και των μονογραφιών της προκύπτουν ενδιαφέροντα πράγματα, αν και ο πυρήνας των απόψεών της παρουσιάζεται στα ελληνικά ΜΜΕ με γενικότητες. Για παράδειγμα, το «Πρώτο Θέμα» σε μια εντυπωσιακή παρουσίασή του γράφει ότι το οικονομικό εργαλείο της κ. Παναρίτη ονομάζεται «Ανάλυση Ελέγχου Πραγματικότητας», το οποίο ερμηνεύει ως θεσμικό ταρακούνημα κατά της γραφειοκρατίας και υπέρ της ευελιξίας. Τα κατεστημένα συμφέροντα χρειάζονται πρακτικές συμβουλές υλοποίησης των απαραίτητων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, γράφει.

Στην Ελλάδα, αυτή τη βδομάδα, θα κυκλοφορήσει το βιβλίο της με τον τίτλο «Ευημερία δίχως όρια» και με υπότιτλο «Δημιουργώντας αγορές ακινήτων με εμπιστοσύνη». Ο ενθουσιώδης πρόλογος έχει γραφτεί από τον περιβόητο Φράνσις Φουκουγιάμα, γκουρού των αμερικάνων νεοσυντηρητικών και υπέρμαχου του νεοσυντηρητισμού. Στο βιβλίο του το «Τέλος της Ιστορίας», αμέσως μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την κατάρρευση του «υπαρκτού», υποστήριζε την κατάρρευση των ιδεολογιών και την επικράτηση μια παγκόσμιας φιλελεύθερης κοινωνίας. Θυμίζουμε, επίσης, ότι το 1997 ο Φουκουγιάμα έφτιαξε «Το πρόγραμμα για το Νέο Αμερικανικό Αιώνα», μαζί με τα γνωστά αστέρια της αμερικάνικης ακροδεξιάς Ράμσφελντ, Τσέινι, Γούλφοβιτς και τον αδελφό του Τζορτζ Μπους, Τζέημς, διεκδικώντας τη «ρηγκανική πολιτική στρατιωτικής ισχύος και ηθικής σαφήνειας».

Δεν γνωρίζουμε αν η κ. Παναρίτη συμμετείχε σε κάποια υποεπιτροπή του παραπάνω προγράμματος.

Τα πιο ενδιαφέρονται στοιχεία της δουλειάς της είναι η συνεργασία της μέσω της γνωστής νεοφιλελεύθερης Παγκόσμιας Τράπεζας, με το καθεστώς Φουτζιμόρι στο Περού, αφού πρώτα εργάστηκε στη δεκαετία του ’80 με τα καθεστώτα των Φιλιππίνων, της Βραζιλίας και της Βενεζουέλας.

Το 1991 εγκαταστάθηκε στο Περού. Το 1992 ο Φουτζιμόρι έκανε πραξικόπημα για να παραμείνει στην εξουσία. Εγκατάλειψε το 2000 το Περού και καταδικάστηκε σε 25 χρόνια φυλάκισης για μαζικές δολοφονίες, κατάχρηση εξουσίας, υπεξαίρεση χρήματος και διαφθορά. Την ίδια εποχή η κ. Παναρίτη εργαζόταν για «τη μεταρρύθμιση της αγοράς ακινήτων και τις στρατηγικές της ιδιωτικοποίησης». Μερικοί από τους τίτλους των βιβλίων της είναι ενδεικτικοί: «Το φαινόμενο του Φουτζιμόρι: Κυβερνητική μεταρρύθμιση μέσω της άμεσης δημοκρατίας» (1955).

«Τίτλοι ιδιοκτησίας: Το θαύμα του Περού» (1999). «Στρατηγικές ιδιωτικοποίησης» με παράδειγμα, επίσης, το Περού. Για την προσφορά της έτυχε μεγάλης αναγνώρισης και παρασήμων απ’ όλα τα στελέχη της κυβέρνησης Φουτζιμόρι.

Δεν γνωρίζουμε πόσο συνέβαλε στο οικονομικό θαύμα του Περού, όπως γράφει η ίδια, πάντως το θαύμα, που χειροκροτήθηκε θερμότατα από τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και όλους τους στυλοβάτες του συστήματος (Παγκόσμια Τράπεζα, ΔΝΤ κ.τ.λ.), αποδείχθηκε τεράστιο σκάνδαλο που οδήγησε στην εξαθλίωση των εργαζομένων του Περού και τον οικονομικό στραγγαλισμό της χώρας, που περίφημου «Fujishock». Μέχρι την ανακήρυξή της ως υποψήφιας του ΠΑΣΟΚ ήταν επικεφαλής της «Panel Group», εταιρείας real estate.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ο Γ. Παπανδρέου θα βρει ισχυρές θεωρητικές βάσεις και πολιτικά εργαλεία για τις εναπομείνασες ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας
Από την «ΕΠΟΧΗ» 27.09.09

Μποσικολογία

Μέρες που 'ναι, ο κ. Παπαδημούλης προσπαθεί να μας κάνει να χάσουμε την ηρεμία μας. Όπου σταθεί αναφέρει ότι ο ρόλος της Αριστεράς στο κοινοβούλιο που θα προκύψει είναι να "κρατάει τα μπόσικα" και να ελέγχει!
Ύστερα από αυτό χάσαμε τον ύπνο μας. Ψάξαμε στις διακυρήξεις του ΣΥΡΙΖΑ να δούμε αν αναφέρεται πουθενά σαν ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ να κρατάει τα "μπόσικα" και δεν βρήκαμε τίποτα. Ανοίξαμε τα βιβλία των κλασσικών να βρούμε αν αναφέρονται κάπου στα "μπόσικα", τίποτα. Βάλαμε στο google τις λέξεις "Μαρξ" και "μπόσικα" και πάλι δεν βρήκαμε τίποτα. Βάλαμε και στα αγγλικά τις λέξεις "left" και "bosika", τζίφος πάλι. Αποδεχτήκαμε λοιπόν, ότι είναι μια άποψη του αφορά μόνο τον ίδιο τον κ. Παπαδημούλη (και κάποιους άλλους ίσως...).
Θα του συνιστούσαμε να διαβάσει καλύτερα τις διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ και σίγουρα θα βρει κάποια καθήκοντα παραπάνω από το " να "κρατάει τα μπόσικα" , να φυλάει τσίλιες ή ότι άλλο νομίζει... Αφορμή των παραπάνω σκέψεων ήταν ένας άκρως επιτυχημένος σατυρικός σχολιασμός στο Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ. Επισκεφθείτε το!
Α, και όσοι ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ στη Β Αθήνας υπάρχουν υποψήφιοι που δεν αρκούνται να κρατάνε τα μπόσικα όπως η Ν. Βαλαβάνη, ο Γιάννης Αδάμος και πολλοί άλλοι...

Νίκη της Αριστεράς σε Πορτογαλία & Γερμανία

Μεγάλη νίκη σημειώθηκε για τις δυνάμεις της αριστεράς στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν σε Γερμανία και Πορτογαλία, η οπία συνοδεύτηκε και στις δυο χώρες από πτώση της σοσιαλδημοκρατίας. Τα αποτελέσματα έχουν ως εξής:
Αποτελέσματα βουλευτικών εκλογών 2009 σε Πορτογαλία
(σε παρένθεση τα αποτελέσματα του 2005)

Συμμετοχή 60,60% (65,03%)
Λευκά + Άκυρα 3,06% (2,93%)

Σοσιαλιστικό κόμμα 36,56% (45,05%)
Σοσιαλδημοκράτες (κεντροδεξιά) 29,09% (28,70%)
Λαϊκό κόμμα (δεξιά) 10,46% (7,26%)
Μπλόκο Αριστεράς 9,85% (6,38%)
Κ.Κ.Πορτογαλίας 7,88% (7,56%)
Κ.Κ.Πορτογάλων Εργατών 0,93% (0,84%)
Λοιποί 5,23% (4,21%)

*****
Αποτελέσματα βουλευτικών εκλογών 2009 σε Γερμανία
(σε παρένθεση τα αποτελέσματα του 2005)

Συμμετοχή 70,8% (77,7%)
Άκυρα 1,5% (1,3%)

Χριστιανοδημοκράτες (CDU) 27,3% (27,8%)
Βαυαροί χριστ/δημοκράτες (CSU) 6,5% (7,4%)
Σοσιαλδημοκράτες (SPD) 23,1% (34,2%)
Ελεύθεροι Δημοκράτες (FDP) 14,6% (9,8%)
Κόμμα Αριστεράς (Die Linke) 11,9% (8,7%)
Πράσινοι 10,7% (8,1%)
Πειρατές 2,0% (–)
Ακροδεξιά (NPD+REP) 1,9% (2,1%)
Λοιποί 2,0% (1,9%)

Θα θυμάστε ότι μετά τις ευρωεκλογές και την όχι ικανοποιητική εκλογική καταγραφή του ΣΥΡΙΖΑ, πολλοί μίλησαν για συντηρητικοποίηση των πολιτών λόγω του φόβου που δημιουργεί η οικονομική κρίση. Μέσω αυτής της ανάγνωσης της κατάστασης έβγαζαν την ουρά τους απέξω, περιόριζαν την αναγκαία αυτοκριτική και δημιουργούσαν ένα κλίμα φυσικής θεομηνίας στην οποία η αριστερά δεν θα μπορούσε να είχε κάνει κάτι παραπάνω. Το εκλογικό αποτέλεσμα σε Γερμανία και Πορτογαλία διαψεύδει τις εκτιμήσεις τους. Δύο "πειράματα", με αρκετές διαφορές μεταξύ τους, δείχνουν πως είναι δυνατόν η Αριστερά νη μην είναι στο περιθώριο της πολιτκής σκηνής.

Ο μεγάλος απών

Άρθρο του Κώστας Βεργόπουλου από την Ελευθεροτυπία της Παρασκευής. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η κριτική που κάνει στην αριστερά, γύρω από το πόσο αντισυστημική είναι και κατά πόσο μπορεί πολιτικά να εκφράσει τον κοινωνικό ριζοσπαστισμό. Μια συζήτηση που οφείλει να ανοίξει μετά τις εκλογές:


Ο μεγάλος απών
Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

Με την είσοδο στην τελική ευθεία αναμέτρησης των πολιτικών δυνάμεων, επιβεβαιώνονται όχι ένα, αλλά δύο τουλάχιστον ελληνικά «παράδοξα» στον ευρωπαϊκό χώρο.

Σε ολόκληρη την Ευρώπη, μέχρι σήμερα, η παρατεινόμενη οικονομική κρίση, παρά πάσαν προσδοκίαν, ενισχύει συντηρητικές δυνάμεις, κονιορτοποιεί σοσιαλδημοκρατικές και αριστερές, υπό οιαδήποτε εκδοχή τους. Στη χώρα μας, σημειώνεται ακριβώς αντίθετη εξέλιξη. Η Δεξιά καταρρέει σε συνθήκες ευρυνόμενης κοινωνικής δυσαρέσκειας, ενώ η ελληνική παραλλαγή της Σοσιαλδημοκρατίας βρίσκει απροσδόκητα ανανεωμένη κοινωνική αξιοπιστία, οδεύει προς άνετη κατίσχυση και αυτοδυναμία.

Δεύτερο ελληνικό «παράδοξο» είναι η καθημερινά επιβεβαιούμενη πολιτική κάμψη της λεγόμενης «ριζοσπαστικής Αριστεράς», αυτής ακριβώς που μέχρι πρόσφατα ανερχόταν, με κατά πολύ υπέρτερη κοινωνική απήχηση, επαγγελλόμενη την «αντισυστημική» ανατροπή. Το δεύτερο σημείο εγγίζει τα όρια αινίγματος, εάν ληφθεί υπ'όψη ότι επέρχεται σε στιγμή βαθύτατου πολιτικού και οικονομικού αδιεξόδου της χώρας, με καταγεγραμμένη ευρύτατη λαϊκή δυσαρέσκεια όλων των κατηγοριών του πληθυσμού, δηλαδή σε ιστορική στιγμή, κατά την οποία θα έπρεπε η ριζοσπαστική πολιτική να αποκομίζει τα μέγιστα οφέλη. Δεν αποκλείεται, η απάντηση στα δύο «παράδοξα» να δίδεται με ενιαίο τρόπο, δηλαδή η εξήγηση του ενός να ισχύει ταυτόχρονα και για το άλλο.

Το κλειδί για την αναστήλωση της ελληνικής εκδοχής της Σοσιαλδημοκρατίας θα πρέπει ν' αναζητηθεί λιγότερο στην ικανότητά της να ανταποκρίνεται στις λαϊκές προσδοκίες και περισσότερο στην πρωτοφανή αποτυχία των άλλων δύο πολιτικών πτερύγων ν' ανταποκριθούν στις αναμονές, που είχαν αμφότερες αρχικά υποδαυλίσει, αποκομίζοντας οπωσδήποτε κάποια προσωρινά πλεονεκτήματα, που όμως σήμερα πλέον έχουν και για τις δύο χαθεί. Η Νέα Δημοκρατία είχε επανέλθει στην πολιτική σκηνή όχι με συντηρητικά συνθήματα, αλλά με κεντρώο στίγμα και στην επαγγελία κάποιου «καλού ΠΑΣΟΚ», πέραν της διαπλοκής και διαφθοράς των ετών που είχαν προηγηθεί. Ομως ο απολογισμός της στάθηκε αποκαρδιωτικός σε όλα τα πεδία ανεξαιρέτως. Επί πλέον, σε αντίθεση με τις ευρωπαϊκές συντηρητικές κυβερνήσεις, που σήμερα επαγγέλλονται τη διατήρηση του λαϊκού εισοδήματος κατά την οικονομική κρίση, η ελληνική Δεξιά, πανικόβλητη μπροστά στην επιτήρηση των Βρυξελλών, προεξοφλεί ως δήθεν «αναπόφευκτη» την περικοπή των λαϊκών εισοδημάτων όλων των κατηγοριών. Η κατάρρευση δεν θα ήταν μοιραία, θα μπορούσε να την αποφύγει, εάν είχε επιλέξει την πολιτική των Ευρωπαίων συντηρητικών ομολόγων της. Ομως, διολίσθησε σε αντίθετες και απροκάλυπτα αντιδραστικές επιλογές, των οποίων σήμερα καταβάλλει το τίμημα.

Το κενό εξουσίας, που έγινε αισθητό πολύπλευρα από το φθινόπωρο του 2008, πυροδότησε προσδοκίες ταχείας επαναφοράς του ΠΑΣΟΚ, θέτοντας σε παρένθεση προφανείς και καίριες αδυναμίες του, στο μέτρο που η ελληνική παραλλαγή της Σοσιαλδημοκρατίας, σε αντίθεση με τις ευρωπαϊκές, επαγγέλλεται όχι τη συρρίκνωση του λαϊκού εισοδήματος, αλλά την ενίσχυσή του. Οχι την τυφλή υποταγή στον Αλμούνια, αλλά την επαναδιαπραγμάτευση. Ομως, η ελληνική κοινωνία δεν είναι θύμα απλής υστέρησης των εισοδημάτων, αλλά θύμα «λουμπενοποίησης» ευρύτατων κατηγοριών του πληθυσμού, ιδίως στις νεανικές ηλικίες, που παραμένουν επί δεκαετίες χωρίς την παραμικρή κοινωνική ένταξη. Η δικαιότερη κατανομή των εισοδημάτων συνιστά σοβαρό και επείγον αίτημα, όμως, στις ελληνικές συνθήκες, μεγάλα τμήματα του πληθυσμού προσβλέπουν όχι μόνον σε ποσοτικές μεταβολές, αλλά και σε ριζοσπαστικές ανατροπές, που θ' ανοίξουν την ελληνική κοινωνία στους νέους. Η διάθεση αυτή καταγράφηκε κοινωνικά, και για λογαριασμό πολλών άλλων ευρωπαϊκών κοινωνιών, με την μαζική και «μαύρη» νεανική εξέγερση του περασμένου Δεκέμβρη, που έτυχε ευρωπαϊκής και παγκόσμιας κατανόησης στον ορίζοντα του σημερινού παγκόσμιου αδιεξόδου. Ομως, το τμήμα της Αριστεράς, που έπραξε το καθήκον του ανιδιοτελώς, χωρίς πολιτικό έλεγχο των εξεγερμένων, δεν μπόρεσε στη συνέχεια να διατυπώσει πολιτικό πρόταγμα αντίστοιχο του μηνύματος που η κοινωνία είχε εκπέμψει. Ο κοινωνικός ριζοσπαστισμός υπάρχει και συνεχίζει να επεκτείνεται, ο πολιτικός ριζοσπαστισμός απουσιάζει, παραμένει μέχρι σήμερα υποθετικός και ανεύρετος.

Δεν είναι πρώτη φορά στην Ιστορία που, μετά από λαϊκή εξέγερση, η κάλπη εκφράζεται διαφορετικά. Από την επιτυχή εξέγερση του Φεβρουαρίου του 1848 στη Γαλλία, προέκυψε αυταρχικό Κοινοβούλιο τον άμεσως επόμενο μήνα. Η ιστορική εξέγερση του Μάη του 1968 κατέληξε σε σαρωτική εκλογική κατίσχυση του Ντε Γκολ. Η κοινωνική αφύπνιση δεν βρήκε αντίκρισμα στις ψήφους.

Οταν ο Συνασπισμός διαβεβαιώνει ότι το κατεστημένο έχει θορυβηθεί με τον λαϊκό ριζοσπαστισμό, δεν σφάλλει. Ομως, ο ίδιος δεν είναι αμέτοχος αυτής της ανησυχίας. Απώλεσε αξιοπιστία στη διεκδίκηση του ριζοσπαστικού κοινωνικού χώρου και σήμερα ουδένα πολιτικό φόβο προκαλεί. Η πολιτική δυναμική του εκάμφθη, στο μέτρο που δεν εξέπεμψε σαφές πολιτικό στίγμα ούτε προσδιόρισε διαδικασίες που θα απέφεραν το ζητούμενο. Οταν οι δημοσκοπήσεις τον επίστωναν με υψηλή συμπάθεια κοινής γνώμης, αυτό, αντί ευεξίας και πολιτικής ευφευρετικότητος, προκαλούσε αμηχανία και πανικό στις οργανώσεις του: το πολιτικό επίτευγμα εισπραττόνταν ως οργανωτική αδυναμία. Η χαμηλή επίδοση στις ευρωεκλογές, αντί να κατανοηθεί ως έλλειμμα πολιτικού στίγματος και προοπτικής, παρουσιάστηκε ως οργανωτικό πρόβλημα. Ομως, η μετατροπή των ιδεολογικών και πολιτικών ζητημάτων σε οργανωτικά δεν συνιστά ριζοσπαστισμό και μάλιστα διαθέτει αρνητικές περγαμηνές από το παρελθόν. Η άποψη «καλύτερα λιγότεροι αλλά οργανωμένοι, παρά περισσότεροι αλλά ανοργάνωτοι» δεν είναι καινούργια, αλλά φορτισμένη με δυσάρεστες αναμνήσεις. Τα οργανωτικά αντανακλαστικά υπερίσχυσαν του ανοίγματος στην κοινωνία και αυτή εξωθήθηκε σε ακόμη βαθύτερη απόγνωση. Παρά την αναμόρφωση του ΠΑΣΟΚ, η ανανεωμένη αξιοπιστία του προέρχεται λιγότερο από το ίδιο και περισσότερο από την επέκταση της κοινωνικής απόγνωσης και την αποτυχία των άλλων πτερύγων να την εκφράσουν πολιτικά. Ομως η εκλογική επιτυχία δεν συνεπάγεται διόλου και την κοινωνική. Το σημείο αυτό, ενώ ανησυχεί ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, εν τούτοις εντυπωσιακά απουσιάζει από την προεκλογική ρητορική.

ΜΠΛΑΝΚΟ – Δυο εκδοχές της πραγματικότητας (του Κ. Σκαρπίδη)

Είναι αναμφιβήτητο πως εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια γίνονται ενέσεις εθνικισμού στους λαούς των Βαλκανίων τη στιγμή που στην κυκλοφορία των κεφαλαίων εφαρμόζεται ο κοσμοπολιτισμός των κεφαλαίων (βλέπε επενδύσεις στα Βαλκάνια, φθηνό εργατικό δυναμικό...). Βασικοί χαμένοι είναι οι εργαζόμενοι των Βαλκανικών χωρών. Βασικοί κερδισμένοι είναι οι μεγάλες δυνάμεις και οι ντόπιες ελίτ της κάθε χώρας. Έτσι δικαιολογούνται πόλεμοι, εγκατάσταση νατοϊκών βάσεων, εξοπλισμοί. Το γνωστό διαίρει & βασίλευε!
Δημοσιεύουμε ένα κείμενο που μας έστειλε ο Κώστας Σκαρπίδης και γράφτηκε με αφορμή τον αγώνα μπάσκετ μεταξύ της Ελλάδας και ΠΓΔΜ ή Μακεδονίας (διαλέξτε και πάρτε).

ΜΠΛΑΝΚΟ – Δυο εκδοχές της πραγματικότητας

Όσοι παρακολούθησαν από την κρατική τηλεόραση το Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας ήρθαν αντιμέτωποι με έναν, αρχικά, ακατανόητο γρίφο. Στο άκρο της οθόνης σε ένα μικρό πλαίσιο, η πολωνική τηλεόραση παρουσίαζε δίπλα από την ένδειξη με το σκόρ του αγώνα τα αρχικά των χωρών των ομάδων που βρέθηκαν ως αντίπαλες βάσει του προγράμματος της διοργάνωσης. Μέχρι εδώ καλά.
Όμως - για κακή μας τύχη - στους αγώνες αυτούς συμμετείχε και η δική μας FYROM. Λέω η δική μας, γιατί η χώρα αυτή αναγνωρίστηκε de facto από την πολωνική διοργανωτική αρχή και από την πολωνική τηλεόραση - με το όνομα Μακεδονία. Έτσι σε αυτό το μικρό πλαίσιο στην άκρη της οθόνης όπου αναγράφονταν τα αρχικά των αντιπάλων, η κατά το ελληνικά γούστα FYROM αποδόθηκε συντετμημένα ως MKD (MAKEDONIA).

Μπορούμε εύλογα να υποθέσουμε πως οι ηγέτες της ελληνικής αποστολής εναντιώθηκαν στην απόφαση της κρατικής τηλεόρασης της Πολωνίας (μέλος της Ε.Ε) να αναγνωρίσει την γειτονική μας χώρα ως Μακεδονία. Και να την παρουσιάζει σε ζωντανή μετάδοση παγκοσμίως με το όνομα που αυτή διάλεξε για τον εαυτό της χωρίς να πάρει την δική μας έγκριση. Θα περίμενε κανείς πως για λόγους ευθιξίας η ελληνική ομάδα θα αποχωρούσε από τους αγώνες αφού δεν κατάφερε να επιβάλλει στους εταίρους μας την ορθότητα του αιτήματος μας.

Αντί αυτού οι εγκέφαλοι της ελληνικής τηλεόρασης επέλυσαν - ως άλλοι Μεγαλέξανδροι - το πρόβλημα, με τη χρήση διορθωτικού (μπλάνκο). Έτσι όταν αγωνίζονταν οι ακατανόμαστοι με τις άλλες ομάδες, στο μικρό τετραγωνάκι που αναγράφονταν τα αρχικά των χωρών εμφανιζόταν ένα άσπρο κενό κουτάκι. Σαν την εξωτερική μας πολιτική. Δηλαδή την πολιτική για εσωτερική κατανάλωση. Το κρυμμένο νόημα αυτής της ταχυδακτυλουργίας συνοψίζει την πεμπτουσία του πολιτικού στρουθοκαμηλισμού. Καμώνεται πως περιφρονεί την συνειδητή απόφαση της Πολωνίας να αναγνωρίζει τους γείτονες ως Μακεδονία, ενώ ταυτόχρονα όλος ο κόσμος διαβάζει στις οθόνες του MKD. Εκτός από εμάς. Οι Έλληνες τηλεθεατές στο μικρό τετραγωνάκι ατενίζουν το απέραντο λευκό. Κάτι σαν τις λευκές ψυχώσεις που περιγράφει η σύγχρονη ψυχοπαθολογία. Οι αρνήσεις της πραγματικότητας – τόσο εσωτερικής όσο κι εξωτερικής - δεν μπορούν όμως να πραγματοποιούνται χωρίς ένα ιδιαίτερα ακριβό αντίτιμο. Ο λογαριασμός βέβαια συνήθως πληρώνεται από την επόμενη γενιά, όπως το δημόσιο χρέος. Οι πολιτικοί τυχοδιώκτες του Γιουνανιστάν συντηρούν στην ατζέντα τους το θέμα των γειτόνων ως εφεδρεία, στην προσπάθεια τους να εκμεταλλευτούν τις όποιες ανασφάλειες μας. Όμως το συγκεκριμένο ζήτημα της αναγνώρισης των «Σκοπίων» ως Μακεδονία έχει τελειώσει και νομίζω πως μπορούμε να πενθήσουμε την απώλεια της δυνατότητας μας να επηρεάζουμε τα πράγματα προς την κατεύθυνση που επιθυμούμε διαμέσου φαντασιώσεων. Ως αρνητές μιας διαδικασίας αμοιβαίας αναγνώρισης – και αρχικά από τη θέση του ισχυρότερου – ηττηθήκαμε κατά κράτος στο διπλωματικό επίπεδο. Όταν η αναγνώριση δεν μπορεί ούτε προσχηματικά να τεθεί ως αμοιβαία – τότε πρόκειται απλά για επιδίωξη σχέσεων δουλικότητας - κυριαρχίας. Αυτή είναι άραγε η τελευταία πηγή αυτοεκτίμησης - που οι πολιτικοί μας θεωρούν πως μας απέμεινε; Οι «Σκοπιανοί» από κάτω; Όμως ούτε αυτό δεν είναι πλέον εφικτό.

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο σε αυτήν την ιστορία αποτυχίας βρίσκεται στην χρήση της ελληνικής γλώσσας. Το ναυάγιο ήταν προδιαγεγραμμένο όχι εξαιτίας της αντισταθμιστικής φαντασίωσης μεγαλείου που στήριξε εξαρχής το ελληνικό αίτημα. Μιας και το αίτημα ήταν εξαρχής παράλογο δεν μπορούσε να βρει αποδέκτη στην διεθνή κοινότητα. Έτσι πολύ γρήγορα μετατράπηκε σε απαίτηση προς τους εταίρους μας να συμμεριστούν την θέση μας ενάντια στην δική τους εκτίμηση του πράγματος. Κάποια στιγμή με σχεδόν μαγικό τρόπο αναδύθηκε η λέξη «Σκοπιανοί» και «τα Σκόπια» κλπ. Η λέξη αυτή έκανε καριέρα και καταξιώθηκε στην συνείδηση μας. Μιλούσαμε πλέον αργκό. Δεν θα χαρακτηρίσω αυτήν την γλωσσική χρήση ως απόλυτα ρατσιστική. Ως το κατεξοχήν παράδειγμα λεκτική βίας στην δεκαπενταετία που πέρασε. Αυτό όφειλε να είναι υποχρέωση του Ραδιοτηλεοπτικού, της ΕΣΗΕΑ και της Ακαδημίας Αθηνών.

Αυτό που μου φαίνεται πολύ πιο ενδιαφέρον είναι η καταβαράθρωση των κανόνων της ελληνικής γλώσσας. Η διατύπωση: «οι Σκοπιανοί», είναι αδιαμφισβήτητα από γραμματικής άποψης ένα ατόπημα. Ένα απονενοημένο διάβημα. Πως όμως έφτασαν εγγράμματοι υποτίθεται άνθρωποι να λανθάνουν τόσο αβίαστα και τόσο μαζικά; Αναφέρομαι στον δημόσιο λόγο και όχι στις κατ ιδίαν γλωσσικές χρήσεις. Από τις πολιτικές και δημοσιογραφικές ελίτ θα περίμενε κανείς υπευθυνότητα και σοβαρότητα. Από την κρατική τηλεόραση προσδοκούμε να μην αποτελεί μόνον μετενσάρκωση της ΥΕΝΕΔ. Όχι μια Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων, όπου οι λέξεις σημαίνουν κάθε φορά - αυτό που μας βολεύει. Από ότι θυμάμαι, στις χώρες του ανύπαρκτου σοσιαλισμού οι λογοκριτές χρησιμοποιούσαν μαύρο χρώμα για αυτά που θεωρούσαν ακατάλληλα δι ανηλίκους. Εδώ ο υπεύθυνος ροής προγράμματος της ΕΤ1 χρησιμοποιεί μπλάνκο. Ασπρόμαυρο, το χρώμα του ολοκληρωτισμού. Ποιος ξέρει; Όταν μια μέρα οι αρνήσεις της πραγματικότητας συνεπικουρούμενες από μαγικούς τρόπους σκέψης κυριαρχήσουν - οι οθόνες μας θα γίνουν ολόλευκες. Μπλάνκο ταπείνωση…στις γειτονιές των καταφρονεμένων. Ελίτ και προλετάριων. ΛΑΟΣ και Κολωνάκι.

Εφιάλτης στο δρόμο με τις απολύσεις...

Μια βδομάδα πριν τις εκλογές και την διαφαινόμενη εναλλαγή του πρώην καταλληλότερου με το νυν καταλληλότερο η πιο ηχηρή είδηση αφορά στα λεγόμενα κανόνια. Ενώ η πολιτική ατζέντα είναι μεταξύ πράσινης ανάπτυξης(ΠΑΣΟΚ) και νεοφιλελεύθερης "ειλικρίνειας"(ΝΔ) η πραγματική κρίση είναι εδώ.

* Λουκέτο σε 5 ασφαλιστικές εταιρίες - οι 4 του ομίλου Ασπίς - που σημαίνει 2850 εργαζόμενοι στον αέρα.
* Κατάσχεση σε 8 πλοία του Αγούδημου (GA Ferries - τα γνωστά Δημητρούλα, Ρομίλντα κλπ) που σημαίνει 200 ναυτεργάτες και 45 υπάλληλοι στον αέρα.
* Νέκρωση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά αφού οι Γερμανοί δεν φέρνουν πλέον καράβια που σημαίνει 1300 εργάτες στον αέρα.
* Απολύσεις σε μια σειρά από κλάδους (π.χ. τηλεπικοινωνίες, τύπος).

Μετεκλογικά οι ψηφοφόροι είτε δεξιοί είτε αριστεροί είτε κεντρώοι θα αντιμετωπίσουν την ίδια θύελλα, τα λουκέτα δεν ξεχωρίζουν χρώματα.
Τα καθήκοντα της Αριστεράς, λοιπόν, είναι ξεκάθαρα : μάχη για την αλλαγή των συσχετισμών, μέσα και κοντά στον κόσμο και τα προβλήματα του, συγκρότηση και ρίζωμα μέσα στο λαό της κρίσης...

Οι Αρχαιολόγοι ΟΜΗΡΟΙ ενός Προεδρικού Διατάγματος!

Συμβασιούχοι, πτυχία με ημερομηνία λήξης, άνεργοι, πλέον, πρώην υπάλληλοι της "βαριάς" βιομηχανίας της χώρας δεν μπορούν πλέον να εργαστούν πάνω στο αντικείμενό τους (24 μήνες ήταν υπερ-αρκετοί!).
Λόγω του Π.Δ. 164/2004 του Παυλόπουλου και ψάχνουν εναγωνίως άλλου είδους απασχόληση, γιατί τα πτυχία τους πλέον δεν έχουν αντίκρυσμα! Νεώτεροι συνάδελφοί τους ακολουθούν, με την άθλια προοπτική των 24 μηνών εργασίας πάνω στο αντικείμενό τους και μετά…βλέπουμε!
Πού συμβαίνουν όλα αυτά; Στην Ελλάδα του 2009, οι αρχαιολόγοι (όπως και διάφορες άλλες ειδικότητες εργαζομένων στο ΥΠΠΟ: συντηρητές, διοικητικοί υπάλληλοι, εργάτες, κα.) βρίσκονται σε αδιέξοδο!
Η κατάσταση στην Αργολίδα είναι βεβαίως ακόμα πιο δύσκολη λόγω της ανύπαρκτης ασφάλισης καθώς και του αυθαίρετου μισθολογίου όσων εργάζονται σε ανασκαφές (αρχαιολόγοι, σχεδιαστές, εργάτες), οι οποίες διενεργούνται με έξοδα ιδιωτών. Ακολουθεί το δελτίο τύπου, από Συνέντευξη Τύπου, που πραγματοποίησε ο Σύλλογος Εκτάκτων Αρχαιολόγων, την Πέμπτη, 24/09/09 στα γραφεία του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, (Ερμού 134-136) στην Αθήνα.
Σ.ΕΚ.Α.
Σύλλογος Εκτάκτων Αρχαιολόγων
Νικηταρά 8-10 10678 Αθήνα, Τηλ./Fax: 210 3816584, Κιν. 6977509501
Email: sekagr@msn.com, www.sitemaker.gr/seka

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στο πλαίσιο των προεκλογικών δεσμεύσεων και υποσχέσεων, αλλά και γενικά στο προγραμματικό λόγο των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας, απουσιάζει η οιαδήποτε αναφορά σε θέματα πολιτισμού και δη στα χρόνια προβλήματα που ταλανίζουν το χώρο της αρχαιολογίας.
Καμία αναφορά στην υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση των πολιτιστικών οργανισμών και των μουσείων
Καμία αναφορά στο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί με τον 24μηνό περιορισμό, ως μέγιστος χρόνος εργασίας στο Υπουργείο Πολιτισμού από το Π.Δ. 164/2004.
Καμία αναφορά στη θεσμοθέτηση επιτέλους ενός τακτικού και τακτού τρόπου πρόσληψης των αρχαιολόγων στην Αρχαιολογική Υπηρεσία.
Καμία αναφορά στη συνεχιζόμενη υποβάθμιση και ελαχιστοποίηση των χρηματοδοτούμενων από την Ευρωπαϊκή Ένωση προγραμμάτων για την ανασκαφή και ανάδειξη αρχαιολογικών χώρων και τη μετατροπή τους σε χώρους τουριστικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος.

Εμείς, οι αρχαιολόγοι, εξακολουθούμε να βρισκόμαστε σε απελπιστική κατάσταση. Ο 24μηνος περιορισμός του ΠΔ164/2004 δεν μας επιτρέπει να δουλέψουμε ποτέ ξανά, μιας και ο μόνος αποδέκτης της εργασίας μας είναι το Υπουργείο Πολιτισμού. Επιστήμονες με σοβαρές σπουδές, πολυετή πρακτική εμπειρία σε σωστικές ανασκαφές, εκθέσεις μουσείων και αναδείξεις αρχαιολογικών χώρων πετιούνται κυριολεκτικά στα σκουπίδια για να ανακυκλωθούν με νέους συναδέλφους, ανεκπαίδευτους και με ημερομηνία λήξης τους 24 μήνες.

Η Αρχαιολογική Υπηρεσία, ιδίως στην περιφέρεια, αδυνατεί να ανταπεξέλθει στο έργο της, αυτό της προστασίας των αρχαιοτήτων, ελλείψει προσωπικού. Οι κενές οργανικές θέσεις των αρχαιολόγων ξεπερνούν τις 550, ενώ οι μόνιμοι συνάδελφοί μας που συνταξιοδοτούνται είναι διπλάσιοι από αυτούς που προσλαμβάνονται.

Μουσεία κλειστά, αρχαιολογικοί χώροι ρημαγμένοι, αυτή είναι η «βαριά βιομηχανία» που θα μπορούσε να τονώσει τον τουρισμό στην περιφέρεια. Και όσοι θελήσουν να χτίσουν ένα σπίτι και ήταν τόσο άτυχοι ώστε το οικόπεδό τους να κρύβει την Ιστορία, περιμένουν χρόνια μέχρι να βρεθεί το προσωπικό να το ανασκάψει.

Θα μπορούσαμε ίσως να καταλάβουμε την αδιαφορία του Υπουργείου για το πρόβλημα της επιβίωσής μας (700 αρχαιολόγοι δεν είναι αρκετοί ψήφοι), δεν κατανοούμε όμως την αδιαφορία για την πολιτιστική μας κληρονομιά αλλά και για τον Έλληνα πολίτη. Είναι παράλογο όμως να διαψεύδεις με τόσο βάρβαρο τρόπο τις προσδοκίες επιστημόνων, δημιουργώντας αναλώσιμους υπαλλήλους των 24 μηνών, και να διαγράφεις με μια γραμμή το κεφάλαιο που επενδύθηκε από τη ζωής τους, για την απόκτηση της επιστημονικής γνώσης, την οποία πλήρωσε ο ελληνικός λαός, αλλά και της επαγγελματικής εξειδίκευσης που αποκτήθηκε στο πεδίο.
Άραγε να ελπίζουμε πως η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές θα αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος ή επειδή τα κόμματα εξουσίας κρίνουν πως δε διαθέτουμε τόσο μεγάλη ψηφοθηρική δύναμη και πάλι θα παλεύουμε για το αυτονόητο;
Ζητάμε:
•Άμεση εξαίρεση των αρχαιολόγων από τις περιοριστικές διατάξεις του Π.Δ. 164/2004 (24μηνο) καθώς αποτελεί ακύρωση του επαγγελματικού μας δικαιώματος.
•Κατάργηση των προσλήψεων με αδιαφανή τρόπο μέσω της Γενικής Διεύθυνσης (Γραφείο Υπουργού) και θέσπιση πλαισίου, που θα διασφαλίζει τη διαφάνεια των προσλήψεων με αντικειμενικά κριτήρια (προϋπηρεσία, προσόντα, εξειδίκευση, κ.λπ.)
•Άμεση πλήρωση των οργανογραμμάτων των Υπηρεσιών. Στελέχωση με μόνιμο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων (επιστημονικό, τεχνικό, εργατοτεχνικό, φυλακτικό) με διαφανείς διαδικασίες και αντικειμενικά κριτήρια.

Διλλήματα φθίνουσας πολιτικής αντίληψης

Ο Γ. Κόνδης σε άρθρο του στην εφημερίδα "Αργολίδα" την Πάρασκευή 18/09 αναφέρεται στην κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ. Απομονώνουμε κάποιες φράσεις και τις σχολιάζουμε:

"Σε ποιούς απευθύνεται ένα γκρουπούσκουλο τύπου ΔΕΑ που απαιτεί να έχει ισοβαρή λόγο, αλλά όχι βάση και πρακτική στις πολιτικές διαδικασίες αυτού του τόπου; Τι νομιμοποιεί μια άλλη "συνιστώσα", την ΚΟΕ, να προδιαγράφει τα αριστερά όρια στα οποία θα κινηθούν οι πολιτικές μας πρακτικές και οι συνειδήσεις μας;"

Η υποτιμητική αναφορά με όρους όπως "γκρουπούσκουλο" απέναντι σε μικρότερες και με διαφορετικές ιδεολογικές κια πολιτικές αναφορές οργανώσεις φανερώνει τουλάχιστον μια υποτίμιση, προκατάληψη και μη σεβασμό της υπαρκτής μικρής ή μεγάλης παρέμβασης που έχουν. Όσον αφορά το ερώτημα για την ΚΟΕ, δεν θα μπορούσε το αντίστοιχο να απευθυνθεί σε άλλες οργανώσεις ή τάσεις του ΣΥΝ; Ο καθένας έχει διακαίωμα να βάζει τα όρια που ο ίδιος θεωρεί και αυτό το κάνουν ΟΛΟΙ. Το ερώτημα είναι γιατί δεν έχει διακαίωμα να το κάνει η ΚΟΕ ή κάποιο άλλο "γκρουπούσκουλο"...

"Η αλλαγή πλεύσης που σηματοδοτεί το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ και η ανάληψη της ηγεσίας από τον κ. Αλ. Αλαβάνο θα επηρεάσει βαθύτατα την κουλτούρα της ανανεωτικής αριστεράς..."

Η γνώμη μας είναι διαφορετική και γνωστή.
"όταν αποδείχτηκε πως ο "μικρούλης" δεν ήταν μια απλή μαριονέτα, ο κ. Αλαβάνος θυμήθηκε τις παλιές καλές πολιτικές συνταγές: "ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε προσπαθούμε να το διαλύσουμε"
Για το θέμα αυτό έχουμε ανεβάσει πολλές αναρτήσεις. Η ακριβώς προηγούμενη είναι επίσης σχετική. Είναι προφανές, για εμάς τουλάχιστον, ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίστροφο.
"Στα χρόνια που μετράει η ανανεωτική αριστερά από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, δε διανοήθηκε ποτέ κανείς να χαρακτηρίσει "δεξιές" τις απόψεις κάποιου άλλου επειδή δεν συμφωνούσε με αυτές."
Είναι περίεργο να μπαίνει ζήτημα για τον χαρακτηρισμό ως "δεξιών" κάποιων απόψεων, τη στιγμή που το άρθρο ξεκινά χαρακτηρίζοντας κάποιους "γκρουπούσκουλα". Επίσης στην Ανανεωτική αριστερά μπορεί να μη διανοούνται να χαρακτηρίσουν απόψεις ως "δεξιές" αλλά δεν χάνουν ευκαιρία να χαρακτηρίζουν απόψεις αριστερίστικες, δογματικές... Πάλι, μόνο η Ανανεωτική Αριστερά έχει δικαίωμα να κρίνει κάτι σαν αριστερισμό;
Και τέλος, άλλο ένα ερώτημα. Τι νομιμοποιεί την Ανανεωτική (ή και οποιαδήποτε άλλη) αριστερά να συμμετέχει σε ένα συμμαχικό ψηφοδέλτιο και να μην τηρεί τις προγραμματικές συμφωνίες;
Επιλέξαμε να είμαστε όσο πιο ήπιοι γινόταν, να θέσουμε κάποια ερωτήματα και να σχολιάσουμε κάποια ίσως δευτερεύοντα ζητήματα. Αυτό ας μην παρθεί σαν φθίνουσα πολιτική αντίληψη...

Για όλα φταίει ο Αλαβάνος...

Στην πολιτική όταν κάποιοι με δύναμη και μηχανισμούς (τουλάχιστον κατά πολύ μεγαλύτερους από τους δικούς σου) σε βάλουν στο μάτι, τότε δύσκολα μπορείς να βρεις το δίκιο σου (τουλάχιστον όσο είσαι εν ζωή). Ειδικά όταν κι εσύ κάνεις λάθη, δίνοντάς τους πατήματα...
Ο Αλ. Αλαβάνος είναι ένας από τους ανθρώπους που θέλησαν να βγουν από το "μαντρί". Η εικόνα που έχει αποκομίσει πολύς κόσμος είναι αρνητική, κάτι που είναι τουλάχιστον άδικο για τη συνεισφορά του ίδιου στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Έκανε λάθη και ο ίδιος, δεν απευθύνθηκε στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και δεν προσπάθησε (από σεμνότητα ή από αστοχία) να κάνει ευρέως γνωστά τα ζητήματα που ο ίδιος έθετε. Για παράδειγμα, πόσοι ξέρουν τον λόγο παραίτησής του όπως ο ίδιος τον ανέλυσε στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ; Ελάχιστοι. Κι αν κάποιοι δεν ήθελαν να γίνουν γνωστά, ο Α. Αλαβάνος όμως όπως είπα έπρεπε να καταλάβει ότι είναι κρίσιμο να κάνει έγκαιρα γνωστές τις απόψεις του. Από κει και πέρα, αν οι μηχανισμοί (πάσης φύσεως) σε βάλουν στο στόχαστρο, τα περιθώριά σου είναι περιορισμένα.
Στις ευρωεκλογές πήγε στο ντιμπέιτ και του την έπεσαν γιατί δεν άφησε τον νέο… Τσίπρα να δοκιμάσει τις δυνάμεις του. Σήμερα ακούγονται ψίθυροι, πού είναι ο Αλαβάνος. Αν βγει θα πουν ότι πάει πάλι να μπει σφήνα στον Τσίπρα. Μετά τις ευρωεκλογές παραιτήθηκε και κάποιοι έλεγαν πως φεύγει από τη μάχη ύστερα από ένα κακό εκλογικό αποτέλεσμα. Όταν ανακάλεσε την παραίτησή του, πολλοί που πριν του έλεγαν "μη φεύγεις" τον εγκατέλειψαν και τον ήθελαν σε ρόλο κομπάρσου. Δυστυχώς, το πώς η Αριστερά διαχειρίζεται μέλη της και ειδικά στελέχη της πολλές φορές θυμίζει τη λειτουργία των αστικών κομμάτων.
Πολλοί, και κυρίως οι συστημικές δυνάμεις, ανυπομονούν να στείλουν τον Αλαβάνο στη σύνταξη. Το τελευταίο διάστημα το tvxs και ειδικά ο Στ. Κούλογλου (χωρίς να τον θεωρώ συστημική δύναμη) με τουλάχιστον άγαρμπο τρόπο προσπαθούν να "κοντύνουν" τον Α. Αλαβάνο.
Διαβάστε έναν πολύ ενδιαφέροντα σχολιασμό δημοσίευσης στο tvxs που αφορά έρευνα της VPRC με ερώτημα : «Ποιος φταίει για την κρίση στο ΣΥΡΙΖΑ ;». Το αναδημοσιεύουμε από το πολύ ενδιαφέρον blog dosepasa:

Ερωτήματα για μια παράξενη δημοσκόπηση του TVXS

Σε άρθρο στο TVXS, στο φόρτε της προεκλογικής περιόδου δημοσιεύονται αποτελέσματα έρευνας της VPRC με ερώτημα : «Ποιος φταίει για την κρίση στο ΣΥΡΙΖΑ ;» Τα αποτελέσματα είναι :

1. Φταίει ο Αλαβάνος-32%
2. Φταίει ο Τσίπρας-18%
3. Φταίνε και οι δύο-13%
4. Κανείς-3%

Παρατήρηση 1η : Όσοι/ες πιστεύουμε ότι δεν φταίει ούτε ο Αλαβάνος, ούτε ο Τσίπρας, αλλά το γραφειοκρατικό –ιεραρχικό μοντέλο λειτουργίας της αριστεράς, καταγραφόμαστε ως απολιτίκ.

Παρατήρηση 2η : Οι ερωτώμενοι δεν καταλαβαίνουμε εάν διάκεινται θετικά ή αρνητικά στον ΣΥΡΙΖΑ, θετικά ή αρνητικά στην κρίση του, θετικά ή αρνητικά στην ηγεσία Αλαβάνου ή την ηγεσία Τσίπρα. Ερωτώνται το αυτονόητο : Δηλαδή ποιό ήταν το κορυφαίο γεγονός της κρίσης του ΣΥΡΙΖΑ με βάση την πληροφόρηση του μέσου πολίτη από τα ΜΜΕ. Προφανώς ήταν η παραίτηση Αλαβάνου. Για κάποιους που είναι πιο κοντά στις εξελίξεις, κορυφαία στιγμή μπορεί να ήταν η δραματική Κυριακή 6 Σεπτέμβρη, όπου ο πρόεδρος του ΣΥΝ ανακοίνωσε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία την αυτόνομη κάθοδο του ΣΥΝ, για να την αναιρέσει το απόγευμα κάτω από την γενική κατακραυγή απλών μελών του ΣΥΝ και την απειλή εμφάνισης άλλου σχήματος. Αυτή η 2η προσέγγιση απαιτεί βέβαια MSc γνώσεων όσον αφορά τη φραξιονιστική διαπάλη εντός της εγχώριας αριστεράς, το οποίο δεν διαθέτει ο μέσος πολίτης. Επομένως όσοι απαντούν ότι φταίει ο Αλαβάνος μπορεί να σκέφτονται : είτε «Τον καημένο το ΣΥΡΙΖΑ, τι έπαθε από τον κακό Αλαβάνο» είτε «Ευτυχώς που ο Αλαβάνος τα ‘κανε μπάχαλο στο ΣΥΡΙΖΑ μπας και ξυπνήσουν μερικοί» είτε «Δε με νοιάζει τι στο διάολο κάνουν αυτοί στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά απ’ ότι ακούω ο Αλαβάνος τα έκανε μαντάρα».

Ερώτημα 1ο

Θεωρεί ο κ. Κούλογλου αυτή την έρευνα αντικειμενική και χρήσιμη ;

Ερώτημα 2ο

Την έρευνα δεν την διεξήγε καμία άσημη και άσχετη εταιρεία που δεν γνωρίζει τη διαφορά μιας πολιτικής έρευνας από μια έρευνα για οδοντόκρεμες, αλλά η πασίγνωστη VPRC, με στελέχη άριστους επιστήμονες, που γνωρίζουν με κάθε λεπτομέρεια τα τεκταινόμενα στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Πώς έπεσε η VPRC σε τέτοια λούμπα ;

Ερώτημα 3ο

Ποια είναι η προεκλογική επικαιρότητα ενός συμπεράσματος : «Σταύρωσον – σταύρωσον τον Αλαβάνο» ο οποίος δηλώνει πλέον, απλό μέλος ΣΥΡΙΖΑ ; Η στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές ; Η μήπως η VPRC, που είναι άσος στις δημοσκοπήσεις, γνωρίζει κάτι για το αποτέλεσμα της 4ης Οκτωβρίου που εμείς δεν γνωρίζουμε και έχει έτοιμη και την εξήγηση ;

Και μια απάντηση

Άσχετα με το πώς κρίνει καθένας τους χειρισμούς Αλαβάνου, ο συγκεκριμένος άνθρωπος, είτε αρέσει είτε δεν αρέσει στην Κουμουνδούρου, συνδέθηκε στον «κοινό νου» με την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε «κατιτίς» στον «κοινό νου». Συνδέθηκε με την σύντομη αναλαμπή που η αριστερά απέκτησε ενότητα, πρόσημο, ανάστημα . Για μια στιγμή φάνηκε, ότι μια Αριστερά και μεγάλη και μαχητική δεν είναι ανέφικτη. Κάποιοι (εκτός, αλλά κι εντός) νομίζουν ότι απαξιώνοντας και συκοφαντώντας τα σύμβολα, παίρνουν σβάρνα και την ελπίδα. Σφάλλουν όμως και βιάζονται. Γιατί το όραμα της επανίδρυσης του ΣΥΡΙΖΑ από τα κάτω είναι πολύ πιο δυνατό απ’ οποιοδήποτε μεμονωμένο πρόσωπο.

Βαγγελιώ Σωτηροπούλου

Η στατιστική του τρόμου: 23 αυτοκτονίες σε 18 μήνες σε μια επιχείρηση

Στην χθεσινή Αυγή δημοσιεύεται άρθρο του Ν. Γεωργακάκη που θίγει ένα πρόβλημα που τείνει να πάρει μορφή μάστιγας. 23 αυτοκτονίες μέσα σε 18 μόλις μήνες πραγματοποιήθηκαν στην France Telecom. Στην χώρα μας οι καταγεγραμμένες αυτοκτονίες (οι πραγματικές είναι περισσότερες) έφτασαν το 2007 τις 328.
Οι συνθήκες εργασίας, οι συνθήκες ζωής, ο ανταγωνισμός, η ανασφάλεια δολοφονούν ανθρώπους. Και όλες αυτές οι καταστάσεις δεν δημιουργούνται από μόνες τους. Κάποιο σύστημα τις αναπαράγει, τις πολλαπλασιάζει και τις μεγεθύνει...

Το μήνυμα με τις αυτοκτονίες στην France Τelecom

Διαβάσαμε στον τύπο για τις αλλεπάλληλες (23) αυτοκτονίες στον γαλλικό τηλεπικοινωνιακό κολοσσό France Τelecom στο διάστημα των τελευταίων 18 μηνών. Τα συνδικάτα αποδίδουν τις αυτοκτονίες στο εργασιακό στρες που προκαλεί ο εξοντωτικός ανταγωνισμός στην άλλοτε δημόσια επιχείρηση και στη διαρκή αναδιάρθρωση που γίνεται τα τελευταία χρόνια. Τελευταίο θύμα ήταν 32χρονη υπάλληλος που έβαλε τέλος στη ζωή της πηδώντας τον έκτο όροφο του κτιρίου της εταιρείας στο Παρίσι, μετά από κάποια σύσκεψη που αποφασίστηκε η μετάθεση της σε άλλη διεύθυνση.

Οι εργαζόμενοι της FT χαρακτήρισαν τις ισχύουσες σήμερα συνθήκες εργασίας ως απερίγραπτες ως «μεσαιωνικές» (εφημερίδα «Le Μonde»). Όπως αναφέρουν «Ζητάμε την άδεια για να πάμε στην τουαλέτα και αν καθυστερήσουμε λίγο από διάλειμμα πρέπει να δίνουμε γραπτή εξήγηση».

Τα αιτήματα για άδεια μένουν αναπάντητα... μας υποχρεώνουν να μετακινούμαστε σε πιο χαμηλές θέσεις “για το καλό της εταιρείας”». «Θέλουν να ελαχιστοποιήσουν το κόστος χωρίς να ενδιαφέρονται για τον ανθρώπινο παράγοντα» είπε στον «Μonde» μια εργαζόμενη. Δεν είναι λοιπόν άσχετες οι αυτοκτονίες αυτές με τις συνθήκες που επικρατούν.

Τα επακόλουθα της ιδιωτικοποίησης

Όμως οι συνθήκες εργασίας δεν ήταν πάντα έτσι. Ενόσω η εταιρεία ήταν στο δημόσιο, λειτουργούσε πιο ορθολογικά, οι συνθήκες εργασίας πιο αξιοπρεπείς.

Την περίοδο (1975-1985) που υπήρχε συνολικός δημόσιος έλεγχος (100%), η εταιρεία αναπτύχθηκε μέσω ενός φιλόδοξου επενδυτικού σχεδίου, πέτυχε να είναι πρωτοπόρα στην ποιότητα των τηλεφωνικών υπηρεσιών παραμένοντας κερδοφόρα κάτι που δημιούργησε φθόνο. Παρόμοια φαινόμενα αυτοκτονιών δεν υπήρχαν.

Στο διάστημα αυτό η FT εξελίχθηκε σε πρωτοπόρα στις νέες (ψηφιακές) τεχνολογίες και στα δίκτυα δεδομένων.

Όμως σταδιακά ιδιωτικοποιείται και μάλιστα την περίοδο (1997-2003) με ιδιαίτερα αυξημένους ρυθμούς

Όπως αποδεικνύεται σήμερα η εξέλιξη αυτή επέδρασε στις εργασιακές σχέσεις που έγιναν τελείως καταπιεστικές,

Μόνο μετά από τόσες αυτοκτονίες και μετά τις πιέσεις της γαλλικής κυβέρνησης, ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Ντιντιέ Λομπάρ, υποσχέθηκε πιο «ανθρώπινο πρόσωπο» στην εταιρεία, και δεσμεύθηκε να αλλάξει ορισμένες από τις διοικητικές μεθόδους προκειμένου να βάλει τέλος σε αυτή την «εφιαλτική κατάσταση ».

Επιπλέον ανακοινώθηκε ότι θα συγκροτηθεί ειδική αντιπροσωπεία εργαζομένων η οποία θα διαπραγματευθεί με τη διοίκηση τη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση του «φαύλου κύκλου των αυτοκτονιών».

Έχω την εντύπωση ότι με ίδιο εργοδότη δεν θα καλυτερέψουν τα πράγματα, δε νομίζω πως είναι δυνατό ένας λύκος να γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη πρόβατο, όμως το θέμα αφορά τους εργαζόμενους της F.Τ. και οι ίδιοι θα αντιμετωπίσουν το θέμα

Εγώ αυτό που θέλω να αναφέρω είναι ότι οι εργαζόμενοι, γενικά, πρέπει να δουν την περίπτωση αυτή, όχι σαν κάτι μακρινό τους αλλά κάτι που τους αφορά,

Ο Νεοφιλελευθερισμός κάνει το σύστημα πιο απάνθρωπο

Όλοι οι εργαζόμενοι, μαζί και οι Έλληνες, πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως τέτοιους διευθυντές και τέτοιες συμπεριφορές δημιουργεί το ίδιο το σύστημα στη σημερινή ακραία έκφρασή του.

Εμείς δεν υπερασπιζόμαστε τον υπάρχοντα δημόσιο τομέα, όμως εναντιωνόμαστε πολύ σθεναρά στο σημερινό νεοφιλελεύθερο δόγμα διαχείρισης που επιτρέπει τη χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων όχι μόνο στις καθαρά ιδιωτικές επιχειρήσεις αλλά και στις κρατικές. Σήμερα και στις κρατικές επιχειρήσεις εισάγεται σαν κυρίαρχο κριτήριο λειτουργίας, αυτό της κερδοφορίας, που και εμείς δεν αρνούμαστε όταν είναι σε λογικά επίπεδα. Δεν είναι όμως δυνατό να εξαφανίζεται το κοινωνικό κριτήριο λειτουργίας (ποιότητα και τιμολόγια υπηρεσιών) δεν είναι δυνατό να ανεχόμαστε οι εργασιακές σχέσεις (μισθοί , καταπίεση, συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας κ.λπ.), να γίνονται απάνθρωπες.

Το σημερινό σύστημα ανέχεται την ασυδοσία των ιδιωτών και αλλά εισάγοντας σαν αποκλειστικό στόχο το κέρδος και στις δημόσιες επιχειρήσεις εισάγει την ασυδοσία και επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων και σ' αυτές.

Τα συχνά ατυχήματα που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια σε δημόσιες επιχειρήσεις (π.χ. ΔΕΗ,ΟΣΕ, ΛΑΡΚΟ, ΕΥΔΑΠ κ.λπ.) αλλά και τις αρνήσεις εφαρμογής συμβάσεων(π.χ. τράπεζες, Ολυμπιακή κ.λπ.) δεν είναι άσχετα με τον ιδιαίτερο αναπροσανατολισμό των Δ.Ε. σήμερα στο ταμιακό αποτέλεσμα και όχι στην κοινωνική και αναπτυξιακή αποστολή των Δ.Ε.

Οι εργαζόμενοι στη χώρα μας δεν πρέπει να πέφτουν στις παγίδες διάσπασης εργαζομένων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα που προωθεί η νεοφιλελεύθερη ελίτ. Πρέπει να γίνει κατανοητό πως με εξαίρεση ένα ποσοστό (golden boys, ανθρώπων που υπηρετούν στις αυλές των διοικητών) που δεν ξεπερνά το 10% των εργαζομένων στις Δ.Ε., οι υπόλοιποι εργαζόμενοι δεν έχουν προνόμια, αλλά κανονιστικές ρυθμίσεις που τους προστατεύει από απολύσεις και από αυθαιρεσίες των διοικήσεων. Για τέτοιες ρυθμίσεις πρέπει να παλέψουν να εφαρμοστούν και στον ιδιωτικό τομέα και όχι το αντίθετο που συμβαίνει στις μέρες μας δηλαδή η εφαρμογή του εργασιακού μεσαίωνα στον δημόσιο τομέα.

Η δική μου έκκληση σε σχέση με το θέμα που παρουσίασα είναι ότι στις επικείμενες εκλογές οι Έλληνες εργαζόμενοι οφείλουν να τιμωρήσουν τα κόμματα (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ) που έχουν ενστερνιστεί, εφαρμόσει το Νεοφιλελεύθερο δόγμα και επιμένουν σ’αυτό.

Ένα σπουδαίο λάχανο που το λέγανε debate...

Διαβάστε τον σχολιασμό του debate από την πεντανόστιμη. Οι περισσότερες παρατηρήσεις είναι εξαιρετικά εύστοχες. Εμείς, ως άποροι, μερικές απορίες έχουμε: Γιατί υπάρχει το debate; Στην εποχή της τηλε-"δημοκρατίας", του ποιός θα είναι καλύτερα στημένος, με τα λιγότερα σαρδάμ και λιγότερο εκτός θέματος, μήπως η Αριστερά πρέπει να επανεξετάσει τη συμμετοχή της ή τουλάχιστον τους όρους και το στυλ συμμετοχής της; Γιατί κατά τη γνώμη μας ή πας και τους χαλάς λίγο το σόου ή δεν πας.

σπουδαία τα λάχανα

To πολυδιαφημισμένο ντι-μπέιτ περισσότερο το ακουσα[καθότι εραστης του ραδιοφωνου]
παρά το ειδα[λογω της γνωστής μου αντιπάθειας στην Τι βι]
Ακουγοντας μάλιστα,εχεις τη δυνατότητα να καταλαβαίνεις περισσότερο αφου δεν περιεργάζεσαι γραβάτες,γκριμάτσες,κομμώσεις κλπ.και μενεις στην ''ουσία''
Ακουσα λοιπον πως στην ελλάδα εχουμε ΚΡΙΣΗ και ενω οι απερχόμενοι τα εκαναν ρόιδο, οι επερχόμενοι, γενικώς και αορίστως, θα τα κάνουν καλύτερα.ΝΟΙΚΟΚΥΡΕΜΕΝΑ.
Αυτα για τους δυο μεγάλους.Δηλαδή ενα ΣΧΕΔΙΟ συνολικο, για τη ρημαδοχώρα και τα διαιωνιζόμενα ρημαδοπροβλήματα της, δεν ακουσα .
ΑΠΛΩΣ χρειάζεται μια καλή νοικοκυρά,[που θαναι δούλα και κυρά]να βάλει τάξη,να καθαρίσει τα ντουλάπια,να ξαραχνιάσει το ΚΡΑΤΟΣ το οποιον θα συνεχίσει ακαθεκτο την πορεια του ,με ολίγη καθαριότη.....[δες παρακάτω σχετικό άσμα]
Ο Κωστάκης εχει θράσος,βασιζόμενο στην ανοχή που επεδειξαν οι συνελληνες
κατα τη διαρκεια της βασιλείας του,μιλάει με στόμφο λες και δεν ξερει τιποτα για το φόνο.
Ο Γιωργος ή Γιωργάκης μιλάει σαν να βρίσκεται σε άλλη χώρα,με άλλους υπηκόους[μεταξύ σουηδίας και ''δανίας'']αλλά ΕΝΑ πράγμα δεν μου εμεινε απο αυτα που εξήγγειλε ,οταν ελθει εν τη βασιλεία του.
Οι δε μικροι,εκαστος στο ειδος του,με μικρές αποκλίσεις απο τις ''πάγιες'' θέσεις τους.
πχ οποια εκπληξις ο Καρατζαφερης να μιλά για ''τα χωράφια''της εκκλησιας που πρεπει να να τα παρουν οσοι δεν εχουν γή[αν καταλαβα καλά.....]πού ειναι οι ταυτότητες ,και οι πυρινοι λόγοι....... για τη φουκαριάρα την ψήφο οποθενδηποτε προερχόμενη
Η, η κ.Παπαρήγα να ''δεχεται'' τη μικρή ιδιοκτησία...εως δύο σπίτια,λογικόν,αλλά και να σιγοντάρει τον ΓΑΠ με ερωτηση για τα ''εθνικά θέματα.
Σεμνός και ταπεινός ο Τσίπρας,[με κάποια αρχηγικά ΕΓΩ,ΕΓΩ...ενω εκπροσωπούσε .....11 συναρχηγους......]στρογγύλεψε,πλάτιασε,συμπαθής ομως βοηθούσης και της εμφάνισης τους,χωρις ωστόσο,να δωσει ενα στίγμα αυτης της ρημάδας ριζοσπαστικής αριστερας που θελει να βρίσκεται μεταξύ ΚΚΕ και ΠΑΣΟΚ[και τουμπαλιν].
Καλυτερος μακράν απο τον Τρεμοπουλο ο κ.Χρυσόγελος ,υψωσε φωνή,εκανε και σόου,ενω δεν στριμώχτηκε για την απουσια των οικολογων, που εκπροσωπει, απο τα οικολογικά κινήματα πολης ,απο τις συνεχεις πρωτοβουλιες πολιτων εδω και χρόνια για σοβαρα προβλήματα για το πράσινο,ελευθερους χώρους κοκ.
Αυτα ακουσα,αυτα κατάλαβα,δεχομαι ενστάσεις και παρατηρήσεις,αρκει να μην μου κάνουν το μαύρο-ασπρο
η πεντανόστιμη συνέχεια εδώ.

Facthemall

Με αφορμή το γήπεδο, του Παναθηναϊκού, θα ήθελα να υπενθυμίσω ένα δεκαετές σκανδαλάκι των 300 000 000,00 € (ναι, τριακοσίων εκατομμυρίων) που, τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η ΝΔ, έχουν βάλει το χεράκι τους (ή τη χερούκλα τους).
Το MALL του κ. Λάτση ( Πού το βρήκε; Λεπτομέρειες στο http://www.facthemall.gr/ ) που οικοδομήθηκε σε οικόπεδο του Ο.Ε.Κ. το οποίο στοιχίζει -κατά τον ανακριτή- 294 εκ €, ενσωματώνει κάτι πρωτοποριακό: για πρώτη φορά, σύσσωμο το σύστημα, δηλαδή το ελληνικό κράτος, τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας, η τοπική αυτοδιοίκηση, ο Ο.Ε.Κ., η ΓΣΕΕ, τα ΜΜΕ, ο ιδιωτικός τομέας συνεργάζονται με ένα κοινό στόχο, την ανάπτυξη. Και το κατάφεραν. Ο (ελληνικός) καπιταλισμός σ' όλο του το μεγαλείο. Και άνοιξαν το δρόμο για το Βοτανικό, το Golden Hall και έπεται συνέχεια. Το θέμα δεν έχει λήξει, αφού το μεγαλύτερο αυθαίρετο δεν έχει κριθεί στο ΣτΕ. Ας το διαδίδουμε τουλάχιστον.
Πληροφορίες στο http://www.blogal.gr/facthemall/χρονολογιο/ της δημοσιογραφικής κολεκτίβας blogal.gr

"Κατόπιν εορτής"

Μας εντυπωσιάζουν πολλές φορές οι ανακοινώσεις της Ν.Ε. Αργολίδας του ΠΑΣΟΚ.
Αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους: "Η κυβέρνηση των σκανδάλων, η κυβέρνηση του Βατοπεδίου και του Ζαχόπουλου παρουσιάζεται ως τιμητής των πάντων.".
Ύστερα από αυτό τι να πούμε κι εμείς οι καψεροί; Για το κόμμα που έκανε τα σκάνδαλα και τη μίζα επιστήμη και ζητά να ξανάρθει στην εξουσία μην έχοντας ακόμα βρει που πήγε το 1 εκατομμύριο που έβαλε στο ταμείο ο Τσουκάτος; Λίγο πιο μετρημένες κουβέντες δεν βλάπτουν...
Στη συνέχεια αναφέρονται στο θέμα του Ανάβαλου: "Το καλοκαίρι του 2008 μια μεγάλη λειψυδρία χτύπησε την περιοχή μας. Πρώτα έγιναν μαζικές συγκεντρώσεις στις κωμοπόλεις της περιοχής. Παράλληλα το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης έβγαλαν ανακοινώσεις... Έκανε δήλωση ο ίδιος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ για τον ανάβαλο και μετά αντέδρασε η κυβέρνηση. Δεν πρέπει η ΝΔ να απολογηθεί γιατί συνελήφθει κοιμώμενη; Ο λαός απαιτεί από την κυβέρνησή του να αντιδρά έγκαιρα και όχι "κατόπιν εορτής".
Σωστή η κριτική στη ΝΔ και η υπενθύμιση των αγώνων που έδωσαν οι κάτοικοι και οι αγρότες αλλά καλό είναι να λέμε όλη την αλήθεια. Γιατί, και το ΠΑΣΟΚ, "κατόπιν" 18 χρόνων στην κυβέρνηση δεν είχε επιληφθεί του θέματος, καθότι κυβερνούσε προφανώς "κοιμώμενο". Και ο Γ.Π. ενώ ήταν 4 χρόνια στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ "κατόπιν εορτής" και αφού είχε ξεσηκωθεί ο κόσμος έκανε την δήλωση περί Ανάβαλου.

Το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ στην Αργολίδα (από drtv)

Βίντεο από την παρουσίαση του ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ στην Αργολίδα:

Και ο ΣΕΒ ψηφίζει ΠΑΣΟΚ

Αναδημοσιεύουμε μια πολύ εύστοχη ανάρτηση από το ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ που αφορά τις προσδοκίες των βιομηχάνων από μια ενδεχόμενη επόμενη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. "Δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιός είσαι" λέει ο λαός... Ούτως ή άλλως τα τραπεζώματα που είχε πριν μερικές βδομάδες ο Γ.Π. με επιχειρηματικούς κύκλους καθώς και η συμμετοχή της Α. Διαμαντοπούλου στη συνάντηση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ δείχνουν ποιός θα εξυπηρετηθεί αν το ΠΑΣΟΚ κερδίσει τις εκλογές.

Δεν κρύβει τον ενθουσιασμό του –με δηλώσεις του σε Κυριακάτικη εφημερίδα- ο εκπρόσωπος των ντόπιων πλουτοκρατών στο ενδεχόμενο μιας ΠΑΣΟΚικής κυβέρνησης. Επιβεβαιώνει απόλυτα προηγούμενο δημοσίευμα του «Βήματος» που ανέφερε ότι« όλοι οι τραπεζίτες και οι επιχειρηματίες, μικροί και μεγάλοι, εύχονται την αυτοδυναμία του ΠαΣοΚ και προσβλέπουν στη διακυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου».
Οι κεφαλαιοκράτες οσμίζονται ότι η ένταση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας θα προκαλέσει λαϊκές αντιδράσεις. Και μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ είναι πιο εύκολο να τις καναλιζάρει. Γνωρίζουν οι καπιταλιστές ότι είναι το ΠΑΣΟΚ που δημιούργησε τον νεολογισμό «κοινωνικοί εταίροι» τσουβαλιάζοντας αφεντικά και εργάτες,
Ξέρουν οι πλουτοκράτες ότι οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ πρωτοστάτησαν στο συνδικαλιστικό κίνημα –αφού ελέγχουν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ- στην εξασφάλιση «κοινωνικής συναίνεσης» για να μπορέσει η Δεξιά να περάσει καταιγισμό αντιλαϊκών μέτρων κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης από τη ΝΔ. Αλλωστε το κεφάλαιο δεν έχει ιδεολογία.
Κάθε φορά επιλέγει το πολιτικό του προσωπικό κρίνοντας ποιος μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα του. Και στην προκειμένη περίπτωση εκτιμάει ότι αυτό μπορεί να το κάνει καλύτερα μια Πασοκική κυβέρνηση.

Ανακύκλωση: Το κράτος δεν μπορεί ή δεν θέλει;

Τα ΑΒ Βασιλόπουλος έχουν φέρει για λίγες μέρες , όπως θα δείτε στο βίντεο, ένα κινητό σύστημα ανακύκλωσης. Είδαμε το σχετικό βίντεο και θυμηθήκαμε πόσο άχρηστοι είναι οι Δήμοι μας που δεν έχουν ξεκινήσει ούτε στοιχειώδη προγράμματα ανακύκλωσης. Θα μας πουν ότι η Ελληνική Εταιρεία Ανακύκλωσης απαντά ότι επειδή δεν είμαστε πολλοί κάτοικοι το πρόγραμμα δεν θα ήταν ανταποδοτικό - κερδοφόρο. Και φυσικά οι Δήμοι ύστερα από αυτή την "τόσο λογική" εξήγηση σηκώσαν τα χέρια ψηλά και το αποδέχτηκαν. Φτάσαμε, δηλαδή, στο σημείο ο "και του πουλιού το γάλα..." να κάνει ανακύκλωση και το κράτος να μην μπορεί...!
Το ΠΑΣΟΚ βέβαια υποθέτουμε θα ενθουσιάζεται από τέτοιες πρωτοβουλίες σαν των ΑΒ Βασιλόπουλος, αφού δείχνει την ευαισθησία των επιχειρήσεων απέναντι στο περιβάλλον, την εταιρική κοινωνική ευθύνη και τα παρόμοια... Εμείς όμως δεν ενθουσιαζόμαστε, τσαντιζόμαστε για το πόσο πουλημένοι μπορεί να είναι οι διαχειριστές του κράτους ώστε να έχουν αφήσει να κυριαρχούν λογικές κερδοφορίας ή μη στα ζητήματα της περιβαλλοντικής προστασίας...

Σημ.1 Για την ιστορία στο Λυγουριό υπάρχουν "μπλέ" κάδοι αφου ο Δήμαρχος κάποιο τρόπο βρήκε και το έσπρωξε το θεματάκι του.
Σημ.2 Όποιος ενδιαφέρεται να μελετήσει τι είναι υποχρώμενοι να κάνουν(όπως οι ίδιοι λένε) και δεν το κάνουν ας δεί το επίσημο site του ΥΠΕΧΩΔΕ. Νομοθετούν για να μας δουλεουν ότι κάτι γίνεται.
http://www.minenv.gr/anakyklosi/v.menu/siskeuasies/siskeuasies.html

Εκλογικά ευτράπελα 1

Πολίτες μας είπαν ότι δέχτηκαν τηλεφωνήματα από το γραφείο του κ. Μανιάτη όπου με ηχογραφημένο μήνυμα μια δεσποινίδα τους καλούσε στην παρουσίαση του βιβλίου του για την ""Πράσινη" ανάπτυξη". Πέραν του ευτράπελου ότι κάποιοι αποπηράθηκαν να πουν τη γνώμη τους και το τηλέφωνο έκλεισε αφού το ηχογραφημένο μήνυμα είναι συγκεκριμένης διάρκειας, θα θέλαμε να ζητήσουμε από το γραφείο του υπ. Βουλευτή να μας πουν την μέθοδο που χρησιμοποίησαν γιατί και εμείς θα θέλαμε σε κάθε νέα μας ανάρτηση να γίνεται μια κλήση σε κάθε σπίτι στην Αργολίδα που να ενημερώνει για το ανέβασμα της ανάρτησης καθώς και να καλούνται οι πολίτες να μπουν στη διεύθυνσή μας να τη διαβάσουν...

Τρομοκρατία ακροδεξιών σε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ

Στο τηλεοπτικό πάνελ του extra 3 καλεσμένος μεταξύ άλλων ήταν η Μιχαλολιάκος γνωστό στέλεχος -αρχηγός της φασιστικής συμμορίας "Χρυσή Αυγη". Ο Πάνος Λάμπρου, εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ στην εκπομπή αποχώρησε και μετά δέχτηκε επίθεση από 10 μέλη της Χρυσής Αυγής...
Δείτε το βίντεο από το tvxs. Πέρα από το γέλιο που προκαλούν κάποιες ατάκες του Μιχαλολιάκου, η υπόθεση είναι σοβαρή και είναι βέβαια ένα από τα εκατοντάδες περιστατικά φασιστικής βίας που η ΕΛΑΣ παρακολουθεί διακριτικά... Ο εκπρόσωπος του Πανελλήνιου ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ Κινήματος προφανώς δεν ένιωσε άβολα ούτε από την παρουσία του Μιχαλολιάκου, ούτε από όσα αυτός ξεστόμισε...

Πάλι τα ίδια ο Νικήτας

Επιτρέψτε μας να αποκαλούμε τον Νικήτα Κακλαμάνη, απλώς Νικήτα, γιατί μας βγάζει οικειότητα πλέον και συμπάθεια, σαν να ήταν ένας παλιός μας συμμαθητής που παίζαμε σφαλιάρες... Ο Νικήτας λοιπόν, εγκαινίασε μια νέα πλατεία στο Γκάζι, η οποία φτιάχτηκε για να εξυπηρετεί τα τραπεζοκαθίσματα των καταστημάτων (τα οποία κάλεσε να φροντίζουν για την συντήρηση της πλατείας) και όχι τους πολίτες. Μπροστά σε όλα αυτά μαζεύτηκαν ενεργοί πολίτες να διαμαρτυρηθούν, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Χρ. Καραμάνος, γνωστός για την δράση του ενάντια στο μεγαθήριο του Βωβού στον ελαιώνα, τον οποίο χαρακτήρισε ο Νικήτας "μεγαλοκατασκευαστή" και "υποκινητή" και τους υπόλοιπους συγκεντρωμένους "πιόνια", "περιπλανώμενο θίασο", "ντεκόρ"...!

Δυο ομοιότητες παρουσιάζει το παραπάνω συμβάν με πράγματα που συμβαίνουν και στην περιοχή μας. Πρώτον, στις μεγάλες πόλεις του Νομού υπάρχει μια εκτεταμένη κατάληψη των κοινόχρηστων χώρων (πεζοδρόμια, πλατείες, πάρκα) τραπεζοθίσματα ή stand με κάθε είδους εμπορεύματα... Και δεύτερον μας θυμίζει τις αντιδράσεις του Νομάρχη μας απέναντι στις κινητοποιήσεις των κατοίκων. Θυμηθείτε που χαρακτήριζε τις λαϊκές συνελεύσεις για το πρόβλημα του νερού "πανηγύρια" ή όσους διαφώνησαν με τους δεματοποιητές "μειοψηφίες", "αυτοί και οι φίλοι τους"...

Παρακάτω ανακοίνωση που εξέδωσε η δημοτική κίνηση "Ανοιχτή πόλη":
17.09.2009
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Για μια ακόμη φορά ο κ. Δήμαρχος καταφεύγει στη λάσπη…

Χθες, 16 Σεπτεμβρίου, δεκάδες κάτοικοι του Κεραμεικού "παρέστησαν" στα εγκαίνια της νέας πλατείας Περσεφόνης στο Γκάζι, διαμαρτυρόμενοι για το ότι η ανάπλαση της πλατείας έγινε για χάρη των επιχειρήσεων με τα τραπεζοκαθίσματα, και όχι για τις ανάγκες των κατοίκων. Από τη νέα πλατεία λείπει η παιδική χαρά, αντί για πυκνό υψηλό πράσινο υπάρχει εκτεταμένη τσιμεντόστρωση και υδροβόρο γκαζόν, λείπουν οι σκιές, λείπουν ακόμη και τα παγκάκια. Φαίνεται ότι οι κάτοικοι πρέπει να εξοβελιστούν από το Γκάζι, αφού ο κ. Δήμαρχος κάλεσε τους καταστηματάρχες να φροντίσουν για τη συντήρηση της πλατείας…
Μπροστά στις δίκαιες διαμαρτυρίες των κατοίκων ο κ. Δήμαρχος κατέφυγε ξανά σε συκοφαντίες, στοχοποιώντας για μία ακόμη φορά με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς («μεγαλοκατασκευαστής», «υποκινητής») το στέλεχος της Ανοιχτής Πόλης και του ΣΥΡΙΖΑ Χρ. Καραμάνο.
Ας είναι βέβαιος ο κ. Δήμαρχος ότι είναι η δική του πολιτική υποταγής στους επιχειρηματικούς ομίλους που "υποκινεί" τις διαμαρτυρίες και την οργή των πολιτών.
Ας είναι επίσης βέβαιος ότι όσο λασπολογεί, τόσο πιο "λίγος" αποδεικνύεται, ακολουθώντας την πορεία της καταρρέουσας παράταξης του, της Νέας Δημοκρατίας.
Από τη μεριά μας, είμαστε βέβαιοι ότι στηρίζοντας και συμμετέχοντας στους αγώνες των πολιτών, ασκώντας συνεπή ριζοσπαστική αριστερή αντιπολίτευση, ανοίγουμε το δρόμο για μια άλλη προοπτική στο Δήμο της Αθήνας.

Το γραφείο τύπου

Το άβατο των Εξαρχείων

Το δόγμα της περισσότερης ασφάλειας δημιουργεί ανασφάλεια σε πολλούς πολίτες. Τα εξάρχεια εξαιτίας της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας τείνουν να γίνουν "άβατα". Σε αυτή την περιοχή μπορεί να πυροβοληθείς από κάποιον αστυνομικό ή στην καλύτερη περίπτωση να ξυλοκοπηθείς. Ειδικά αν είσαι λίγο διαφορετικός, δηλαδή αν η εμφάνισή σου δεν ταιριάζει στα γούστα της αστυνομίας ή στο απαιτούμενο μοντέλο ενός φιλήσυχου, πειθαρχημένου και κοινωνικά αδιάφορου νέου. Σε προηγούμενη ανάρτηση είχαμε αναφερθεί στην δεύτερη υπόθεση που θυμίζει την "υπόθεση ζαρντινιέρας".
Δείτε τη συνέντευξη του 27χρονου Ν. Κατσαρού στο tvxs σχετικά με τη νέα του περιπέτεια...

Απέλησαν τον Γρ. Ρουμπάνη επειδή κατεβαίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ

Η "δημοκρατική", "προοδευτική", "αντικειμενική" ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ απέλυσε τον Γρ. Ρουμπάνη επειδή θα κατέβει με τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Μια επιχείρηση, δηλαδή, όπως η "Ελευθεροτυπία", μπορεί να απολύει όποιον θέλει επειδή δεν γουστάρει το κόμμα με το οποίο κατεβαίνει. Πρόκειται για προφανή καταπάτηση του δικαιώματος κάθε Έλληνα πολίτη να εκλέγεται. Πρόκειται για τιμωρία ανθρώπων που εκδηλώνουν δημόσια την πολιτική τους πεποίθηση. Και μην μιλήσει κανείς για "αντικειμενική δημοσιογραφία" που είναι ασύμβατη με την συμμετοχή σε ένα ψηφοδέλτιο, γιατί μικρή χώρα είναι η Ελλάδα και γνωστοί είμαστε όλοι... Διαβάστε παρακάτω τη δήλωση του Γρ. Ρουμπάνη και την ανακοίνωση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ:

Δήλωση του Γρήγορη Ρουμπάνη, δημοσιογράφου, υποψήφιου βουλευτή Β’ Αθηνας του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την απόλυσή του από την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία»

Στη 1.30 μετά τα μεσάνυχτα, σήμερα 15 Σεπτεμβρίου, ενημερώθηκα τηλεφωνικώς από τη Ιδιοκτήτρια της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», Μάνια Τεγοπούλου, ότι με απολύει, επειδή δε συμφωνεί με την υποψηφιότητα μου στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Της εξήγησα ότι το εκλέγεσθαι αποτελεί συνταγματικό μου δικαίωμα, και εξάλλου είχα ενημερώσει εγκαίρως τη Διεύθυνση. Αλλά ήταν αδιάφορη. Μου ξεκαθάρισε, και μάλιστα με αγοραίο τρόπο, ότι δεν θέλει στην εφημερίδα της βουλευτές ή υποψήφιους βουλευτές, δεν θέλει να την ταλαιπωρεί ο Αλέξης Τσίπρας. Προφανώς, στο δουκάτο της Μάνιας Τεγοπούλου δεν ισχύει το Σύνταγμα. Η ιδιοκτήτρια της «Ε» εισάγει την επιχείρησή της σε έναν καινούργιο μεσαίωνα, στον οποίο τα πολιτικά δικαιώματα είναι υπό περιορισμό. Δυστυχώς, κατά το σωτήριο έτος 2009, επιστρέφουμε στους αγώνες για τη Δημοκρατία.

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ για την προκλητική απόλυση του δημοσιογράφου Γρηγόρη Ρουμπάνη απο την «Ελευθεροτυπία»

Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει την απόλυση του δημοσιογράφου Γρηγόρη Ρουμπάνη από την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» με το απροκάλυπτο επιχείρημα της ιδιοκτήτριας, ότι δεν θέλει τη συμμετοχή του στα ψηφοδέλτια του ενωτικού συνδυασμού της ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Καλούμε τους δημοσιογράφους να αντισταθούν στην απόπειρα πολιτικής φίμωσής τους και την κατάργηση του συνταγματικού δικαιώματος του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι», που ισχύει για όλους τους πολίτες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στηρίξει την προσπάθεια των δημοσιογραφικών ενώσεων να επιβάλουν τα ασυμβίβαστα που επιτάσσει ο Κώδικας Δεοντολογίας. Όμως η περίπτωση του Γρηγόρη Ρουμπάνη δεν εντάσσεται σε κανένα από αυτά. Πέρα από τη γνωστή του διαδρομή και στάση, συμμετέχοντας στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ παίρνει μέρος σε μια κρίσιμη πολιτική αναμέτρηση, όπως έχει κάθε δικαίωμα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι θα αγωνιστεί για να μην επιστρέψουμε σε εποχές διώξεων, ποινών ή απολύσεων δημοσιογράφων -ή κάθε άλλου πολίτη- με βάση τα φρονήματα ή την πολιτική τοποθέτηση.

Καλούμε την εφημερίδα «Ε» να ανακαλέσει άμεσα την απόφαση απόλυσης του Γρηγόρη Ρουμπάνη και να μην αμαυρώσει την ιστορία της με μια απολύτως αδικαιολόγητη πράξη.

To Γραφείο Τύπου

Το παιδί της αλλαγής πρωθυπουργός της εναλλαγής

Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος της εφημερίδας Αριστερά!. Στη συνέχεια μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο του Χρ. Κατσούλα σχετικά με τον δαιφαινόμενο επόμενο πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου. Επίσης ενδιαφέροντα είναι και πολλά άλλα άρθρα της εφημερίδας όπως:

Νέα ακαδημαϊκή χρονιά: Διάλυση της δημόσιας παιδείας, πάρτι για τους ιδιώτες, του Σωτήρη Γεωργόπουλου, δασκάλου σε σχολείο της επαρχίας Ναυπλίου

Τα τρία κρίσιμα 24ωρα του ΣΥΡΙΖΑ, του Μιχάλη Σιάχου

ΦΑΚΕΛΟΣ 1989: Χρονιά ιστορικών αλλαγών
Και άλλα άρθρα εδώ.

ΠΑΣΟΚ: Το παιδί της αλλαγής πρωθυπουργός της εναλλαγής, του Χρίστου Κατσούλα

"Πρόεδρε μην μιλάς. Όσο λιγότερο μιλάς, τόσο πιο κοντά έρχεται η αυτοδυναμία". Αυτή είναι η απαίτηση των συμβούλων του Γ. Παπανδρέου προς τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.

Αν και το μυαλό μας θα πάει στη γνωστή αδυναμία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, η προτροπή δεν αφορά αυτή την πλευρά. Αφορά την πλήρη απουσία δεσμεύσεων από την προεκλογική ρητορεία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και κρύβει την πλήρη παρουσία δεσμεύσεων στη μετεκλογική κυβερνητική πρακτική.

Το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ είναι δεδομένο: Το εξήγγειλε ο Κ. Καραμανλής στη ΔΕΘ προτού (δεν) το εξαγγείλει ο Γ. Παπανδρέου. Το ζητούμενο είναι να μην γίνει γνωστό. Το πάγωμα μισθών, η μείωση συντάξεων, η άγρια λιτότητα, η κυνική ανακατανομή πλούτου υπέρ των λίγων και ισχυρών, είναι αυτά που τολμά να εξαγγείλει ο Καραμανλής ως απερχόμενος, αλλά αποφεύγει να ψελλίσει ο Παπανδρέου ως ερχόμενος.

Είναι άδικη η ταύτιση των προεκλογικών προγραμμάτων των δύο μεγάλων κομμάτων; Αν το ΠΑΣΟΚ κατέβαινε με πρόγραμμα θα μπορούσε να διαψεύσει μια τέτοια κριτική. Ας δώσουμε λοιπόν προσοχή σε συνθήματα, φράσεις και… δεσμεύσεις:

"Οι άνθρωποι είναι ο πλούτος της χώρας"… "Μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε"… "Η προσωπική μας ευτυχία εξαρτάται από τη συλλογική μας προσπάθεια"… "Δεν οραματιζόμαστε το αδύνατο. Οραματιζόμαστε το αυτονόητο"…

Σε ομιλία του στην Αλεξανδρούπολη (8/9/2009) ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να μιλήσει συγκεκριμένα:

"Βασικοί άξονες των προγραμματικών επιλογών είναι: Η Πράσινη Ανάπτυξη, ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης που θα παράγει καινούριο πλούτο, θα δημιουργεί νέες επιχειρηματικές ευκαιρίες, θα αυξάνει τις δυνατότητες απασχόλησης και θα προστατεύει το περιβάλλον. Δίκαιο φορολογικό σύστημα, όπου όλοι θα πληρώνουν δίκαια το μερίδιο που τους αναλογεί. Δημοκρατική αναδόμηση και αποκέντρωση του κράτους για να λειτουργεί υπέρ των πολιτών…"

Κλασική ανακύκλωση κούφιων φράσεων, που κρύβουν τις απελπιστικά όμοιες νεοφιλελεύθερες και αντιλαϊκές πολιτικές. Αν έλειπε το σλόγκαν της "πράσινης ανάπτυξης", ουδείς θα μπορούσε να διακρίνει αν αυτές οι "προγραμματικές δεσμεύσεις" γίνονται από τη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ.

Άνευρος και μουδιασμένος υποψήφιος πρωθυπουργός;

Η συνηθισμένη εικόνα του Γ. Παπανδρέου δεν κρύβει την εφόρμηση του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Η χρεοκοπία της κυβέρνησης Καραμανλή και η απαίτηση των δυναμικών κέντρων για μια ομαλή εναλλαγή στην εξουσία, ώστε να επιταχυνθεί το πολύ και βρώμικο έργο σε εποχή ολόπλευρης κρίσης, συναντιέται με ένα βαθύ τέλμα στην Αριστερά. Κι όμως το ΠΑΣΟΚ, με όλους τους ανέμους ούριους, αδυνατεί να φουσκώσει τα πανιά του. Δεν δημιουργεί ρεύμα, προσδοκίες, κλίμα και συσπείρωση, τέτοια που να κάνει το στόχο της αυτοδύναμης κυβέρνησης εύκολο. Αυτή η μεγάλη αδυναμία, παρά τους ευνοϊκούς αντικειμενικούς όρους, σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πείθει, δεν κινητοποιεί, δεν συσπειρώνει.

Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον

Η αλήθεια είναι ότι "η κατάρρευση της κυβέρνησης Καραμανλή ήρθε κάτω από το βάρος των δικών της αδιεξόδων". Αυτή η φράση του Παπανδρέου κρύβει ότι το ΠΑΣΟΚ μικρή σχέση είχε με αυτή την κατάρρευση.

Το ΠΑΣΟΚ δεν στάθηκε κοντά σε κανέναν αγώνα της κοινωνίας και του εργαζόμενου κόσμου, απέφυγε να δεσμευτεί για τα αιτήματα των κινητοποιήσεων, των απολυμένων, των απεργών, των αγροτών.

Το ΠΑΣΟΚ στήριξε έμμεσα ή άμεσα όλες τις ουσιαστικές κυβερνητικές πρωτοβουλίες που πετσόκοψαν δικαιώματα και μισθούς, στάθηκε δίπλα στην πολιτική του "λιγότερου κράτους", της συνέχειας των ιδιωτικοποιήσεων, των αναδιαρθρώσεων στο δημόσιο τομέα, της εξάπλωσης της βαρβαρότητας στον ιδιωτικό.

Το ΠΑΣΟΚ δεν έθιξε ούτε στο ελάχιστο τις συγκεκριμένες πολιτικές που οδήγησαν στο όργιο της λεηλασίας του δημόσιου πλούτου με δράστες επιφανείς αστέρες του δικομματικού πολιτικού και επιχειρηματικού καρτέλ.

Το ΠΑΣΟΚ μπλέχτηκε στα αλλεπάλληλα σκάνδαλα διαφθοράς, μίζας και χρηματισμού που είχαν δικομματικό χρώμα και διαπλοκή.

Το ΠΑΣΟΚ στάθηκε με τη λογική του "ώριμου φρούτου" και της "εκ των έσω" κατάρρευσης απέναντι σε μια άγρια κυβέρνηση, που καταγγέλθηκε ως "ανίκανη" για να κρυφτεί η ταύτιση πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών επιλογών του δικομματισμού.

Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αποφύγει –ακόμη και μετά από πεντέμισι χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ– την πραγματικότητα του κυβερνητικού, νεοφιλελεύθερου παρελθόντος του.

Τέλος, το ΠΑΣΟΚ δεσμεύει το μέλλον του από το παρόν και το παρελθόν του: Δεν διακρίνεται σε τίποτα από το παρόμοιο κόμμα της ΝΔ, και αυτό υπόσχεται σε όλους τους τόνους η ασάφεια, η αοριστολογία, τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες που υπόσχεται η ηγεσία του.

Η αυτοδυναμία ως στόχος, αλλά και ο μεγάλος συνασπισμός ως επιλογή

Όσο κι αν η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ πασχίζουν να μετατρέψουν το… μουλάρι Αστραχάν σε άλογο κούρσας που κερδίζει, η εφαρμογή των δικομματικών δεσμεύσεων από τον επερχόμενο Παπανδρέου δεν είναι δεδομένη. Το μετεκλογικό τοπίο θα είναι εκρηκτικό, δύσκολο, πιθανά χωρίς αυτοδυναμία. Το πολιτικό πρόβλημα μιας δικομματικής εναλλαγής που δεν πείθει συναντιέται με το κοινωνικό ζήτημα που παίρνει τρομακτικές διαστάσεις. Εθνικά ζητήματα είναι ανοικτά, η ύφεση είναι παρούσα, τα δημόσια οικονομικά στο όριο της πτώχευσης, και το φάντασμα μιας νέας κοινωνικής έκρηξης εξακολουθεί να πλανάται στην Ελλάδα των κοινωνικών και οικονομικών αδιεξόδων.

Καμιά δυνατότητα δεν είναι εγγυημένη σε αυτό το περιβάλλον, και όλα τα σενάρια είναι ανοικτά. Οι δεσμεύσεις όμως είναι ισχυρές και συγκεκριμένες. Ακόμη κι αν το ΠΑΣΟΚ –ελλείψει Αριστεράς– φλερτάρει με το στόχο της αυτοδυναμίας, ο πολιτικός σχεδιασμός της άρχουσας τάξης μπορεί να επιβάλλει τον μεγάλο συνασπισμό και στην Ελλάδα. Η αριστερά στο περιθώριο, το ΛΑΟΣ σαν λαγός του νεοφιλελευθερισμού, της ξενοφοβίας, του αντιδραστικού σιδερόφρακτου κράτους. Με τον Γ. Καρατζαφέρη να ζωγραφίζει σε λευκό πανί, όταν ειδικά τα εθνικά θέματα είναι εκρηκτικά: ανοιχτό το Μακεδονικό, νέο σχέδιο τύπου Ανάν στην Κύπρο, διαρκής τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο.

Ελλείψει αντιπάλου, εναλλαγή ή αλλαγή;

Αυτό το ΠΑΣΟΚ, το αδύναμο να πείσει πέραν του εσωκομματικού του στρατοπέδου, βρέθηκε σε ευτυχή συγκυρία. Η δραματική υστέρηση της Αριστεράς μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη έδωσε χώρο και χρόνο στο σενάριο της εναλλαγής, ενώ μια ισχυρή, μεγάλη, φιλόδοξη να πρωταγωνιστήσει Αριστερά θα μπορούσε να χαράξει δρόμους αλλαγής: στο συσχετισμό δύναμης, στην κοινωνική δυναμική, στην ελπίδα του εργαζόμενου λαού, στους αγώνες του κόσμου της δουλειάς.

Χρίστος Κατσούλας

Έτοιμος ο Παπανδρέου να κυβερνήσει! ΩΧ,...

Ο Γ. Παπανδρέου μίλησε στην ΔΕΘ και δεν είπε τίποτα. Ή μάλλον άφησε να ενοηθούν πολλά για το πώς θα κυβερνήσει, όπως:

"Με αυξήσεις μισθών και συντάξεων που καλύπτουν τον πληθωρισμό"
Δηλαδή αυξήσεις 0,9%! Γεναιόδορος προς τους μισθωτούς φάνηκε ο Γ.Π. Θα αναπολήσουμε τις αυξήσεις του ενός κουλουριού την ημέρα επί εποχής ΝΔ.

"Δεν θα αυξήσουμε τη φορολογία των επιχειρήσεων. "
Και είχαμε ανησυχήσει! Λέγαμε, ρε λές αν βγει ο Γιώργος να πάρει κάποια από τα κέρδη των επιχειρήσεων; Ευτυχώς μας διαβεβαιώνει ότι δεν θα τα πάρει από τις επιχειρήσεις. Άλλοι θα την πληρώσουν!

"Δέσμευσή μας: Κανένα νέο φορολογικό βάρος στα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα"
Υποθέτουμε αυτό ισχύει μόνο για τις 100 πρώτες μέρες. Μετά θα αρχίσουν οι πιέσεις από τις Βρυξέλλες και ο Γ.Π. θα "ανακαλύψει" ότι τα δημοσιονομικά είναι πιό χάλια από ότι τα περίμενε...

"Το κράτος δίνει πρώτο το παράδειγμα με το πάγωμα των τιμολογίων των ΔΕΚΟ για ένα χρόνο."
Δηλαδή αυξήσεις που αγγίζουν και το 30% σε λογαριασμούς ΔΕΚΟ θα παραμείνουν και μετά από έναν χρόνο να αναμένουμε νέες...

"Επανασύνδεση των κινήτρων του επενδυτικού νόμου με δημιουργία θέσεων απασχόλησης."
Όχι μόνο θα γίνει φορολογικός παράδεισος για τις επιχειρήσεις η Ελλάδα αλλά θα επιδοτούνται κιόλας, για τις νέες θέσεις απασχόλησης (θα τους πληρώνουμες τους εργαζόμενους δηλαδή).

"Κίνητρα πρόσληψης νέων με γενναίο πρόγραμμα επιδότησης των ασφαλιστικών εισφορών για νέους για 4 χρόνια."
Θα πληρώνουμε και τις ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών.

"Για το σύνολο της τετραετίας ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έθεσε ως αδιαπραγμάτευτο στόχο να δημιουργηθεί νέος πλούτος μέσα από την πράσινη ανάπτυξη, προστιθέμενη αξία στη χώρα, για να μπορέσει να γίνει πράξη ο στόχος της δίκαιης αναδιανομής στη βάση ενός ολοένα και μεγαλύτερου εθνικού εισοδήματος."
Κύριοι Μπόμπολα, Λάτση, Μυτιληναίε,... ακούσατε; Νέος πλούτος από την πράσινη οικονομία... Στόχος σε κάθε χωριό και εργοστάσιο "πράσινης" καύσης... Σε κάθε βραχονησίδα (πλην Ιμίων) και ανεμογεννήτρια...

Έκαναν πολύ καλή δουλειά οι σύμβουλοι του Γ. Π. Δείτε, σύμφωνα με το Βήμα, ποιοί είναι αυτοί:
"Πρόκειται για τους καθηγητές Ι. Στουρνάρα (επιστημονικός διευθυντής του ΙΟΒΕ), Ηρ. Πολεμαρχάκη (διατηρεί μακρά φιλία με την οικογένεια Παπανδρέου), Β. Ράπανο (πρόεδρος του ΟΠΕΚ), Γκίκα Χαρδούβελη, (πρώην σύμβουλος του κ. Κ. Σημίτη και του διοικητή της Εθνικής Θόδωρου Καρατζά και στέλεχος της Εurobank) και Κ. Παπαδόπουλο (συνεργάτης του κ. Παπανδρέου από το υπουργείο Εξωτερικών). Κάποιον ρόλο παίζει και ο κ. Μιχ. Σάλλας, πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς. Επίσης ο κ. Ν. Καραμούζης, αναπληρωτής διευθυντής της Εurobank, και ο κ. Απ. Ταμβακάκης , ανώτατο στέλεχος του ομίλου Λάτση. Εσχάτως στους κύκλους του οικονομικού επιτελείου του ΠαΣοΚ ακούγεται πολύ και το όνομα του κ. Αιμ. Αυγουλέα, ενός αγνώστου στην Ελλάδα καθηγητή του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, ο οποίος θεωρείται ειδήμων στα νομικά της οικονομίας των αγορών."

Η γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ για το ενδεχόμενο μη αυτοδυναμίας

Επειδή πολλά γράφονται και λέγονται για τη στάση των βουλευτών της αριστεράς σε ενδεχόμενο μη αυτοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ (ένα παράδειγμα είναι και το προηγούμενο δημοσίευμα που αναρτήσαμε) είναι σημαντική η ανακοίνωση της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ που, από την πλευρά της, ξεκαθαρίζει το θέμα:

11/09/2009
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Με αφορμή ορισμένα δημοσιεύματα σχετικά με τα ενδεχόμενα σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, προκαλείται σύγχυση σε σχέση με τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι τοποθετήσεις και τα δημοσιεύματα αυτά αδιαφορούν για το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συλλογικά επεξεργαστεί και διαμορφώσει ένα συνεκτικό πρόγραμμα ριζοσπαστικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων. Για το σήμερα και για το αύριο. Εφικτών και ρεαλιστικών αλλά με αριστερό πρόσημο. Σε σύνδεση με μια άλλη πορεία της κοινωνίας.

Θέλουμε για άλλη μια φορά να τονίσουμε:

Ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζεται μέσα στην κοινωνία, στα κινήματα και τους θεσμούς, στη βάση αυτού του Προγράμματος.

Παράλληλα, ο ΣΥΡΙΖΑ με σαφήνεια από την Ιδρυτική του διακήρυξη και με όλες τις μέχρι σήμερα αποφάσεις του έχει τοποθετηθεί και δεσμευθεί ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο προγραμματικής σύγκλισης και κυβερνητικής συνεργασίας ή ακόμη και «ανοχής» στα κόμματα που είναι υπεύθυνα για την αντιλαϊκή πολιτική. Αυτό σαφώς αφορά και το ΠΑΣΟΚ.

Η κρίση, η φτώχεια, η κοινωνία των 600 ευρώ, η κατάργηση των δικαιωμάτων στην εργασία, στην παιδεία, την υγεία και την ασφάλιση, η δραματική υποβάθμιση του περιβάλλοντος, η αντιλαϊκή πολιτική συνολικά, είναι αποτέλεσμα και των δικών του πολιτικών. Τόσο αυτών που εφάρμοσε όσων και αυτών που προτίθεται να εφαρμόσει αν γίνει κυβέρνηση. Σταθερός του προσανατολισμός υπήρξε και παραμένει η ικανοποίηση των απαιτήσεων του ΣΕΒ, των τραπεζιτών, των πολυεθνικών (της SIEMENS περιλαμβανομένης), του ΝΑΤΟ, του Συμφώνου Σταθερότητας, του κ. Μπαρόζο και του (σοσιαλδημοκράτη) κ. Αλμούνια.

Το δίλημμα της ακυβερνησίας, που τίθεται είτε από αυτούς που προωθούν την αυτοδυναμία είτε αυτούς που θέλουν τη συγκυβέρνηση των δύο μεγάλων κομμάτων, είναι υποκριτικό. Γιατί ο στόχος τους είναι η υφαρπαγή της ψήφου του λαού, προκειμένου να εξαπολύσουν ένα νέο κύμα επίθεσης στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Γιατί γνωρίζουν ότι, αν στην πολιτική σκηνή υπάρχει μια σύγκλιση, αυτή αφορά τις πολιτικές των δύο μεγάλων κομμάτων, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Σήμερα ο λαός έχει ανάγκη από ισχυρή αντιπολίτευση. Σε σύνδεση με τους αγώνες, τις αγωνίες αλλά και την αγανάκτηση του λαού.

Ισχυρή αντιπολίτευση για την αλλαγή των συσχετισμών και όχι για την εναλλαγή κεντροαριστερής ή κεντροδεξιάς διαχείρισης της κρίσης.

Ισχυρή αντιπολίτευση για τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων και όχι μαξιλαράκι για να επιβληθούν των οικονομικά ισχυρών.

To Γραφείο Τύπου

Άνοιξε χαραμάδα ΣΥΝεργασίας;

Σημερινό άρθρο στα Νέα κάνει λόγο για στροφή Συνασπισμού και Τσίπρα σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ. Αν είναι άρθρο χαλκευμένο από τα μεγάλα συμφέροντα (ΔΟΛ) τότε θα είχε μια αξία να διαψευστεί. Αν απηχεί στην πραγματικότητα όμως θα έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία να μάθουμε και μεις (τα υποδέλοιπα) τι μέλλει γενέσθαι, που το πάει το καράβι ο πρόεδρός μας...

Η ανάγκη να σωθεί η Κουμουνδούρου από πιθανό στραπάτσο στις εκλογές αλλά και από ενδεχόμενη αποχώρηση των Ανανεωτών υπαγόρευσε την αλλαγή στάσης
Άνοιξε χαραμάδα ΣΥΝεργασίας
Ελιγμός Τσίπρα αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία
ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΒΟΥΛΑ ΚΕΧΑΓΙΑ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009

Τον περασμένο Ιούλιο, μεσούσης της σοβαρής κρίσης που ταλάνιζε τον Συνασπισμό αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας πήρε μία σημαντική απόφαση: να αναθεωρήσει τη στάση του για τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ.

Κάλεσε στο γραφείο του όχι παραπάνω από τέσσερις στενούς συνεργάτες του και τους είπε ότι μετά τον Δεκαπενταύγουστο θα συναντούσε την ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου (Κουβέλη, Λαφαζάνη, Δραγασάκη), προκειμένου να εξασφαλίσει συναίνεση και να προχωρήσει προς αυτήν την κατεύθυνση συναντώντας ακόμη και τον Γ. Παπανδρέου.

Η πρόταση όμως του Αλέξη Τσίπρα, που φυσικά υπαγορευόταν από την ανάγκη να «σώσει» τον Συνασπισμό από πιθανό στραπάτσο στις εκλογές, αλλά και από ενδεχόμενη αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας, σκόνταψε στις αντιρρήσεις των πιο ψύχραιμων συνεργατών του. Του είπαν ότι κατανοούν τους λόγους για τους οποίους σκέφτεται μία τέτοια στροφή, αλλά «θα ήταν μοιραίο για τον ΣΥΡΙΖΑ» να πάει στις κάλπες έχοντας αλλάξει γραμμή.

Οι όποιες σκέψεις υπήρχαν περί συνεργασίας διαλύθηκαν εν τέλει πολύ γρήγορα, αφού ήρθαν οι «εμπρηστικές» δηλώσεις Κοροβέση να ανάψουν νέες φωτιές στην Κουμουνδούρου και να στείλουν το θέμα στις καλένδες του Συνασπισμού...

Κίνδυνος διάλυσης. Οι επαφές Τσίπρα με τους «κορυφαίους» έγιναν βέβαια, ωστόσο στο τραπέζι δεν τέθηκε το καυτό θέμα της συνεργασίας που εκ των πραγμάτων ωχριούσε μπροστά στο ενδεχόμενο διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ που συνάντησε μπροστά του ο Συνασπισμός πριν από μία εβδομάδα.

Παρ΄ όλα αυτά, και την παρατεταμένη κρίση που συνεχίστηκε με την αποχώρηση του Αλέκου Αλαβάνου (εκτός ψηφοδελτίων), όπως φάνηκε προχθές στη Θεσσαλονίκη ο Αλ. Τσίπρας εξακολουθεί να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του τις σκέψεις του καλοκαιριού.

Στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε στη Θεσσαλονίκη έκανε, όπως λένε συνομιλητές του, μερικά κλικ προς την κατεύθυνση της συνεργασίας. Τι είπε όταν ρωτήθηκε για τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας; «Μην έχετε αμφιβολία, όλες τις οπτικές, όλες τις απόψεις, και ιδιαίτερα της Ανανεωτικής Πτέρυγας που είναι μια σημαντική τάση στο κόμμα μου, τον Συνασπισμό, θα τις λάβουμε υπόψη». Στην Κουμουνδούρου σχολίαζαν αργότερα πως ο Αλ. Τσίπρας ήξερε πολύ καλά τι έλεγε. Γνωρίζοντας πως οι Ανανεωτές δεν αποκλείουν τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ μετεκλογικά, άνοιξε δειλά μία χαραμάδα που ουσιαστικά τους επιτρέπει να πιστεύουν ότι οι προτάσεις τους θα εισακουστούν. Είπε κι άλλα όμως ο Αλ. Τσίπρας όταν ρωτήθηκε για τη σύμπραξη ΠΑΣΟΚΣΥΡΙΖΑ και όπως έλεγαν αργότερα στελέχη της Κουμουνδούρου, «διαβάστε προσεκτικά και θα καταλάβετε». Ο πρόεδρος του ΣΥΝ ουσιαστικά επέρριψε στο ΠΑΣΟΚ την ευθύνη για τη μη σύμπραξη των δύο κομμάτων: «Εμείς ήμασταν πάντα ανοιχτοί στην κοινή δράση πάνω σε συγκεκριμένους προγραμματικούς άξονες. Οι απαντήσεις που παίρνουμε διαρκώς είναι απαξιωτικές, άρα λοιπόν το ερώτημα πρέπει να το θέτετε στο ΠΑΣΟΚ». Επίσης σχολίασε με νόημα πως «στο DΝΑ μας είναι η συνεργασία, συνεργαζόμαστε με πολλές διαφορετικές δυνάμεις».

Προγραμματική σύγκλιση. Αργότερα στην Κουμουνδούρου, όσοι ξέρουν να διαβάζουν πίσω από τις γραμμές σχολίαζαν πως ο Τσίπρας έκανε ανοίγματα προς τον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Η αλήθεια είναι, όπως εξομολογήθηκε στα «ΝΕΑ» παράγων του Συνασπισμού, πως «εάν μπορούσαμε να βρούμε σημεία ταύτισης σε βασικά προγραμματικά στοιχεία και αποσύρονταν διάφοροι αντεργατικοί νόμοι, ίσως μετά τις εκλογές να μπορούσαμε να δώσουμε ψήφο ανοχής σε μία κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, χωρίς να συμμετέχουμε στο κυβερνητικό σχήμα».

Η Κουμουνδούρου θεωρεί ότι ένας τέτοιος ελιγμός θα είναι επιβεβλημένος για τον ΣΥΡΙΖΑ εάν δεν υπάρξει αυτοδυναμία. Τα ηγετικά κλιμάκια πιστεύουν ότι εάν η χώρα οδηγηθεί σε δεύτερες εκλογές με πρώτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και να «λιντσαριστεί». Επομένως, θα προσπαθήσει να προλάβει τις εξελίξεις στις διερευνητικές...

Ο Χρ. Κατσούλας μιλά στο TVXS για τον ΣΥΡΙΖΑ

Ο Χρ. Κατσούλας, στέλεχος της ΚΟΕ, μιλά για τον ΣΥΡΙΖΑ και την ανάγκη να προχωρήσει "όχι όπως πριν"...:

Δεν θα ρωτήσουμε

Χθες συνεδρίασε η Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ για να εξετάσει τη συμμετοχή της ή όχι στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι η Α.Π. δεν έκανε την έκπληξη! Θα κατέβει στις εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ! Δεν χρειάζόταν, βέβαια, να είναι κάποιος πολιτικός αναλυτής για να καταλάβει ότι όσο και να διαφωνούν με τον ΣΥΡΙΖΑ οι βουλευτικές έδρες για κάποιους έχουν γίνει όχι απλά αυτοσκοπός αλλά τρόπος ζωής.
Στην ανακοίνωσή τους μάλιστα αναφέρουν: "Η Ανανεωτική Πτέρυγα διαφώνησε με την απόφαση της ΚΠΕ, την υποβάθμιση και τη διάχυση του ΣΥΝ στη συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ." [Πού είδαν τη διάχυση και υποβάθμκιση του ΣΥΝ είναι ένα θέμα. Όπως επίσης θέμα είναι μήπως συμβαίνει το ακριβώς αντίστροφο: Η υποβάθμιση του ΣΥΡΙΖΑ και η διάχυσή του στον ΣΥΝ]
Συνεχίζουν: "Η Ανανεωτική Πτέρυγα θα εξακολουθήσει να αγωνίζεται για την ανασυγκρότηση της Ανανεωτικής Αριστεράς, διατυπώνοντας και μέσα από τα ψηφοδέλτια ανοιχτά, μαχητικά και διακριτά τις απόψεις της." [Που σημαίνει γραμμένες έχουμε τις διακυρήξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μας δεσμεύει τίποτα. Είμαστε κόμμα εν κόμμα. Θα συνεχίσουμε το βιολί μας, να λέμε τα δικά μας. Αυτό θα πει δημοκρατία και ανανέωση...]
Αναφέρουν επίσης: "Θα επιδιώξει με την κοινοβουλευτική της εκπροσώπηση να είναι παρούσα στις μετεκλογικές εξελίξεις." [Μετεκλογικές εξελίξεις; Για πείτε μας ρε σύντροφοι τι εξελίξεις περιμένετε; Κάποιοι πραγματικά θα στενοχωρηθούν πολύ αν το ΠΑΣΟΚ βγάλει αυτοδυναμία...]
Δεν θα ρωτήσουμε τι θέση έχουν τέτοιες συμπεριφορές στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί θα μας κατηγορήσουν ότι θέλουμε να τους διώξουμε και να διασπαστεί ο ενωμένος ΣΥΝ.
Δεν θα ρωτήσουμε πώς θα γίνει αυτοί οι άνθρωποι να ξέρουμε ότι δεν θα πάνε (ή δεν θα στημε την ΠΑΣΟΚάρα γιατί θα μας κατηγορήσουν ότι είμαστε σταλινικοί και πνίγουμε τις διαφορετικές απόψεις.
Δεν θα ρωτήσουμε ποιοί τους χαϊδεύαν τα αυτιά όλο το καλοκαίρι, γιατί όποιος τα βάζει με το Κόμμα (αποκτήσαμε και δεύτερο ΚΟΜΜΑ) θα λιθοβολείται παραδειγματικά.
Δεν θα ρωτήσουμε. Όμως όταν δεν ρωτάς το κλειστό καζάνι ανεβάζει πίεση. Και αν ανεβάσει πολύ, πετάει με δύναμη το καπάκι. Και να δούμε το καπάκι πού θα πέσει...
Και κάποια άλλα σχόλια διαβάστε στο dosepasa.